نارضايتي از هزينه هاي هنگفت انتخاباتي در آمريکا

ایندیپندنت نوشت: هزینه های هنگفت رقابتهای انتخاباتی آمریکا واکنش های بی سابقه ای را برانگیخته است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از ایندیپندنت، رقابتهای انتخاباتی در آمریکا برای انتخابات ریاست جمهوری دو هزار و شانزده از مدتها قبل آغاز شده است گرچه هنوز بیش از هجده ماه تا خط پایان باقی است و هزینه ای که صرف خواهد شد گیج کننده است.
در انتخابات میان دوره ای کنگره در سال دو هزار و چهارده، احزاب و نامزدها بالغ بر سه میلیارد و هفتصد میلیون دلار هزینه کردند. اینبار که موضوع کاخ سفید مطرح است، این رقم به مراتب بالاتر خواهد بود و احتمالا به پنج میلیارد دلار یا بیشتر بالغ خواهد شد.
چهل سال قبل در میان انزجار عمومی از طمع ورزیهای فاش شده با رسوایی واترگیت، این روند ظاهرا تغییر کرد. کمکهای سیاسی محدود شد و یک نهاد نظارتی قدرتمند موسوم به کمیسیون انتخاباتی فدرال همراه با یک سیستم تامین هزینه های عمومی انتخابات بخصوص با پولهای مالیات دهندگان تاسیس شد.
اما این تدابیر با یک سری تصمیمات دیوان عالی خنثی شده است که معروف ترین آنها حکمی در سال دو هزار و ده در لغو ممنوعیت صرف هزینه های سیاسی توسط شرکتها و اتحادیه ها بود. دو حکم دیگر در واقع چراغ سبزی برای کمک کنندگان مالی ناشناس بود و محدودیت کمکهای شخصی را لغو کرد.
در عوض ابزارهای جدیدی برای صرف هزینه های انتخاباتی موسوم به کمیته های اقدام سیاسی (پی ای سی) به شکل قارچ گونه ای گسترش یافته که ظاهرا مستقل از احزاب یا نامزدهای خاص عمل می کنند (اما درواقع اینگونه نیست) و اختیار جمع آوری بی حد و حصر کمکهای مالی برای مبارزات انتخاباتی برخوردارند. همچنین افراد فوق ثروتمندی مانند برادران چارلز و دیوید کوچ وجود دارند که شبکه محافظه کارشان تقریبا یک میلیارد دلار برای مبارزات انتخاباتی دو هزار و شش در نظر گرفته است.
اما اتفاقی در حال وقوع است. چنین ولخرجی هایی واکنش عموم و حتی برخی سیاستمداران را برانگیخته است و آنها افشاگریهای هرچه بیشتر در این زمینه را ضروری می دانند.
همیشه جوکهایی در مورد خرید نظام سیاسی آمریکا با پول رواج داشته و رای دهندگان به این حقیقت واقفند که هر که پول بیشتری داشته باشد بطور اجتناب ناپذیری به این فرآیند راه پیدا می کند. سیاستمدارانی مانند اوباما رئیس جمهور قول اقداماتی را داده اند اما پس از انتخاب هیچ اقدامی بعمل نیاورند.
اما اینبار ممکن است با همیشه متفاوت باشد. اول آنکه، رسانه ها بطور بی سابقه ای پولهایی را که صرف رقابتهای انتخاباتی می شود، ردیابی می کنند و هیچ نامزدی نمی خواهد موضوع یک سری مقالاتی باشد که او را آلت دست برخی سودجویان پولدار جلوه دهند. دوم و مهمتر آنکه، مباحثات بر سر پولهای کلان در عرصه سیاست بخشی از یک مسئله مورد بحث در رقابتهای انتخاباتی دو هزار و شانزده است که به نابرابری اجتماعی فزاینده بین ثروتمندان و فقراء و این حس غالب مربوط می شود که نظام سیاسی آمریکا در جهت منافع ثروتمندان هدایت می شود.
گفته می شود همه آراء با هم برابرند- اما نه آراء رای دهندگانی که حاضرند میلیونها دلار برای تاثیر گذاری بر نتیجه انتخابات صرف کنند. در عرصه سیاست مانند عرصه زندگی، چیزی به عنوان ناهار مجانی وجود ندارد.
کمک کنندگان مالی بزرگ، تلویحا یا صراحتا، انتظار پاداش دارند،‌ در غیراینصورت کسی نمی تواند هیچ انتظاری داشته باشد.

منبع: واحدمرکزی خبر

لینک کپی شد

گزارش خطا