پاسخ جابر زمانه به هتاکان رسول مهربانی(ص)

 به گزارش بولتن نیوز به نقل از بی باک نیوز،  اینهمه شعف تنها بعد از مطالعه بخشی از رزومه این روحانی ارزنده کشورمان برایم حاصل شد اما وقتی فرصتی پیش آمد تا مستندی که در این زمینه ساخته شده را ببینم، خودبخود انگشت حیرت به دهان گرفتم. تازه متوجه شدم که اینهمه افتخارات و فعالیتهای گسترده توسط روحانی جوانی محقق شده است که متاسفانه حتی از نعمت بینایی هم محروم می باشد!

واقعیتش این است که حالا دیگر از اینکه خودم را سربازی برای اسلام و انقلاب بدانم، شرم دارم و دائم از خودم چنین سئوال می پرسیدم که یعنی قرار است روز قیامت من و بسیاری از مدعیان مسلمانی با این روحانی روشندل در یک صف و جایگاه بایستیم؟! هیهات! که خداوند متعال عادل‌تر و حکیم‌تر از این نوع تصورات ما انسانهاست.

رزومه‌اش را مطالعه کردم و مستند پیرامون وی را مشاهده کردم و حالا می خواهم به شما هموطنان عزیز گزارشی ارائه بدهم اما نمی دانم چگونه شروع کنم و از کجا و چه بگویم؟ تا اینکه مطلبی مربوط به اول مردادماه سال جاری در فضای مجازی پیرامون وی یافتم که نویسنده آن درباره‌اش اینچنین نوشته بود: "دیروز عصر حوالی ساعت 17 بود که بغض مردم روزه‌دار کشورمان پای تلویزیون با اشکهای چشم یک روحانی روشندل و مادر روشندلش، ترکید. آنجا که این روحانی مادر نابینایش را عاشق روضه‌های اهل بیت (علیهم السلام) معرفی کرد و به احترام مادرش چند جمله روضه خواند و با اشکهای خود و مادرش، مخاطبان فرهیخته شبکه سه سیما را بسیار منقلب کرد."

بله، نویسنده این مطلب درست نوشته بود؛ حجت الاسلام لطفعلی باقریان، روحانی روشندلی که ماه رمضان گذشته مستندی پیرامون وی در برنامه سفره های نور شبکه سه سیما پخش شد، این روزها یکی از موفقترین مبلغانی است که به هر محفلی پایش باز شده بود، جوانان و نوجوانان زیادی را مجذوب و عاشق مکتب حقه اهل بیت (علیهم الاسلام) نموده است.

وی در عرصه تبلیغ کودک و نوجوان آنچنان موفق عمل کرده است که انگار تمام عمر خود را صرف آموختن روحیات آنها و شیوه‌ها و مهارتهای تبلیغی برای این قشر نموده است.

این در حالی است که وی برای همه رده‌های سنی و فکری حرفها و مهارتهای خاص خود را دارد و تمامی برنامه‌های وی با استقبال چشمگیر مردم روبرو می شود.

حجت الاسلام باقریان با وجود محرومیت از نعمت بینایی در عرصه های گوناگون تبلیغ از جمله تبلیغ برای کودکان، نوجوان، جوانان، خانواده ها، عموم و مشاوره برای آحاد مختلف مردم بسیار موفق بوده و خوش درخشیده است و حتی واجب فراموش شده‌ای چون امر به معروف را که عموما از طرح آن فراری هستند را با مهارت و شیوه‌ای علمی، جذاب و دوست داشتنی در بسیاری از ارگانها و سازمانها و مجموعه های کشور، آموزش می دهد تا جایی که دوره‌های وی همواره با استقبال چشمگیر مخاطبان روبرو شده است.

وی آنچنان عالم، خوش بیان و اخلاقی است که هر کجا حتی برای یکبار پایش باز می شود، دیگر آن مخاطبان به پای ثابت صحبتهای وی تبدیل می شوند.

شیوه زندگی و تحصیل علم و جمع آوری محتوای تبلیغی این روحانی روشندل آنچنان جالب و دشوار است که هر انسانی را مبهوت عزم و ارده و روحیه شاکرانه وی می کند.

علی رغم محرومیت وی از نعمت بینایی، ایشان آنچنان پرتلاش و با نشاط برای تبلیغ و تبیین معارف دینی فعالیت می کند که هر انسان عاقلی را از خود شرمنده می کند.

حال در شرایطی که دنیای غرب و استکبار دست به یکی کرده‌اند تا با توهین‌های بی‌شرمانه خود به نبی مکرم اسلام و رسول مهربانی‌ها(ص) مانع ترویج اسلام در جای جای دنیا شوند، آشنا شدن با مبلغی با این اراده و عزم و اخلاص، قوت قلبی برای همه عاشقان پیامبر اعظم(ص) و یکی از تودهنی ها برای کسانی است که از گسترده شدن جغرافیای دین مقدس اسلام واهمه دارند بخصوص وقتی که او از این موضوع بسیار دلشکسته است و تنها راهکارش برای پاسخگویی به هتاکان نبی مکرم اسلام(ص) را در تلاش و کوشش بیشتر در معرفی و ترویج اسلام ناب محمدی و انقلاب شکوهمند اسلامی می بیند.

حجت الاسلام و المسلمین باقریان علی رغم محرومیت از نعمت بینایی، با تلاش بی وقفه و اخلاص تقدیرآمیزش و با احترام و کرنش و اطاعت پذیری نابش در مسیر ولایت، عرق شرم را بر پیشانیم نشاند. 

حالا در اتاقم تنهای تنها پشت رایانه‌ام نشسته ام و مستندش را می بینم، حسابی از خودم ناراحتم که با این همه نعمت برای علی زمانه و مکتب مظلوم تشییع چه کرده ام اما وقتی روضه‌های جانسوز و اشک‌های این روحانی دلسوخته و روشندل رو دیدم، نمی دونم چرا یک لحظه داستان جابر بن عبدالله انصاری و گریه هایش در روز اربعین برام تداعی شد.

آنجا که یک گام را ده گام بر می‌‏داشت. گر چه نابینا بود، اما بوی یار او را بیناتر از هر بیننده‏‌ای کرده بود. آنجا که دیدگان دل به نور بصیرت آگاه می‏‌شود، چشم عقل بیناتر از هر بیننده‏‌ای. چه زیباست حکایت دل‏داده‌ای که یار خویش را پیدا کرده است و برای رضایتش شب و روز می دود و محرومیتهای خود را نمی بیند. و چه نیکو منظره‌ای است وصال در پس هجران و چه خوش است نوای بلبلی که از راه دور و از بین هموطنان سلمان برای مولای غریبش نغمه‌سرایی آغاز مي‏‌کند. «السلام علیک یا ابا عبدالله... السلام عليكم ايها الارواح التي حلّت بفناء قبرالحسين(ع)»...