بررسی تطبیقی منجی در اسلام و مسیحیت

گروه فرهنگی - موعود گرایی در ادیان و اعتقاد به منجی یکی از مهمترین مسایل مربوط به بسیاری از ادیان جهان به شمار می رود. اسلام و مسیحیت به عنوان دو دین رایج در جهان امروز، به موعود و منجی معتقدند.

به گزارش بولتن به نقل از جام، با نگاهی تطبیقی به اندیشه این دو دین در زمینه موعود گرایی، به تفاوت هایی مختلفی در این زمینه دست می یابیم. بی تردید مهمترین و اساسی ترین تفاوت در این زمینه در شخص منجی و زندگی او مرتبط می باشد.

آنچه مشخص است بهترین روش برای تبیین و تحلیل و بررسی اندیشه منجی گرایی، نگاهی به اصول عقاید آن دین در این زمینه است. به تعبیری به جای رفتن به سراغ سرشاخه ها، سزاوار است تا کمی به این اندیشه به صورت ریشه ای بیاندیشیم.
 

برای نمونه آنچه در زمینه اندیشه منجی گرایی در مسیحیت مورد توجه قرار می گیرد به نوعی به نگاه مسیحیت به حضرت عیسی (علیه السلام) (علیه السلام) گره می خورد. مسیحیان حضرت عیسی (علیه السلام) را خدایی می دانند که برای نجات بشر به زمین آمد و جسم یافت.و پس از رفتن به آسمان بار دیگر برای نجات بشر ظهور خواهد کرد.
 

در حقیقت اندیشه موعود گرایی و منجی در مسیحیت زمانی با مشکل مواجه می شود که اصل و اعتقاد به خدا بودن حضرت عیسی (علیه السلام)، حتی در میان گروههایی از مسیحیان با نقد مواجه می شود. در حقیقت الوهیت عیسی (علیه السلام)  و اینکه خدای نامحدود در جسم حضرت عیسی (علیه السلام) قرار گرفته است- بر طبق اعتقاد مسیحیان-  اندیشه های که در ستیز با عقل بوده و غیر قابل باور است.
 

بنابر این در حقیقت نقد و بطلان عقیده به الوهیت حضرت عیسی (علیه السلام) تاثیر مستقیمی بر اندیشه موعود گرایی و منجی گرایی در مسیحیت داشته و اندیشه موعود گرایی در این دین را با اشکال مواجه می سازد.چرا که مسیحیان معتقدند عیسی (علیه السلام) همان خدایی است که به آسمان رفت و روزی دوباره برای نجات بشر بر می گردد و وقتی خدا بودن حضرت عیسی (علیه السلام) با بطلان مواجه شد یقینا اندیشه موعود گرایی و بازگشت و ظهور مجدد حضرت عیسی (علیه السلام) به عنوان خداوند و برای نجات بشر غیر قابل پذیرش خواهد بود.
 

اما در نگاه اسلامی و اندیشه شیعی امام مهدی ( ارواحنا فداه) انسانی است که مانند سایر انسانها که در میان ما زندگی می کند و روزی برای نجات بشریت قیام کرده و زمین را پر از صلح و عدالت خواهد ساخت.در حقیقت منجی در اسلام انسان صالح و برگزیده ای است که به هیچ وجه شیعیان برای ایشان مقام خدایی قایل نیستند.