در حالی که آمریکایی ها برای خودشان این مساله را در نظر می گیرند که آیا جنگ با ایران به نفع آنها خواهد بود یا نه، باید بر روی این مساله تمرکز کنند که جان مک کین به آن اشاره کرده است.
جان مک کین سناتور آمریکایی در این باره گفت: شما می توانید از لحاظ نظامی پیروز شوید ولی اگر ندانید پس از حمله چکار کنید، ممکن است هر چیز ساده ای را که با استفاده از سلاح نظامی به دست آورده اید، از دست بدهید.
نویسنده مقاله فارن پالیسی در ادامه افزود: من امیدوارم باراک اوباما این توصیه را بشنود، زمانی که این مساله را در نظر می گیرد که چگونه به بهترین روش از امنیت آمریکا در برابر تهدید ایران حمایت کند.
به همین دلیل، در شرایطی که مذاکرات هسته ای به شدت ادامه دارد، این مساله مهم است که بفهمیم اقدام نظامی علیه ایران احتمالا به معنای آغاز یک جنگ خواهد بود نه پایان جنگ هسته ای. این مساله تمام آن چیزی است که آمریکا باید بداند پس از اقدام نظامی چه کاری باید انجام دهد.
ایران کشوری با 77 میلیون نفر جمعیت است که از مجموع عراق و افغانستان، بیشتر جمعیت دارد. ایران تمدنی باستانی با جمعیتی جوان دارد. 42 درصد جمعیت ایران زیر 24 سال سن دارند. تعداد نیروهای مسلح ایران حدود 500 هزار نفر است که 40 هزار نفر آنها واحدهای شبه نظامی هستند که به خوبی تجهیز و مسلح شده اند. تنگه هرمز که حدود یک چهارم نفت جهان از طریق آن ترانزیت می شود، در کنترل ایران است. ایران چهارمین ذخایر بزرگ نفت و دومین ذخایر بزرگ گاز جهان را در اختیار دارد. بخش نفت و گاز حدود 80 درصد صادرات ایران را تشکیل می دهد. چین، هند، ترکیه؛ کره جنوبی و ژاپن بزرگترین شرکای تجاری ایران هستند.
نویسنده فارن پالیسی در ادامه مدعی شد: توافق گسترده ای در خصوص این مساله اساسی وجود دارد که ایران یک بازیگر بدخیم در عرصه جهانی است. علاوه بر بلندپروازی های هسته ای، ایران کشوری حامی تروریسم است و با سابقه حقوق بشری بی پایان و سابقه تاریخی در دخالت در امور کشورهای همسایه.
این حقایق باید توهمات درباره اینکه درگیری با ایران شبیه چه چیزی خواهد بود را از بین برده باشد: حقیقت این است که آمریکا نمی تواند با حملات جراحی شده توسط یک بمب افکن در ارتفاع بالا چند نقطه را که به خوبی انتخاب شده شامل اهداف هسته ای، هدف قرار دهد و ایران را پاک و تصفیه شده رها کند. این حملات ممکن است برنامه هسته ای ایران را به عقب بازگرداند ولی این مساله احتمالا برای مدت زمان زیادی نخواهد بود و قطعا موجب تحریک مقابله به مثل خواهد شد.
در حالی که آمریکا نباید هرگز در دفاع از کشور ناکام شود ولی باید در خصوص این مساله واقع بین باشیم که استفاده از زور در این زمینه چه معنایی خواهد داشت. این چیزی است که اقدامات پس از حمله نظامی به ایران را شامل می شود: آمریکا نه تنها به عملیات نظامی پایدار نیاز دارد بلکه با بحران اقتصادی نیز روبرو خواهد شد به خصوص اگر ایران تنگه هرمز را مسدود کند. ایرانی ها در طول زمان بارها تهدید به بستن تنگه هرمز کرده اند، هر چند این اقدام در ابتدا بدترین خسارات اقتصادی را بر خود ایران خواهد داشت. با این حال اگر مجبور به این کار شوند و چیزی برای از دست دادن نداشته باشند، قطعا آن را انجام خواهند داد.
بر اساس اعلام اداره اطلاعات نیروی دریایی، ایرانی ها دارای قابلیت های نامتقارن قابل توجهی هستند که می تواند دستاوردهای زیادی برای آنها به ارمغان بیاورد، شامل مین های دریایی و قایق های گشت زنی مسلح به موشک های کروز ضد کشتی. اگر ایران اقدام به مین گذاری تنگه هرمز کند، نیروی دریایی آمریکا باید پاسخ دهد و این مین های دریایی به چالشی برای نیروی دریایی آمریکا تبدیل خواهد شد.
در حالی که ممکن است این گونه به نظر برسد که رونق انرژی داخلی آمریکا موجب کاهش وابستگی این کشور به نفت خاورمیانه شده ولی این مساله واقعا مطرح نیست. آمریکا بخشی از بازار جهانی نفت است و هر گونه اختلال در بازار بر قیمت بنزین در داخل بازار آمریکا تاثیر خواهد گذاشت.
کسی واقعا به درستی نمی داند که بستن تنگه هرمز موجب خواهد شد تا قیمت نفت تا چه حدی افزایش یابد ولی در هر موردی هرگز کمبود عرضه نفت به طور واقعی مطرح نخواهد بود. همواره عرضه کافی در بازار جهانی نفت وجود داشته تا چنین شکاف هایی را پوشش دهد. اگر همین فردا 25 درصد عرضه جهانی نفت به طور ناگهانی از چرخه خارج شود، عرضه کافی برای پوشش این شکاف و عرضه نفت مورد نیاز بازار وجود نخواهد داشت. قیمت نفت می تواند در این صورت به رکوردهای تاریخی برسد.
مساله این است که بعد از آن چه اتفاقی خواهد افتاد. اگر آمریکا بنا بر فرض بتواند ارتش ایران را از سر راه برداشته و اقتصاد این کشور را نابود کند، آیا پس از آن ما حاضریم تا در نهایت به یک توافقنامه صلح برسیم و آن را اجرا کنیم؟ چقدر دقیق این کار را انجام خواهیم داد؟ آیا از طریق یک دولت نیابتی که قطعا در بین مردم محبوبیت نخواهد داشت؟ یا شاید از طریق نوعی نیروی آمریکایی یا اشغالگر بین المللی ؟ ولی تجربه اخیر آمریکا نشان داده است که اشغال کشورها موفقیت آمیز نبوده است. بنابر این ، این گزینه مورد نظر نخواهد بود.
