نگاهی به نامزدهای سی و سومین جشنواره فیلم فجر، نگاهی به برنامه اکران فیلم ها در روز نهم جشنواره، ادامه صدرنشینی «رخ دیوانه»، «عصر یخبندان» و «کوچه بی نام» در جدول بهترین فیلم از نگاه مردم، رونمایی از فیلم «محمد(ص)»، برگزاری نشست رسانه فیلم های سینمایی «نزدیکتر»، «دریا و ماهی پرنده» و «در دنیای تو ساعت چند است؟»، انتقادات کارگردان «جامه دران» از رویکرد دولت دهم، حضور «احتمال باران اسیدی» و «خداحافظی طولانی» در روز پنجم محفل سینما انقلاب، صحبت های «ابوالحسن داوودی» درخصوص انگیزه ساخت «رخ دیوانه»، خبری درخصوص این که بلیت سینماها روز ۲۲ بهمن نیمبهاست، صحبت های «فریدون صدیقی» درباره حضورش در سینما، گفت و گویی صمیمی با «سحر قریشی» بازیگر دو فیلم «شیفت شب» و «این سیب هم برای تو»، صحبت های «نظام الدین کیایی» درخصوص صدابرداری «رخ دیوانه»، گفت و گو با «مصطفی احمدی» کارگردان جوان «نزدیکتر»، نگاهی به نمایش دو فیلم «ایران برگز» و «روباه» در کاخ جشنواره، اظهارات «کامبوزیا پرتوی» درباره مدیریت سینما، گفت و گویی صمیمی با «مجید مجیدی» که معتقد است همان مجیدی «آواز گنجشکها» است، گلایه «حامد عنقا» درخصوص بی توجهی به نویسندگان سینم و درنهایت گلایه «سعید راد» درباره سطح نازل آثار جشنواره سرخط مهمترین اخبار امروز جشنواره فیلم فجر را به خود اختصاص داد.
گروه سینما و تلویزیون، درحالی که با اعلام نامزدهای بخش های مختلف 4 گانه جشنواره فیلم فجر، هیجان در میان اعضای سینما به اوج خود رسیده است، نمایش فیلم ها همچنان ادامه دارد.
به گزارش بولتن نیوز، نگاهی به نامزدهای سی و سومین جشنواره فیلم فجر، نگاهی به برنامه اکران فیلم ها در روز نهم جشنواره، ادامه صدرنشینی «رخ دیوانه»، «عصر یخبندان» و «کوچه بی نام» در جدول بهترین فیلم از نگاه مردم، رونمایی از فیلم «محمد(ص)»، برگزاری نشست رسانه فیلم های سینمایی «نزدیکتر»، «دریا و ماهی پرنده» و «در دنیای تو ساعت چند است؟»، انتقادات کارگردان «جامه دران» از رویکرد دولت دهم، حضور «احتمال باران اسیدی» و «خداحافظی طولانی» در روز پنجم محفل سینما انقلاب، صحبت های «ابوالحسن داوودی» درخصوص انگیزه ساخت «رخ دیوانه»، خبری درخصوص این که بلیت سینماها روز ۲۲ بهمن نیمبهاست، صحبت های «فریدون صدیقی» درباره حضورش در سینما، گفت و گویی صمیمی با «سحر قریشی» بازیگر دو فیلم «شیفت شب» و «این سیب هم برای تو»، صحبت های «نظام الدین کیایی» درخصوص صدابرداری «رخ دیوانه»، گفت و گو با «مصطفی احمدی» کارگردان جوان «نزدیکتر»، نگاهی به نمایش دو فیلم «ایران برگز» و «روباه» در کاخ جشنواره، اظهارات «کامبوزیا پرتوی» درباره مدیریت سینما، گفت و گویی صمیمی با «مجید مجیدی» که معتقد است همان مجیدی «آواز گنجشکها» است، گلایه «حامد عنقا» درخصوص بی توجهی به نویسندگان سینم و درنهایت گلایه «سعید راد» درباره سطح نازل آثار جشنواره سرخط مهمترین اخبار امروز جشنواره فیلم فجر را به خود اختصاص داد.
رقابت نزدیک رییسیان، داودی و توکلی برای سیمرغهای جشنواره فجر
فیلمهای «دوران عاشقی»، «من دیهگو مارادونا هستم»، «رخ دیوانه» هر کدام
با نامزدی در 10 بخش پیشتاز دریافت سیمرغهای سی و سومین جشنواره فیلم فجر
هستند.
جدیدترین ساختههای علیرضا رییسیان،
بهرام توکلی و ابوالحسن داودی در جشنواره فجر امسال توانستند نظر هیات
داوران جشنواره را به سمت خود جلب کنند.
براین اساس، فیلم «رخ دیوانه» ابوالحسن داودی در بخشهای بهترین فیلم،
کارگردانی، فیلمنامه، بازیگر نقش اول زن، بازیگر نقش مکمل مرد،
فیلمبرداری، تدوین، موسیقی متن، صدا و جلوههای بصری، نامزد دریافت
سیمرغ شده است.
فیلم «دوران عاشقی» علیرضا رییسیان هم نامزد جایزه بهترین فیلم، بهترین
کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین نقش اول
مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین تدوین،
موسیقی متن، بهترین صدا و بهترین طراحی لباس و صحنه شده است.
همچنین فیلم «من دیهگو مارادونا هستم» به کارگردانی بهرام توکلی در
بخشهای بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه، نقش اول زن، نقش مکمل زن،
نقش مکمل مرد، تدوین، صدا، طراحی لباس و صحنه و چهرهپردازی، نامزد
جایزه سیمرغ است.
پس از این سه فیلم «مزار شریف» عبدالحسن برزیده که به ماجرای گروگانگیری و
ترور دیپلماتهای ایرانی در مزار شریف میپردازد، با نامزد شدن در هشت
رشته در جایگاه بعدی قرار دارد.
همچنین فیلم «خداحافظی طولانی» با نامزدی در هفت رشته و «عصر یخبندان» با
نامزدی در شش رشته در جایگاههای بعدی قرار دارند، البته فیلم «عصر
یخبندان» اگرچه در شش رشته نامزد شده، اما هفت کاندیدا دارد؛ چون در بخش
بهترین نقش مکمل زن دو بازیگر این فیلم نامزد دریافت جایزه شدهاند.
فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» به کارگردانی هومن سیدی در جایگاه بعدی قرار دارد که در پنج رشته نامزد دریافت سیمرغ شده است.
مسعود جعفری جوزانی با «ایران برگر» میآید / نمایش آخرین فیلم «مهتاب کرامتی»نهمین روز از سی و سومین جشنواره فیلم فجر با فیلم «ایران برگر» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی که در بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و سوم است در ساعت 10 صبح نمایش داده میشود.
طرح «ایران برگر» متعلق به جوزانی است که فیلمنامه آن توسط محمدهادی کریمی و مسعود جعفری جوزانی به طور مشترک نوشته شده است.
داستان اين فيلم درباره فتح ا... خان و امرا... خان است که براي پيروز شدن در انتخابات شوراها در يک روستا با يکديگر رقابت ميکنند.
علي نصيريان، محسن تنابنده، احمد مهران فر، حميد گودرزي، هادي کاظمي، سحر جعفري جوزاني، نيوشا ضيغمي، شهره لرستاني، گوهر خيرانديش، محمدرضا هدايتي، فريبا متخصص، فتحا... جعفري جوزاني، اسماعيل خلج، حميدرضا حيات، سياوش چراغيپور، سميه نجومي، هاشم روحاني، مير طاهر مظلومي، اکبر رحمتي، صادق توکلي، رادمهر کشاني، سيروس ميمنت، منصور نوبخت، محمدباقر کريمپور، بهرام افشاري، رضا عشقي، سعيد دليري، محمد صادقپور، سودابه گودرزي از جمله بازيگران «ايران برگر» هستند.
«سمفونی استیضاح» به کارگردانی محمدعلی شعبانی مستندی است که در نیمروز روز نهم جشنواره ساعت 13 در بخش سینما جقیقت نمایش داده می شود.
مستند ۷۰ دقیقهای «سمفونی استیضاح» به کارگردانی محمدعلی شعبانی، فیلمی پرچالش و انتقادی در مورد شهید عبدالحمید دیالمه است که در انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس تهیه شده است.
شعبانی پیش از این گفته است، «سمفونی استیضاح» فیلمی سیاسی است و این فیلم به خیلی از گرههای سیاسی دهه ۶۰ میپردازد.
کارگردان مستند «ملی بودن کارت» از یک سال و نیم تحقیق و تولید این مستند گفته است و آنچه در طول فیلم هویدال ست، بر مدار واقعیت نقش بسته است.
محمد علی شعبانی فرزند مرتضی شعبانی فیلمبرداری مجموعه سید مرتضی آوینی است.
فیلم سینمایی «جامه دران» اولین فیلم سینمایی حمیدرضا قطبی ساعت 14:15 در بخش نگاه نو به نمایش درمیآید.
این فیلم درباره زنی به نام شیرین است که در مراسم ختم پدرش به روابط جدیدی در زندگی او پی می برد و حقایقی تازه را کشف می کند.
جمال ساداتیان نیز تهیه کنندگی این فیلم را برعهده دارد و مهتاب کرامتی، مصطفی زمانی، پگاه آهنگرانی، افسر اسدی، محمود بهروزیان، فرزانه نشاط خواه و الهام نامی از جمله بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
«مردی که اسب شد» به کارگردانی امیرحسین ثقفی تنها فیلم سینمای هنر و تجربه در این روز است که در ساعت 16:30 نمایش داده خواهد شد.
در خلاصه داستان این فیلم که برای اولین بار اعلام میشود آمده است که «مردی که اسب شد»قصه ی عشق یک پدرو دختر را به تصویر کشیده است.
لیست بازیگران این فیلم هم شامل محمود نظرعلیان، لوون هفتوان، مزدک میرعابدینی و ملیسا ذاکری است که در این فیلم ایفای نقش کردند.
عوامل این فیلم سینمایی عبارتند از: نویسنده و کارگردان:امیر حسین ثقفی،مدیر فیلمبرداری:امین جعفری،تدوین:مستانه مهاجر،طراح صحنه و لباس:شراره سروش،طراح چهره پردازی:محمد رضا قومی،صدابردارهمزمان:محمد حبیبی،دستیار اول کارگردان:کاوه قاسم زاده منشی صحنه:فاطمه ثقفی ،دستیار دوم کارگردان:محسن بهجت،برنامه ریز:بابک اعطا، ،عکاس و تصویر بردار پشت صحنه:سید احمد محمدی،مشاور رسانه ای:بهناز شیربانی،جلوه های های ویژه میدانی:حمید رسولیان،محمد رسول زاده ،گروه فیلمبرداری:سعید خادمی،داریوش طاهری،مرتضی نوجوان رحمانی،علی جعفری،مهرداد کاظمی،امیر عطا قنبری جاوید،دستیاران صحنه:امید حاج حسینی،حامد سلیمی،اجرای گریم بانوان:سلماز صدرالشرافی،مدیر تدارکات:امیر فراهانیان،گروه تدارکات:حسین آذر برا،علی آرخی،دستیارجلوه های ویژه:امیر خیری رازیان،حمل و نقل:عباس محمدی،علی ایری،علی آرخی،سید رضا خالق پناه،عماد. ساخت دکور:محمد حسن بهشتیان ،احمد صنعت کار.راننده سینه موبیل:نازنینی،هماهنگی هنروران:علی ایری،پشتیبانی تجهیزات:بنیاد فارابی،شرکت پیروز گستر،مدیر تولید:علیرضا احمدی کیا،مجری طرح و تهیه کننده:علی اکبرثقفی.
«شاهزاده روم» به کارگردانی هادی محمدیان پنجمین فیلم روز نهم جشنواره در بخش نگاه نو (خارج از مسابقه) است که در ساعت 19 نمایش داده خواهد شد.
داستان این انیمیشن درباره پرنسسی مسیحی و پاکدامن به نام ملیکا نوه قیصر کبیر روم است که دست سرنوشت او را به بلاد اسلامی میآورد و در نهایت مادر امام عصر عجلالله میشود.
این انیمیشن، داستانی بینادیانی دارد و یک شرکت لبنانی با همکاری و حمایت از این فیلم انیمیشنی، قرار است نسخه عربی آن را علاوه بر کشور لبنان در دیگر کشورهای خاورمیانه به اکران درآورد.
کارشناسی تاریخی و مذهبی این انیمیشن زیر نظر مطهرینیا استاد دانشگاه امام صادق (ع) انجام شده است.
همچنین در این انیمیشن سینمایی حدود 100 متخصص در حوزههای مختلف ایفای نقش کردهاند که برخی عوامل آن عبارتند از تهیه کننده: حامد جعفری، مدیرتولید: مهدی پاکدل، تدوین: حسن ایوبی، موسیقی: آریا عظیمی نژاد، مدیر دوبلاژ: ناصر تهماسب، کارگردان: هادی محمدیان.
این انیمیشن سینمایی در موسسه فرهنگی هنری هفت سنگ و موسسه فرهنگی هنری سلوک افلاکیان تهیه شده است.
آخرین نمایش روز نهم جشنواره فیلم فجر به فیلم «ابوزینب» به کارگردانی علی غفاری در بخش خارج از مسابقه اختصاص دارد و در ساعت 21:30 برای رسانه ها نمایش داده می شود.
«ابو زینب» یک درام عاطفی است که به موضوع مقاومت میپردازد. فیلم صحنههای اکشن خود را هم دارد اما فیلم جنگی به حساب نمیآید. محوریت فیلم یک خانواده لبنانی هستند که 35 سال پیش و زمان اشغال لبنان وجهه ای تازه از خود به نمایش می گذارند. در این بین تمرکز اصلی بر روی کاراکتر مادر خانواده است.
فیلمنامه کار برگرفته از اتفاقی واقعی است که کار مشترک محمود غلامی از ایران و رضا اسکندر از لبنان است.
سه فیلمی که همچنان صدرنشینند
آرای مردمی جشنواره فیلم فجر تا روز هشتم اعلام شد.
طبق اعلام ستاد آرای مردمی جشنواره فیلم فجر، با شمارش
61336 رای تا روز هشتم جشنواره، فیلم «رخ دیوانه» به کارگردانی ابوالحسن
داوودی با میانگین امتیاز 3.17 حائز رتبه نخست، فیلم «عصر یخبندان» به
کارگردانی مصطفی کیایی با میانگین امتیاز 3.10 رتبه دوم و فیلم کوچه «بی
نام» به کارگردانی هاتف علیمردانی با میانگین امتیاز 2.98 رتبه سوم را در
اقبال تماشاگران به خود اختصاص دادهاند.
فیلم محمد (ص) رونمایی شدفیلم سینمایی محمد (ص) به کارگردانی مجید مجیدی صبح امروز با حضور جمعی از مقامات فرهنگی به نمایش درآمد.
افرادی همچون دکتر علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی، حجت الاسلام والمسلمین دکتر جوادی آملی فرزند جوادی آملی، سیدرضا صالحی امیری، محسن مومنی شریف رئیس حوزه هنری، حسامالدین آشنا مشاور رییس جمهوری، دکتر محمد سرافراز رییس سازمان صدا و سیما، دکتر سرمدی معاون وزیر امور خارجه، محمدرضا حشمتی معاونت قرآنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام شهاب مرادی رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ، سید محمد حسینی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرتضی سرمدی معاون وزیر امور خارجه، حمیدرضا آصفی سخنگوی سابق وزارت امور خارجه و تعدادی از مدیران شبکه های تلویزیونی ، کارگردانان و تهیه کنندگان سینما به همراه تعدادی از معاونین وزرا و جمعی از اصحاب رسانه و فضلای حوزه علمیه، مدیران ارشد سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و برخی از روسای خبرگزاری ها، روزنامه ها و رسانه های جمعی صبح امروز دوشنبه 20 بهمن به تماشای فیلم محمد (ص) به کارگردانی مجید مجیدی نشستند.
«نزدیکتر»؛ اقتباسی نیستنشست خبری فیلم سینمایی «نزدیکتر» با حضور صابر ابر، محمد بحرانی، نازنین فراهانی، شیرین یزدان بخش(بازیگر) مصطفی احمدی(کارگردان)، سپهر سیفی(تهیهکننده) و بهرام بدخشانی(مدیر فیلمبرداری) شب گذشته(19 بهمن) در برج میلاد برگزار شد.
مصطفی احمدی درخصوص شکلگیری فیلم «نزدبکتر» گفت: این فیلمنامهای بوده که ایدهاش را من مطرح کردم. نمایشنامه «کودک مدفون» را خوانده بودم اما مشخصا به آن نمایشنامه رجوع نکردهام که بخواهد اقتباسی از آن باشد. از بسیاری جهات این فیلم متفاوت از این نمایشنامه است. فیلمنامه در واقع از جایی شروع شد که من داستان کوتاهی به نام «خداحافظ برادر» را خواندم. این قصه مرا بسیار درگیر کرد اما در میانه راه آنقدر بازنویسیهای متعدد صورت گرفت و دلمشغولیهای خودم به آن اضافه شد که دیگر شباهتی به داستان کوتاهی که خوانده بودم؛ نداشت و لزومی ندیدم که بخواهم از اقتباسی بودن اسمی ببرم.
ا
و درمورد ریتم فیلم گفت: باید بگویم اگر نقدی وجود دارد مربوط به فیلمنامه است که در اجرا سعی شده به خوبی نشان داده شود و شاید خاصیت این فیلم به این شکل بوده است. اگر لبخندهای بازیگران تا حدودی تصنعی است در حقیقت باید بگویم تقصیر آنها نیست چراکه من به عنوان کارگردان قصد داشتم دنیایی که برایم دلنشین است را به تصویر بکشم و در حقیقت نوعی نیاز در اینباره حس میکردم.
کارگردان فیلم نزدیکتر ادامه داد: خوشبختانه بخش دولتی در این فیلم به ما کمکی نکرد. از این بابت خوشحالم که از این طریق من با گروهی کار کردم که واقعاً دستمزد نجومی بازیگران و عوامل آن را ندیدم؛ چیزی که خیلیها این را میگویند.
صابر ابر(بازیگر) درمورد فیلم گفت: یکی از لذتبخشترین کارهایی بود که کنار هم قرار گرفتیم. یکی از اتفاقات مهم این بود که ما قبل از شروع فیلمبرداری تمام صحبتها را با کارگردان کردیم. خیلی کم پیش میآید که اعضای گروه دورخوانیهای متعدد قبل از فیلمبرداری داشته باشند و حرفهایشان را یکی کنند.
او ادامه داد: همه حرفها را کارگردان با بازیگران زده بود و ما دیگر سرصحنه کاری نداشتیم و قرارمان بر اجرای صحیح بود. همه گروه فیلمبرداری پاسکاریهای خوبی باهم داشتند. مضاف بر اینکه فیلمنامه بسیار دقیق نوشته شده بود و زمانی که آنرا خواندم؛ برایم روایت متفاوتی بود. این فیلم برای من یک جایگاه ویژهای نسبت به دیگر کارهای سالهای اخیرم دارد.
شیرین پزدان بخش(بازیگر) با بیان این مطلب که خوشحالم در فیلم اول آقای احمدی نقش کوچکی داشتم؛ ادامه داد: لطف کردند و نقش مادر را به من دادند.
نازنین فراهانی(بازیگر) نیز گفت: آنقدر فضای فیلم صمیمانه بود و هیجان داشت که احساس میکردیم فیلم اولمان را کار میکنیم. هیچکس تنها برای خودش بازی نکرد و بازیها مقابل برای بازیگران مهم بود. در زمانی که برای من مشکلی پیش آمد بود؛ دوستان کمک کردند و نگذاشتند از گروه عقب بمانم.
محمد بحرانی(بازیگر) هم با بیان این مطلب که از آفای احمدی بابت امنیتی که در پشت صحنه فیلم ایجاد کرده بود؛ تشکر میکنم؛ ادامه داد: این فضا موجب شد که گروه در فضای صمیمانهای کارشان را به بهترین شکال انجام دهند. از گروه گریم هم تشکر میکنم که بنظرم محشر بودند و کارشان فوقالعاده بود.
بهرام بدخشانی(مدیر فیلمبرداری) نیز با اشاره به اینکه ساختن فیلمی رئال در یک لوکیشن تا حدودی سخت بود؛ ادامه داد: این فضا توسط گروه و کارگردان برای ما کاملاً مهیا شد. بهعنوان فردی که سالها در این حیطه فعالیت میکنم؛ کار اغلب بچههای فیلمبردار را دیدم و دوست دارم در اینباره نقدی داشته باشم. چرا فیلمبردارهای ما اصرار دارند فضای موجود در تهران را بسیار آبی جلوه دهند و دیوارهای داخلی منزلها را رنگی درصورتیکه اگر نگاهی به اجتماع اطراف و خانههای اغلب مردم بیندازیم؛ به راحتی متوجه خواهیم شد که چنین موضوعاتی در اطراف ما واقعاً وجود ندارد و اگر هم وجود دارد تعداد آنها بسیار انگشتشمار است.
غفارزاده: «دریا و ماهی پرنده» حرفهایی فراتر از زندگی ناشنوایان داردنشست رسانهای فیلم سینمایی «دریا و ماهی پرنده» به کارگردانی مهرداد غفارزاده لحظاتی پیش با اجرای علیرضا بهنام در سالن سعدی مرکز همایش های برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای این نشست مهرداد غفارزاده کارگردان «دریا و ماهی پرنده» درمورد تفاوت فضای این فیلم با نخستین فیلم سینماییاش «گیرنده» توضیح داد: با اینکه همه تصورشان از فیلم «گیرنده» فضای سیاسی بود که با توجه به سفرهای استانی رئیس جمهور وقت ایجاد شد اما در نگاه من به عنوان کارگردانش، اصلا سیاسی نبود.
وی ادامه داد: با اینکه با اولین فیلمام سیمرغ گرفتم اما نمی خوام باقی فیلم هایم را با همان فضا بسازم در نتیجه «دریا و ماهی پرنده» با فضایی کاملا متفاوت و در زمینه اجتماعی ساختهام.
این کارگردان در مورد تحقیقاتی که در زمینه ناشنوایان داشته است گفت: در ابتدا قصد نداشتیم که از نوجوان ناشنوا استفاده کنیم و من هم مخالف بودم اما به پیشنهاد تهیه کننده از نوجوانان در مدارس ناشنوا تست گرفتیم و در نهایت علی اکبر صحرایی را انتخاب کردیم. با مربیان در این زمینه مشورت کردم و با یک نگاه روانشناسانه این شخصیت را ساختیم.
وی ادامه داد: این فیلم حرف هایی فراتر از زندگی یک فرد ناشنوا دارد و یکی از معضلات این گروه از کودکان این است که در خط بزهکاری می افتند و نمی توانند از خودشان دفاع کنند و لازم است فردی در کنار آن ها باشد که راهنماییشان کرده و تحلیلی از دنیای پیرامون را به آن ها نشان دهد.
امیر پوکیان تهیهکننده فیلم سینمایی «دریا و ماهی پرنده» که در این نشست حضور داشت با اشاره به حضور جمعی از ناشنوایان در این نشست عنوان کرد: به هیچ عنوان از این ماجرا در بعد تبلیغاتی استفاده نکردم. قطعا برای ناشنوانان اکران ویژه ای با زیرنویس خواهیم داشت.
وی ادامه داد: من از این نوع اندیشه ها حمایت می کنم و اگر قرار باشد کسی به دیدن آن ها نیاید باز هم این کار را خواهم کرد.
این تهیه کننده گفت: با اینکه شورای نمایش اصلاحاتی را برای این فیلم در نظر گرفت اما بارها نهادهای دیگر روی آن اصلاحات دادند. این درست نیست که هر فیلم هزاران پدر پیدا می کند. نهادها می توانند فقط درست و غلط بودن فیلم را اعلام کنند.
پوکیان با اشاره به اینکه «دریا و ماهی پرنده» تجاری نیست گفت: این فیلم ذاتا تجاری نیست و برای کسانی که برای تفریح به سینما می روند جذابیت نخواهد داشت و این حق کارگردان است که زیر بار همه اصلاحات نرود.
علی اکبر روح یکی از فیلمنامهنویس های این فیلم گفت: فیلمنامه اولیه با توجه به اینکه پوکیان از طرح خوشش آمد در فاصله یک ماه نوشته شد و پروانه ساخت گرفت و نزدیک به ۷ بار بازنویسی شد.
نیوشا ضیغمی بازیگر نقش اول فیلم سینمایی «دریا و ماهی پرنده» با حضور در این نشست عنوان کرد: ارتباط گرفتن با بازیگر ناشنوای این فیلم برایم یک تجربه جالب و جدید بود. در ابتدا نمی دانستم که نقش اول کار را یک ناشنوای واقعی است اما او تا حدی باهوش و با استعداد بود که من را شگفت زده کرد.
علی اکبر صحرایی بازیگر ناشنوای این فیلم سینمایی با کمک مترجم همزمان خود که در جلسه حضور داشت در مورد نحوه ارتباط گیری با نیوشا ضیغمی بیان کرد: در فیلم یک رابط داشتیم که گفته های خانم ضیغمی را به من منتقل می کرد و گاهی هم از طریق لب خوانی منظور او را متوجه می شدم.
وی گفت: فیلم خیلی خوب بود ولی ای کاش زیر نویس داشت تا همنوعان من هم جریان آن را متوجه می شدند.
«در دنیای تو ساعت چند است؟» بارش است؛ باران نیستنشست خبری فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» با حضور زهرا خوشکام، لیلا حاتمی، علی مصفا، ایرج رامینفر، همایون پایور، فردین صاحبالزمانی، امیرحسین قاسمی و صفی یزدانیان شب گذشته(19 بهمن) در برج میلاد برگزار شد.
صفی یزدانیان(کارگردان) درباره ساخت فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» گفت: باید صبر میکردیم تا بزرگ شویم و این فیلم را بسازیم. البته آقای رامینفر و پایور همیشه بزرگ بودند. من چند ایده داشتم که دو ایده آن برای فیلم بلند بود و این فیلم از ابتدا برای این تیم نوشته شده بود. حدود 4 یا 5 سال طول کشید که سناریو کامل شود و ما سرمایهگذار مناسب را پیدا کنیم. درنهایت تمام زحمات به دوش آقای مصفا افتاد.
او درباره حضور زهرا خوشکام در فیلم خود گفت: این اتفاق به دلیل لطف ایشان به من افتاد و اینکه ایشان اعتماد داشتند که در یک فیلم خانوادگی هستند، باعث شد که خانم خوشکام را در فیلم ببینیم. بهطور کلی دلی که اهالی این فیلم برای تولید «در دنیای تو ساعت چند است؟» گذاشت؛ باعث شد تا ما نتوانیم کار بد بسازیم. با حضور این بزرگان، فیلم بد ساختن کار بسیار سختی است.
صفی یزدانیان درباره اینکه آیا این فیلم تنها با هدف ایجاد حس نوستالژی ساخته شده است نیز بیان کرد: فیلم نشاندهنده پراکندگی آدمها از هم است و به نظر من کشمکشی بالاتر از این وجود ندارد که آدمها به دلیل شرایط اجتماعی از هم دور میشوند. زمانی که فیلمنامه را مینوشتم دیدم چقدر تفاوت ساعتها مهم است و در این فیلم نزدیک کردن انسانها به یکدیگر توسط ساعت زندگیشان مدنظر بود. من نام این فیلم را از کتابی از مارکز که در آن شخصیت اصلی به معشوقهاش میگوید در دنیای تو ساعت چند است؟، انتخاب کردم.
این کارگردان درباره علت نگاه مردم به دوربین در لوکیشن بازار نیز بیان کرد: من پیشتر هم در رشت و آن بازار مستندی ساختم که آن زمان هم مردم به دوربین نگاه میکردند. این خاصیت مردم رشت است که به هر چیز جدیدی که در محیطشان میآید، دقت میکنند و من هم آگاهانه خواستم تا این اتفاق در فیلم بیفتد.
او در مورد تلفیق موسیقی گیلاتی و فرانسوی نیز گفت: یکی از تمهای فیلم نگاه ایرانی به غرب است که این دوگانگی باید در موسیقی هم وجود میداشت. در زمان فیلمبرداری کار نیز احساس کردیم چقدر موسیقی خوب روی فیلم مینشیند و آقای رضاعی زحمت بسیاری برای موسیقیهای این فیلم کشیدند.
زهرا خوشکام درباره حضورش در این فیلم اینکه آیا در آینده نیز فیلمی بازی خواهد کرد؛ اظهار داشت: من بیشتر با همسرم کار میکردم و بعد از فوت او تنها در یک فیلم با دامادم علی مصفا بودم اما آقای یزدانیان که پیشنهاد این فیلم را دادند فیلمنامه را خواندم و چون جمع خانوادگی بود قبول کردم و از این پس نیز اگر فیلمنامه خوبی باشد و فیلم هم مثل همین کار با حضور خانوادهام باشد باز در سینما بازی خواهم کرد.
لیلا حاتمی(بازیگر) درباره «در دنیای تو ساعت چند است» بیان کرد: این فیلم نیازی به توصیف ندارد. من هربار که این فیلم را میبینم بیشتر دوستش دارم.
مصفا درباره ساخت این فیلم گفت: بعد از مدتها که در تلاش بودیم این فیلم را بسازیم، نهایتا خوشحالم که مردم کار را دوست داشتند.
او درباره سکانسی که روی سرش ایستاده گفت: سالها قبل در فیلم پری آقای مهرجویی از من خواستند این حرکت را یاد بگیرم و من همانطور که در یکی از دیالوگهای فیلم هم گفتم، پس از سالها دوباره تمرین کردم تا روی سرم بایستم.
فردین صاحبالزمانی(تدوینگر) درباره همکاریهایش با تیم رود فیلم گفت: خوشبختانه آنقدر باهم کار کردیم، بسیاری از دوستان اسم کارهایمان را رود فیلمی گذاشتند و امیدوارم که بتوانیم این کار را ادامه دهیم. در این فیلم یک دیالوگ وجود دارد که برای در دنیای تو ساعت چند است صادق است. این فیلم بارش است؛ با بارون خیلی فرق میکنه.
همایون پایور(مدیر فیلمبرداری)وقتی صفی به من گفت که لوکیشن فیلم رشت است، من فیلمنامه را نخوانده، قبول کردم.
من اساسا علاقه خاصی به شهر رشت و اصولا شمال تهران دارم. متاسفانه شهر رشت هم مثل شهر تهران دچار بساز و بفروشها شده است. کار این بساز و بفروشهای بیرحم باعث شده بود تا بدست آوردن رنگ فیلم هم با سختی مواجه شود.
او ادامه داد: در این فیلم تصویری که ما از بندر انزلی ارائه کردیم، تبدیل به چند عکس شده است و ما با سه عکس سعی کردیم بندر انزلی را نشان دهیم. در این فیلم، تلاش میکردیم تا در تمام لوکیشنهایی که دوربین حرکت میکند یا ثابت است، از لحاظ کیفیت معماری و تصویر، گذشته یادآوری کنیم؛ البته مرز بین گذشته و حال در این فیلم بهطور مشخص معلوم نیست.
پایور درباره ایده ساخت «در دنیای تو ساعت چند است»؛ بیان کرد: سوژه و قصه ی این فیلم بسیار کهنه است و کارگردانان بزرگی روی این قصه کار کردند اما این فیلم متفاوت است. این عاشقانه متفاوت است زیرا عشق او باعث میشود که کاراکترش به جنون کشیده شود و میتوان گفت که این شخصیت کاملا دیوانه است. امیدوارم فیلم در اکران عمومی هم موفق باشد.
او درخصوص استفاده از رنگهای سرد گفت: فضای شهر رشت کلا رنگ سردی دارد و در صحنههایی که در گذشته اتفاق افتاده بیشتر رنگها گرم است و در تصاویر زمان کنونی به سمت سردی رفته است.
بابک حمیدیان در نامهای برای تیم فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» گفت: سلام صفی یزدانیان، سلام علی مصفا، سلام بانو لیلا حاتمی؛ این قرار عاشقانه را عدد بده. من هم عشقی این چنین از دست رفته دارم و با حال خوب گریستم در کنارتان. با احترام و عشق. بابک حمیدیان - تماشاگر.
ایرج رامینفر(طراح صحنه و لباس) نیز در این باره کفت: فیلم رنگش را پیدا کرده و یک حالت نوستالوژی گذشته را دارد. در فیمهایی که در شهر تهران ساخته میشود، رنگ به این دلیل کنترال می شود که شهرمان زشت است. ما با خرد جمعی به رنگ فیلم رسیدیم رنگ فیلم سرد و در بعضی مواقع گرم است.
دولت دهم میگفت «جامهدران» برای امنیت ملی خطر داردحمیدرضا قطبی کارگردان فیلم سینمایی «جامه
دران» می گوید کسانی که در دولت قبل اجازه ساخت «جامه دران» را ندادند،
امروز بیایند و این فیلم را ببینند؛ فیلمی که علیه امنیت ملی نیست.
حمیدرضا
قطبی با اولین ساخته بلند سینمایی خود با نام «جامه دران» در بخش نگاه نو
سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر حضور دارد که با اعلام نامزدها نام
او و فیلمش در هر سه بخش فیلم، فیلمنامه و کارگردانی دیده میشود.
این
فیلم سینمایی 2سال پیش به تهیهکنندگی جهانگیر کوثری پروانه ساخت دریافت
کرد اما در نهایت با تهیه کنندگی جمال ساداتیان جلوی دوربین رفت. فیلم در
طول 2 سال گذشته با مشکلات بسیاری برای ساخت همراه بود، به گونه ای که سه
بار به مرحله پیش تولید رسید و دوباره متوقف شد. هر بار کارگردان و تهیه
کننده، عوامل فیلم و بازیگران اصلی را انتخاب می کردند و با توجه به اینکه
فیلم به دلایل مختلف جلوی دوربین نمی رفت، بازیگران و دیگر عوامل تغییر می
کردند.
«جامه دران» داستان زنی به نام شیرین است که در
مراسم ختم پدر خود به روابط جدیدی در زندگی او پی می برد و حقایقی تازه را
کشف می کند. مهتاب کرامتی، مصطفی زمانی، پگاه آهنگرانی، باران کوثری، افسر
اسدی، محمود بهروزیان، فرزانه نشاط خواه و الهام نامی از جمله بازیگران این
فیلم هستند.
با حمیدرضا قطبی کارگردان «جامه دران» درباره
اولین ساخته بلند سینمایی او به گفتگو نشستیم. وی با اشاره به اینکه این
فیلم اقتباسی از کتاب «جامه دران» نوشته ناهید طباطبایی است، از مشکلاتی که
برای ساخت این فیلم پیش آمد گفت. قطبی می گوید یکی از دلایل مخالفت دولت
قبلی با ساخت «جامه دران» این بود که معتقد بودند این فیلم علیه امنیت ملی
است، این درحالی است که «جامه دران» یک داستان خانوادگی در دوران طاغوت
است. او از شروع سه پیش تولید برای فیلم می گوید و از گروه بازیگرانی که
بارها تغییر کرد. قطبی در ابتدا لیلا حاتمی را برای شخصیت اول فیلم انتخاب
می کند، اما به دلیل آن که ساخت «جامه دران» بارها به تعویق افتاد، حاتمی
به پروژه دیگری ملحق می شود و مهتاب کرامتی نقش شیرین را بازی می کند.
برای خواندن این مصاحبه با ما همراه شوید:
* چه چیز باعث شد تصمیم بگیرید اولین فیلمتان را با اقتباس از یک کتاب بسازید و تا چه اندازه به کتاب وفادار بودید؟
- هر
زمان که قصه خوبی به دستم برسد و از ساختار آن خوشم بیاید، سعی می کنم که
آن قصه را تبدیل به فیلم کنم. «جامه دران» نیز از جمله قصه هایی بود که از
آن خوشم آمد و آن را ساختم. این فیلم از کتاب «جامه دران» نوشته ناهید
طباطبایی گرفته شده است و می توان این فیلم را یک اثر اقتباسی دانست. من
تمام تلاش خود را کردم تا به این کتاب و متن اصلی آن وفادار باشم.
*انتخاب بازیگران فیلم برچه مبنایی انجام شد؟
- انتخاب
بازیگران طی نگارش فیلمنامه و کلنجار رفتن با شخصیتها و هنگام نگارش
دیالوگ های فیلم انجام شد. در واقع شخصیتهای داستان هنگام نگارش فیلمنامه
تجسم عینی به خود می گیرند و طبیعی است که بین بازیگرانی که در سینمای
ایران داریم، شخصیتهای داستان به بازیگران و هنرپیشه های خاصی از سینما
نزدیک می شود و خود را در آن بازیگر نشان می دهد. البته نباید فراموش کرد
که سینما و امکانات محدود و بازیگران معدودی که وجود دارند، ناخودآگاه سبب
می شود تا ذهن فیلمساز به سمت بازیگران خاصی برود.
*البته
این در شرایطی است که بازیگران مورد نظر کارگردان بدون دغدغه و با وقت
آزاد یک فیلمنامه را بپذیرند که معمولا چنین اتفاقی رخ نمی دهد و پیش آمده
که بازیگر مورد نظر کارگردان مشغول کار دیگری است یا اصلا ایران نیست و یا
دستمزدهای عجیب و غریب طلب میکند.
-بله
همین طور است. با توجه به اینکه اکثر بازیگران در شرایط مختلف مشغول به
کار هستند، نمی توان خیلی به آنچه که در ذهن خود داریم و بازیگری که همیشه
به آن فکر کرده ایم، وفادار بمانیم.
در چنین شرایطی نسبت
به انتخاب بازیگران برای این فیلم از گزینش اول به گزینش دوم خود رسیدم و
خوشبختانه چندان نسبت به آنچه که در ذهن داشتم، دور نماندم و توانستم با
بازیگرانی کار کنم که بتوانند شخصیت های داستان را در خود جای دهند.
نباید
فراموش کرد، زمانی که صاحب یک فیلمنامه خوب باشید، کسی نمی تواند به آن
فیلمنامه نه بگوید و زمانی که عوامل و به خصوص بازیگران، آن فیلمنامه را می
خوانند به سرعت قبول می کنند. خوشبختانه این مساله برای فیلمنامه «جامه
دران» نیز رخ داد. بی شک فیلمنامه خوب همیشه عوامل خوب و بازیگران خوب را
با خود به همراه می آورد.
*مهتاب کرامتی، پگاه آهنگرانی و باران کوثری اولین گزینه های شما بودند؟
-اولین
گزینه اگر نبودند دومین گزینه بودند. من مجبور شدم 3 بار برای «جامه دران»
پیش تولید بروم و همین جا از همه دوستانی که قرار بود در این فیلم حضور
داشته باشند اما به دلیل به تعویق افتادن فیلم نتوانستند در این پروژه حضور
داشته باشند تشکر میکنم.
سه بار پیش تولید برای این فیلم
داشتیم که در نهایت پیش تولید سوم به نتیجه رسید، در این میان بازیگران
مختلفی را انتخاب کردیم که به دلیل به تعویق افتادن زمان فیلمبرداری
نتوانستیم با این بازیگران همکاری کنیم. به عنوان مثال قرار بود لیلا حاتمی
به جای مهتاب کرامتی بازی کند، همچنین محمدرضا فروتن به جای مصطفی زمانی و
هانیه توسلی به جای پگاه آهنگرانی که زمانی که فیلمبرداری قطعی شد اکثر
این بازیگران سر پروژه های دیگری بودند. البته در آن زمان هنوز درباره نقش
باران کوثری صحبت نشده بود.
*چرا ساخت یک فیلم مانند «جامه دران» باید چندبار به تعویق افتد؟
-
علت این به تعویق افتادن ها ما نبودیم و صاحبان کرسی های وقت مانع از ساخت
این فیلم شدند. به هر حال زمانی که ما توانستیم «جامه دران» را جلوی
دوربین ببریم، درست زمانی بود که دیگر نمی توانستیم از حضور این بازیگران
در فیلم استفاده کنیم چرا که هرکدام مشغول پروژه های مختلفی بودند. این
درحالی است که بارها به دلیل عقب افتادن پیش تولید مجبور شدیم بازیگران خود
را عوض کنیم.
متاسفانه «جامه دران» در دولت دهم به دلایل
واهی اجازه ساخت پیدا نکرد. این درحالی است که امروز این فیلم ساخته شده و
همه می دانند که فیلم هیچ خطری برای هیچ جا و هیچ کس ندارد و تنها یک فیلم
است که یک قصه در آن بازسازی شده است؛ قصه ای که جذابیت ها و حرف های خاص
خود را دارد و قرار نیست که این حرف ها در جایی انقلاب کند. همیشه این حرف
ها خوب است و گفته می شود و آدم ها راجع به آن بحث می کنند.
* بالاخره دلیل مدیران وقت سینمایی چه بود؟
- همین
قدر که شما نمی دانید چرا مانع ساخت فیلم می شدند من هم نمی دانم. آن زمان
آن آقایانی که ما را دعوت می کردند تا دلایلی برای ساخته نشدن این فیلم
برای ما بیاورند، تنها دلیلی که می گفتند این بود که: «حالا این فیلمنامه
را فراموش کنید و بروید دنبال یک فیلمنامه دیگر». در نهایت یک جمله خنده
دار اعلام کردند و آن این بود که «جامه دران» امنیت ملی را به خطر می
اندازد. این درحالی است که «جامه دران» داستانی در زمان طاغوت را روایت می
کرد و آن هم یک مساله خانوداگی که در آن دوره مطرح شده بود. من نمی دانم
این فیلم چگونه می توانست امنیت ملی ایران را به خطر اندازد.
متاسفانه
مدیران قبلی مصائب زیادی را برای ما ایجاد کردند و اگر من بخواهم از گذشته
صحبت کنم دلی پردرد دارم. شما تصور کنید هر بار برای انجام پیش تولید
فیلم، 50 و 60 نفر آدم دور هم جمع شده اند تا با وجود صدور پروانه ساخت
فیلم را شروع کنند، اما باز هم مانع آغاز ساخت این فیلم می شدند و ما مجبور
بودیم تا عوامل را دوباره به خانه های خود بفرستیم آن هم در شرایطی که
اکثر اهالی سینما بیکار شده بودند.
متاسفانه یک عده با
سلیقه شخصی در کرسی های خاص نشسته و مانع برخی از فعالیت های هنری می شدند،
مساله ای که همچنان ادامه دارد. در حال حاضر هم به شکل های دیگر می بینیم،
به عنوان مثال یک فیلم ساخته می شود، پروانه نمایش می گیرد و یک عده دیگری
که هیچ ربطی به سینما ندارند مانع ادامه اکران این فیلم می شوند. متاسفانه
تا زمانی که سلیقه های فردی و آرای شخصی به عنوان یک رویه در کشور دنبال
می شود، همه چیز به خصوص فرهنگ و هنر در حالت بحران قرار دارد.
*فیلمنامه
اصلی که نوشته شده و چیزی که امروز ساخته شده است، چقدر متفاوت است آیا
همین برخوردهایی که میگویید هنگام ساخت نصیبتان شد؟
- خوشبختانه
ما زیر بار هیچ ممیزی نرفتیم و همان چیزی که نوشته شده بود، همان چیز را
ساختیم، کما اینکه آن ها هم نمی توانستند چیزی به عنوان ممیزی به فیلمنامه
وارد کنند. البته نباید فراموش کرد گاهی چیزی که نمی توانند به آن ایراد
بگیرند و از آن سردرنمی آورند فکر می کنند حتما چیزی پشت آن است. با چنین
تصورات و توهماتی با زندگی، حیثیت، کار و فرهنگ برخورد می کنند.
به
هر حال فیلم هیچ تغییری پیدا نکرد بلکه با تغییر دولت، ما با شرایط
امیدوارکننده تری مواجه شدیم و توانستیم این فیلم را جلوی دوربین ببریم.
امروز
که کار آماده است، دوستان می توانند بیایند و فیلمی را که مانع ساخت آن می
شدند ببینند و متوجه شوند که این فیلم به هیچ کسی صدمه نمی زند.
*لوکیشن های «جامه دران» نشان می دهد که برای انتخاب آن زمان زیادی صرف شده است.
- لوکیشن
های این فیلم و به خصوص بخش روستا، در استان سمنان و در منطقه «شهرمیرزاد»
است. برای این لوکیشن ها طبیعتی شبیه به طبیعت شمال کشور انتخاب شد اما
تنها یک سکانس کنار دریا در شمال کشور گرفتیم. با توجه به اینکه نمی خواستم
روستا و شخصیت های فیلم برای قوم و یا منطقه خاصی باشند، ترجیح دادم تا یک
روستای برگرفته از تخیل را برای فیلم در نظر بگیرم.
یکی
از حسن هایی که به تعویق افتادن پیش تولید به همراه داشت، این بود که ما
زمان زیادی را برای پیدا کردن لوکیشن پشت سرگذاشتیم. این جستجوها کمک کرد
تا بتوانیم فضاهای مناسبی را برای فیلم پیدا کنیم. نباید فراموش کرد برای
اینکه بتوان با نتیجه خوبی همراه باشیم باید زمان زیادی را صرف کنیم.
متاسفانه
امروز در سینمای ایران به دلیل اینکه اقتصاد مناسبی وجود ندارد، معمولا
زمان لازم برای تولید یک فیلم در نظر گرفته نمی شود و تولید فیلم به نوعی
تبدیل به خمره رنگرزی شده و اکثر فیلم ها آپارتمانی می شود. خوشبختانه ما
وقت کافی برای پیدا کردن لوکیشن های مورد نظر را داشتیم و من شخصا نزدیک به
6 استان را برای پیدا کردن روستای مورد نظر خود گشتم تا در نهایت این
روستا را پیدا کردم.
به عنوان مثال برای پیدا کردن یک خانه
که بتوان آن را خانه یک خان دانست زمان زیادی را صرف کردیم و زمانی که
خانه مورد نظر را پیدا کردیم انگار یک گنج و یا یک دفینه زیرخاکی پیدا کرده
ایم. البته در این میان علی محمد قاسمی مدیر فیلمبرداری به خوبی توانست
تصاویر خوبی را بگیرد و به خوبی از پس فیلمبرداری این فیلم برآمد و دیگر
عوامل نیز به خوبی کار خود را انجام دادند.
*با توجه به اینکه به دنبال یک روستای خیالی برای «جامه دران» بودید، به همین دلیل هیچ کدام از شخصیت های فیلم لهجه خاصی ندارد؟
- بله
درست است، من نمی خواستم هیچ کدام از شخصیت های این روستا لهجه ای که معرف
منطقه یا نژاد خاصی باشد داشته باشند، هرچند ساز و آوازهای محلی در این
روستا شنیده می شود اما معمولا در همه نقاط ایران و در روستاها از همین ساز
به طور معمولی استفاده می شود. در واقع در این فیلم سعی کردم تا هیچ تاکید
اقلیمی نسبت به هیچ منطقه ای نداشته باشم.
*باران کوثری توانست نقش متفاوت و خوبی را در این فیلم بازی کند و این قابل ستایش است.
-
من به عنوان یک کارگردان تمام تلاش خود را کردم تا همه عوامل فیلم به
درستی عمل کنند. همه عوامل فیلم شامل همه بازیگران و عوامل پشت صحنه است.
در واقع همه ما تمام تلاش خود را برای خوب ساخته شدن این فیلم انجام دادیم.
به همین دلیل دوست داریم مردم درباره فیلم و به خصوص بازیگران به درستی
قضاوت کنند اما من به عنوان کارگردان از بازی همه بازیگران خود در این فیلم
بسیار راضی هستم و باران کوثری هم خیلی خوب در فیلم حضور داشت.
*زمانی
که شیرین با بازی مهتاب کرامتی متوجه می شود یک برادر دارد، واکنش آن نسبت
به این مساله بسیار مثبت بود و یک صمیمت ناگهانی در او نسبت به برادری که
اصلا از وجود آن خبر نداشت، به وجود آمد. آیا نباید شیرین واکنش متفاوت تری
نسبت به این اتفاق از خود نشان می داد؟
-
از شروع اپیزود یک، شیرین به عنوان شخصیتی نشان داده می شود که یک نقصانی
در زندگی خود احساس می کند و او را خیلی سازگار و هم ردیف با مادر و دیگر
اقوام خود نمی بینیم. او یک کمبود دارد و به دلیل همین کمبود به دنبال یک
گمشده ای در زندگی خود می گردد و همیشه حضور این گمشده را در اطراف خود
احساس می کند. به گونه ای که یکی از دیالوگ های او این است که می گوید
«احساس می کنم یکی مراقب من است.»
در واقع این احساس شیرین
است؛ احساس بچه ای که از یک جای دیگر بریده شده و به خانواده دیگری سپرده
شده است و شاید مهر حقیقی را در خانواده خود احساس نمی کند که چنین احساس
سرگشتگی می کند.
این نقصان ها در زندگی شیرین است و زمانی
که احساس غریبگی می کند و زمانی که متوجه می شود بعد از 40 سال یک برادر
داشته که از وجود آن خبر نداشته است، آن هم برادری که بسیار شبیه پدرش است
آن را پذیرفته و واکنش مثبت به این مساله دارد، به همین دلیل بود که مصطفی
زمانی نقش پدر و برادر شیرین را بازی می کند. در چنین شرایطی شیرین پدر خود
را که تازه از دست داده است در برادری می بینید که تازه پیدا کرده است. به
همین دلیل با یک نیرو به سمت برادر کشیده می شود و اختیاری نسبت به واکنش
های خود ندارد.
*شخصیت
مه لقا با بازی پگاه آهنگرانی نشان می دهد که از قشر روشنفکر جامعه آن روز
است، اما می توانست این شخصیت در فیلم بیشتر معرفی شود. چرا بیشتر برای
شناسایی مه لقا تمرکز نشده است؟
-
مه لقا که نقش نامادری شیرین را دارد، در اپیزود یک و اپیزود 2 حضور دارد و
نشان می دهد که یک اشراف زاده درگیر تجملات است، او فضایی را برای زندگی
خود انتخاب کرده است که چندان برای شیرین قابل قبول نیست و با چنین فضایی
مخالف بود. در ایپزود دوم هم متوجه می شویم که این شخصیت ناگهان با معضل
نازایی خود مواجه می شود و این مساله سبب می شود تا مه لقا تحت الشعاع قرار
گیرد و دچار شک شود. در فیلم تلاش کردیم تا 2 سال سختی که از فهمیدن این
مشکل دچار می شود تا اندازه ای نشان دهیم.
حتی بعد از ورود
شیرین به زندگی مه لقا، متوجه می شویم که دچار ترس از دست دادن شیرین می
شود، ترسی که در اپیزود اول به خوبی دیده می شود و با ظاهر شدن حسین این
اضطراب ها بیشتر می شود. من فکر می کنم به اندازه کافی در فیلم به مه لقا
پرداخته ام.
اما بیش از هر چیز معتقدم یکی از معصوم ترین
شخصیت های من در این فیلم مه لقا است چرا که در پایان فیلم همه می دانند
حقیقت چیست، اما تنها کسی که در نهایت نمی داند چه اتفاقی رخ داده است، مه
لقا است.
*نسخه «جامه دران» که در جشنواره اکران شده است تا چه اندازه با نسخه اصلی آن متفاوت است؟
- تقریبا هیچ تفاوتی ندارد و همان نسخه اصلی فیلم به نمایش درآمده است.
«احتمال باران اسیدی» و «خداحافظی طولانی» مهمان روز پنجم محفل سینما انقلاب در پنجمین روز هم اندیشی سینما انقلاب فیلمهای «احتمال باران اسیدی» و
«خداحافظی طولانی» پخش شده و با حضور کارشناسان تحلیل می شوند.
ابوالفضل باقری دبیر اجرایی هم اندیشی اعلام کرد: نخستین برنامه روز پنجم
هم اندیشی نمایش فیلم "احتمال باران اسیدی" به کارگردانی بهتاش صناعی ها
است که از ساعت 14 شروع شده و تا حدود ساعت 16 ادامه دارد، سپس حلقه های
نقد و بررسی این فیلم با حضور اندیشمندان به مدت حدودی یک ساعت تشکیل
خواهند شد.
وی ادامه داد: ساعت 17 از سخنرانی حجت الاسلام مبلغی با موضوع " فقه و
سینما" بهره خواهیم برد که تا زمان اذان مغرب ادامه خواهد داشت.
دبیر اجرایی چهارمین هم اندیشی بیان کرد: ساعت 18 و سی دقیقه دومین فیلم
امروز با عنوان "خدا حافظی طولانی" به کارگردانی فرزاد موتمن نمایش داده می
شود و سپس محافل نقد این فیلم به مدت 45 دقیقه تشکیل خواهند شد.
باقری گفت: بر مبنای هدف برگزاری این هم اندیشی ها که بررسی نسبت میان
علوم انسانی و سینما است، ما نسبت به برگزاری حلقه های نقد بررسی فیلم ها
توجه زیادی داشته و در واقع محور فعالیت هایمان می باشد، امسال نیز حلقه
های متعددی روزانه با حضور اندیشمندان و صاحب نظران علوم انسانی تشکیل می
شود، که تاکنون حلقههای ادبیات، ادیان و حلقه دانشجویان و فارغ التحصیلان
دانشکده صدا و سیما پر رونق تر بوده اند.
وی ادامه داد: سومین و آخرین فیلم امروز " دریا و ماهی پرنده " به
کارگردانی مهرداد غفار زاده می باشد که از حدود ساعت 21 به نمایش در خواهد
آمد.
باقری بیان کرد: دیروز بویژه در سانس دوم با مشکل کمبود صندلی روبرو شدیم و
هم اکنون نیز هیچ امکانی برای افزایش ظرفیت سالن یا تغییر محل نمایش فیلم
ها نداریم، لذا از افرادی که کارت جشنواره یا بلیط های یک روزه دارند در
خواست می شود به موقع در محل حضور یابند و متاسفانه امکان پذیرایی از سایر
علاقه مندان مقدور نیست.
لازم به یادآوری است ورود به برنامههای سینما انقلاب که در تالار سوره
حوزه هنری برگزار می شوند، نیاز به تحویل بلیط های از قبل تهیه شده و عضویت
در حلقه های تخصصی مجموعه دارد، لذا امکان حضور بدون هماهنگی قبلی در
برنامه ها وجود ندارد، علاقه مندان می توانند با مراجعه به سایت جنبش رسانه
انقلاب به آدرس www.cinemaenghelab.ir نسبت به ثبت نام اولیه اقدام کنند.
«رخ دیوانه» را ساختم تا با مردم ارتباط برقرار کندابوالحسن داوودی که «رخ
دیوانه» ساخته او در صدر آرای مردمی قرار دارد و در 10 بخش از سودای سیمرغ
نیز کاندید شده، از اقبال نسبت به فیلمش ابراز خوشحالی کرد.
ابوالحسن
داوودی کارگردان فیلم سینمایی «رخ دیوانه» که در صدر نامزدهای سیمرغ بخش
سودای سیمرغ سی و سومین جشنواره فیلم فجر قرار دارد و همچنین فیلمش در صدر
آرای مردمی نیز هست در گفتگویی درباره این اقبال مردم و
منتقدان اظهار کرد: من خیلی اهل پیشبینی نیستم و توان پیشبینی ندارم. از
اتفاقی که افتاده و فیلم مورد توجه واقع شده خوشحالم، اما فیلمم را ساختم
تا این اثر بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند. ظاهرا مردم این کار را دوست
داشتند.
وی همچنین درباره حرفی که در
نشست خبری مبنی بر بالا و پایین شدن آرای مردمی در جشنواره فجر بیان کرده
بود، گفت: شوخی کردم. من آنجا گفتم چون به سینما فقط برای خودم فکر نمیکنم
از حس اینکه خدایی نکرده یک وقت فسادی در سینما باشد مکدر میشوم و
انشالله که چنین چیزی رخ نمیدهد.
کارگردان
سریال «زمین انسانها» در پاسخ به اینکه آیا با توجه به اقبالی که نسبت به
این فیلم صورت گرفته است همین روند را در کارش ادامه میدهد یا خیر؟ تصریح
کرد: من هیچوقت چیزی را حتی اگر مورد توجه هم قرار گرفته باشد، تا دلیل
نداشته باشد ادامه نمیدهم اما اگر دلیلی برای این موضوع پیدا کنم حتما این
مدل فیلمسازی را ادامه خواهم داد.
داوودی در پاسخ به اینکه آیا ساخت فیلم بعدیاش هم به هشت سال دیگر موکول میشود؟ گفت: بستگی به لطف دوستان دارد!
فیلم سینمایی «رخ دیوانه» در 10 بخش از جمله بهترین فیلم،
بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش اول زن، بازیگر نقش
مکمل مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین تدوین، بهترین موسیقی متن، بهترین صدا
(هم صدابرداری، هم صداگذاری) و جلوههای ویژه میدانی و جلوههای بصری در
بخش سودای سيمرغ سیوسومین جشنواره فیلم نامزد شده است.
بلیت سینماها روز ۲۲ بهمن نیمبها استهمزمان با سالروز پیروزی انقلاب اسلامی سینماهای سراسر کشور به جز سینماهای نمایش دهنده آثار سینمایی جشنواره فجر نیم بها خواهد بود.
محمد رضا فرجی مدیر کل دفتر سینماهای حرفه ای در این باره گفت: همزمان
با سالروز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی همه سینماهای سراسر کشور به جز
سینماهای نمایش دهنده آثار جشنواره فجر برای علاقمندان نیم بها خواهد بود.
وی یادآور شد: علاقمندان به سینما، ۲۲ بهمن می توانند فیلم های در حال اکران را به صورت نیم بها به تماشا بنشینند.
مدیرکل
دفتر سینماهای حرفه ای در پایان تاکید کرد: این تصمیم بر اساس مصوبه آیین
نامه شورای صنفی مورد تایید سازمان سینمایی اتخاذ شده و با سینماداران نیز
هماهنگی های لازم انجام شده است.
دنبال بخشی از وجودم در سینما هستم/ بهجا آوردن آیین جشنواره رفتنفریدون صدیقی درباره حضور خود در کاخ جشنواره فیلم فجر و اینکه خواسته آیین این جشنواره یعنی سینما رفتن را به جای بیاورد، سخن گفت.
فریدون صدیقی که
زمانی به نوشتن نقد فیلم و مقالات سینمایی مشغول بوده است و شاگردان زیادی
در حوزه رسانه و مطبوعات دارد درباره حضورش در کاخ جشنواره فیلم فجر در
دوره سی و سوم آن گفت: بیشترین دلیلم برای حضور در برج
میلاد این بود که دوستان مطبوعاتی و هم نسل های خود و حتی شاگردانم را
ببینم.
وی درباره این سوال که آیا مشغولیت های روزنامه
نگاری اجازه می دهد فیلم ببیند یا خیر؟ بیان کرد: بله من هر روز فیلم هایی
را تهیه می کنم و سعی می کنم از فیلم های روز سینمای ایران باخبر باشم و به
تعبیر آقای هوشنگ گلمکانی معتقد هستم آن میلیاردها انسانی که قبل از تولد
سینما زندگی می کرده اند لذت لازم را از زندگی نبرده اند. بنابراین باید به
سینما رفت و فیلم دید و به همین دلیل من هم به جشنواره فیلم فجر آمده ام.
صدیقی
تاکید کرد: البته دلیل دیگری هم داشتم و آن این بود که آیین جشنواره فیلم
فجر رفتن را به جای بیاورم چون این آیین احترام گذاشتن به سینماست و من به
سینما احترام می گذارم.
این روزنامه نگار درباره نقش سینما
در جامعه امروز بیان کرد: سینما یک مدیوم و رسانه اثرگذار، مهم و قابل
احترام است و همان مقدار که خودش از زندگی متاثر است زندگی را روایت می کند
و من به احترام دیدن خودم به سینما می آیم چون بخشی از خود را که به دنبال
آن می گردم در سینما پیدا می کنم که مثال ساده آن فیلم «جدایی نادر از
سیمین» است.
این مدرس و روزنامه نگار پیشکسوت در پایان در
پاسخ به این پرسش که چه بخشی از جامعه واقعی در سینما دیده می شود؟ گفت: آن
بخش هایی از زندگی مردم که پرداختن به آنها مقدور است در سینما دیده می
شود و بخش هایی را هم نمی توان پرداخت همچنان که در مطبوعات نمی توان به
بعضی از مسایل پرداخت.
جوایز جشنواره فیلم فجر نوبتی است/ موفقیتم را مدیون تلویزیون هستمزمانی که سریال «دلنوازان» از شبکهی سه سیما به روی آنتن میرفت همه منتظر درخشش یک بازیگر زن جوان در سینما و تلویزیون بودند. یلدای دلنوازان در سینما خیلی زود جایگاه خودش را پیدا کرد و 24 فیلمی که او در آنها ایفای نقش کرده است گواه این موضوع است. در سی و سومین دوره جشنوارهی فجر نیز قریشی با دو فیلم «شیفت شب» نیکی کریمی و «این سیب هم برای تو» سیروس الوند (خارج از بخش مسابقه) حضور دارد؛ به همین بهانه وارد گفتگویی با او شدیم که در ادامه آن را از نظر می گذرانید:
*نمی دانم کارتهای جشنواره را به چه کسانی داده اند
خانم قریشی شما با دو فیلم "شیفت شب" و "این سیب هم برای تو" در سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر حضور دارید. این دوره را چگونه می بینید؟
من سعی کردم در این دوره کم کار باشم اما دو فیلمی که داشتم دو کار متفاوت بودند و از همکاری در آنها بسیار خوشحالم. نکتهی جالب این است که من بسیاری از حاضران این دوره را نمی شناسم. نمی دانم کارت های این دوره به چه کسانی داده شده است و معیارشان برای راه دادن افراد چیست. خود من هم اگر بلیط نداشتم نمی توانستم به کاخ جشنواره بیایم. وقتی برای دیدن دو فیلمم آمدم شاهد بودم که افراد غریبه با کارت وارد می شدند اما بازیگران به دلیل نداشتن کارت پشت در می ماندند، از نظر نظم و ترتیب سی و سومین دوره جشنواره فجر مشکلات زیادی داشت اما در کل فیلم ها خوب بودند.
به نظرتان جشنواره نسبت به سال گذشته چه تغییراتی داشته است؟
در این دوره کارهای خوب زیاد بود و فکر می کنم از نظر کیفی نسبت به دوره های قبل پیشرفت خوبی داشته ایم.
حضور جوانان در این دوره را چگونه ارزیابی می کنید؟
خیلی خوشحالم که اجازهی ورود به چهره های جدید داده شد، کارگردانان جوان توانایی ها و قابلیت های زیادی دارند که باید عرصهی شکوفایی آنها را فراهم کنیم؛ البته چهره های زیادی هم از جشنواره جا ماندند که از آنها می خواهم ناراحت نباشند و با تلاش بیشتر برای سال های آینده تلاش کنند، کارگردانانی که فیلم هایشان به این دوره راه نیافت به سراغ اکران فیلمشان در کشور های دیگر نروند زیرا اگر در کشور خودمان به فیلمش بها ندهند ازرشمند دانستن آن در کشور بیگانه فایده ای ندارد، امیدوارم روند جشنواره هر سال بهتر و بهتر شود.
* فیلم "شیفت شب" بخش هایی از یک زندگی واقعی را به تصویر می کشد
با توجه به اینکه شعار جشنوارهی امسال امید است شما امید را در فیلم ها چگونه می بینید؟
زندگی انسان ها به امید و آرزو برقرار است اما واقعیت چیز دیگری است که من این را در فیلم شیفت شب دیدم.
در مورد شخصیت نوشین کمی توضیح دهید.
نوشین به هر حال خواهر ناهید بود و این دو در یک خانواده بزرگ شده بودند ولی معیار او و ناهید برای زندگی و انتخاب همسر متفاوت بود نوشین می خواست راحت زندگی کند اما ناهید به دنبال فرهیخته زیستن بود، در حالت کلی نوشین یک دختر راحت طلب امروزی به حساب می آید.
*بیشتر فیلمنامههای کنونی کپی از یکدیگر است
آرزویتان برای سال جدید سینمایی چیست؟
امیدوارم کارها بهتر و کپیبرداری ها کمتر شود، بیشتر فیلمنامههایی که می خوانم شبیه هم است و تنها در نام شخصیت ها باهم تفاوت دارند امیدوارم حاشیههای سینما کمتر شود و همه پیشرفت کنیم.
به آنچه در بازیگری میخواستید رسیدهاید؟
هنر انتها و حد و مرز ندارد اما امیدوارم روزی این اتفاق بیفتد، من دوست دارم همیشه و تا آخر عمر در راه بازیگری قدم بگذارم و به اوج آن برسم.
سیمرغ را به کدام یک از 22 فیلم حاضر در سودای سیمرغ می دهید؟
هنوز جشنواره تمام نشده و من اجازهی این کار را به خود نمی دهم. فقط امیدوارم امسال سیمرغ نوبتی نباشد و کسانی که واقعا استحقاق آن را دارند به آن برسند اگر توجه کنید بازیگری که سیمرغ می گیرد کم کار می شود نه اینکه خودش بخواهد بلکه به اتهام رابطه داشتن کسی به سراغ او نمی روند، امیدوارم دیگر از این دست اتفاقات در سینما نیفتد.
به نظر شما سیمرغ می تواند مسیر بازیگری کسی را تغییر دهد؟
بله، همان طور که در سوال قبل گفتم سبب کم کار شدن افراد می شود، گاهی اوقات هم تشویق بازیگر موفقیتهای پیاپی برای وی رقم می زند چون گارد روی این قضیه است که سیمرغ را به نوبت به افراد می دهند مسیرش تغییر می کند اما از مسوولان می خواهم بر حسب روابط و تعداد کارها به افراد سیمرغ ندهند و توانایی ها را در نظر بگیرند، اما به نظر من سیمرغ یک تندیس است که فرد آن را کنار خانه اش می گذارد و باید به عنوان یک برگ برنده به آن نگاه کنند.
* موفقیتم را مدیون تلویزیون هستم
چرا سحر قریشی در تلویزیون کم کار شده است؟
مسیر حرفه ای افراد را خدا تعیین می کند، بارها گفته ام که موفقیتم را مدیون تلویزیون هستم و حاضرم با آن همکاری کنم اما تلویزیون راغب به این موضوع نیست. من در سینما کار خود را ادامه می دهم و راضی هستم امیدوارم با کمک خدا به تلویزیون برگردم و دور ماندنم از آن دلیل خاصی ندارد.
حرف پایانی...
از تمام کسانی که تا به اینجا کمکم کردند تشکر می کنم و امیدوارم همه شاد و موفق باشند.
همه هنر صدابرداریام را در «رخ دیوانه» به خدمت سینما درآوردمنظام الدین کیایی که به
عنوان صدابردار «رخ دیوانه» نامزد دریافت سیمرغ شده است، میگوید همه هنرش
را در این فیلم در خدمت سینما درآورده است.
نظامالدین کیایی
صدابردار «رخ دیوانه» پس از دیدن نام خود در لیست نامزدهای سودای سیمرغ در
سی و سومین جشنواره فیلم فجر ابراز خوشحالی کرد و گفتگویی
گفت: «رخ دیوانه» در نگاه اول فیلمی با حضور جوانان سینمای ایران به نظر می
رسد اما با وجود عوامل پشت دوربین کوهی از تجربه در ساخت این فیلم سینمایی
سهیم بوده است که این تجربه در کارکردی پدرانه در پلان به پلان فیلم دیده
می شود.
در «رخ دیوانه» همه عوامل سر جای خود قرار گرفته بودند
وی
ادامه داد: انتخاب های ابوالحسن داوودی به عنوان کارگردان و مدیر فیلم در
ساخت «رخ دیوانه» به اندازه ای درست بوده که همه عوامل سرجای خود قرار
گرفته بودند. من بعد از سالها تجربه صدابرداری در سینما برای نخستین بار
بود که از حضور در فیلمی اینچنین لذت بردم و تمام هنر خود را در خدمت سینما
خرج کردم و این اتفاق مرهون شناخت کارگردان و دکوپاژ سینمایی فیلم بود
بنابراین از اینکه صدابرداری این فیلم دیده شد بسیار خوشحال هستم.
این
صدابردار سینما که نخستین حضور خود در این عرصه را با صدابرداری فیلم
«دونده» به کارگردانی امیر نادری تجربه کرده است در ارزیابی سی و سومین
جشنواره فیلم فجر عنوان کرد: به اعتقاد من ارزیابی و اعتبار یک جشنواره
سینمایی به فیلم هایی است که نمایش میدهد و همسان با کیفیت فیلم ها است که
میزان استقبال از یک رویداد سینمایی مشخص می شود. به دلیل سرنوشت نامعلوم
فیلم ها در اکران عمومی که اغلب یا دچار سانسور و یا توقیف می شوند مردم
ترجیح می دهند به هر ترتیب خود را به جشنواره فیلم فجر برسانند ولی
متاسفانه دست خالی برمی گردند.
کیایی ادامه داد: پاسخ من در ارزیابی
این دوره از جشنوارهفیلم فجر این است که دستان تماشاگران خالی است و جز در
مواردی انگشت شمار آثار چشمگیر و قابل اعتنا از سینماگران در این دوره از
جشنواره فیلم فجر ندیدم.
وی در پاسخ به اینکه حضور فیلمسازان جوان در
سی و سومین جشنواره فیلم فجر چطور بود؟ گفت: سینما متعلق به سینماگران
جوان است و اصولا رشد سینما متکی به نگاه نو و ایده های تازه هنرمندان تازه
وارد است و خود من هم ترجیح می دهم با جوانان سینماگر همکاری کنم اما
نباید فراموش کرد که سینما بی در و پیکر نیست که به هر تازه واردی اجازه و
امکان فعالیت دهند بنابراین باید توان و انرژی سینماگران با تجربه و به
دنیال آن مدیران سینمایی بر پرورش اندیشههای جوان متمرکز شود.
این
صدابردار سینمای ایران افزود: یکی از نکات مورد نقد من این است که هر
سینماگر جوانی تا ذره ای اعتبار کسب می کند سراغ بودجه های دولتی برای ساخت
فیلم می رود که همین رجوع به معنای فروختن اندیشه و خلاقیت به امکانات
مالی دولتی است. به نظر من این روش از اساس اشتباه است. اگر امروزه شاهد
اسم های بزرگ در سینمای ایران هستیم به این دلیل است که این اسامی در جوانی
خود از دریافت کمک دولتی برای ساخت فیلم امتناع می کردند و اصولا یکی از
افتخارات این دسته از فیلمسازان این بود که از بودجه های دولتی برای ساخت
فیلم بهره نبرده اند.
اگر جشنواره فیلم فجر وجود نداشت سینمای ایران در کار نبود
نظام
الدین کیایی که صدابرداری فیلم «چاقی» را نیز در سی و سومین جشنواره فیلم
فجر دارد، تصریح کرد: با وجود همه نقدهایی که به جشنواره فیلم فجر وارد است
اما معتقد هستم که اگر جشنواره فیلم فجر وجود نداشت امروز سینمای ایران هم
در کار نبود و از این جهت از برگزاری این رویداد سینمایی خرسند هستم.
صدابردار
پیشکسوت سینمای ایران با اشاره به این مطلب که حضور جوانان متخصص در رشته
های مختلف سینما اندک است، بیان کرد: جذابیت سینما مقابل پرده است و این
مهم بر کسی پوشیده نیست و به همین دلیل اغلب افراد دوست دارند مقابل دوربین
حضور داشته باشد و اینگونه است که اغلب جوانان دوست دارند یا بازیگر و یا
کارگردان شوند و کمتر علاقه ای به انجام حرفه های سخت تر چون صدابرداری،
فیلمبرداری، تدوین، گریم و ... وجود دارد چون انجام فعالیت هایی از این دست
تخصص و دانش می خواهد.
وی در پایان توضیح داد: از همین رو چون علاقه
ای برای یادگیری تخصص هایی از این دست وجود ندارد شاهد هستیم که متخصصان
این امور در سینمای ایران اغلب افراد پا به سن گذاشته هستند و فعالیت های
پشت دوربین عملا بر دوش یک عده خاص از افراد است.
کارگردانی که بخت خود برای سیمرغ گرفتن را صفر میداندمصطفی احمدی، کارگردان فیلم «نزدیکتر» که یکی از کاندیداهای کارگردانی بخش نگاه نو است در گفتگویی در این مورد گفت: مطمئنا این کاندیداتوری در افزایش انگیزهی من تاثیر زیادی خواهد گذاشت، اما به من جهت نمی دهد و نظر منتقدان و مخاطبان به سبک فیلمسازی من کمک زیادی خواهد کرد.
وی در ادامه افزود: بخت خود برای گرفتن جایزه را صفر درصد می دانم اما به آیندهی فیلم "نزدیکتر" و فروشش امیدوارم.
این کارگردان اظهار داشت: به طور کلی انسان امیدواری هستم و امید در فیلمم دیده می شود، تمام بازیگران نزدیکتر افراد نازنینی هستند که استحقاق بهترین ها را دارند.
«ایران برگر» و تکانی به جامعه شخصی، بیجغرافیا و بیتاریخ جشنواره امسال در شرایطی که فیلم های کسل کننده و بیکارکرد، جشنواره امسال را به شدت
تحت تاثیر قرار دادهاند، امروز فیلمی به نام «ایران برگر» در جشنواره فیلم
فجر به نمایش درآمد. فیلمی که با وجود اما و اگرهای فرمی خاص، در نهایت
حالت درگیری با شرایط روز جامعه ایران ساخته شده بود.
شاید اگر «ایران برگر» در جشنواره دیگری به نمایش درمیآمد یا در شرایط
فعلی جامعه کنونی ساخته نمیشد، به این اندازه ارزش و اهمیت پیدا نمیکرد،
اما «ایران برگر» در شرایطی که سینمای ایران به شدت درگیر فضای انتزاعی و
شخصی شده است تا به حال مهمترین فیلم جشنواره بوده است.
مسعود جعفری جوزانی شروع کننده روز نهم جشنواره بود، درحالی که فردا قرار
است فیلم دیگری به نام «روباه» درباره مسائل هستهای اخیر ایران به نمایش
درآید.
شاید این دو فیلم، سینمای امسال ایران را از سیر در فضا و هوای
جامعهای شخصی و بیجغرافیا و زمان نجات دهد.
سینما نیازمند مدیریت جسورانه مانند یک رییسجمهور است
کامبوزیا پرتوی معتقد است سینمای ایران برای رهایی از مشکلات فعلی نیازمند یک مدیریت جسورانه مانند رییس جمهور است.
کامپوزیا
پرتوی کارگردان سینما در گفتگویی با اشاره به اینکه در سی و
سومین جشنواره فیلم فجر تعداد کمی از فیلم ها را دیده است، گفت: تا امروز
فیلم های خوبی در جشنواره ندیده ام و از بین فیلم هایی که دیده ام تنها
«چهارشنبه 19 اردیبهشت» را دوست داشتم، از نظر من این فیلم یک اثر قابل
قبول و جان دار از نظر فیلمنامه، کارگردانی و بازیگری است.
وی
با اشاره به نبود سرمایه گذاری مناسب در حوزه سینما، توضیح داد: متاسفانه
با سیاست هایی که در سینمای ایران صورت گرفته سرمایه گذار مناسبی برای ساخت
فیلم های سینمایی پیدا نمی شود، چرا که سرمایه گذار بخش خصوصی جرات سرمایه
گذاری در سینما را ندارد. ناامنی به وجود آمده در سینما سبب شده تا
کارگردانان برای جذب سرمایه با مشکل مواجه شوند و این نبود امنیت در بازگشت
سرمایه و حتی نمایش فیلم ها بعد از ساخت باعث شده تا بخش خصوصی دیگر
اعتمادی به صنعت سینما نداشته باشد.
از رییس سازمان سینمایی انتظاری ندارم
کارگردان
فیلم «کافه ترانزیت» در ادامه بیان کرد: چهار سال است که صنعت سینما در
کشور نابود شده و بخش خصوصی برای حضور در سینما اعتماد نمی کند، ما برای
ایجاد چنین اعتمادی باید زمان زیادی صرف کنیم تا دوباره سرمایه گذاران به
سمت سینما بروند و بی شک سال ها باید در این زمینه تلاش کرد.
پرتوی
با اشاره به سیاست های سینمای ایران گفت: به عنوان یک کارگردان نمی توان
از حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی انتظاری داشته باشم چرا که کار او
سینما نبود، اما از علیرضا رضاداد انتظار دارم چرا که او در حوزه سینما
مدعی است. شعارهایی از جمله فضای امن سینما تنها از سوی رییس سازمان
سینمایی و دبیر جشنواره فیلم فجر اعلام می شود، این افراد چه زمانی در فضای
ناامن سینما فعالیت کرده اند که امروز را فضای امن در سینمای ایران می
دانند؟
به تیتراژ برخی فیلم ها نگاه کنی می فهمی چرا به جشنواره راه یافتهاند
کارگردان
فیلم «افسانه دو خواهر» بیان کرد: اگر یک نگاه کوتاه به فیلم های انتخاب
شده در جشنواره بیاندازیم، می بینیم که تعدادی از فیلم های خاص به جشنواره
راه پیدا کرده اند، کافی است که تیتراژ پایانی فیلم را نگاه کنید تا ببنید
در آخر از چه نهادهایی تشکر شده آن وقت متوجه می شوید که فیلم به چه دلیل
به جشنواره فیلم فجر راه یافته است.
وی ادامه داد: به نوعی
می توان گفت فیلم هایی که پشتیبانی های خاص داشتند توانسته اند در این
جشنواره حضور داشته باشند و این حضور هیچ ربطی به اینکه کدام فیلم خوب بوده
است ندارد. همین امسال مانع حضور چند فیلم در جشنواره فیلم فجر شدند.
البته در این میان حتما چند فیلم خوب وجود دارد که نمی توانستند منکر آن
شوند.
وی تاکید کرد: ما در سینمای ایران به یک مدیریت جسورانه مانند رییس جمهور نیاز داریم تا بتوانیم سینمای ایران را به سمت درستی ببریم.
فیلم های خاص راهی جشنواره شدند
این
کارگردان سینما با اشاره حضور کمرنگ پیشکسوتان سینمای ایران، بیان کرد:
زمانی که اعلام کردند فیلم های کارگردانان پیشکسوت سینمای ایران با هدف
دیده شدن سینماگران جوان در بخش مسابقه حضور نداشته باشد، سیروس الوند حرف
خوبی زد، او گفت کارگردان دیگری هم هست که چند سال از من بزرگتر است و او
را می توان پیشکسوت تر از من دانست، پس چرا او در جشنواره حضور دارد.
ببینید مساله توجه به فیلمسازان جوان نیست، مساله این است که دوستان در
جشنواره از یک عده از فیلمسازان می ترسیدند و حتی اگر فیلم بدی هم ساخته
بودند آن را در جشنواره راه دادند.
وی ادامه داد: کافی است
که دقت کنید و ببینید فارابی از چه فیلم هایی حمایت کرده است، آن وقت می
فهمید اکثر فیلم ها برای کارگردانانی است که مسئولان سینمایی می ترسیدند
این افراد حرفی بزنند که مدیریت سینما دوباره زیر سوال برود، اما
کارگردانانی که اعتراض نمی کنند و حرفی نمی زنند را حمایت نمی کنند.
مسئولان به دنبال سینمای خنثی هستند
کارگردان
فیلم «بازی بزرگان» توضیح داد: متاسفانه در حال حاضر دوستان به دنبال
سینمای خنثی و بدون حرف تازه هستند، آنها می خواهند فضایی کاملا بدون حاشیه
برای سینمای ایران فراهم کنند، همانطور که دبیر جشنواره فیلم فجر اعلام
کرد که سی و سومین جشنواره فیلم فجر یک جشنواره بدون حاشیه است. من چنین
حرفی را درک نمی کنم چرا که تمام جشنواره های بین المللی فیلم برای مطرح
شدن در دنیا به دنبال ایجاد حاشیه در بطن جشنواره هستند. به عنوان مثال
هزینه می کنند و از چهره های شناخته شده سینمای جهان برای حضور در جشنواره
دعوت می کنند. این درحالی است که در جشنواره فیلم فجر تمام تلاش خود را
کرده اند که بدون حاشیه برگزار شود، حتی فیلم هایی را برای حضور در جشنواره
انتخاب کرده اند که کسی نتواند حرفی درباره آن بزند.
چرا باید جشنواره بدون حاشیه داشت؟
وی
ادامه داد: زمانی که دبیر جشنواره اعلام می کند که می خواهد جشنواره ای
بدون حاشیه برگزار کند، پس باید مطمئن باشید که این جشنواره واقعا به همین
شکل است و این بی حاشیه بودن یعنی فیلم ها به گونه ای انتخاب شده است که
کسی درباره آنها حرفی نزند. در صورتیکه جشنواره برای این است که همه یکدیگر
را به چالش بکشند پس حضور خبرنگاران در جشنواره چه دلیلی دارد من به نشست
خبری یکی از فیلم ها رفتم و دیدم که حتی سوال هایی هم که در نشست های خبری
می شود سوال هایی تکراری و بی حاشیه هستند.
کامپوزیا پرتوی
در پایان در پاسخ به اینکه برنامه ای برای تولید فیلم در سینما دارد یا
خیر، گفت: فیلمنامه های مختلفی در دست دارم اما هر زمان که سرمایه گذارم به
سینما اعتماد کند، فیلم را جلوی دوربین می برم، البته نمی دانم دقیقا چه
زمانی این اتفاق رخ می دهد.
همان مجیدی «آواز گنجشکها» هستم؛ «محمد(ص)» بلوغ سینمای من است امروز 20 بهمن ماه، سرانجام از بزرگترین پروژه تاریخ سینمای
ایران در سرزمین ایران رونمایی خواهد شد و لحظهشماری برای تماشای خروجی
تجمیع سرمایههای مادی و معنوی بخش بزرگی از سینمای ایران به پایان میرسد.
مجید مجیدی کارگردان مشهور سینمای ایران سالها پیش، درست در
روزهایی که فضای خاص سیاسی و امنیتی، خاورمیانه را در یکی از ملتهبترین
دورانهای تاریخش قرار داده بود، ساخت فیلمی بهنام محمد(ص) را آغاز کرد و
امروز بعد از هفت سال در سینما فرهنگ همراه با تماشاگران سختگیر سینمای
ایران به تماشای مجموعهای بینظیر از فعالیتهای سینمایی در سینمای ایران
خواهد نشست. در حاشیه جشنوارهای که این بار برای اولین بار رئیس هیئت
داوران پیدا کرده است و مجید مجیدی قرار است سال بیرمق جشنواره را داوری
کند.
سالها پیش، در روزگاری که نام مجیدی هنوز با نام فیلم «محمد(ص)»
گره نخورده بود، ساخت فیلمی تلخ و رقتبرانگیز بهنام «بدوک» نام مجیدی را
به زبانها انداخت، فیلمی بهشدت غمانگیز و سیاه که سرنوشت متفاوتی پیدا
کرد و نام مجیدی را برای اولین بار بهعنوان یک فیلمساز اجتماعی با
دغدغههای تند و تیز مطرح کرد.
هنوز کسی نمیداند که در آن جلسه تاریخی مجید مجیدی و عوامل تیمش
با رهبر انقلاب ایران چه گذشت، اگرچه در گوشه و کنار اشارات غیرواضحی به
این ماجرا میشود، اما راه مجیدی از «بدوک» به بعد راهی متفاوت شد. مجیدی
همچنان عدالتطلبانه به دنیا نگاه میکرد اما نگاهش بهشدت لطیف و انسانی
شد. از «بدوک» یک فیلم اجتماعی تلخ جمع و جور تا «محمد(ص)» یک فیلم تاریخی
عظیم ظاهراً باید راهی طولانی طی شده باشد. اما انگار اتفاق جدیدی برای
مجیدی رخ نداده است. سیری که او از سالها پیش با «بدوک» در سینمای ایران
آغاز کرد، حالا اینجا در آرمانگرایانهترین صورت ممکن قرار است یک اتفاق
سینمایی عظیم را رقم بزند.
مجیدی سالها بعد، از شنیدن صدای پای ابتذال در سینمای ایران سخن
گفت و «آواز گنجشکها» را ساخت و منتقد مشهوری در نقد فیلمش نوشت: مجید
مجیدی: کار بد نکن، نصف گوجهسبزهایت میریزد، کنایهای به آرمانگرایی
غریبمانده مجیدی در آن روزگار.
امسال اما سال مجیدی است. مجیدی فیلمی در جشنواره ندارد، اما
مهمترین آدم امسال سینمای ایران است. با ساخت شاید مهمترین فیلم تاریخ
سینمای ایران. با مجیدی گریزان از رسانهها گفتگوی کوتاهی داشتیم درباره دو
ماجرای اصلی جریان جدید مجیدی در سینما.
آخرین فیلم مجیدی قرار است روز پنجشنبه برای اهالی رسانه رونمایی شود.
تسنیم: آقای مجیدی، از همان هفت سال
پیش که خبر رسمی ساخت فیلمی درباره زندگی پیامبر اکرم(ص) در رسانهها
اعلام شد مهمترین سؤالی که پیشِروی سینمای ایران قرار گرفت این بود که
سابقه طولانی و درخشان مجید مجیدی در سینمای اجتماعی ایران چگونه قرار است
اینجا در یک فیلم تاریخی خاص با این عظمت پیوند بخورد. حالا سالها از
اعلام این تصمیم گذشته است. دوست دارم از زبان خود شما بشنوم. مجیدی
اجتماعیساز محبوب سینمای ایران در این فیلم تاریخی تفاوت کرده است؟ مسیر
فیلمسازی مجیدی تغییر کرده است؟
تغییری در فیلمسازی من رخ نداده است. فیلم محمد(ص) در ادامه و تکمیل و
بلوغ همان سینمای من است. فقط لوکیشن و فضا عوض شده است و حتی عنصر تاریخ
هم نتوانسته است سایه بیندازد روی جریان و نوع نگاه فطریای که در آثار
اجتماعی من از اولین فیلم تا «آواز گنجشکها» تا به حال وجود داشته است.
فقط نکتهای که این وسط وجود دارد این است که همه ویژگیها و صفات و
مشخصاتی که در این سینما مطرح میکردیم، حالا تجلی پیدا کرده است در شخصیت
مقدسی بهنام وجود پیامبر اکرم(ص) و حالا دیگر میتوانیم هرچه را از قبل
میگفتیم در وجود یک انسان کامل بهصراحت جمع کنیم و بهعنوان یک انسان
کامل مطلق معرفی کنیم. آن سینمای اجتماعی طولانی مقدمه این کار بود و حالا
مجیدی ثمره کارش را میبیند.
خیلیها تعجب میکنند که مجیدی چطور رفته است فیلم تاریخی ساخته است. نه!
تاریخی بودن فیلم فقط در لوکیشین و فضای فیلم مشهود است والا شخصیتها و
نگاه فیلم همان نگاه معرفتی متعالی به انسان است که این جا به شکل کامل و
منحصر به فردی تجلی در پیامبر دارد.
تسنیم: آقای مجیدی، فیلمهای
اجتماعی شما معمولا با برگ برنده شخصیتپردازی شخصیت های ویژهای که نه
آنقدر متفاوت بود که درکش نکنیم و نه آنقدر نزدیک که به کلیشه و تکرار
بیفتد؛ شناخته میشود. اینجا شما با پردازش شخصیت ویژهای روبرو هستید که
اولا نمیتوان آن را ساخت، قبلا ساخته شده است در ذهینت عمومی و ثانیا
دستتان هم زیاد باز نیست برای تخیل و پردازش... اگر بر همین شخصیتپردازی
تمرکز کنیم چه؟ کار شما ظاهرا باید خیلی سخت بوده باشد.
پروژه محمد(ص) به اعتقاد من پروژه سهل و ممتنعی بود. ما با وجود مقدسی
روبرو هستیم که خیلی احتیاجی به شخصیت پردازی جدید و ویژه و خاص نداشت؛ نه
اینکه اصلا نیاز به شخصیتپردازی نداشته باشد که این کار سینماست و قطعا
نیاز به پرداخت شخصیت وجود دارد. اما ما از ابتدا میدانیم که شخصیت اصلی
ما وجود مقدس پیامبر است. پیامبر بزرگی که سالها دربارهاش شنیدیم و حرف
زدهایم و خواندهایم. خوب این کار را به تعبیری ساده تر میکرد و به
تعبیری هم سختتر. به خصوص در دراماتیزه کردن کار ما نیاز به سرمایهگذاری
بزرگی داشتیم. حالا این را هم لحاظ کنید که ما در این مسیر، چهره شخصیت
اصلی را هم نمیتوانستیم نشان دهیم و این هم کار را به شدت سخت میکرد.در
مجموع به نظرم فیلم وجوه بسیار سختی داشت که ترجیح می دهم به محض تماشای
فیلم دربارهاش صحبت کنیم.
تسنیم: آقای مجیدی، مهمترین جنبه
فیلم برای ما این است که این برای اولین بار ماست که ما در حال تعیین یک
زمین بازی تمدنی هستیم. در طول این سالها چندین بار روایت تمدن غرب از
تمدن اسلامی را در سینما دیدهایم و در خیلی از موافع آن را هم
پذیرفتهایم. در مقابل در خیلی از اوقات هم ما نشستهایم و دیدهایم که
آنها چگونه با ما روبرو میشوند و بعد فکر کردهایم به اینکه حالا چه موضعی
بگیریم. طبیعی است که خیلی از این عکسالعملهایمان هم به دلیل نداشتن
زبان جهانی و ضعف اساسا نتوانسته است در مقام رویارویی قرار گیرد. اما این
بار جهان اسلام خود قرار است تولید کننده موجی باشد که اولا فرهنگی است و
نه مثل همیشه با بیانیههای سیاسی و دیپلماتیک، دوما مخاطبش مردم دنیاست و
سوما عکسالعمل نیست بلکه خودش باز کردن یک زمین بازی جدید است.
درست است، دنیای غرب ما را همیشه به واکنش وادار کرده است. یعنی در واقع
ابتکار عمل را به دست گرفته است، صورت مساله را خودشان مطرح کرده است، طرح
موضوع کرده است و ما را به چالش کشیده است. ما هم همیشه به جای اینکه
خودمان از اساس تعریف و قرائت خودمان را مطرح کنیم مجبور به واکنش و عکس
العمل بودهایم. و بعد هم خیلی جالب است که خود همین عکس العمل را میگیرند
و فیلم میکنند و در جهان نشان میدهند و دوباره همین یک میدان بازی جدید
میشود.
خب به هر حال وقتی با احساسات مردمی که همه وجودشان درگیر آن مساله هست
بازی میَشود، مردم هم با تمام احساساتشان وارد این ماجرا میشوند، به
واسطه آن وجوه احساسی عصبانی میشوند، پرچم آتش میزنند، شعار میدهند و
فریاد میزدنند. آنها هم از خداخواسته همان را میگیرند و دوباره نشان
میدهند و میگویند که ببینید اینها همان مسلمانان هستند که قبلا برایتان
تعریف کردیم. این هم واکنششان. من میگویم که ما باید ابتکار عمل را دست
بگیریم یعنی جهانی اسلام باید بیاید به میدان. این روش دیگر فایده ندارد.
در تمام این سالها هم معلوم شده است که این روند عکسالعملی نه تنها
فایدهای برای ما ندارد بلکه عملا موجب تضعیف ما هم شده است. ما مجبوریم با
قواعد آنها و نتیجتا با روایت آنها دینمان، پیامبرمان را معرفی کنیم و
طبیعتا قواعد این بازی جوری چیده شده است که ما راه به جایی نخواهیم برد.
به این ترتیب به نظرم فیلم محمد(ص) آغاز یک روند است. روندی که معتقد است
اگر ما خودمان، پیامبرمان، دینمان را معرفی کنیم، روایت خودمان را از این
ماجرا طرح کنیم، فطرت آگاه و دستنخورده مردم دنیا به این سمت خواهد آمد.
شک نکیند.
تسنیم: آقای مجیدی، مثل همیشه
نگرانیهایی هم در این مسیر وجود دارد. این که اختلافات جهان اسلام روی
مسالهای به این استراتژیکی هم سایه بیندازد. هنوز فیلم مطرح نشده
زمزمههایی مبنی بر مخالفت جاهایی مثل الازهر شنیده میشود.
الازهر اعلام کرده است که نگران است. به نظر من این نگرانی فینفسه بد
نیست. همه نگرانند که تصویر پیامبرشان در دنیا چگونه منعکس میشود. ما هم
نگرانیم. اما نتیجه این نگرانی چیست؟ اینکه بیایند و فیلمی را که هنوز
ندیدهاند تضعیف کنند. خب این دیگر اسمش نگرانی نیست. به نظرم این یک
موقعیت خاص در جهان اسلام است. همه باید بیایند و کمک کنند تا اسلام واقعی
را دوباره تعریف کنیم. اگر واقعا اعتقاد قلبی دارند بیایند و به ما کمک
کنند. ما دست یاری به سمت تمام جهان اسلام دراز میکنیم. بیایند حتی به
لوکیشن فیلم، بیایند در فضای من بیایند و کمک کنند به این کار بزرگی که در
حال انجام است و نیاز به کمک دارد.
تسنیم: آقای مجیدی، چهقدر امیدوارید که ساخت فیلم محمد(ص) شروع یک جریان فرهنگی دنبالهدار در دنیای اسلام باشد؟
باید یک جریان فرهنگی درست و قوی و متحد راهاندازی کنیم تا بتوانیم از آن
باورها و اندیشههای درست خودمان دفاع کنیم. چه کسی در ضرورت راهاندازی
این جریان شک دارد؟ ما باید حقانیت اسلام را نشان دهیم و من معتقدم که پیام
جهان اسلام با دریافتی که من از وجود مقدس حضرت محمد (ص) دارم این است که
پیامبر فقط برای گروه و فرقهای خاص نیامده است.
پیامبر منحصرا برای مسلمانان نیست. برای همه بشریت است. ما باید دنیای غرب
را دعوت کنیم که بیایند و ببینید که ما با چه وجود عظیم و شگرفی سروکار
داریم. راهش هم معلوم است، باید درست تبلیغ کنیم، درست نمایش دهیم.
من معتقدم که اگر فقط همین قرآن را بتوانیم به دنیا معرفی کنیم کار را تمام کردهایم.
و انشاا... این مسیر جلو خواهد رفت.
بهتر است ما فیلمنامهنویسان تغییر شغل دهیم/ افسوس میخورمحامد عنقا در واکنش به
آثار این دوره از جشنواره فیلم فجر که در آنها خبری از قصهگویی نیست تأکید
کرد که انگار او و دیگر فیلمنامهنویسان مستقل باید شغلشان را عوض کنند!
حامد
عنقا فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون ایران در گفتگویی
درباره سی و سومین جشنواره فیلم فجر و آثارش اظهار کرد: برخی از فیلمهای
جشنواره سیو سوم فیلم فجر را دیدهام. منهای یکی دو فیلم، با دیدن بقیه
آثار احساس کردم ما جماعت فیلمنامهنویسان باید کم کم تغییر شغل بدهیم. نسل
جدیدی که فیلم میسازد فکر میکند دیگر لزومی ندارد قصه بگوید و مخاطب
باید دو ساعت درگیر یک سری از حوادث و ذهنیتهای برخی از کاراکترهای فیلم
شود.
بازسازی دهه 50 با پنکه و دیالوگهای بیربط
وی
افزود: خیلی وقتها جذابترین صحنه فیلمها این است که یک بازیگر کهنه
کاری که ما تا به حال برهنه شدنش را در فیلمها ندیدهایم که به حمام برود،
حمام میکند! یا اینکه دهه 50 را میتوان با یک پنکه، کت و شلوار زشت و
دیالوگهای بیربط بازسازی کرد.
نویسنده
«انقلاب زیبا» تصریح کرد: اصولا فکر میکنم فیلمنامهنویسان مستقل کم کم
باید به فکر تغییر شغل بیفتند! من خودم میخواهم بروم در زمینه جلوههای
ویژه میدانی و این حرفها کار کنم!
تمجید «چهارشنبه 19 اردیبهشت»
عنقا
یادآور شد: البته چند تا فیلم خوب هم دیدم. یکی از آنها همین «چهارشنبه 19
اردیبهشت» بود که نشان داد میتوان بدون شعار دادن، نق زدن، متلک انداختن
به حکومت و بدون لگد زدن به سیاستمدارها مشکلات و مسائل اجتماعی را گفت.
میشود بدون ادا قصهگو بود. بازیگرها هم میتوانند دیالوگهایشان را بدون
اینکه انگار از قبل شعر حفظ کردهاند، بگویند. کارگردان میتواند بازیهای
خوبی بگیرد و خبری از اداهای اگزجره در دکوپاژش نباشد.
وی
ادامه داد: من از این فیلم خیلی لذت بردم. «ماهی سیاه کوچولو» را هم دیدم
که به واقع یکی از بهترین مضامینی را داشت که یک فیلمنامهنویس میتواند
دست بگیرد. این فیلم را خیلی دوست داشتم. ممکن است این فیلم، جزو تعلقات
خاطر من نباشد و دلم میخواست طور دیگری میبود اما جسارت علی طالبآبادی
را در این دست فیلمنامهها و جسارت محمدرضا شفیعی را برای تهیه کردن چنین
فیلمی میستایم.
«ماهی سیاه کوچولو» فیلم شریفی است
نویسنده
«قلب یخی» بیان کرد: این فیلم اصلا هیچ شباهتی به فیلمهای شبه دولتی
دستوری که حتما باید در آنها تعدادی شعار داده شود نیست و فارغ از اینکه
ممکن است چند نکته درباره فیلم داشته باشم که ترجیح میدهم درگوشی به
رفقایم بگویم، به نظرم «ماهی سیاه کوچولو» فیلم خیلی شریفی بود اما از این
دست فیلمها در این جشنواره ندیدیم به ویژه از فیلمسازانی که پرطمطراق در
بخش سودای سیمرغ خودنمایی میکنند هرچه دیدیم یکی پس از دیگری افسوس بود و
افسوس.
عنقا در پایان درباره «عصر
یخبندان» نیز اظهار کرد: من این فیلم را کامل ندیدم و تنها موفق به تماشای
بخشی از آن شدم. تا جایی که من دیدم و باقی ماجرا که از بقیه شنیدم، این یک
فیلم سرگرم کننده است که اتفاقا ما در سینمایمان به این فیلمها بیشتر
احتیاج داریم. با بقیه فیلمها میشود پز داد و ادای روشنفکرها را درآورد و
به درد کافههای آخر شب با دود سیگار و قهوه میخورند اما تماشاگر ما با
این فیلمها راضی نمیشود و ما به امثال «عصر یخبندان»ها نیاز داریم.
فیلمهای فجر در حد پاورقیاند/ با سینمای جنگ دنیا را فتح کنیمسعید راد از فیلم های
جشنواره فجر امسال گفت که جذابیتی ندارند و همه آنها فیلم هایی اجتماعی در
حد پاورقی هستند و به همین دلیل او در چنین فیلم هایی بازی نخواهد کرد.
سعید راد در گفتگویی با اشاره به سی و سومین جشنواره فیلم فجر و آثاری که در کاخ
جشنواره دیده است، گفت: من هنوز همه این فیلم ها را ندیده ام و نمی توانم
اظهار نظر کنم اما با این حال همان تعداد فیلمی هم که دیدم از جذابیت
برخوردار نبودند.
وی که سال گذشته با فیلم «چ» در جشنواره فیلم فجر
حضور داشت درباره پذیرفتن فیلمنامه ها بیان کرد: من یک بازیگر حرفه ای هستم
و در 63 فیلم بازی کرده ام بنابراین کارهای ساده و آپارتمانی را قبول نمی
کنم و معتقد هستم که فیلم ها باید از پروداکشن برخوردار باشند اما هم اکنون
همه فیلم ها پر شده اند از نقش های ساده و تکراری و درواقع همه فیلم ها
دورهمی شده است.
این بازیگر سینما با اشاره به فیلم هایی که در
جشنواره فیلم فجر دیده است، بیان کرد: چه کسی گفته است که در سینما همه
فیلم ها باید اجتماعی باشند. در همه فیلم های ما یک معضلی بیان می شود که
در آن یا پدر معتاد است و یا فردی دختری را می خواهد. بیشتر این فیلم ها در
حد یک پاورقی هستند که داستان سه خطی آنها به یک فیلمنامه تبدیل شده است و
من به دلیل همین موضوعات در آنها بازی نمی کنم.
بازیگر فیلم های
«دوئل» و «عقاب ها» با اشاره به سوژه هایی که می توانند در سینمای ایران
مورد استفاده قرار گیرند، گفت: هزار و یک سوژه در سینمای ما وجود دارد که
به آنها پرداخته نمی شود و شاید بخشی به این دلیل است که پرداختن به آنها
آگاهی، بودجه و خلاقیت می خواهد که وجود ندارد.
راد در پایان با
مثالی از ساخت فیلم های متفاوت در حوزه دفاع مقدس گفت و یادآور شد: من
برخلاف کسانیکه می گویند سوژه ساخت فیلم درباره جنگ و شهدا به پایان رسیده
است معتقد هستم چنین چیزی نیست و ما آنقدر در این حوزه حرف داریم که می
توانیم با آن دنیا را فتح کنیم و به طور مثال می توانیم از روابط انسانی
خود در جنگ سخن بگوییم.