گروه موسیقی، 25 سالی میشود که دفتر موسیقی وزارت ارشاد متصدی امور موسیقی شده است.
سیاستگذاری کلان موسیقی در این سالها برعهده هشت مردی بوده که همراه
روزهای تلخ و شیرین موسیقی کشور بودهاند.
به گزارش بولتن نیوز، بزرگداشت روز جهانی جَز با اجرای کوارتت کاسته در فرهنگسرای نیاوران، صحبت های مدیرعامل برج میلاد درباره میزبانی کنسرتهای پاپ و سنتی و درنهایت نگاهی به عملکرد 25ساله دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سرخط مهمترین اخبار «بولتن موسیقی» امروز نوزدهم فروردین ماه را به خود اختصاص داد.
برای مشاهده دیگر اخبار فرهنک و هنر اینجا کلیک کنید! بزرگداشت روز جهانی جَز با اجرای کوارتت کاسته در نیاوران
کوارتت کاسته 18 و 19 اردیبهشت، به مناسبت روز جهانی جز در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه میرود و آلبوم جدید این گروه نیز رونمایی میشود.
30 آوریل توسط سازمان ملل و یونسکو به نام روز جهانی جَز نامگذاری شده است. از آغاز این نامگذاری؛ بیش از 150 کشور این مناسبت را برای یک هفته جشن میگیرند. نشر موسیقی هرمس و کوارتت کاسته با دو شب کنسرت، علاوه بر بزرگداشت این روز در تهران، به اجرای آثار جدید خود خواهند پرداخت که همزمان آلبوم آن "ایستگاه یک" نیز رونمایی و عرضه میشود.
علاوه بر این، کوارتت کاسته پس از 2 سال آهنگسازی و بیش از 6 کنسرت موفق در ایران، اتریش، اسلوونی و مجارستان و اتمام مراحل استودیویی ضبط، اولین آلبوم رسمی خود را در روزهای 18 و 19 اردیبهشت و همزمان با اجراهای زنده خود در فرهنگسرای نیاوران رونمایی و عرضه میکند. این آلبوم نیز از سوی نشر هرمس منتشر میشود.
علاقمندان در طول روزهای کنسرت میتوانند آلبوم "ایستگاه یک" را با تخفیف ویژه تهیه کنند. عرضه عمومی آلبوم در کتابفروشیها، فروشگاههای محصولات شنیداری و فرهنگی و تارنماهای مجاز فروش اینترنتی موسیقی نیز از یکشنبه 21 اردیبهشت آغاز میشود.
مدیرعامل برج میلاد: هنوز برنامهای برای میزبانی کنسرتهای پاپ نداریم/ سنتی مشکل ندارد
مدیر مرکز همایش های برج میلاد اعلام کرد هنوز برای برگزاری کنسرت های موسیقی پاپ برنامه ریزی خاصی صورت نگرفته است.
علیرضا شریفی درباره برنامههای موسیقایی برج میلاد گفت: فعلا تصمیمگیری خاصی برای برگزار شدن کنسرتهای موسیقی پاپ در مرکز همایشهای برج میلاد انجام نگرفته است و ما با گروههای موسیقی پاپ درباره برگزاری کنسرت در این مرکز گفتگو نداشته و وعده ای ندادهایم.
وی که به تازگی به عنوان مدیر در برج میلاد تهران به فعالیت مشغول است در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا با وجود اعلام رسمی مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد مبنی بر از سر گیری کنسرت های موسیقی پاپ در برج میلاد، تصریح کرد: ما هنوز مذاکره ای با مسوولان وزارت ارشاد برای برگزاری کنسرت در برج میلاد نداشتیم و تا زمانی هم که شورای فرهنگی برج تصمیمی برای برگزاری کنسرت در برج میلاد نداشته باشد، برنامه ها طبق روند قبلی انجام خواهد گرفت.
شریفی در پایان صحبتهای خود بیان کرد: فعلا آنچه برای برگزاری کنسرت های موسیقی تصمیم گیری شده است فقط در حوزه موسیقی سنتی است که برنامه های مربوط به برج میلاد در اطلاع رسانی که باید انجام شود به سمع و نظر مردم خواهد رسید و تا امروز که با شما صحبت می کنم هنوز برنامه ریزی برای برگزاری کنسرت پاپ در برج میلاد نداریم.
اظهارات مدیر عامل برج میلاد تهران پیرامون برگزاری کنسرت های موسیقی پاپ در حالی است که دی ماه سال گذشته پیروز ارجمند مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد در نشست خبری اولین جشنواره موسیقی استاد شهناز خبر از اجرای دوباره کنسرت های پاپ در برج میلاد خبر داده بود.
ارجمند دراین نشست که هفتم دی ماه سال گذشته در تالار وحدت برگزار شد، گفته بود: طبق توافقاتی که با مدیریت برج میلاد انجام گرفته با شروع جشنواره بین المللی موسیقی فجر، کنسرت های پاپ در مرکز همایش های برج میلاد برگزار می شوند و ما از این تاریخ دیگر محدودیتی پیرامون برگزاری کنسرت های پاپ در این مکان نخواهیم داشت.
25 سال با موسیقی ایران و این 8 نفر
25 سالی میشود که دفتر موسیقی وزارت ارشاد متصدی امور موسیقی شده است. سیاستگذاری کلان موسیقی در این سالها برعهدهی هشت مردی بوده که همراه روزهای تلخ و شیرین موسیقی کشور بودهاند. مردانی که بعضی از آنها اقدامات راهبردی و خدمات مهمی به موسیقی این کشور کرده و برخی با وجود اینکه افرادی خوشنام و با اخلاق بودهاند، اما در نشستن بر کرسی مدیریت، بخت با آنها یاری نکرده است.
در سال 1369 وقتی هنوز بهای زیادی به موسیقی داده نمیشد و بودجهی چندانی هم برای این هنر مهجور در نظر گرفته نمیشد، جوانی 32 ساله بر صندلی مدیریت مرکز موسیقی تکیه زد. او علی مرادخانی بود که بسیاری از هنرمندان، از دورهی مدیریت او بهعنوان دورهی طلایی مرکز موسیقی یاد میکنند.
موسیقی در زمان مرادخانی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. قبل از آن، بودجهای که برای موسیقی در نظر گرفته میشد، بسیار محدود بود، اما در دورهی مدیریت مرادخانی، بودجهی موسیقی کشور رشد قابل توجهی داشت. در اواخر دههی 70 او فهرستی را شامل حدود 70 هنرمند منتشر کرد. این فهرست شامل نام هنرمندان بنامی بود که برای انتشار آثار خود و اجرای صحنهای به دریافت مجوز از دفتر موسیقی نیاز نداشتند.
توسعهی جشنوارهی موسیقی فجر و توجه به بعد بینالمللی آن، اجرای جشنواره موسیقی نواحی ایران، طراحی و اجرای اولین جشنوارهی موسیقی پاپ، اجرای جشنوارهی موسیقی بانوان (گل یاس)، همکاری با فرهاد فخرالدینی برای بنیانگذاری ارکستر ملی ایران و ایجاد خانهی موسیقی، از مهمترین اقدامات علی مرادخانی در دوران مدیریتش بود.
مرادخانی سال 1383 دفتر موسیقی را ترک کرد و پس از آن، مرکز موسیقی به دفتر موسیقی تغییر نام یافت. با این حال فعالیتهای موسیقایی او به اینجا ختم نشد و مرادخانی در سال 1387 موزهی موسیقی را تأسیس کرد. او امروز علاوه بر اینکه معاون امور هنری وزیر ارشاد است، همچنان مدیریت موزهی موسیقی را نیز برعهده دارد.
در اواسط سال 1383 وقتی محمدحسین ایمانی خوشخو بهعنوان معاون امور هنری وزارت ارشاد منصوب شد، محمدحسین همافر برای مدیرکلی دفتر موسیقی حکم گرفت. همافر، مدیرکلی شاعر بود و با طبع لطیف خود بر موسیقی کشور اعمال مدیریت کرد. او پیش از دریافت این سمت نیز مدیرکل ارشاد اسلامی استان فارس بود و خیلی با دنیای هنر بیگانه نبود.
دوران مدیریت همافر چندان دوام نداشت؛ او در سال 1385 بهدلیل عارضهی قلبی در بیمارستان بستری شد و در همان بیمارستان، استعفایش را به ایمانی خوشخو داد.
پس از استعفای همافر، ایمان خوشخو حکم مدیریت دفتر موسیقی را در سال 1385 به محمدحسین احمدی داد. او مدیر سابق مرکز آموزش گسترش فعالیتهای هنری بود و در مراسم معارفهاش اظهار کرد که میخواهد با تجربهی 25 سالهاش، دفتر موسیقی را هدایت کند.
اگر این روزها دربارهی محمدحسین احمدی پرسوجو کنید، میگویند که او مردی با ایمان و بسیار معتقد بوده است. احمدی در دوران مدیریت دو سالهی خود، بخش پاپ را به جشنوارهی موسیقی فجر اضافه کرد و محمدرضا لطفی پس از سالها در زمان مدیریت او دوباره روی صحنه رفت.
احمدی نیز در سال 1387 دفتر موسیقی را ترک کرد و در همین سال، محمدعلی خبری حکم مدیریت خود را از حمید شاهآبادی - معاون وقت امور هنری وزارت ارشاد - گرفت. دوران مدیریت «خبری» دیری نپایید و او فقط تا سال 1388 این سمت را عهدهدار بود. مهمترین اتفاقی که در زمان مدیریت «خبری» رخ داد، تعطیلی ارکستر موسیقی ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی بود.
همچنین او یک سال، دبیری جشنوارهی موسیقی فجر را برعهده داشت و پس از آن بهشدت از سوی صاحبنظران، رسانهها و اهالی موسیقی مورد انتقاد قرار گرفت.
سال 1389 بود که علی ترابی حکم سرپرستی دفتر موسیقی را دریافت کرد. او بیش از 15 ماه این دفتر را مدیریت کرد و مثل دوران تصدیاش در انجمن موسیقی، روزهای بیحاشیهای را در دفتر موسیقی گذراند. او که همیشه معتقد بود، صندلی مدیریت دفتر موسیقی «صندلی داغ» است، کمترین لغو کنسرت و کمترین حاشیهها را در دوران سرپرستیاش داشت.
به علاوه، گفته میشد که علی ترابی تعامل خوبی با هنرمندان حوزهی موسیقی داشته است.
اما در سال 1390 اتفاق متفاوتی رخ داد و برای اولینبار یک آهنگساز و شخصی از جنس هنرمندان، سکان هدایت دفتر موسیقی را در دست گرفت. او سیدمحمد میرزمانی بود. مهمترین اتفاقی که در زمان مدیریت میرزمانی رخ داد، تعطیلی ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر موسیقی ملی ایران بود که این تعطیلی پس از او نیز ادامه داشت و سه سال به طول انجامید. البته میرزمانی نقش زیادی در تعطیلی ارکسترها نداشت.
او در سال 1391 بهدلیل بیماری، با دفتر موسیقی خداحافظی کرد و خودش پس از ترک دفتر اذعان کرد که بهجز صدور پیام تسلیت کاری برای موسیقی نکرده است. با این حال میرزمانی همیشه فردی خوشنام در میان اهالی موسیقی بود.
در سال 1391 دفتر موسیقی بار دیگر توسط سرپرست اداره شد. علیرضا پاشایی به دفتر موسیقی آمد تا امانتی را از سیدمحمد میرزمانی تحویل بگیرد و به پیروز ارجمند تحویل دهد.
پاشایی در مدت سرپرستیاش در سکوت کامل خبری فعالیت کرد. او حتی نشست خبری برگزار نکرد. روند صدور مجوزها در زمان پاشایی نسبتا به سرعت انجام میشد و سر و صدایی هم از جایی بلند نمیشد. با این حال او نتوانست در راستای احیای ارکسترهای تعطیلشده اقدامی انجام دهد.
اما در سال 1392 مردی از دیار کرمان حکم مدیرکلی دفتر موسیقی را گرفت. پیروز ارجمند در یک روز زمستانی جانشین علیرضا پاشایی شد.
مهمترین اقدام او از زمان انتصابش به مدیریت دفتر موسیقی تا امروز، احیای ارکستر سمفونیک تهران و دعوت از علی رهبری برای هدایت این ارکستر است. کیتارو (هنرمند شهیر ژاپنی) نیز در زمان مدیریت او به ایران آمد و چند شب کنسرت برگزار کرد. با این حال، او در این دوران از حاشیهها در امان نبود و حتی گاهی خودش حاشیهساز شد.
با این حال نمیتوان به این موضوع اشاره نکرد که تعداد قابل توجهی از کنسرتها در زمان مدیریت او لغو شدند و اهالی موسیقی نیز دربارهی برگزار نشدن بیشتر آنها توضیح قانعکنندهای نشنیدند.