مراسم اختتامیه سی و
سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر که شب گذشته 12 بهمن در تالار وحدت
برگزار شد با حاشیه های جالب توجهی روبرو بود.
سی و سومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر شب گذشته با
اعلام برگزیدگان بخشهای مختلف به کار خود پایان داد. این جشنواره که با
حضور علاقمندان به هنرهای نمایشی و هنرمندان مختلفی چون فریماه فرجامی،
سعید راد، قطبالدین صادقی، علی رفیعی، حمید مظفری، بهروز بقایی، مسعود
فروتن، رویا تیموریان، مسعود رایگان و ... همراه بود، با حاشیههای جالب
توجهی روبرو شد.
تغییر ناگهانی مجری مراسم
علی
جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد،
حمید شاهآبادی معاون هنری سابق وزیر ارشاد و اردشیر صالحپور دبیر جشنواره
از جمله دیگر افرادی بودند که در این مراسم حضور داشتند.
علیرغم
اعلام قبلی دبیر جشنواره مبنی بر اینکه فرزاد حسنی، مجری مراسم اختتامیه
خواهد بود، اما در آخرین لحظات عباس سجادی جایگزین وی شده بود که دلیل
مشخصی برای آن اعلام نشد و گویا فرزاد حسنی در تالار وحدت حضور داشت.
اشغال شدن جایگاه اهالی رسانه توسط مهمانان ویژه
یکی
از نکاتی که در اختتامیه جشنواره مورد توجه بود، بی جا ماندن اهالی رسانه
به دلیل اشغال جایگاهشان توسط مهمانان ویژه بود. در زمان ورود به تالار
وحدت به خبرنگاران بلیتهای جایگاه ویژه داده شده بود اما وقتی آنها برای
نشستن و پوشش خبری اخبار جشنواره به طبقه دوم تالار وحدت مراجعه کردند،
متوجه حضور افرادی غیر از اهالی رسانه در جایگاهشان شدند که از
صندلیهایشان بلند نمیشدند.
متاسفانه
به همین دلیل اهالی رسانه مدتی را بیرون و پشت درهای تالار وحدت سپری
کردند تا ساعت 21:15 و بعد از گذشت نزدیک به یک ساعت از آغاز مراسم، با
همکاری کارمندان ستاد خبری و معاونت هنری، توانستند در جایگاه ویژه به پوشش
اخبار بپردازند.
واکنش به صحبت های دبیر
اردشیر
صالحپور، دبیر این دوره از جشنواره در برنامه شب گذشته در سخنانی درباره
تئاتر کشور صحبت کرد اما از آنجا که صحبتهای دبیر بسیار طولانی شده بود،
در فواصل حرفهای وی حضار شروع به دست زدن میکردند.
صالحپور
در بخشی از صحبتهایش عنوان کرد: به رغم همه کمبودها و کاستیها، نوید این
موهبت را میدهم که تئاتر در ایران زنده است و افقهای تازهای را جستجو
میکند؛ اگرچه همچنان کمبود امکانات و نبود بودجه تئاتر، ایران را با
تنگدستی روبرو کرده و تلاش ما را برای رسیدن به تئاتر فاخر و ملی با تاخیر
روبرو کرده است.
وی با اشاره
به استقبال زیاد هنرمندان در این دوره از جشنواره، عنوان کرد: امسال حدود
30 تا 35 درصد متقاضی بیشتری نسبت به دورههای گذشته داشتیم که این امر
نشاندهنده دلمشغولی اهالی تئاتر به این هنر است. به دلیل دیر انتخاب شدن
دبیر و جابجاییهای مدیریتی، زمانی که به سِمَت دبیری جشنواره انتخاب شدم،
فرصتی برای تغییر در فراخوان نبود اما امید است با خِرد جمعی از کاستیها و
نقصانها جلوگیری شود.
دبیر
جشنواره تئاتر فجر بیان کرد: امید را باید در سرلوحه کار قرار داد، چرا که
ناامیدی همان یاس است. در ضمن از آقای روحانی، رئیسجمهور محترم میخواهم
که حضور بیشتری در کنار هنرمندان داشته باشند و به یمن سالی که به نام
«فرهنگ» مزین شده است، در راستای دیپلماسی فرهنگی ، حمایت بیشتری از
هنرمندان کنند.
صالحپور متذکر
شد: ختم کلام اینکه تئاتر ایران مراحل رشد، بالندگی و تعالی خود را در این
دوران طی میکند. بنابراین باید به مراتب شایستهتری نایل شود. حضور
جوانان زیر 30 سال در بخش نسل نو که امسال خوش درخشیدند و پیوند با
هنرمندان پیشکسوت، از برکات جشنواره امسال بود که آینده تئاتر ایران را
تضمین خواهد کرد.
در
میانه صحبتهای صالحپور، دستهای حاضران در سالن به تشویقهای ممتدی
تبدیل شد اما دبیر جشنواره به صحبتهایش ادامه میداد ولی زمانی که این
واکنشها شدیدتر شد، وی با همان لحن همیشگی خطاب به حاضران در سالن گفت: ما
در تئاتر یک اصل را آموختهایم و آن هم این است که وقتی بازیگری روی صحنه
دیالوگ میگوید، مخاطب به حرمت سخنان آن بازیگر، سعی میکند کلمات او را
بشنود و حرمتش را نگه دارد.
نکته جالب این که در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر که شب قبلش برگزار شده بود علیرضا رضاداد در حد 2 دقیقه صحبت کرد.
پخش
نماهنگی که با سخنان علی مرادخانی و اردشیر صالحپور همراه بود و روند
برگزاری جشنواره را به نمایش میگذاشت، یکی دیگر از بخشهای برنامه شب
گذشته بود.
اجرای «کاکوبند» همراه با تشویق تماشاگران
همچنین در ادامه برنامه امیر کربلاییزاده از بازیگران جوان تئاتر به اجرای یک برنامه کوتاه استندآپ کمدی پرداخت.
همچنین
گروه «کاکوبند» نیز که برگزیده جایزه ویدئو کلیپ ققنوس بودند، در مراسم
اختتامیه به اجرای موسیقی پرداختند که با تشویق حاضران همراه شد.
برگزاری بزرگداشت از چهار هنرمند عرصه تئاتر یکی دیگر از بخشهای برنامه اختتامیه شب گذشته بود.
در
این بخش با حضور علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی مرادخانی معاون
وزیر ارشاد، رویا تیموریان و حمید مظفری از جعفر والی، حسینعلی طباطبایی،
احمد سپاسدار و بدرالسادات برنجانی تجلیل شد که البته والی به دلیل حضور
نداشتن در ایران، در این مراسم شرکت نکرد و یکی از افراد خانوادهاش جایزه
وی را دریافت کرد.
بخش
یادبودها نیز یکی دیگر از بخشهای مراسم اختتامیه بود که در این بخش با پخش
ویدیویی از هنرمندان تازه درگذشتهای چون مرتضی احمدی، ناصر گیتیجاه،
ماهگل مهر، باقر صحرارودی، مهدی کاشانیان، کیمیا یادگارینژاد، محسن
جعفری، سارا بنیصدر، علیاکبر رزمآرا، مصطفی عطایی، علی سبحانی،
انوشیروان ارجمند، مجید بهرامی، حمید مهرآرا، جواد ثریا، احمد بیگدلی، احمد
سبحانی، رضا رضاپور، سید علی صالح کوتاه و صمد پلسنگی یاد شد.
بازار داغ عکس سلفی
یکی
از نکات جالب توجه در مراسم اختتامیه شب گذشته، گرفتن عکس سِلفی برگزیدگان
و البته برخی از داوران روی صحنه تالار وحدت بود که در همین راستا رضا
موسوی قبل از ورودش به صحنه، پشت به جمعیت از خودش عکس سلفی گرفت.
همچنین
گروه نمایش «پراکسیس» که با نمایش «بیرون پشت در» به کارگردانی ایمان
اسکندری موفق به دریافت چندین جایزه از بخش بینالملل جشنواره شدند نیز
هنگام دریافت جایزه ویژه جشنواره خود، پشت به جمعیت روی صحنه تالار وحدت از
خودشان عکس سلفی گرفتند.
مسعود
فروتن بعد از اهدای جایزه بخش پوستر و عکس، پشت میکروفن قرار گرفت و گفت:
من یک اعتراض و درواقع یک خواهش دارم؛ چون جای تله تئاتر در جشنواره و
تلویزیون ما خالی است. تله تئاتر، آبروی تئاتر و تلویزیون است. پس از همه
خواهش میکنم که این تقاضا را داشته باشند که تله تئاتر دوباره راه بیفتد.
اهدای تندیس جشنواره به 5 نوجوان
ماریا
حاجیها نیز که جایزه بهترین طراحی گریم را در بخش تازههای تئاتر از آن
خود کرده بود، بعد از دریافت جایزهاش در سخنانی کوتاه عنوان کرد: من 30
سال است که گریم میکنم اما تابحال جایزهای به من داده نشده بود و الان از
این بابت بسیار خرسندم اما گلایهام از آقای صالحپور این است که ما در
بخش بینالملل هم یک کاندیدای گریم داشتیم که متاسفانه حذف شده است؛
میخواهم دلیلش را اعلام کنید. همچنین میخواهم بگویم که این جایزه مال من
نیست بلکه متعلق به واحد گریم تئاتر شهر، سنگلج و تالار وحدت است.
اجرای رقص لِزگی پنج نوجوان نیز با استقبال مخاطبان روبرو شد.
بعد
از پایان این اجرا، یکی از این نوجوانان جلو آمد و گفت: ما تابحال در پنج
جشنواره شرکت کردهایم و جایزه گرفتیم اما الان فقط یک تندیس جشنواره تئاتر
فجر را کم داریم.
بعد از گفتن
این حرف، فردی که مسئول اهدای تندیسهای جشنواره بود، یک تندیس به این
نوجوان هدیه داد اما وی که باورش نمیشد تندیسی به آنها اهدا شود، ابتدا از
گرفتن آن امتناع میکرد.
در
همین حین نیز عباس سجادی، مجری برنامه به شوخی عنوان کرد: این آقایی که
تندیس را به بچهها اهدا کرده، قرار است پول تندیس از حقوقش کم شود.
کمی هیجان در بخش پایانی جشنواره
یکی
دیگر از اتفاقات جالب مراسم اختتامیه شب گذشته، بخش اهدای برگزیدگان بخش
بینالملل بود که تنها بخشی از جشنواره بود که معرفی برگزیدگانش با هیجان
همراه شد. به این ترتیب که به جای معرفی نامزدها و برگزیدگان توسط مجری
برنامه، نام نامزدهای هر بخش به شکل تصویری روی ویدیو پروژکشن نقش میبست و
بعد از چند ثانیه کسانی که جزو برگزیدگان نبودند، یک به یک نامشان از
تصویر حذف میشد و در انتها تنها نام برگزیده هر بخش باقی میماند که این
قسمت با استقبال و هیجان حضار در سالن همراه بود.
در
بخش اهدای جایزه بهترین بازیگری مرد بخش بینالملل که به صورت مشترک به
خسرو شهراز و توماج دانش بهزادی اهدا شد، دانیال حکیمی که قرار بود جایزه
دانش بهزادی را به وی اهدا کند، به شوخی جایزه را پشت سرش پنهان کرده بود و
حاضر نبود آن را به این بازیگر بدهد.
در
همین حین خسرو شهراز نیز پشت میکروفون قرار گرفت و گفت: انتخاب من، دلیل
برتریام نسبت به دیگران نیست. امروز هر چه دارم از غلامحسین لطفی دارم و
سر تعظیم جلوی او فرو میآورم. این جایزه را هم تقدیم با عشق به بانوی
زندگی خودم میکنم. همچنین بسیار دوست داشتم که سارا اسکندری، طراح گریم
نمایش «اولیور توئیست» را امروز روی صحنه ببینم چون او برای کار بسیار زحمت
کشید.
دانش بهزادی نیز بعد از
دریافت جایزهاش از دانیال حکیمی، گفت: این جایزه را مدیون «بِکمان»، یعنی
شخصیتی که در نمایش «بیرون پشت در» ایفا میکردم، هستم. همچنین از پدرم
تشکر میکنم که بهترین استاد من در زندگی بوده است. امیدوارم بعد از دریافت
این جایزه، بتوانم با همسرم به خانه مشترکمان برویم.
جایزه
بهترین بازیگری زن بخش بینالملل توسط رویا تیموریان و الهام پاوهنژاد به
طور مشترک به ستاره اسکندری و الهام کُردا برای بازیگری در نمایش
«همهوایی» اهدا شد.
ستاره
اسکندری بعد از دریافت جایزهاش، گفت: «ای ایران، ای مرز پرگهر، ای خاکت
سرچشمه هنر، دور از تو اندیشه بدان، دور از تو اندیشه بدان». جای باران
کوثری امشب اینجا خیلی خالی بود. چون شاید اگر مثلث ما سه نفر نبود، هر دوی
ما الان اینجا نبودیم.
مساوات: از تهمت ها و توهین ها نمی گذرم
در
بخش کارگردانی، محمد مساوات که جایزه بهترین کارگردان بخش بینالملل را از
آن خود کرده بود، بعد از دریافت جایزهاش پشت میکروفن قرار گرفت و با
گلایه و بغض گفت: خدا نگذره، خدا نگذره ... ما 40 شب در ایرانشهر اجرا
رفتیم اما هیچ حرف و حدیثی پیش نیامد. در صورتی که یک روز در جشنواره فجر
اجرا داشتیم اما بعد از آن من احساس آدمی را دارم که احرام بسته است.
وی
ادامه داد: آنقدر در مورد این نمایش در سایت «تیوال» حرف زدند و به ما
تهمت زدند که گفتند که نمایش را از یک کار مزخرف کپی کردهایم که باعث شد
همه ما خستگی بر تنمان بماند. ولی من از همه آنهایی که به من تهمت زدند،
نمیگذرم. از شهروز دلافکار نیز نمیگذرم چون من میخواستم جایزهام را به
محمود استادمحمد تقدیم کنم.
مساوات بعد از این صحبتها، شعری را با این عنوان خواند: «قاصدک دشت نقرهفام این بود جواب این سلام»
کارگردان
«خانهواده» در پایان صحبتهایش گفت: ببخشید اگر صدایم بد بود اما باید
این شعر را میخواندم. در ضمن ما سه نفر هستیم؛ من، اشکان خیلنژاد و جابر
رمضانی.
صحبتهای مساوات، تماشاگران را تحت تاثیر قرار داد و آنها نیز به تشویق وی پرداختند.
مسعود
رایگان، یکی از داوران بخش بینالملل که روی سِن حضور داشت، در رابطه با
صحبتهای مساوات بیان کرد: من اولین بار است که مساوات را میدیدم اما به
او به خاطر نمایشنامهای که نوشته، دست مریزاد میگویم. به همین جهت تقدیر
ویژه هیات داوران به جمع بازیگران نمایش «خانهواده» تقدیم میشود. دستتان
درد نکند که یک گروه منسجم هستید و باز هم به شما خسته نباشید میگویم.
یکی
دیگر از اتفاقات جالب توجه در مراسم شب گذشته، بخش اهدای جایزه بزرگ
جشنواره بود. این جایزه که به تازگی در چارچوب جشنواره تعریف شده، با وجود
اینکه برای اولین بار قرار بود اهدا شود، اما هیچ برگزیدهای از طرف هیات
داوران نداشت.
چنانکه شایسته است حامی تئاتر نبودهایم/ مردمی شدن شرط موفقیت جشنوارهبرگزیدگان بخش مسابقه تئاتر خیابانی جشنواره سی وسوم تئاتر فجر در مراسم اختتامیه این فستیوال معرفی شدند.
در مراسم اختتامیه سی و سومین جشنواره تئاتر فجر که امشب در تالار
وحدت برگزار شد برگزیدگان بخش های مختلف مسابقه تئاتر خیابانی به این شرح
اعلام شدند.
موسیقی:
نامزدها:
حامد طوسی برای موسیقی نمایش خیابانی «آقای سیگار»
گروه موسیقی نمایش خیابانی «قصه نقش»
حسین ضروری برای موسیقی نمایش خیابانی «نی نی اخاذه و مداد رنگی»
علی انوری برای موسیقی نمایش خیابانی «پازل زندگی»
حامد نساج و احمد صمیمی برای موسیقی نمایش خیابانی «نگرانم»
برگزیده: حامد نساج و احمد صمیمی برای موسیقی نمایش خیابانی «نگرانم»
طراحی فضا:
نامزدها:
زهره فضلی برای طراحی فضای نمایش خیابانی «ستاره»
مهدی حبیبی برای طراحی فضای نمایش خیابانی «نبش کوچه بن بست»
علی قاضی برای طراحی فضای نمایش خیابانی «عروس باران»
مصطفی کولیوندی برای طراحی فضای نمایش خیابانی «از 59 تا چند»
برگزیده: مصطفی کولیوندی برای طراحی فضای نمایش خیابانی «از 59 تا چند»
بازیگری مرد:
نامزدها:
حسین حسامنژاد برای بازی در نمایش خیابانی «آقای سیگار»
محمدهادی عطایی برای بازی در نمایش خیابانی «ستاره»
رضا بهرامی برای بازی در نمایش خیابانی «نی نی اخاذه و مداد رنگی»
محمد نوحیان برای بازی در نمایش خیابانی «نی نی اخاذه و مداد رنگی»
امیرحسین شفیعی برای بازی در نمایش خیابانی «پازل زندگی»
سعید رحیمی برای بازی در نمایش خیابانی «پازل زندگی»
سیاوش وفایی نژاد برای بازی در نمایش خیابانی «نبش کوچه بنبست»
فرامرز قلیچ خانی برای بازی در نمایش خیابانی «نگرانم»
علی غابشی برای بازی در نمایش خیابانی «صفر مرزی»
مصطفی کولیوندی برای بازی در نمایش «از 59 تا چند»
برگزیده: محمدهادی عطایی برای بازی در نمایش خیابانی «ستاره»
بازیگری زن:
نامزدها:
لادن قناد برای بازی در نمایش خیابانی «ستاره»
نگین حمیدی برای بازی در نمایش خیابانی «قصه نقش»
فاطمه رادمنش برای بازی در نمایش خیابانی «چرخ روز افزا»
برگزیده: فاطمه رادمنش برای بازی در نمایش خیابانی «چرخ روز افزا»
طرح و ایده:
نامزدها:
سامان خلیلیان برای طرح و ایده نمایش خیابانی «ستاره»
مجید قدیمی برای طرح و ایده نمایش خیابانی «تلخند»
علیمحمد رادمنش برای طرح و ایده نمایش خیابانی «چرخ روز افزا»
مهدی حبیبی برای طرح و اینده نمایش خیابانی «نبش کوچه بنبست»
احمد صمیمی برای طرح و ایده نمایش خیابانی «نگرانم»
برگزیده: احمد صمیمی برای طرح و ایده نمایش خیابانی «نگرانم»
کارگردانی:
نامزدها:
علیاصغر خطیبزاده برای کارگردانی نمایش خیابانی «آقای سیگار»
امیرحسین شفیعی برای کارگردانی نمایش خیابانی «پازل زندگی»
مهدی حبیبی برای کارگردانی نمایش خیابانی «نبش کوچه بنبست»
احمد صمیمی برای کارگردانی نمایش خیابانی «نگرانم»
مصطفی کولیوندی برای کارگردانی نمایش خیابانی «از 59 تا چند»
برگزیده: مهدی حبیبی برای کارگردانی نمایش خیابانی «نبش کوچه بنبست»
مراسم اختتامیه سیوسومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر با دبیری اردشیر صالحپور، ساعت 20 یکشنبه 12 بهمن در تالار وحدت برگزار شد.
سه سازمان برگزیدگان خود در جشنواره را معرفی کردند فلیکس
ماتیاس اوت کارگردان نمایش «کمپلکس اودیسه» که از کشور آلمان در بخش بین
الملل این دوره از جشنواره حضور داشت درباره ویژگی های نمایش اقتباسی خود
از داستان حماسی هومر گفت: موضوع سفر اودیسه از مدتها پیش
ذهن مرا به خود درگیر کرده بود. داستان هومر که می توان آن را از بنیان های
تئاتر اروپا و نخستین اثر نمایشی حماسی دانست برای من حائز اهمیت است
چون به نظرم حماسه و به طور اخص اودیسه به شکل عمیقی به مفهوم وجود و هستی
انسان می پردازد، از این رو به نظرم آمد این داستان زمینه مناسبی برای شکل
دادن به یک نمایشنامه مدرن باشد.
وی درباره پیشینه آشنایی
خود با تئاتر اظهار کرد: من در خانواده ای تئاتری به دنیا آمده و رشد کرده
ام، پدر و مادرم بازیگر تئاتر هستند و من از سنین کودکی با صحنه تئاتر آشنا
شده ام. من پیش از آن که کارگردانی را آغاز کنم در نمایشنامه های زیادی
بازی کرده ام، بعدها در رشته های طراحی صحنه و حرکات موزون معاصر تحصیل
کردم.
ماتیاس
اوت در پاسخ به اینکه چه ارتباطی بین حماسه اودیسه و زندگی مدرن امروزی
وجود دارد؟ گفت: به نظرم بین این داستان و زندگی امروز بشر ارتباط تنگاتنگی
وجود دارد. بشر امروز هم مانند قهرمان داستان هومر به تنهایی در یک سفر به
سر می برد، درست مانند اولیس که گرچه در سفرش همراهانی دارد اما در مواجهه
با خدایان تنها است، او از سوی خدایان تنبیه و آواره شده و در راه بازگشت
به خانه با انواع بلایا مواجه می شود.
وی افزود: این وضعیت
را می توان با شرایط انسان امروزی مقایسه کرد به نظرم همه ما به نوعی
مانند اولیس در چنین تنهایی و آوارگی به سر می بریم و به دنبال یک موطن
هستیم. این مفهومی فلسفی است که در هنر پست مدرن به وفور از آن بحث می شود.
بشر امروز با وجود ارتباطات گسترده و شبکه های اجتماعی بازهم تنها است،
خود من با داشتن بیش از 2 هزار دوست در صفحه فیسبوک، همچنان احساس تنهایی
می کنم.
کارگردان نمایش «کمپلکس اودیسه» در ادامه تاکید
کرد: از سوی دیگر داستان اودیسه به خاطر قابلیت های سورئالش جذابیت خاصی
برای من داشت، دارای شخصیت های حماسی و موقعیت های رویایی بود که به من
امکان می داد داستانم را بین آگاهی و ناخودآگاه، بیداری و رویا و با زبان
تصاویر تعریف کنم. هر چند دیالوگ در نمایشنامه ما نقش بارزی دارد اما تصویر
هم جایگاه مهمی دارد. تلاش ما این بوده است که تماشاگر نمایش هم مانند
شخصیت های داستان این موضعیت رویاگونه را تجربه کرده و با آنها همذات
پنداری داشته باشند.
وی
با بیان این که هدف این نمایش انتقال پیام خاصی به مخاطب نیست، یادآور شد:
ما در واقع می خواستیم زمینه ای را ایجاد کنیم تا هر کسی بتواند داستان
شخصی اش را از آن استخراج کند. مثل قهرمان این داستان، هر یک از ما به گونه
ای در حال سفر هستیم و با مشکلات عدیده ای در زندگی مان دست و پنجه نرم می
کنیم از بیماری ها گرفته تا ترس، مرگ و دیگر مسائلی که به وجود و هستی ما
باز می گردد. اعتقاد و عقیده درونی نیز از جمله این که خدا کیست و چگونه می
توان او را شناخت جزو موضوعات کلیدی مطرح شده در این داستان است.
وی
در توضیح کارکرد پخش فیلم همزمان با اجرای نمایش بیان کرد: فیلمی که در
حین اجرا دیده می شود، پیش از آماده شدن کار نمایشی تهیه شد، پس از آن ما
به نگارش نمایشنامه پرداختیم. در واقع ابتدا یک فیلم 30 دقیقه ای داشتیم و
سپس بر اساس آن نمایشنامه را آماده کردیم. این فیلم را با همکاری دوست خوبم
اشتفن مارتین تهیه کردیم و خود من در آن بازی کرده ام. در این فیلم شیوه
هایی برای بیان تئاتری وجود دارد، تقطیع، پرش زمانی و موسیقی فیلم در خدمت
کار نمایشی هستند. علاوه بر این ما از تکنیک های نور، صدا، بارش باران و
غیره در راستای هدف نمایش بهره گرفتیم. در واقع این ها همگی در یک بسته
واحد جای می گیرند که ما به کمک آنها به نوعی کار را روی صحنه تدوین می
کنیم. آنچه که ما روی پرده و صحنه می بینیم قهرمانانی است که در سفری حماسی
به سر می برند. در واقع تمام ما انسان ها در حال انجام چنین سفری هستیم.
ماتیاس
اوت درباره مشکلات کار در ایران متذکر شد: ما در ایران با گروه فنی خوبی
کار کردیم که ساخت تمام وسایل و تجهیزات صحنه را به نحو احسن انجام دادند.
مشکل اصلی مان کمبود زمان بود زیرا به دلیل زمانبر بودن ساخت دکور و
تجهیزات صحنه نتوانستیم تمرین کافی داشته باشیم، با این حال من از اجرایی
که داشتیم راضی هستم. برنامه ریزی هم که از سوی دست اندرکاران جشنواره
انجام شد حرفه ای بود و به ما در رفع نواقص کمک کرد.
کارگردان
آلمانی با بیان این که سفر به ایران برایش جذاب بوده است، افزود: اطلاعاتی
که رسانه ها در مورد ایران به ما می دهند منفی بوده و بیشتر جنبه سیاسی
دارد اما واقعیت امر چیز دیگری است. به نظرم بهترین اثری که چنین جشنواره
هایی دارد این است که افراد از نزدیک با این واقعیت ها آشنا می شوند. خود
من وقتی به آلمان بازگردم مطمئنا گزارش مثبتی از آنچه که در این جا دیده ام
به دوستانم خواهم داد و این می تواند برای بسیاری از هنرمندان جالب بوده و
آنها را به سفر به ایران ترغیب کند.
وی در پایان صحبت
هایش تاکید کرد: گمان می کنم ایران فرهنگ تئاتری غنی دارد و در زمینه تئاتر
مدرن گام های خوبی برداشته است. در دیداری که با مسئولان و سفارت آلمان
داشتیم، موضوع سفر مجدد ما به ایران در سال آینده و برگزاری تور کارگاه
تئاتر مطرح شد که به نظرم جالب آمد و ما در این زمینه فکر خواهیم کرد.
اظهار امیدواری صالح پور به افزایش بودجه تئاترسیوسومین جشنواره تئاتر کشور نیز با تمام دشواریها و حواشی به کار خود پایان داد.
اردشیر صالح پور، دبیر سی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به وضعیت نابسامان دبیرخانه ابتدای حضور خود اشاره کرد و گفت: هرچند زمانی که به دبیری این رویداد انتخاب شدم زمان تا حد زیادی از دست رفته بود؛ اما تمامی عزیزانی که به من کمک کردند تلاش خود را در تمام نقاط به کار گرفتند و تلاشهای شبانه روزی صورت گرفت تا کار به سرانجام برسد.
صالح پور با بیان اینکه میخواهم حقیقت را ببینم؛ ادامه داد: سعی کردم دفتر کارم دیواری نداشته باشد که نداشت. در مسیر زندگی من تئاتر یک اصل است و با خود عهد بستم تا همواره در کنار این خانواده باشم.
دبیر سی و سومین جشنواره تئاتر فجر تشکیل شورای عالی تئاتر کشور را امری ضروری دانست و خاطرنشان کرد: امیدوارم با تدبیر اندیشهورزانه شالکهای از میان اساتید، هنرمندان، مدیران دلسوز و پیشکسوتان با هدف حمایت از ماهیت تئاتر شکل بگیرد که به سرنوشت این هنر توجه داشته باشد.
سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی در انتها دو درخواست مطرح کرد و گفت: آرزو میکنم آقای دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور محترم حضور بیشتری در میان هنرمندان داشته باشند و حمایت بیش از پیش از هنر تئاتر را در دستور کار قرار دهند. همچنین از آقای جنتی تقاضا کردم بودجه تئاتر را که به اندازه ساخت یک سریال نیست ارتقا دهند تا موجب دلگرمی باشد.
سپس با حضور نمایندگان بنیاد شهید و امور ایثارگران، انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و سازمان میراث فرهنگی جوایز تعیین شده توسط این نهادها به هنرمندان و گروههای برگزیده اهدا شد.
بر این اساس تندیس و جایزه سی میلیون ریالی از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران به نمایش «آسمان روزهای ابری» به کارگردانی محمد رسائلی از رشت اهدا شد.
همچنین نمایشهای «آقای قاضی صدایم را میشنوی؟»، «بهشت 50 درجه بالای صفر»، «چرخ روز افراز» و «صفر مرزی» ازسوی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس مورد تقدیر و حمایت مالی قرار گرفتند.
سازمان میراث فرهنگی نیز از نمایش «بوقلمون» نوشته و کارگردانی خیرالله تقیانی پور برای اجرا حمایت کرد.
مسئولان دبیرخانه جشنواره سی و سوم تئاتر فجر در ادامه برگزاری مراسم اختتامیه این رویداد با حضور علی جنتی، علی مرادخانی، اردشیر صالح پور و حسین نوش آبادی، سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روی صحنه از چهار شهید عرصه هنرهای نمایشی کشور؛ شهیدان مسعود سهیلی، غلامرضا کشتکار، قدرت الله طاهری و احمد مقدم تجلیل کردند.
یکی از اعضای خانواده شهید مسعود سهیلی پس از دریافت تقدیرنامه این رزمنده هنرمند اظهار کرد: وقتی سی سال قبل به تالار وحدت میآمدیم با انتقاد هنرمندان از کمبود امکانات صحبت می کردند که همچنان ادامه دارد. امیدوارم مسئولان به تئاتر استانها توجه بیشتری نشان دهند. من کتاب تاریخ تئاتر مشهد را طی ده سال با زحمت بسیار تالیف کردم اما تنها دو جلد از آن منتشر شده و سه جلد دیگر باقی مانده است که امیدوارم این مشکلات برطرف شود تا گلایهای باقی نماند.
این عضو خانواده هنرمند شهید سپس دو جلد از کتاب خود را به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اهدا کرد.
نماینده خانواده شهید کشتکار نیز پس از دریافت لوح تقدیر اظهار کرد: ایشان صحنههای تئاتر را نه تنها در شهر خود بلکه در استانهای دیگر و حتی خط مقدم جبهه برپا می کرد. در دفتر خاطرات شهید کشتکار جملهای خواندم که نوشته بود هنر هواپیماست؛ هنرمند خلبان و منتقدان خدمه پرواز هستند. این نشان میدهد برای نظر منتقدان احترام قائل بود.
در این بخش با حضور علی جنتی، علی مرادخانی، اردشیر صالح پور، رویا تیموریان، حمید مظفری روی صحنه از بدرالسادات برنجانی، حسینعلی طباطبایی، جعفر والی و سپاسدار برای یک عمر فعالیت هنری تجلیل شد. پخش تصاویری از اظهارت این هنرمندان بخشی از مراسم بود که تصویر جعفر والی تشویق بیشتر مخاطبان در تالار وحدت را در پی داشت.
سال 93 مانند آنچه اردشیر صالح پور در نشست رسانهای برگزاری این رویداد به آن اشاره کرده بود، روزهای سختی برای خانواده تئاتر ایران در پی داشت. سالی که عرصه هنرهای نمایشی کشور شاهد از دست دادن هنرمندانی چون مرتضی احمدی، مصطفی عطایی، علی سبحانی، باقر صحرا رودی، ماهگل مهر، ناصر گیتی جاه، مهدی کاشانیان، کیمیا یادگاری، محسن جعفری، سارا بنی صدر، علی اکبر رزم آرا، مسعود تاج بخش، انوشیروان ارجمند، مجید بهرامی، حمید مهرآرا، جواد ثریا، احمد بیگدلی، احمد سبحانی، رضا رضاپور، سیدعلی صالح کوتاه و حمید پل سنگی چهرههایی بودند که یاد و خاطره آنها با پخش تصاویری زنده شد و مخاطبان را برای لحظاتی تحت تاثیر قرار داد.
بخش نهایی مراسم اختتامیه سی و سومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر به اهدای جوایز در بخشهای «خیابانی»، «تازههای تئاتر ایران» و «بین الملل» در رشتههای گوناگون هنری مانند بهترین نمایش نامه، کارگردانی، طراحی صحنه، موسیقی، گریم، موسیقی، بازیگری زن و مرد اختصاص داشت که پس از معرفی نفرات برگزیده به کار خود پایان داد.
معاون وزیر ارشاد؛ کیفیت جشنواره تئاتر فجر را پسندیدعلی مرادخانی، معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی، شامگاه شنبه 11 بهمن، به تماشای دو نمایش جشنواره تئاتر فجر در تماشاخانه ایرانشهر و مجموعه تئاترشهر نشست.
معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در یازدهمین روز جشنواره تئاتر فجر، ضمن بازدید از تماشاخانه ایرانشهر و مجموعه تئاتر شهر، دونمایش «یک صبح ناگهان» به کارگردانی حسین پاکدل و «یک ساعت آرامش» به کارگردانی سحر رضوانی را تماشا کرد.
در این بازدید، علی مرادخانی، ضمن اظهار رضایت از کیفیت برگزاری این دوره از جشنواره تئاتر فجر گفت: «جشنواره امسال با تمام تنگناهای مالی، به صورتی رضایتبخش برگزار شد. میتوان گفت، حضور پررنگ جوانان، بانوان و صاحبنظران در این دوره بسیار قابل توجه و چشمگیر بود.»
معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: «امسال تجربیات خوب و تازهای را در بخش نسل نو و برگزیدگان مناطق به دست آوردیم و تلاش کردیم با وجود تمامی مشکلات و کمبودها، مجموعه آثار خوبی را در این دو بخش ارائه دهیم که بازخورد مثبت آن در استقبال تماشاگران و نظر منتقدان دیده میشود. امیدوارم این تجربه مفید برای سال آینده نیز مورد بهرهبرداری قرار بگیرد، چراکه نسل نویی پا به میدان گذاشته که نوید یک فعالیت گسترده برای تئاتر کشور را میدهد.»
او درباره بخش بینالملل و بازخورد خوب نمایشهای ایرانی نسبت به نمایشهای خارجی حاضر در جشنواره گفت: «باید بعد از پایان جشنواره، جلساتی را با دست اندرکاران این بخش داشته باشیم تا ببینیم هدف و آرمان ما برای فعالیت در بخش بینالملل جشنواره چیست؟ آیا تنها بحث آموزش مطرح است؟ آیا میخواهیم با فرهنگ آنها آشنا شویم؟ آیا تنها مسئله تکنیک مهم است؟ و....بایستی ببینیم از کدام منظر این مسئله و بخش را ارزیابی میکنیم؛ هر کدام این موارد میتواند برای خود جایگاهی داشته باشد. در واقع باید نگاهمان را به طور دقیق مشخص کرده و بر اساس آن بخش بینالملل را ارزیابی کنیم؛ در این حالت، نقاط ضعف و قوت کار مشخص میشود و در ادامه، باید و نبایدهای بخش بینالملل شکل میگیرد.»
مرادخانی درباره تاثیر کمبود بودجه بر کیفیت آثار بخش بینالملل جشنواره توضیح داد: «بعضی موارد مستقیماً به امکانات و بودجه بازمیگردد. طبیعتاً حوزههای مالی و اجرایی هر عرصه هنری باید هماهنگ باشند تا هر اتفاقی به موقع رخ دهد. بیشک، برای تولید نمایش توسط هنرمندان سرشناس داخلی یا دعوت از مهمانهای خارجی، باید از اولین روزهای سال، امکانات مشخص و بخشی از بودجه، به جشنواره تئاتر فجر تزریق شود. انجام این امور در لحظه آخر، از جمله آسیبهایی است که با آن روبهرو هستیم. امسال با استفاده از دیگر منابع تا حد زیادی موانع را از سر راه برداشتیم، اما تلاش میکنیم برای سال آینده از این شکل خارج شویم.»
معاون هنری وزیرفرهنگ و ارشاداسلامی با تاکید بر ضرورت پشتیبانی دولت از تئاتر گفت: «هنرهایی مانند سینما و موسیقی میتوانند تا حد زیادی به پشتیبانی بخش خصوصی تکیه کنند، حتی هنرمندان تجسمی امکان فروش آثارشان را دارند، اما در تئاتر این طور نیست. در عرصه نمایش، نمیتوان هنرمندان را به امید گیشه تنها گذاشت، چراکه کارها و گروهها با مشکلات و آسیبهای دیگری روبهرو میشوند. البته میتوان به دنبال حامیان مالی از بخش خصوصی رفت که این مباحث را بایستی گام به گام پیش ببریم تا بتوانیم کارها را در سطح کیفی خوبی نگه داریم.»
علی مرادخانی در پایان سخنانش با اشاره به وضعیت سیاستگذاری و مدیریت امور هنرهای نمایشی کشور بیان کرد: «حوزه برنامهریزی معاونت هنری، برنامهریزی تئاتر کشور را انجام میدهد و آنها را به اداره کل هنرهای نمایشی ابلاغ میکند. اداره کل هنرهای نمایشی هم سیاستهای دریافتی را تبدیل به امور اجرایی میکند. در این میان، مهمترین کار، تشکیل جلسات شورای سیاستگذاری است؛ با این روش، میتوان تصمیمگیری کرد و بعد آن را به حوزه اجرایی سپرد. در واقع دو ماه زمان میبرد تا حوزه اجرایی و مدیریت هنرهای نمایشی، کار اجرایی خود را بر اساس برنامه ریزیهای انجام شده آغاز کند.»
مراسم اختتامیه سیوسومین جشنواره بینالمللی تئاترفجر با دبیری اردشیر صالحپور، ساعت 20 یک شنبه 12 بهمن درتالار وحدت برگزار میشود.
اجرای اتو تئاتر در گذر هنر شیراز / نمایشی که در ۷خودرو اجرا می شودشیراز- اتوتئاتر آوانگارد« سرگذشت باور نکردنی
دُن کیشوت ، مُلانصرالدین ، هُدهُد و دیگران در سرزمین عجایب!» ۱۴ تا ۲۸
بهمن درهفت دستگاه خودرو در گذر هنر شیراز توسط آرمان طیران در دو نوبت
اجرا می شود.
آرمان طیران که دانشجوی کارشناسی ادبیات نمایشی
دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز و کارشناس ارشد
کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس و مدرس گروه نمایش در دانشگاه آزاد اسلامی
واحد شیراز در سال های ۸۸ تا ۹۱ بوده در گفتگو با خبرنگار مهر که پیش از
آغاز این نمایش انجام گرفت الزام های تئاتر آوانگارد را برشمرد و از شکل
گیری تئاتر به شیوه تعاونی نام برد که گروهی از هنرمندان نمایش در نبود
امکانات، سالن های مناسب و حداقل های تئاتر برای بردن هنر به میان مردم خبر
می دهد.
این کارگردان و نمایشنامه نویس آوانگارد، اسفندماه نیز تئاتر ۲E=MC را فقط برای یک نفر تماشاگر در هر نوبت نمایش به صحنه خواهد برد.
طیران
که نوشتن نمایشنامه های بسیاری را در کارنامه هنری دارد سال ۱۳۹۰ با کتاب
«آگوستو بوآل و سیستم ژوکر» که توسط نشر افراز ارائه شد با معرفی این نظریه
پرداز و نویسنده برزیلی تئاتر به شکلی جامع سیستم ژوکر را تبیین و
تماشاگر- بازیگر را معرفی کرد.
اجرای تئاتر در خیابان آن هم درون ۷ خودرو ایده تازه ای است که آن را به زودی اجرا می کنید، این ایده از کجا آمد؟
اجرای
تئاتر بر اساس مقتضیات و شرایط در پروژه های تجربی به الزاماتی نیاز دارد
که همیشه بیرون از نظام سنتی تئاتر مانند استفاده نکردن از سالن های تئاتر
است. از این رو، اینجا ما یا سالن داریم که استفاده می کنیم یا سالن نداریم
و استفاده نمی کنیم.
از
آنجاکه در کشورهای صاحب تئاتر کارگردان ها و تئوریسین های تئاتر از بس
امکانات دارند به سوی کشف و ابداع مدل های جدید انجام پروسه تئاتر می گردند
در ایران برعکس از روی ناچاری دست به خلاقیت و ابداع زده می شود که یکی از
این خلاقیت ها اجرای تئاتر در خودرو یا آپارتمان یا مترو و شاید هم گالری و
هرجایی که پذیرای یک گروه اجرایی باشد، است. با این تفاوت که در اروپا
خلاقیت به وجود آمده تولید جریان، موج و سبک تازه ای می کند، اما این سو
فقط آرامبخشی برای درد بی درمان نظام تئاتری کشور است.
اتوتئاتر«سرگذشت
باورنکردنی دُن کیشوت، ملانصرالدین، هُدهُد و دیگران در سرزمین عجایب»
ثمره این نیاز، اجبار، نبود امکانات و در نهایت اندیشه خلاقانه است.
این گونه نمایشی دارای پیشینه تاریخی است؟
حتماً
این کاری که صورت می گیرد پیشینه، تاریخچه و شناسنامه ای دارد بویژه که در
دهه ۱۹۶۰ میلادی اوج فوران اندیشه ها و دگراندیشی های تئاتری و نبوغ و
خلاقیت گروه های مختلفی با رویکردها و ایدئولوژی های متفاوت سبب ساز جنبش و
موج آوانگارد و پیشرو شد که هم برای تئاتر و هم برای تماشاگر آن دارای
جهان بینی تازه ای است.
از این
نمونه گروه های تئاتر زنده(لایو)، باز(اوپن)، نان و عروسک و بسیاری از
گروه هایی که امروزه در تاریخ جهان قرار دارند، در این دهه پدید آمدند
نوآورانی بودند که اقدامات خلاقانه تئاتری آنها باعث دگرگونی نگرش در
برخورد با مقوله ی تئاتر شده است.
خاستگاه این نمایش مانند «سرگذشت باورنکردنی آلیس در سرزمین عجایب» است یا تفاوت دارد؟
در
نمایش سرگذشت باورنکردنی آلیس در سرزمین عجایب که شهریور امسال تنها دو شب
بصورت خودرویی اجرا شد ایده ای فراهم شد تا در ادامه سرگذشت باورنکردنی
دُن کیشوت، ملانصرالدین، هُدهُد و دیگران در سرزمین عجایب را به صورت
اتوتئاتر ارائه کنم.
داستان
این نمایش درباره شخصیت سده شانزدهم و دوره رنسانس، دُن کیشوت به همراه
پیشکار وفادارش، سانچو و همچنین داستان عاقل دیوانه نمای نامدار فرهنگ
ایرانی، ملانصرالدین و فردی سمبل آگاهی و دانایی به نام هُدهُد و دیگرانی
که در این سرزمین شگفت انگیز حضور دارند و البته شخص تماشاگر است.
با
این اوصاف تماشاگر، دیدن تئاتری فانتزی و سمبولیک را تجربه می کند. آنچه
پیشتر نیز در دیگر آثار نمایشی شما دیده شده است. به این دلیل رگه هایی از
تئاتر اجتماعی نیز در این کار دیده می شود؟
اگر دسته بندی کنم خود را در دسته کارگردانان بی دغدغه قرار نمی دهم. زیرا در این دسته بندی آثارم باید در هنر متعهد قرار گیرد.
در
این کار ملانصرالدین جمله ای دارد با این مضمون که «پست پاکتی آورد حاوی
کتاب شعر. مُهر آبی کوچکی روی کتاب شعر نقل کرده بود: «بنابه اظهار فرستنده
این بسته فاقد شیء قیمتی است». جمله را که دوباره بخوانید متوجه می شوید
چرا نسبت به جامعه تعهد دارم. چون کتاب را در دسته اشیاء غیرقیمتی دانسته
است.
بنابراین تمام دیالوگ های
ملانصرالدین در این نمایش از مجموعه آثار اکبر اکسیر، شاعر طنزپرداز
برداشت شده است. چراکه می شود او را ملانصرالدین دوران کنونی دانست.
پس در این نمایش موضوع تئاتر برای مردم بیشتر احساس می شود.
همیشه
دغدغه ام برای تئاتر تشدید اندیشه است. چون برایم تعداد تماشاگران مهم
نیست و به فرد تماشاگر دارای اندیشه بیشتر از جمعِ تماشاگریِ اندیشه نیاز
دارم. از این روست که به جایی رسیدم که اجرای تئاتر تنها برای هنر است.
گرچه برخلاف قاعده مرسوم و موج شنا کردن ضربه ها و آسیب هایی به همراه
دارد، اما اگر ۵ سال به من فرصت داده شود، طبقه و طیف جدیدی از تماشاگر
تئاتر را در شیراز خواهید یافت که دیگر به هر اتفاقی روی صحنه، تئاتر نمی
گویند.
بنابراین یکی از دلایلی
که اجرای تک تماشاگر می گذارم برای این است که به تماشاگر اجازه انتخاب
بدهم. چون پیش از اجرا از تماشاگر پرسیده می شود دوست دارد بین ژانرهای
اصلی تئاتر یعنی تراژدی، کمدی و ملودرام کدام را ببیند.
بر
این اساس خواست و سلیقه تماشاگر است که ژانر مورد نظر اورا درپی دارد، نه
آن تئاتری که از پیش بر اساس سنت همیشگی او را مجبور کند از آن دیدن نماید
چراکه این مدل اجرای تئاتر به چالش کشیدن کار تماشاگری سنتی است. این نگره
دقیقا مفهوم ناب تئاتر برای تماشاگر است و او برای نخستین بار با خشنودی
تمام از تئاتر بیرون آمده و اگر از وی پرسیده شود می گوید آنچه باب میلم
بود، تماشا کردم.
اتوتئاتر چه ویژگی هایی دارد؟
در
گام نخست این مدل تئاتر چون در مجموع در خیابان روی می دهد و ابزار آن
ترافیکی و خیابانی است ناگزیر در بستر جامعه و خیابان روی می دهد حتی می
شود به آن لقب تئاتر خیابانی ناب داد چون بستر آن نیز خیابان است.
آگوستو
بوآل، نظریه پرداز، نویسنده و کارگردان برزیلی تئاتر که گونه ای خاص از
تئاتر را با عنوان «تئاتر سرکوب شدگان» ابداع و معرفی کرد از طرفداران این
گونه تئاتری است. چراکه این تئاتر لاجرم با همه مردم در ارتباط است و از
کودک خردسال تا کهنسالان در خیابان آن را می بیند زیرا اینها در اجتماع
حضور دارند و کافی است که با ترفندهایی توجه شان به سایت خیابانی اتوتئاتر
جلب شود.
بازتاب این تئاتر در میان اهالی تئاتر را چگونه ارزیابی می کنید؟
متاسفانه
در برخورد با تئاتر پیشرو و آوانگارد جبهه گیری گسترده ای از سوی
پیشکسوتان هنرهای نمایشی وجود دارد. کسانی که خاستگاه ، اسلوب و تکنیک
تئاتری شان دست کم به ۴۰ سال پیش برمی گردد در برخورد با آثار دگراندیش و
آوانگارد به دلیل سنجش اشتباهی که این گونه تئاتری را با آثار ۴۰سال پیش
انجام می دهند ناخودآگاه و گاه خودآگاه ارزش های مدل های تئاتر را در تقابل
با یکدیگر می دانند نه در امتداد یکدیگر که به همین دلیل تئاتر آوانگارد
را تئاتر بی ریشه، باری به هرجهت، ناتوان در برقراری ارتباط با تماشاگر، از
هم گسیخته، بلاتکلیف و مبهم بودن پیام و عدم پیوند ارگانیک در بخش های
مختلف آن می بینند در حالیکه قطعا این بزرگواران در نظام ساختاری تئاتر
آگاه هستند که هریک از این ایرادها به تنهایی می تواند یک اجرا را فاقد
اعتبار و ارزش کند.
بنابراین
آنچه دیده می شود اعتبار و ارزش روزافزون اجرای چنین تئاترهایی است. تنها
به این دلیل که فراموش کرده ایم انسان حاضر در سال ۱۳۹۳ نیاز به تئاتری با
شرایط و الزامات ۱۳۹۳ دارد نه تئاترهایی با الزامات سال ۱۳۴۰.
یکی
از دلایل عدم رغبت تماشاگران هم به دیدن تئاترها همین تفکر قدیمی و رنگ
باخته تاریخ مصرف گذشته است. برای تماشاگری که در خانه اینترنت، ماهواره،
تلویزیون و انواع فیلم ها در دسترس دارد هیچ جذابیتی وجود ندارد که بنشیند و
فقط چیزی به نام تئاتر را ببیند که آنرا به هیچ کجای زندگی او نمی توان
سنجاق کرد.
برای تماشاگری که
دانش تئاتر دارد و آن را دنبال می کند هیچ جذابیتی بالاتر از تجربه تئاتر
در مضامین و فرم های مختلف نیست. تماشاگر عادی و دور از تئاتر به خاطر
کنجکاوی هم که شده به سوی تئاتر آوانگارد می آید و تماشاگر درگیر با تئاتر
هم به خاطر تجربه اندوزی به این نمایش ها اقبال و روی خوش نشان می دهد.
مدتهاست که تئاتر را در بیرون از سالن ها دنبال می کنید. این نیز از الزامات آوانگاردیسم است؟
ترجیح
می دهم مدل جدیدی از تئاتر را تعریف کنم. از این رو بیش از دوسال است از
سالن های مرسوم تئاتر خارج شدم دلیلش هم این است که فکر می کنم تئاتر به
تنهایی متکی به خود است بدین خاطر صندوقی با اهالی تئاتری درست کرده ایم که
با سکه و اسکناس هایی که در آن ریخته می شود هزینه های اجراهایمان را
تامین می کنیم تا دربند تهیه کننده و سالن نباشیم.
داریم
مدلی جدید از تئاتر با عنوان تئاتر تعاونی را تجربه می کنیم که اهالی آن
خود تولیدکننده تئاتر هستند. لذا هر رویداد تئاتری که در این فضا رخ می دهد
حتما مثبت است چون به ما یاد می دهد به کسی متکی نباشیم.
امیدوارم
همه گروه های تئاتری به این سو بروند که خودکفایی در تئاتر را به دنبال
دارد چراکه تجربه نشان داده این کار موجب گشایش، بهبودی و تکامل هنر تئاتر
می شود.
بدین شکل بخشی از تئاتر ستمدیدگان آگوستو بوآل را تحقق می بخشید؟
گرچه
در مقایسه با ثروتمندان مستضعف تریم، اما تئاتر ستمدیدگان جمع این کم
بضاعتی هاست که این نیز قدرت به وجود می آورد. لذا داریم به سمت تئاتر مورد
نظر بوآل می رویم چون تئاتری داریم که ستم نبود امکانات، حداقل توجهات،
نبود سالن مناسب و دیگر حداقل ها را می چشاند.
از شکست در این ژانر نمی هراسید؟
تنها
هنر است که تجربه گری در آن به شکست نمی انجامد چون پدیده ی اثر هنری
خودبه خود فاقد شکست است چراکه چیزی که نبوده است را ساخته اید. سال های
سال است که مکاتب هنری دنیا اسلوب ثابت خود را دارند اما همچنان در حال
پوست انداختن و همراه شدن با مکاتب دیگرند.