محمدرضا خاکی مدرس، مترجم و کارگردان تئاتر درباره بازتولید نمایش «روال عادی» گفت: طبق زمانی که تماشاخانه ایرانشهر به ما داده است اردیبهشت ماه باید این اثر نمایشی را در سالن استاد سمندریان به صحنه ببرم که البته به دلیل برخی مشکلات و ناهماهنگی های شخصی اجرای این نمایش در این زمان هنوز قطعی نیست و ۵۰ درصد امکان دارد که آن را به صحنه نبرم و اجرایش به تعویق بیفتد.
وی افزود: قرار است جلسه ای با آقای سرسنگی داشته باشم که اگر امکانش فراهم شود و فرجه ای به من بدهند تا نمایش «روال عادی» را در شرایط مساعدتر و با فراغ کاری بهتری به صحنه ببرم. این اثر نمایشی نوشته ژان کلود کریر و اثری جمع و جور است و تنها ۲ پرسوناژ دارد و پیش از این نیز در تالار سایه به صحنه رفته است بنابراین دوست ندارم حالا که فرصت اجرای مجدد آن فراهم شده نمایش با عجله و سرهم بندی شده به صحنه برود.
خاکی درباره دیگر فعالیت هایش در زمینه ترجمه نمایشنامه عنوان کرد: به تازگی دو نمایشنامه ترجمه کرده ام که قرار است نشر بیدگل آنها را منتشر کند و احتمالا در نمایشگاه کتاب شاهد حضورشان خواهیم بود. این ۲ نمایشنامه آثار تازه ای هستند که پیش از این در ایران ترجمه نشده اند. یکی از آنها «خیاط» نام دارد که نوشته اسلاومیر مروژک نویسنده شناخته شده لهستانی است و به سبک آثار گذشته وی یک کمدی ساتیر است.
کارگردان نمایش «دیده بانان» در پایان صحبت هایش گفت: دیگر نمایشنامه ای که به تازگی ترجمه کرده ام «دام» نام دارد که آن هم نوشته تادئوش روژاویچ شاعر و نمایشنامه نویس معاصر لهستانی است. این نمایش موضوع خاص و جذابی دارد و روایت روزهای آخر عمر فرانس کافکا است. روژویچ یکی از متخصصان کافکا در کشور لهستان است و نمایشنامه جذابی نیز درباره وی نوشته است. این نمایشنامه جزو آثاری بود که با علاقه ترجمه کردم و از خواندنش نیز بسیار لذت بردم.
محمدرضا خاکی آذرماه گذشته نمایش «دیده بانان» را با بازی بازیگرانی چون وحید نفر، علیرضا ناصحی، بهنام شرفی، محمد روشنی، بیژن محرمی، سارا افشار و علیرضا مدنی در تالار «چهارسو» مجموعه تئاترشهر روی صحنه برده بود.
این کارگردان و بازیگر تئاتر درباره جدیدترین فعالیت تئاتری مدنظر خود و همسرش در سال جاری گفت: طبق اعلام مجموعه تئاتر شهر قرار است در پاییز امسال و در سالن اصلی، نمایش «مکبث» اثر ویلیام شکسپیر را روی صحنه ببریم.
طهماسبی با
اشاره به آغاز تمرینها از فصل تابستان ۹۴، افزود: قرار است نمایش «مکبث»
با کارگردانی مشترک من و آقای آییش روی صحنه برود.
وی که در سال
۸۷ در نمایش «کرگدن» آییش در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر در مقام بازیگر
روی صحنه رفته بود، درباره احتمال نقش آفرینی در نمایش «مکبث» توضیح داد:
قرار است از اول خردادماه کار انتخاب بازیگران نمایش را شروع کنیم و همه
چیز به انتخاب بازیگر نقش مکبث بستگی دارد زیرا بازیگران نقشهای دیگر
نمایش بسته به سن و ویژگیهای بازیگر مکبث انتخاب خواهند شد.
کارگردان
نمایش «خانواده تت» درباره شیوه اجرای نمایش «مبکث» با توجه به اینکه
فرهاد آییش بارها به شیوه اجرایی این اثر نمایشی به سبک موسیقی رپ اشاره
کرده بود، گفت: من هنوز درباره جزییات اجرای «مکبث» با آییش صحبتی نکردهام
اما او قصد دارد شیوه متفاوتی برای اجرای این نمایش در نظر بگیرد که یکی
از آنها اجرا به سبک موسیقی رپ است.
فرهاد آییش در آخرین تجربه
کارگردانی خود نمایش «هفت شب با مهمانی ناخوانده» را در سالن اصلی به صحنه
برد و نمایش «خانواده تت» به کارگردانی مائده طهماسبی که سال ۸۶ در سالن
سایه به صحنه رفت، از جمله پرفروش ترین نمایشهای اجرا شده در مجموعه تئاتر
شهر است.
بهروز غریبپور: روی صحنه خبری از تکخوان زن نیست/ تجربه اجرای اپرای عروسکی به چهار دولت رسید
کارگردان اپرای «سعدی» ضمن رد شایعه حضور تکخوانِ زن روی صحنه این نمایش، درباره آخرین مراحل آمادهسازی و اهمیت اجرای آثار مرتبط با مفاخر کشور توضیح داد.
بهروز غریبپور درباره مراحل باقیمانده تا اجرای اپرای سعدی گفت: بعد از مدتی توقف ضبط تمام موسیقی کار انجام شده و موسیقی اپرای عروسکی سعدی در مرحله میکس نهایی قرار دارد. کل عروسکها نیز آماده هستند و تمرینهای روزانه را پیش میبریم تا نمایش همزمان با زادروز سعدی در شیراز رونمایی شود.
خالق اپرای عروسکی «رستم و سهراب» با تاکید بر اهمیت خلق آثار فرهنگی با موضوع حیات بزرگان فرهنگ و ادب ادامه داد: هر کشور دیگری تنها یک سعدی داشت حتما به داشتن این شاعر مباهات میکرد؛ چنانکه کشور اسپانیا در ادبیات قدیم خود فقط یک «سروانتس» دارد و شما میبینید چطور این نویسنده را در سراسر جهان تبلیغ میکند ولی ما سعدی، حافظ، مولوی، فردوسی، نظامی و شعرا و حکیمان بزرگی داریم.
سرپرست گروه تئاتر «آران» خاطرنشان کرد: خلق اپرای عروسکی سعدی برای من ادای دِین به شاعری مسلمان است که در دوران حیات خود تلاش کرد برای هرچه انسانی زیستن مردم در کنار یکدیگر درسهایی به یادگار بگذارد و متاسفم بگویم توجه ما به این فخر فرهنگی که تا امروز حداقلی بوده و تنها به انتشار چند داستان در کتابهای درسی دبستان و مدارس بسنده شده است.
این هنرمند درباره اهمیت خلق آثار هنری با موضوع مفاخر فرهنگ و ادب توضیح داد و گفت: متاسفانه نسل جدید هیچ آشنایی با شاعر بلند آوازهای به نام سعدی ندارد. بارها تجربه داشتم که وقتی از بیشتر جوانترها میپرسم سعدی که بود و چه کرد؟ هیچ اطلاعی جز جغرافیای زیستی، محل تولد و دفن این شاعر ندارند و شعری از سعدی در حافظه بسیاری از نوجوانان و جوانان امروز نیست. با خلق این نمایش ما تلاش کردیم به نسلی که عادت دارد با مسائل فرهنگی از طریق تصویر آشنا شود و ارتباط برقرار کند به اندازه توان خود ارتباط موثر برقرار کنیم و آگاهی بخش باشیم.
غریبپور با بیان اینکه ساخت موسیقی از یکسال قبل آغاز شد و تمام تمرکز در استفاده از گنجینه موسیقی ایرانی قرار داشت؛ درباره موسیقی این نمایش گفت: آهنگسازی توسط آقای امیر بهزاد انجام شده که ایشان تلاش کرد با در نظرگرفتن موسیقی اقوام ایرانی و میراث بزرگانی مانند عبدالقادر مراغهای در کنار بهرهگیری از موسیقی دیگر ملل همفرهنگ با ایران مانند هندوستان، عربستان وچین اثری در خور نام سعدی شیراز تنظیم کند.
او افزود: نکته مهمی که باید بر آن تاکید کنم این است که نسل جدید موسیقی ایرانی را بسیار ملالانگیز میداند ولی ما با چنین ایدهای مخالف هستیم و به همین دلیل تلاش میکنیم در نمایش خود ظرفیتهای بالقوه نواهای این سرزمین را برای نسل جوان به نمایش بگذاریم.
کارگردان اپرای عروسکی «عاشورا» درباره طرح شائبههایی مبنی بر حضور زنده تکخوان زن روی صحنه، در این نمایش اظهار کرد: واژه خواننده در اپرا متناسب نیست، حتی آنچه درباره اجرای اپرا در اروپا نیز عنوان میشود متناسب با اتفاقی که در عمل رخ میدهد؛ به نظر نمیرسد به دلیل اینکه از 50 سال قبل به این سو تغییراتی در ارتباط با حضور خواننده و بازیگر روی صحنه اپرا بوجود آمد که موجب شد بازیگر در کنار ارتقای تواناییهای تکنیکی خود توان خواندن نیز داشته باشد. بنابراین من از واژه جایگزین «آواگر» به معنی شخصی که هم میخواند و هم به ایفای نقش میپردازد در اپرا استفاده میکنم.
بنیانگذار و موسس فرهنگسرای بهمن تصریح کرد: آنچه باید در مورد نمایش ما مورد توجه قرار بگیرد این است که به هیچ وجه بازیگر زنده و خواننده زنده روی صحنه نیست. بلکه این عروسکها هستند که روی صحنه به ایفای نقش میپردازند. تمام صداها و موسیقی قبلا ضبط شده و به صورت پلیبک پخش میشود.
این عضو مرکز بینالمللی تئاتر عروسکی به سوابق فعالیتهای هنری گروه تئاتر «آران» در دولتهای هشتم، نهم و دهم اشاره کرد و گفت: نخستین بار نیست که چنین نمایشی کارگردانی میکنم، اجرای اپرای عروسکی نه تنها در دولت آقای دکتر روحانی، بلکه در دولتهای گذشته نیز اتفاق افتاده و اتفاقا بیشترین اجرای ما در دولت قبل و زمان وزارت آقایان صفار هرندی و حسینی رخ داد که طی آن اپراهای عاشورا، مولوی، حافظ و لیلی و مجنون به صحنه رفتند.
او ادامه داد: آواگر خانم در تمام اجراهای گذشته وجود داشت و به این دلیل که آگاهی لازم در مورد زنده نبودن این صداها در دست بود مشکلی پیش نیامد. معتقدم این شائبهها به دلیل عدم آشنایی و آگاهی نسبت به اصل اتفاقی است که قرار است رخ دهد که با توجه به سوابق گروه مطمئنم فقط کافیست دوستان برای تماشای این اثر به سالن بیایند و شاهد ایفای نقش عروسکها روی صحنه باشند.
غریبپور با تاکید بر اینکه گروه آران تابع قوانین کشور است، خاطرنشان کرد: بزرگان دینی و سیاسی ما نیز فتواهای مشخصی در این زمینه مطرح کردهاند از میانها می توان به سخنان مقام معظم رهبری اشاره کرد که عنوان کردند صدای خانم در صورتی که مفسده انگیز نباشد؛ مشکل ندارد و معتقدم این سخن به درستی عنوان شد، چراکه اهل فرهنگ و بزرگان موسیقی نیز موسیقی بیمحتوا و صداهای سطحی را نمیپذیرند و مطربی از نظر آنها به هیچ وجه پسندیده نیست.
او افزود: معتقدم موسیقی یک زبان الهی است که نباید به عشرتهای سطحی و زمینی آلوده شود حتی در خصوص اپرا باید توجه کنیم تا گزیدهترین اشعار و نواهای موجود به کار گرفته شوند. به هیچ وجه نباید ایجاد شبهه وجود مفسده در یک اپرای نمایشی یا اثر ارزشمند فرهنگی مطرح شود.
خالق اپرای عروسکی «مولوی» با اشاره به رونمایی از اپرای سعدی همزمان با تولد این شاعر گفت: فراموش نکنیم ایران تنها کشور مسلمان جهان است که «اپرای عروسکی ملی» دارد. رونمایی از اپرای سعدی در تالار حافظ شیراز برای من تحقق آرزویی بزرگ به حساب میآید. برای نخستین بار است که گروه ما نمایشی را ابتدا در تهران تولید و رونمایی آن را در یکی دیگر از استانهای کشور برگزار میکند. یکی دیگر از علائق من فاصله گرفتن از تولید مداوم آثار نمایشی در تهران و توجه به استانها بود که به این واسطه گامی در تحقق همین هدف برداشته میشود. البته دقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این زمینه و توجه به استانهای کشور نیز جای تقدیر دارد.
غریبپور همچنین توجه به توریسم فرهنگی در استانهای با سابقه تاریخی کشور مانند فارس و شهر شیراز را مهم دانست و گفت: به همین دلیل از مدتها قبل تلاش کردم تماشاخانهای متمرکز در شیراز دایر کنم که توریستهای خارجی و علاقهمندان ایرانی بیشتر با مفاخر و داشتههای فرهنگی ایران مانند اپرای «عاشورا»، «رستم و سهراب»، «سعدی»، «حافظ»، «مولوی» و... آشنا شوند. به این ترتیب توریستها میتوانند علاوه بر گردش در جغرافیای پرافتخار استان فارس اطلاعات بیشتری از بزرگان ایران کسب کنند.
این هنرمند در پایان اظهار کرد: توریستهای فرهنگی نقش سفرای ایران در کشورهای خود را ایفا میکنند و من امیدوارم رونمایی و اجرای اپرای سعدی در شیراز این خبر خوش را به جهان مخابره کند که ایرانیان برای مفاخر فرهنگی و بزرگان کشور اهمیت قائل هستند و به آنها احترام میگذارند.
سال ۹۴، با امیدهایی به بهبود شرایط تئاتر آغاز شده است، امیدهایی که البته نمیتوان خیلی زود نتیجه آن را دید، اما شاید بتوان گذر از حرف به عمل را امسال بیشتر در حوزه تئاتر مشاهده کنیم.
اگر تنها مروری تیتروار بر وضعیت تئاتر کشور طی دو سال گذشته داشته باشیم، کاملا مشهود است که تئاتر در همه زمینهها یک گام به عقب رفته است، علت این امر نیز ارتباط تنگاتنگ میان بخشهای مختلف تئاتر است. اکنون اما با نامگذاری سال 94 به عنوان «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» از سوی رهبر انقلاب توقعها برای همراهی دولت بیشتر شده و البته از طرف دیگر همکارهای هنرمندان و مردم نیز نیمی از راه است. هرچند باید از مسئله نگذریم که هنرمندان تئاتر با اینکه طی دو سال اخیر به سختی مطالبات خود را وصول کردهاند، اما باز هم تلاش دارند که جریان تئاتر کشور از نفس نیفتاد، مردم نیز با توجه به کیفیت و همخوانی آثار نسبت به دغدغههایشان استقبال لازم را داشتهاند.
***
در ابتدای هفته به نقل ایرج راد، مدیر عامل خانه تئاتر خبری منتشر شد مبنی بر اینکه علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سال 94 را سال تئاتر در این وزارت خانه اعلام کرده است، خبری که البته به شکلهای مختلف از آن تفسیر شد و روز گذشته هم نوشآبادی، سخنگوی وزارت ارشاد در این رابطه گفت:« منظور این بوده که در حوزه فعالیتهای هنری تئاتر مورد توجه قرار میگیرد نه اینکه در میان سایر فعالیتهای وزارت ارشاد تنها به تئاتر توجه کنیم. این توجه نیز به این منظور است که بتوانیم فضاهای ویژهای را تعبیه کنیم و اعتبار ویژه درنظر بگیرم تا مکانهایی که نیاز به بازسازی دارند به طور جدی بازسازی شوند که در این زمینه تئاتر شهر نیز مدنظر قرار دارد و در تابستان بازسازی آن به بهرهبرداری میرسد. امیدوارم سال 94 تئاتر هم به لحاظ سختافزاری و هم نرمافزاری تأمین شود. هنر تئاتر هنری پایه است و هنر مادر برای سینما و تلویزیون ایران به شمار میرود.»
***
حضور مهدی شفیعی، به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی و به طبع آن حضور دوباره بخشی از مدیران کارآمد قبلی مرکز، نشان از رویکردی جدید در سال 94 بود، اما موفقیت این مجموعه نیز نیازمند حمایتهایی از سوی مدیران بالادستی است، شاید نیاز باشد که همدلی و همزبانی ابتدا در مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شود و در ادامه این جریان با هنرمندان و مردم پیوند بخورد، شفیعی نیز اخیراً در گفتوگو با تسنیم گفت: «ما محکوم به امید داشتن هستیم و امیدوارم که بتوانیم سیاستها را جدیتر از گذشته پیگیری کنیم و در سال 94 شاهد اتفاقات خوشایندی در عرصه تئاتر در تمام نقاط کشور باشیم. امیدوارم که سعی کنیم نیمه پر لیوان را در سال 94 ببینیم.»
***
تئاتر کشور وضعیت خوبی ندارد، این حرف امروز نیست، بلکه مدتهاست در این رابطه هم هنرمندان و هم رسانههای مختلف انتقادات بسیاری را بر مدیریت علی مرادخانی اعلام کرده بودند، انتقاداتی که در ابتدا به تندخویانه تعبیر میشد و حالا واقعیتی تلخ برای تئاتر، حمیدرضا نعیمی پیش از مسئلهای را در رابطه با بحث حمایت دولت مطرح کرد، او میگوید:«آقای روحانی اگر بخواهد در دو سال باقی مانده یک هدیه به جامعه خسته، زخمی و دلگیر تئاتر بدهد تنها تا پایان دوره اول ریاست جمهوریش وقت دارد، فکر میکنم بهترین هدیه آقای رئیس جمهور این باشد که هنر هنرمندان تئاتر را به رسمیت بشناسد. اینها خواستههای بسیار معمولی است که ما میخواهیم در یک هوای خوب تنفس کنیم، آیا اگر ما با هوای بد مخالف باشیم به معنای دشمنی با یک نهاد و جریان است؟»
***
میزان بخشی از پویایی تئاتر در یک کشور، اجرای نمایشهایی است که روی صحنه هستند، خوشبتختانه این اتفاق در ابتدای امسال رخ داده است و برخی سالنها نیز بیش از ظرفیت موجود و در دو سانس و با دو نمایش مختلف میزبان مخاطبان هستند، اما اینکه چطور این اتفاق افتاده است هیچ ارتباطی به دولت ندارد و تنها حاصل دغدغهمندی خود هنرمندان و استقبال مردم است، در همین راستا هم جواد انصافی میگوید:«ما هنوز پول نمایش «کل عنایت» که در تابستان سال گذشته اجرا شده بود را نگرفتهایم، اما احساس وظیفهای که در عرصه فرهنگی و هنری داشتیم، سبب شد نمایش «حاجی فیروز و عمو نوروز» را با رویکردی علمی آماده اجرا کنیم.»
اکنون که در ابتدای سال 94 هستیم، فرصت بسیاری خوبی برای برنامهریزیهای دقیقتر در عرصه تئاتر احساس میشود و نیاز است که در این راستا نهادهای فرهنگی و هنری تلاش بیشتری را برای ترمیم تئاتر خسته و زخمی این روزهای ایران انجام دهند. آیا سال 94 میتواند آغازی بر پایان دادن به اتفاقات تلخ تئاتر باشد؟ آیا امسال تئاتر کشور میتواند حداقل به شرایط دو سال پیش خود بازگردد و در ادامه آن گامی رو به جلو بردارد؟