آخرین اظهارات درباره «قصه‌ها»، برنامه اکران «ناهید» در کن، انتقاد از حواشی سینما و اولیت های «رضا عطاران»

حسین نوش آبادی با انتقاد از هجمه‌های وارده علیه فیلم «قصه‌ها» به کارگردانی رخشان بنی اعتماد، گفت: عده‌ای می‌خواهند این فیلم را سیاسی نشان دهند در حالی که اصلا ماهیت سیاسی نداشته و حتی اگر داشته باشد نیز هنجارهای قانونی در آن رعایت شده است.

معاون پارلمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: فیلم «قصه‌ها» بر اساس زمان بندی در سینما‌ها اکران شده و نیازی نیست نسبت به فیلمی که به مشکلات اجتماعی و فرهنگی جامعه می‌پردازد نگران باشیم.

وی در ادامه تصریح کرد: هر فیلمی که به اکران می‌رسد و مجوز می‌گیرد دلیل بر این نیست که همه قسمت‌های آن مورد تأیید وزارت فرهنگ باشد اما زمانی که کلیت آن مورد تأیید باشد و به مشکلاتی که متوجه جامعه است بپردازد، نیازی به نگرانی ندارد هرچند که بعضی قسمت‌های آن منطبق با سلایق همگان نباشد.

نوش آبادی در ادامه تأکید کرد: نباید فضا را بسته نگه داشت و با نقدی غیرسازنده به تولیدکنندگان فیلم حمله کرد؛ مخصوصا در کشوری که اقتدار امنیتی در نظام جمهوری اسلامی وجود دارد، حرکت‌های خشن و غیر قانونی نسبت به محصولاتی که مجوز قانونی دارند زیبنده نیست.

سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه با بیان اینکه اگر هنرمند اجازه نداشته باشد معضلات جامعه را در چارچوب قانون نشان دهد، هرج و مرج ایجاد می‌شود، یادآور شد: خاصیت فیلم «قصه‌ها» این است که گاهی مشکلات را با نگاه وسیع‌تر و گاهی هم مبالغه آمیز‌تر بیان کرده که این طبیعی است.

وی افزود: به طور کلی به دلیل اعمال نظارت‌ها و بررسی محتوای دقیق فیلم‌ها و عضویت از تمامی نهادهای نظارت کننده در شورای اکران، نگرانی نسبت به محتوای این فیلم و فیلم‌های دیگر که موفق به دریافت مجوز می‌شوند وجود ندارد.

معاون پارلمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان با بیان اینکه اجازه نمی‌دهیم به خاطر نمایش فیلمی که مطابق سلیقه بعضی افراد نیست به اصول مدنی تعرض شود، خاطرنشان کرد: اصلاحات لازم روی فیلم «قصه‌ها» صورت گرفته و اینکه کسی بخواهد به آن از زاویه‌ای سیاسی نگاه کند درست نیست و نظر این وزارتخانه فصل الخطاب قانونی است.

آنیس واردا مادربزرگ موج نوی فرانسه و کارگردان مشهوری که هرگز نخل طلای کن را نبرده، با دریافت نخل طلای افتخاری تجلیل می‌شود.

شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن نخل طلای افتخاری‌اش را به آنیس واردا اهدا می کند. او پس از چهره‌هایی چون وودی آلن در سال ۲۰۰۲، کلینت ایستوود در سال ۲۰۰۹ و برناردو برتولوچی در سال ۲۰۱۱ این جایزه را به خانه می برد.

این جایزه به کارگردان‌های مشهوری که با وجود کسب موفقیت‌های بین‌المللی و شناخته شدن آثارشان در سطح جهان هرگز نخل طلای کن را به دست نیاوردند، اهدا می‌شود.

واردا این جایزه را در مراسم اختتامیه جشنواره و روز ۲۴ ماه می دریافت می‌کند.

او این جایزه را پس از دریافت جایزه افتخاری جشنواره فیلم لوکارنو ۲۰۱۴ برای یک عمر دستاورد هنری از آکادمی فیلم اروپا که در دسامبر گذشته در بیست و هفتمین جوایز فیلم اروپایی به وی اهدا شد، به خانه می‌برد.

آنیس واردا برای ارایه نقدها و تفاسیر جدی اجتماعی در فیلم هایش شناخته شده است. وی که از والدینی فرانسوی و یونانی در بلژیک  متولد شده در جنگ جهانی راهی فرانسه شد و در همانجا به زندگی‌اش ادامه داد. او در فیلم هایش از دیدی چپ به مسایل مهم اجتماعی پرداخت و بیشتر بر افراد حاشیه جامعه و یا افراد رانده شده از جامعه توجه کرد. شخصیت‌های زن معمولا در مرکز توجه او قرار گرفته‌اند و به همین دلیل او به عنوان کارگردان موجی نوی جنبش‌های زنان محبوبیت یافت.

اولین فیلم بلند واردا با عنوان «نقطه کوتاه» در سال ۱۹۵۴ اکران شد. این فیلم با سبک بسیار شخصی او که در آن ترکیبی از بازیگران حرفه‌ای با مردم عادی را به کار می گرفت و در شهرهای کوچک فیلمبرداری می‌شد، ساخته شد. این فیلم همه شاخصه هایی را که بعدها به عنوان موج نوی فرانسه شناخته شد، داشت.

واردا که از جمله چهره‌های کلیدی در میان کارگردان چپ فرانسه محسوب می‌شود، بیش از ۳۰ فیلم کوتاه، مستند و فیلم داستانی برای سینما و تلویزیون ساخته و به عنوان عکاس و هنرمند نمایشگاه‌های متعددی برپا کرده است.

او چندین جایزه برای فیلم‌های غیرداستانی‌اش دریافت کرده که یک جایزه سزار برای بهترین فیلم مستند در سال ۲۰۰۸ از جمله آنهاست. او شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۸۵ برای «واگابوند»، خرس نقره ای برلین برای «شادی» در سال ۱۹۶۵ و جایزه فیلم اروپا در سال ۲۰۰۰ برای «خوشه‌چین‌ها و من» را نیز در کارنامه اش دارد.

معاون پارلمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر اینکه نباید فضا را بسته نگه داشت و با نقدی غیرسازنده به تولیدکنندگان فیلم حمله کرد، معتقد است به هنرمند باید اجازه داد در چارچوب قانون، معضلات جامعه را به تصویر بکشد.

حسین نوش‌آبادی در جدیدترین اظهاراتش با انتقاد از هجمه‌های وارده علیه فیلم "قصه‌ها" به کارگردانی رخشان بنی اعتماد، گفت: عده‌ای می‌خواهند این فیلم را سیاسی نشان دهند، در حالی که اصلا ماهیت سیاسی نداشته و حتی اگر داشته باشد نیز هنجارهای قانونی در آن رعایت شده است.

معاون پارلمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: فیلم "قصه‌ها" بر اساس زمان‌بندی در سینماها اکران شده و نیازی نیست نسبت به فیلمی که به مشکلات اجتماعی و فرهنگی جامعه می‌پردازد، نگران باشیم.

وی در ادامه تصریح کرد: هر فیلمی که به اکران می‌رسد و مجوز می‌گیرد دلیل بر این نیست که همه قسمت های آن مورد تأیید وزارت فرهنگ باشد اما زمانی که کلیت آن مورد تأیید باشد و به مشکلاتی که متوجه جامعه است بپردازد، نیازی به نگرانی ندارد هرچند که بعضی قسمت‌های آن منطبق با سلایق همگان نباشد.

حمله به سازندگان فیلم‌ها با نگاه سیاسی زیبنده نظام جمهوری اسلامی نیست

نوش آبادی که با خبرنگار خانه ملت سخن می‌گفت در ادامه تأکید کرد: نباید فضا را بسته نگه داشت و با نقدی غیرسازنده به تولیدکنندگان فیلم حمله کرد؛ مخصوصا در کشوری که اقتدار امنیتی در نظام جمهوری اسلامی وجود دارد، حرکت‌های خشن و غیر قانونی نسبت به محصولاتی که مجوز قانونی دارند زیبنده نیست.

سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه با بیان اینکه اگر هنرمند اجازه نداشته باشد معضلات جامعه را در چارچوب قانون نشان دهد، هرج و مرج ایجاد می‌شود، یادآور شد: خاصیت فیلم "قصه‌ها" این است که گاهی مشکلات را با نگاه وسیع‌تر و گاهی هم مبالغه آمیزتر بیان کرده که این طبیعی است.

وی افزود: به طور کلی به دلیل اعمال نظارت‌ها و بررسی محتوای دقیق فیلم‌ها و عضویت از تمامی نهادهای نظارت کننده در شورای اکران، نگرانی نسبت به محتوای این فیلم و فیلم های دیگر که موفق به دریافت مجوز می‌شوند، وجود ندارد.

معاون پارلمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان با بیان اینکه اجازه نمی‌دهیم به خاطر نمایش فیلمی که مطابق سلیقه بعضی افراد نیست به اصول مدنی تعرض شود، خاطرنشان کرد: اصلاحات لازم روی فیلم "قصه‌ها" صورت گرفته و اینکه کسی بخواهد به آن از زاویه‌ای سیاسی نگاه کند درست نیست و نظر این وزارتخانه فصل الخطاب قانونی است.

جنیفر کنت کارگردان استرالیایی جایزه بهترین فیلم بلند را از انجمن کارگردانان استرالیا گرفت.

جنیفر کنت کارگردان این جایزه را برای ساخت فیلمی با عنوان «بابادوک»‌در ژانر ترسناک دریافت کرد. این فیلم با استقبال زیاد استرالیایی‌ها روبه رو شده و فروشی ۵ میلیون دلاری را ثبت کرده است.

«بابادوک» فیلمی از سال ۲۰۱۴، داستان مادری را روایت می‌کند که سرانجام باور می کند که وقتی پسر کوچکش می‌گوید هیولای کتاب قصه‌اش جان می گیرد، راست می‌گوید. این مادر که به‌شدت تحت تأثیر مرگ خشونت‌آمیز شوهرش قرار گرفته، ابتدا با ترس پسرش از هیولایی که در خانه‌شان پنهان شده دست‌وپنجه نرم می‌کند اما سرانجام این حضور شوم را حس می‌کند.

جوایز انجمن کارگردانان استرالیا برای تجلیل از کارگردان‌ها و فیلم‌های استرالیایی در ۱۵ بخش اهدا می‌شود که شامل فیلم، تلویزیون، چند رسانه‌ای، موزیک ویدئو و تبلیغات می‌شود.

این جوایز در مراسمی که در ملبورن برگزار شد، اهدا شدند. در این میان امین پلنگی جایزه بهترین کارگردانی را برای مستندی بلند با عنوان «ازدواج عاشقانه در کابل» دریافت کرد و کلریک مارتین برای کارگردانی مستند «ترانه‌های زندان» جایزه دریافت کرد.

تونی کراویتس برای کارگردانی مینی سریال تلویزیونی «زمین بازی شیطان» و جفری واکر برای «جک ایرلندی: نقطه مرگ» در بخش تله فیلم جایزه گرفت.

جایزه کارگردانی یک قسمت از سریال درام تلویزیونی نیز به «خانه و بیرون» به اسکات هارتفورد-دیویس رسید . «کد» جایزه کارگردانی درام سریال تلویزیونی را برای شان سیت به همراه آورد. 

یک تهیه‌کننده سینما از بی‌انضباطی، خواب‌آلودگی، بازیگوشی و استفاده از مواد مخدر برخی سینمایی‌ها در پشت صحنه فیلم‌ها انتقاد کرد.

امیر سمواتی در نوشتاری با عنوان «اخلاق‌، اندیشه‌ و سینما» آورده است:« مدت‌ها بود از بی‌اخلاقی‌های سینما در رنج بودم و این رنج را در چهره بسیاری از هنرمندان شایسته نیز می‌دیدم. از بی‌انضباطی که سرلوحه ساختار تولید در سینما شده است‌، بی‌وقت آمدن‌، جدی نبودن‌، بازیگوشی‌، خواب‌آلودگی‌، دروغ‌ و تفکرات محفلی که بیشتر بخشی از پشت صحنه‌های فیلم‌ها را به یک بزم تبدیل می‌کند تا یک هنر‌، صنعت و مهم‌تر از همه استفاده از مواد مخدر که برای بعضی مایه فخر هم شده است.»

تهیه کننده فیلم «ساکن طبقه وسط» ادامه داده است:« اگر سرلوحه یک سینماگر تعهد و بازسازی و اصلاح اجتماعی باشد این زمینه‌های آلوده، شخصیت‌های انسانی ما را به کجا می‌برد؟ مگر می‌توان سینماگر بود و نسبت‌های ریاضی را درک نکرد؟ مگر می‌توان سینماگر بود و اندیشه‌های متعالی را جست وجو نکرد‌؟ مگر می‌توان به انسان و کرامت او فکر نکرد؟

روی سخنم با مدیران عزیز معاونت سینمایی‌، صدا و سیما، خانه سینما، خانه موسیقی و ... است. مگر می‌شود بنیاد تفکراتی نوین را در جهان پایه‌ریزی کرد و به انضباط پایبند نبود‌، اصناف سینمایی آنقدر به دنبال بیمه،حق بیکاری و اولویت کاری هستند فراموش کردند که می‌بایست تعهدات دوطرفه باشد و عدم رعایت موازین شرع و چارچوب‌های سازمانی گاهی از میزان دستمزد و بیمه آن‌ها ارزشمند است، اما واقعا کجایند این مدیران محترم که بازیگر یا فیلمبردار یا هر تخصص شغلی مهم را به دلیل دیرآمدن، خواب آلود بودن یا ... جریمه یا از کاری منع یا اخراج کنند.

در تمامی سندیکاهای غرب و تمامی آژانس‌ها با کوچکترین گزارش از طرف کارفرما‌(تهیه کننده)، صنف یا سندیکا شخص خاطی جریمه و از کارهای جدید باز می‌دارد. زمانی در وزارت ارشاد اگر گزارش یا رنج نامه‌ای از طرف کسی می‌رفت محلی از اعراب بود، اما امروزه تسامح با هنرمندان به یک غلط مصطلح اجتماعی درآمده تا جایی که پلشتی و بی‌نظمی و ژولیدگی و ژست‌های من‌درآوردی به شاخصه‌های هنرمند بودن تبدیل شده است.

و بدتر آنکه گاه مجریان رسانه ملی و وزارت ارشاد از این آدم‌های سراسر آلودگی مفتخرند. آیا نسل جدید این مفاخر از درون خالی را به عنوان بت‌های کاذب نخواهد پذیرفت؟ آیا این اشاعه فساد و تبلیغ علیه انسان و اندیشه نیست؟!

به نظر می‌رسد جای یک قانون کارت زرد و قرمز در سینمای ایران و در حوزه مدیریت فرهنگی جامعه برای همه ما خالی است.»

فیلم سینمایی «ناهید» به کارگردانی آیدا پناهنده و تهیه‌کنندگی بیژن امکانیان، به عنوان تنها نماینده سینمای ایران در سه نوبت اصلی در شصت و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن روی پرده می‌رود.

روز ۲۶ اردیبهشت مصادف با ۱۶ می‌ در ساعات ۱۱ صبح و ۱۶ عصر به وقت فرانسه، سالن «دبوسی» میزبان اولین اثر سینمایی آیدا پناهنده در بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن است.

همچنین از ساعت ۱۵:۳۰ روز ۲۷ اردیبهشت برابر با ۱۷می هم «ناهید» در سالن آندره بازن که یکی از سالن‌های اصلی نمایش فیلم جشنواره کن به شمار می‌آید، روی پرده می‌رود.

این فیلم سه نوبت نمایش در بازار فیلم کن نیز دارد که برنامه آن متعاقباً اعلام خواهد شد.

ایزابلا روسلینی بازیگر ایتالیایی، آمریکایی رییس هیات داوران بخش نوعی نگاه این دوره جشنواره کن است.

فیلم سینمایی «ناهید» از محصولات مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است که سال گذشته به عنوان یکی از فیلم‌ اولی‌های این مجموعه تولید شد و در جشنواره فجر هم به نمایش درآمد.

این فیلم سینمایی در اولین حضور بین‌المللی خود، در بخش «نوعی نگاه» شصت و هشتمین دوره جشنواره کن پذیرفته شده و ضمن رقابت در جمع فیلم‌های منتخب این بخش رسمی، برای کسب دوربین طلایی کن ۶۸ هم با دیگر فیلم‌اولی‌های حاضر در این رویداد معتبر رقابت خواهد کرد.

در خلاصه داستان فیلم سینمایی «ناهید» آمده است: ناهید که با داشتن یک پسر از همسرش جدا شده است، سعی می‌کند ضمن حفظ حضانت فرزندش، با شرایط جدید زندگی خود کنار بیاید.

ساره بیات، پژمان بازغی و نویدمحمدزاده بازیگران اصلی این فیلم سینمایی هستند.

شصت و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن از روز چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ماه همزمان با ۱۳ می با اولین نمایش فیلم سینمایی «سر بالا» به کارگردانی امانوئل برکوت فیلمساز فرانسوی در بخش خارج از مسابقه آغاز می‌شود و تا روز ۳ خرداد ماه مصادف با ۲۴ می ادامه خواهد یافت.

رضا عطاران در حالی وارد 46 سالگی‌اش می شود که فیلم «استراحت مطلق» را در حال اکران دارد، دو فیلم «نهنگ عنبر» و «گینس» او بزودی اکران می‌شوند و بازی در «من سالوادورنیستم» را نیز در برزیل به پایان رسانده است.

امروز 20 اردیبهشت مصادف با سالروز تولد رضا عطاران است که این روزها به عنوان یکی از گران‌ترین و پولسازترین بازیگران سینمای ایران مشغول به کار است و تجربه‌های کارگردانی‌اش نیز با استقبال خوبی همراه بوده است.

عطاران را شاید بتوان پرپیشنهادترین بازیگر سینمای ایران در این روزها دانست، بازیگری که قریب به اتفاق فیلم‌هایش با استقبال مخاطبان همراه شده است. او همچنین کارگردانی است که آثار تلویزیونی‌اش با گذشت سالها از ساخت آنها، همچنان در حال بازپخش است و مخاطبان زیادی دارد.

این بازیگر با بیان اینکه اولویتش در کار هنری بازیگری است و آن را بیشتر از کارگردانی دوست دارد، به ایسنا گفته بود: پیشنهادات بسیار زیاد است اما متن‌ها شبیه به کارهای قبلی‌ام است و در این دو سه سال اخیر، انتخاب خیلی سخت شده است. سعی می‌کنم همه جوانب را در نظر بگیرم. کمدی بودن یا جدی بودن تفاوتی نمی‌کند بیشتر به این فکر می‌کنم کار خوب باشد. البته تماشاگر کار جدی از من نمی‌خواهد و برای خودم هم طنز در اولویت است اما اگر کار جدی خوبی باشد، قبول می‌کنم.

عبدالرضا کاهانی که فیلم «استراحت مطلق» را با بازی عطاران در حال اکران دارد درباره این بازیگر به ایسنا گفته بود: از کار کردن با رضا خسته نمی‌شوم. جدا از اینکه بازیگر خوبی است، شخصیتی بزرگوار و دوست‌داشتنی دارد. با او می‌شود فیلم‌های زیادی کار کرد و باز هم لذت برد. اصرار داشت اسمش در تیتراژ فیلم اول نخورد. فکر کردم شوخی می‌کند. اما دیدم واقعا اصرار دارد. می‌گفت من نقش اول فیلم نیستم. در جامعه و سینمای ما که همه می‌خواهند به هر طریقی دیده شوند، این اتفاق خیلی عجیب است. خود من تا به حال چنین چیزی ندیده بودم. رضا عطاران بی‌خودی مهم نیست و رفتارش آموزنده است. پس وظیفه دارم کار ارزشمند او را بیان کنم، حتی اگر خودش دوست نداشته باشد.

عطاران در آخرین تجربه بازیگری اش مقابل دوربین فیلم «من سالوادورنیستم» منوچهر هادی رفته و نقش یک ایرانی را در برزیل بازی کرده که کارش ذبح اسلامی برای رستوران‌هاست. او توسط دختری برزیلی با شخصی به نام سالوادور اشتباه گرفته می‌شود و این آغاز ماجراست.

«هوو»، «تیغ‌زن»، «قرنطینه»، «خروس جنگی»، «توفیق اجباری»، «تسویه حساب»، «هفت و پنج دقیقه آقای هفت رنگ»، «نیش زنبور»، «بعد از ظهر سگی سگی»، «ورود آقایان ممنوع»، «اخلاقتو خوب کن»،«اسب حیوان نجیبی است»، «خوابم می‌آد»، «بی‌خود و بی‌جهت»، «چه خوبه که برگشتی»، «دهلیز»، «رد کارپت»، «طبقه حساس» و «کلاشینکف» از جمله آثار سینمایی رضا عطاران هستند.

محمد کارت در تازه‌ترین مستند خود به عبدالرضا کاهانی و فیلم استراحت مطلق پرداخته است.

مستند سینمایی «مُعلق» به کارگردانی محمد کارت و تهیه‌کنندگی سعید خانی است که این روز‌ها توسط علی همراز، در مراحل آخر تدوین قرار دارد.

«مُعلق» با مضمون اجتماعی، کاراکتری محوری دارد که پروسه پیش‌تولید تا اکران فیلم سینمایی«استراحت‌مطلق» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی، بستری را برای به چالش درآمدن زندگی فردی او فراهم می‌کند.

در خلاصه داستان این فیلم آمده:

صفر: صفر جون یعنی چی؟؟ یعنی اینکه خیلی با هم قاطی هستیم....

فیلم سینمایی «استراحت مطلق» با بازی بازیگرانی چون رضاعطاران، ترانه علیدوستی، بابک حمیدیان، مجید صالحی، فریده فرامرزی و امیرشهاب رضویان هم اکنون در سینماهای کشور به روی پرده است.

نقش سینما و جایگاه آن در شکل دهی و ایجاد مولفه های جدید همچنین ترسیم افق نگاه جامعه و نسل های جدید در معرفی سبک زندگی را نمی توان نادیده گرفت.

بدون شک شهرها و هویت آنها را از دریچه قاب سینما بهتر می توان به افکار عمومی داخلی و خارجی معرفی کرد و تصویری هدفمند از یک جامعه با هویت شهری ارائه داد.

این در حالی است که متاسفانه، در سینما و حتی، در صداوسیما با شعاع گسترده تاثیرگذاری و آگاهی بخشی در این زمینه ها بهره برداری لازم و درستی صورت نگرفته است.

از آن جایی که شهرها، بسترها و فضاهای مناسبی برای بوجودآمدن گروه های اجتماعی، رشد ارزش های فرهنگی، گسترش و تقویت مناسبات عمومی و حفظ ارزش های انسانی و هویت های ملی و محلی هستند؛ این امر می طلبد تا از نقش رسانه های موثر مانند سینما و تلویزیون آگاهانه تر و راهبردی تر بهره برداری شود. 

بدون تردید، برگزاری جشنواره های مختلف با رویکرد های اصلاح زندگی دست کم می تواند باب بحث ، تحلیل و ارائه مطالعات پژوهشی را بگشاید و صاحب نظران و هنرمندان به ارزیابی و تبیین ابعاد موضوع بپردازند.

سید جمال ساداتیان تهیه کننده سینما در این باره گفت: ما باید علاوه بر برگزاری جشنواره فیلم فجر جشنواره های موضوعی و تخصصی برگزار کنیم.

وی افزود: به عنوان نمونه در بررسی آداب شهری با کمک جامعه شناسان و هنرمندان باید نقاط مثبت و منفی این رفتا رها در فیلم ها مورد ارزیابی قرار گیرد. ضمن اینکه در این جشنواره ها بازنگری در رفتار شهری داشته باشیم.

این تهیه کننده سینما با اشاره به اینکه باید بازنگری کلی نسبت به شهر و مخصوصا، کلان شهر تهران داشته باشیم، ادامه داد: در فیلم های شهری مهم این نیست که فیلم درباره چه موضوعی حرف می زند بلکه مهم آن است که در جامعه ای مانند تهران رفتار آدم ها بر اساس آداب شهر شکل گیرد.

ساداتیان درباره فیلم های شهری گفت: در این نوع فیلم ها می توانیم به دو شکل شهر را به تصویر بکشیم ابتدا زیبایی های شهر را و بعد آداب شهری که هر دوی اینها در جای خود در این نوع فیلم ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

تهیه کننده فیلم برف روی کاج ها درباره نقش شهرداری و سازمان های زیرمجموعه آن در فیلم های شهری نیز گفت: باید توجه داشت که اگر شهرداری از فیلم های شهری حمایت کند می شود فیلم سفارشی و سینمای دولتی اگر هم بدین شکل نباشد همه می دانیم که این نوع فیلم ها نیاز به حمایت دارند بنابراین شهرداری و زیرمجموعه های آن باید با تدبیر و اندیشه عمل کنند.

تهیه کننده فیلم جامه دران خاطرنشان کرد: امروز سینما به سمت و سویی رفته که اگر حمایت نباشد حتی هالیوود هم سرپای خود نیست بنابراین باید از کل سینمای ملی ایران حمایت شود.

ساداتیان خاطرنشان کرد: مسئولان شهری به جز توسعه فضای شهری و فضای اجتماعی باید به مسائل فرهنگی و مخصوصا سینما توجه ویژه داشته باشد البته به همین دلیل هم فرهنگسراها را راه اندازی کرده است اما این توجه باید بیشتر باشد.

اکبر عالمی مدرس و تحلیل گر سینما در زمینه فرهنگ سازی برگزاری جشنواره هایی تخصصی و موضوعی گفت: در برگزاری جشنواره های تخصصی آنچه بین از همه اهمیت دارد کشف استعدادهای خلاق است.

وی ادامه داد: شهرنشینی آدابی دارد و یک مدیر در مقام مدیریت خود نمی تواند به شهروند متخلف صراحتاً هشدار دهد که «شهر جنگل نیست» اما فیلمساز و هنرمند می تواند در قالب هنری که دارند این صراحت را هم داشته باشد.

این کارشناس سینما و تلویزیون با اشاره به عمق تاثیرگذاری محصولات تصویری به ویژه سینما خاطر نشان کرد: ما اگر به کشور سفر هم نکرده باشیم کافی است 20 فیلم سینمایی از آن کشور ببینیم و بعد مانند یک جامعه شناس بگوییم که چه جامعه منظمی دارند و یا برعکس بگوییم عجب هرج و مرجی دارند. 

عالمی اضافه کرد: آثار سینمایی به خوبی می توانند در بیرون از مرزها ویترینی برای معرفی فرهنگ ما باشد. به رغم این واقعیت در سینمای ایران تاکنون از این منظر به تولیدات توجه نداشته ایم در واقع ما متوجه نیستیم که فارغ از داستان و دیالوگ شخصیت ها، یک فیلم به صورت ناخودآگاه تصویری از بستری فرهنگی شکل گیری قصه را هم نشان می دهد. 

وی تاکید کرد: ما نباید در این زمینه به صورت بخشنامه به فیلمسازانی که آثارشان بعضاً به کشورهای دیگر هم می رود چیزی را ابلاغ کنیم. بلکه کافیست نظر خود را به عنوان یک آرزو و یا یک اطلاعیه به اطلاع خانه سینما برسانیم تا خودشان به صورتی صنفی در این زمینه اقدامات لازم را انجام دهند.

عالمی با بیان اینکه در خصوص فرهنگ شهرنشینی برای شهروندان و شکل دهی ویترین سلیقه مردم در شهرها سهم شهرداری از همه پررنگتر است. گفت: دیگر باید این تصور کهنه را دور بریزیم که شهرداری فقط موظف است به تمیزی شهر بیاندیشد یا نهایتاً برای ساخت و ساز خانه ها مجوز صادر کند. شهرداری می تواند فرهنگساز باشد. 

این کارشناس فرهنگی ادامه داد: همواره باید هیأتی از هنرمندان و مهندسان به عنوان مشاور در کنار شهرداری ها باشند تا هر رفتار و سیاستی براساس استاندارد اتخاذ شود.

جهانگیر الماسی بازیگر سینما و تلویزیون نیز درباره تاثیر سینما بر رفتار شهری مردم گفت: نباید فراموش کنیم که سینما به عنوان یک جادوی بزرگ چه قدرتی در عرصه تعلیم و تربیت دارد.

وی افزود: در سینما می توان به آموزش هایی که در این راستا مد نظرمان است بپردازیم و به راحتی روابط اجتماعی را به نقد بکشیم و توجه مردم شهرمان به موضوعات فرهنگی و اخلاقی که به آن کم توجهی شده است جلب کنیم.

این بازیگر سینما با تاکید بر اینکه سینما به راحتی می تواند تاریخ سازی کند و حتی تاریخ مان را تا حد ممکن به نمایش در بیاورد، گفت: باید تاریخ و فرهنگ اصیل شهرنشینی و آنچه را که در گذشته در کوچه پس کوچه های قدیمی شهرمان می گذشت به جامعه خودمان نشان دهیم. 

الماسی افزود: مردم با توجه به شلوغی ها و زندگی ماشینی که بر روی آنها سایه انداخته شاید بسیاری از مناسبات را فراموش کرده اند و در خوشبینانه ترین حالت در ذهنشان کمرنگ شده است. 

وی با بیان اینکه باید سینما موضوعات مختلفی شهری را به چالش بکشد، ادامه داد: معتقدم سینما می تواند یادآور شهری باشد که در آن مردم روابط پرمحبت با یکدیگر دارند اینکه مثلاً روابط شهرنشینی و اجتماعی مردم در گذشته به چه شکلی بوده است.

الماسی با بیان اینکه سینمای آمریکا در فضای فیلم های وسترن در همان دهه های ابتدایی به این فکر افتاد که فضای شهری گذشته خود را به نمایش بکشد تا مردم با فرهنگ گذشته خود آشنا شوند، گفت: درحقیقت آمریکایی ها برای خودشان شناسنامه درست کردند و اجازه ندادند هویتشان فراموش شود. آنها فرم سینما و فیلم های وسترن خود را با چهار تا خانه شروع کردند و کم کم آن قالب سینمایی عناصر خود مانند کلانتر و غیره را یافت. سینمای هالیوود در فضا و لایه های زیرین فیلم های شهریشان تمام اهدافشان را به خورد مخاطب می دهند و آنها را به صورت غیرمستقیم به سمت فرهنگ شهری که در نظر دارند سوق می دهند. 

کارگردان فیلم رنج و سرمستی اظهار داشت: این توانمندی را آنها به وجود نیاوردند بلکه در ذات سینما و تصویر این قدرت وجود دارد آنها فقط به درستی از آن استفاده کردند.

الماسی گفت: این سینماگران و فیلم سازان هستند که بر حسب مسئولیت تاریخی که بر دوش دارند باید در راستای فرهنگ سازی گام بردارند. اگر بخواهیم تعارفات را کنار بگذاریم باید اذعان کنم که تمام ما شهرنشین ها به شدت احتیاج به بازنگری در روابط شهری خود با یکدیگر و حتی عناصر موجود در آن داریم و قطعاً در میان تمام هنرها هنر هفتم یعنی سینما بیش از سایرین می تواند در این امر به ما کمک کند. 

بازیگر با سابقه سینمای ایران تاکید کرد: چه فضایی بهتر از سینما می تواند با همان جادویی که در درون آن نهفته است همراه با سرگرمی خوراک لازم فرهنگی مورد نیاز جامعه ما را تامین کند مردم ما باید متوجه تاثیر مشارکت خود در جامعه شهری بشوند.

امیرحسین علم الهدی مدیر بخش هنر و تجربه نیز در این باره گفت: جشنواره ای که درباره فرهنگ شهر و شهر نشینی عمل می کند باید به صورت ساختارشناسانه و تحلیلی وارد شود تا مفید تر باشد. 

وی تاکید کرد: در جشنواره های تخصص میزگردها که بتواند ارزیابی روشنی در حوزه فیلم کوتاه و مستند ارائه دهد نیاز است. میزگرد هایی که به صورت علمی راهکارهایی را از نظر متولیان ارائه کند تا متوجه شویم سینمای ایران از چه بعدی به شهر می نگرد و نکات آموزشی آن را پررنگ تر کند.

این کارشناس فرهنگی ادامه داد: جشنواره ها در حوزه شهری باید آسیب هایی که انسان شهری در شهرهای بزرگ متوجه آن است را به صورت تحلیل ارائه دهد و اگر قر ار باشد نقش خود را متفاوت و پررنگ تر کند باید در نگاه خود ارزیابی اش برمعایب و محاسن شهر تهران داشته باشد. 

علم الهدی خاطرنشان کرد: جشنواره درباره شهر و شهروندان مقطعی نباشد و در طول سال هم فعال باشد تا با برگزاری هفته های فیلم و باشگاه های تخصصی مخاطب علاقمند به این حوزه را درگیر خود کند ضمن اینکه لایه های شهرنشینی هم به مناطق ورود پیدا کند تا سیاست های شهرنشینی را بدست آورند.