سی و سومین جشنواره
بینالمللی تئاتر فجر در حالی دهمین روز خود را پشتسر گذاشت که در آن
اجرای نمایشهایی که با کارگردانی هنرمندان جوان تئاتر روی صحنه رفت، با
استقبال مخاطبان مواجه شد.
دهمین روز از سی و سومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر شاهد اجرای
نمایشهایی بود که اکثر آنها توسط هنرمندان جوان تئاتر کارگردانی شده
بودند.
در این روز نمایشهای «مروارید» نوشته قطبالدین صادقی و
کارگردانی سروش طاهری در تالار حافظ، «بالاخره این زندگی مال کیه» به
کارگردانی اشکان خیلنژاد در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر، «پارازیت»
به کارگردانی سیما رادان در تالار انتظامی خانه هنرمندان و «هزار شلاق» به
کارگردانی احسان ملکی از خرمآباد در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه
ایرانشهر، آثاری بودند که با کارگردانهای جوان تئاتری اجرا شدند و مورد
استقبال مخاطبان قرار گرفتند.
صحنهای از اجرای نمایش «هزار شلاق»
همچنین
نمایش «خرمگس» به کارگردانی علی عابدی نیز در روز دهم جشنواره سی و سوم در
سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر نیز با استقبال مخاطبان روی صحنه رفت.
صحنهای از نمایش «پارازیت»
اما
طبق دیگر روزهای سپری شده جشنواره سی و سوم تئاتر فجر که در آنها
نمایشهای بینالمللی تئاتر فجر نتوانستند رضایت مخاطبان را جلب کنند، روز
دهم هم با اجرای آثاری از لهستان و عراق در جلب رضایت مخاطبان موفق نبود.
صحنهای از نمایش «مروارید»
نمایش
«کتابها» از کشور لهستان که با حضور تماشاگران علاقهمند به اجرای آثار
خارجی جشنواره تئاتر فجر در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت،
کیفیت مدنظر مخاطبان را نداشت و با گذشت نیمی از زمان اجرا، مخاطبان شروع
به ترک سالن اصلی تئاتر شهر کردند.
صحنهای از نمایش «بچههای خاکستری»
«سال
آشوب» هم که از کشور عراق در تماشاخانه سنگلج روی صحنه رفت، همچون دیگر
آثار حاضر در بخش تئاتر ملل مسلمان نتوانست نظر مخاطبان خود را جلب کند.
صحنهای از نمایش «خرمگس»
دهمین
روز دوره سی و سوم جشنواره تئاتر فجر میزبان اجرای نمایشهای «بچههای
خاکستری» الهام چنانی از بوشهر و «سیه سول» کار مشترک حسن رضایی و محسن
حلوایی از بوشهر نیز بود که به ترتیب در بخشهای مرور تئاتر ایران و
برگزیدگان مناطق و در تالار هنر و سالن تئاتر باران روی صحنه رفتند.
قطار جشنواره تئاتر فجر با 170 نمایش فردا به ایستگاه آخر می رسدسی و سومین جشنواره تئاتر فجر اول بهمن ماه جاری آغاز به کار کرد که فردا
طی مراسمی پایان خواهد یافت. در این جشنواره بیش از 170 نمایش داخلی و
خارجی روی صحنه رفت.
10 سالن میزبان سی و سومین جشنواره بین المللی
تئاتر این دوره از جشنواره بود و در طول برگزاری این جشنواره سالن های
مختلف مملو از تماشاگران شد.
تالارهای اصلی و چهارسو مجموعه
تئاترشهر، تالارهای استاد حمید سمندریان و استاد فرهاد ناظرزاده کرمانی
تماشاخانه ایرانشهر، تماشاخانه سنگلج، تالار هنر، تالار حافظ، تالار استاد
انتظامی خانه هنرمندان، تماشاخانه مهر حوزه هنری و تئاتر باران، 10 سالن
میزبان جشنواره سی و سوم را تشکیل می دهند.
در جشنواره امسال تعطیلی
تالارهای قشقایی، سایه و کارگاه نمایش از مجموعه تئاترشهر که به دلیل
تعمیرات نوسازی و بازسازی صورت گرفت باعث شد تعداد صندلی های میزبان این
رویداد هنری از 2500 صندلی سال های قبل به 1800 صندلی کاهش پیدا کند.
صف های طویل جشنواره
های ملی و بین المللی که رنگ و بوی جشن انقلاب شکوهمند اسلامی را دارند
همواره در خیل ده ها جشنواره فرهنگی برگزار شده جاری کشور به عنوان گل سر
سبد رخدادهای هنری به شمار می روند و به همین دلیل است که کانون توجه مردم و
مسئولان را به طور مشترک به خود اختصاص می دهند.
در این میان
جشنواره تئاتر فجر که بزرگترین رخداد نمایشی نه تنها در ایران که در منطقه
خاورمیانه شناخته می شود به دلیل جمع آوری بیش از هفتاد اثر تئاتری مختلف
در گونه های صحنه های و خیابانی و میزبانی از هنرمندان سراسر کشور و
همتایان بین الملل خود زیر چتر و سقفی واحد، بیشترین توجه را معطوف به خود
می کند.
تشکیل صف های طویل و شور و شوق جاری طی روزهای برگزاری این
جشنواره باعث می شود تا تهران و در سالیان گذشته استان های میزبان این
رخداد، در کنار اکسیژن موجود در هوا عطر و طعم تئاتر را نیز میهمان مشام
خاطر هنرمندان و هنردوستان ایرانی کند و همین عطر و بو و شور و حال است که
استقبال از آثار این رخداد را در قیاس با دیگر روزهای سال صد چندان افزایش
می دهد.
در این میان حضور دهها و صدها تماشاگر مشتاق بیرون سالن ها و
یا هنگام اجرای آثار نمایشی در درون تالارهای مختلف، چهره و جلوه زیبایی
به فضای تئاتر کشور می دهد چرا که سیل مشتاقان نه تنها بیانگر روحیه بالای
فرهنگی عموم مخاطبان این سامان را به رخ مسئولان و میهمانان بین المللی می
کشاند که آرزوی دیرینه هنرمندان برای وجود چنین شور و شوقی را حداقل در
ایام برگزاری جشنواره تئاتر فجر محقق می کند.
افشین هاشمی در ایالت نیومکزیکو روی صحنه میرودافشین هاشمی با ایفای نقش در نمایش «هملت؛ شاهزادهی اندوه» به کارگردانی محمد عاقبتی در ایالت نیومکزیکو به صحنه میرود.
افشین
هاشمی پس از بازی در "گزارش ارداویراف" به شهر البركوكی (Albuquerque) در
ایالت نیومكزیكوی آمریكا رفته تا در نمایش «هملت؛ شاهزادهی اندوه» ایفای
نقش كند.
«هملت؛
شاهزادهی اندوه» نمایشی است تك نفره نوشته محمد چرمشیر كه سه سال پیش
به کارگردانی محمد عاقبتی ابتدا در فستیوال مونولیو و سپس در تالار سایه
مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفت. این نمایش سپس در شهرهای کرج، شیراز و بعد
در تعدادی از معتبرترین جشنوارههای تئاتر آمریكا، ازجمله آندر د رادار
نیویورك، همچنین شهرهای ساراسوتا، استنفورد، لس آنجلس و... به صحنه رفت.
«هملت؛ شاهزادهی اندوه» روزهای جمعه و شنبه در جشنواره Revolution Theater Festival به صحنه میرود.
محمد عاقبتی - كارگردان نمایش - نیز در سمینار تئاتر بدون مرز این فستیوال سخنرانی خواهد كرد.
افشین هاشمی پس از این نمایش به ایران باز خواهد گشت تا در یك فیلم سینمایی ایفای نقش كند.
«هملت؛
شاهزادهی اندوه»، نمایشی تکپرسوناژی است که در آن شخصیت دانشجوست و
تصمیم میگیرد با چند نفر از دوستانش برای رفع خستگی از روزمرگی و امتحانات
چند روزی را در خارج شهر بگذراند. در راه رفت متوجه میشود که پدرش مرده و
بعدها به این نتیجه میرسد که او به وسیله مادرش با زهر به قتل رسیده و
اندیشههایش را با بازی عروسکهای پلاستیکی به بازی درمیآورد.
بیتوجهی به طراحی صدا در تئاتر ایران/ صدا تخیلتان را پررنگ میکند
امیرحسین شفیعی، کارگردان نمایش خیابانی «پازل زندگی» که در چهار بخش
جشنواره نامزد دریافت جایزه شده است در گفتوگویی
گفت: در بحرانیترین شرایط ممکن جشنواره برگزار شده است. شرایط تئاتر
درست نیست و باید به تمام دوستان در دبیرخانه جشنواره و به ویژه اردشیر
صالحپور تبریک گفت که در این وضعیت نامطلوب موفق به برگزاری جشنواره
شدهاند.
وی با اشاره به اینکه سوءمدیریت در حوزه تئاتر برگزاری جشنواره را مشکل
کرده بود، اظهار داشت: نقش افراد حاضر در دبیرخانه این دوره باعث به
سرانجام رسیدن 33امین مصاف مهم تئاتری شد. البته جشنواره همواره نکات خوب و
نقصهای را توامان در خود دارد.
وی کم شدن تعداد سالنهای مشغول تئاترشهر را دلیلی برای کم رنگ شدن حضور
مخاطب در اطراف تئاتر شهر دانست و تصریح کرد: در بخش خیابانی کارهای خوبی
اجرا شد و از کاندیدا شدن خود متعجب شدم.امسال یکی از بهترین جشنوارهها
در بخش خیابانی را تجربه کردیم. نمایش «پازل زندگی» یک تجربه جدید برای
گروه من و براساس اتفاقی حقیقی است که در زندگی شخصیم تجربه کردهام. از
اجرای کارم لذت بردم و خوشحالم در این شرایط سخت اقتصادی و سوءمدیریت
جشنواره به سر منزل مقصود رسیده است؛ چرا که خانواده تئاتر با تمام
ضعفهای موجود به این مهم دست یافتهاند.
وی با اشاره به حضور موفق هنرمندان شهرستانها در شرایط فعلی تئاتر افزود:
هنرمندان شهرستانها به پول فکر نمیکنند چرا که اول با عشق و انگیزه کار
میکنند. من خودم را همیشه یک هنرمند شهرستانی میدانم که با نام شهرستانم
در تمامی جشنوارهها شرکت میکنم. تئاتر ایران مدیون تئاتر شهرستان است.
تمرکز رسانه در تهران در حق تئاتر شهرستان جفا کرده است.
شفیعی در پایان گفت: جشنواره تئاتر فجر با تمام کم و کاستیهایش برگزار
شد و یک دستاورد بزرگ داشت که همه ما و مدیران فرهنگی دریابیم که در این
زمان بحرانی جشنواره توسط خود هنرمندان تئاتر برگزار شد که نشان دهنده آن
است که مدیریت تئاتر باید در اختیار هنرمند و مدیر تئاتری باشد و موفقیت
جشنواره 33ام ثابت میکند باید روی مدیر تئاتری سرمایهگذاری کرد نه مدیران
حوزههای دیگر که نتیجهاش شرایط فعلی تئاتر شود.
هما روستا: تئاتر فجر دفترچه رشد نمایش در ایران است
هما روستا روز شنبه در گفت و گویی با
بیان آنکه تئاتر هنر انسان ساز و فرهنگ سازی است که بخش بزرگی از تاریخ
تمدن جهان را در بستر خود حمل کرده و به دست انسان ها رسانده است خاطرنشان
کرد: درست به همین دلیل است که تئاتر را هنر تمدن ساز می نامند.
وی
ادامه داد: جشنواره تئاتر فجر در طی دوران برگزاری خود علاوه بر آنکه در هر
دوره تجربه ای جدید را به هنر نمایش ایران افزوده است توانسته به عنوان
دفترچه ای به ثبت و ضبط خاطرات و سیر تحول و تطور تئاتر ایران بپردازد.
کارگردان
نمایش «سانتاکروز» حضور نسل جوان و تحصیلکرده را در موج تولیدات آثار
نمایشی کشور بسیار با اهمیت دانست و تصریح کرد پرچمداران تئاتر ایران در
آینده همین نسل جوان هستند و با حمایت از تولیدات این نسل در خلال فعالیت
های اجرایی تئاتر در کشور می توانیم به فردای هنر نمایش ایران بیش از گذشته
امیدوار باشیم.
روستا با تاکید بر اهمیت حمایت از فعالیت های نسل
جوان در بدنه تولیدات تئاتر کشور گفت: در گذشته اغلب تولیدات تئاتر در
ایران بر پایه تجربیات هنرمندان استوار بود و فضای علمی و خلاق در این عرصه
بسیار کم بود؛ اما با ورود نسل جوان و تحصیلکرده در تئاتر ایران طی یک دهه
اخیر شاهد رشد چشمگیر تئاتر سرزمینمان به ویژه در نگاه علمی و آکادمیک آن
هستیم.
بازیگر نمایش «باغ آلبالو» افزود: همچنین جشنواره تئاتر
فجر با حضور گروه های بین المللی توانسته در انتقال و تعامل دانش روز هنر
نمایش کشورهای جهان به ایران و داشته های هنری جوانان فعال در تئاتر ایران
به دیگر کشورها بسیار موثر باشد و امروز تئاتر ایران در بسیاری از کشورها
به هنری شناخته شده بدل شده است.
سی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر که از اول بهمن ماه کار خود را آغاز کرده است تا 12 بهمن ماه در تهران ادامه خواهد داشت.
مخاطبان ایرانی تئاتر، چشم جهانیان را به خود خیره کرده اندسی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در حالی از اول بهمن ماه کار خود
را در تهران آغاز کرد که برخلاف سالیان گذشته این بار در فهرست گروه های
خارجی شرکت کننده در این رخداد با پیشوند بین المللی به مراتب کشوهای کمتری
حضور داشتند و تنها گروه هایی از فرانسه، ارمنستان، لهستان، آلمان و روسیه
به شکل مستقیم در این رخداد حاضر بودند ، البته سه نمایش هم به عنوان اثر
تولیدی مشترک میان ایران با کشورهای ایتالیا، هلند و نروژ در جدول فشرده
این رویداد هنری به چشم می خوردند.
البته در این میان کشورهایی از
آسیای جنوب غربی چون عراق، کویت و عمان نیز در بخش تئاتر کشورهای مسلمان در
جشنواره حاضر بودند اما به سبب ضعف مفرط هنر نمایش این کشورها در قیاس با
ایران - چه رسد به کشورهای اروپایی - نمی توان آنها را به عنوان آثار بخش
بین الملل جشنواره در شکل کیفی آن به شمار آورد و تنها در بهترین حالت می
توان به آنها نگاه کمی و آماری داشت.
در این نکته شکی وجود ندارد که
بخش بین المللی جشنواره تئاتر فجر همواره از مهمترین بخش های این رخداد به
شمار می رود چرا که با حضور گروه های بین الملل علاوه بر آنکه می توان به
مشاهده آثار نمایشی دیگر کشورها نشست، می توان رصدی به نوع نگاه هنرمندان
جهانی به موضوعات نمایشی و تکنیک ها و دانش آنها درباره این هنر به چشم
اندازی قابل درک و قیاس با داشته های هنری در ایران دست یافت.
در
کنار تمام این مسائل نباید از خاطر دور داشت که مشکلاتی نظیر کمبود بودجه
که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با اشاره به این آسیب به کیفیت آثار دعوت
شده از دیگر کشورها به جشنواره تئاتر فجر که از قول کارشناسان و منتقدان
بیان شده بود به شکل ضمنی انتقادهای مربوطه را وارد دانسته را در دعوت از
گروه های درجه دو بین المللی به این رخداد دخیل دانست.
همچنین نباید
از خاطر دور داشت که مساله ای به نام پیروی گروه های حرفه ای تئاتر جهان
در تطبیق فعالیت های خود با جدول کاری یک ساله که غالبا به دلیل برنامه
ریزی دقیقی نودی مسئولان تئاتر فجر و برنامه فشرده آن گروه های معتبر مانع
حضورآنها در جشنواره تئاتر فجر می شود در پایین آمدن کیفیت بخش بین المللی
این رخداد سهیم است.
اما با جود این مساله بازهم حضور گروه های بین
المللی در جشنواره تئاتر فجر با تمام آسیب و فراز و فرودهای این امر چه
برای مخطبان و چه برای جامعه هنرمندان تئاتر ایران از اهمیت بالایی
برخوردار است و به همین بهانه گفت و گویی با تعدادی از هنرمندان حاضر در
این بخش انجام دادیم تا هر چه بیشتر با محور نگاه آنها به تئاتر ایران،
جایگاه تئاتر کشورمان در جهان و آموخته های آنها پس از حضور و تجربه در
جشنواره تئاتر فجر آشنا شویم که در ادامه از خاطر شما می گذرد.
مخاطب ایرانی بسیار جستجوگر استیکی
از شیوه های اجرایی متداول طی یک دهه اخیر در کشورمان شیوه تئاتر تجربی
(تئاتر اکسپریمنتال) است که علاقه مندان فراوانی را به سمت خود جلب کرده که
البته در این بین کفه دانشجویان و هنرمندان جوان و تحصیلکرده تئاتر
کشورمان به این شیوه اجرایی نسبت به پیشکسوتان و باتجربه های این هنر،
سنگین تر است و دلیل مهم آن اتکای این شیوه اجرایی بر علم تئاتری است که
بیشتر در بین جوانان تحصیلکرده این هنر قابل رصد است.
درست بر همین
اساس است که دبیران این رخداد بین المللی طی یک دهه اخیر تلاش کرده اند تا
در بین گروه های مدعو به جشنواره تئاتر فجر حداقل یک یا دو گروه فعال در
عرصه تئاتر تجربی را از کشورهای دیگر برای حضور در این جشنواره دعوت کنند
که نمایش «کمپلکس اودیسه»، کاری از کشور آلمان از جمله این نمایش ها بود که
در روزهای دوم و سوم جشنواره (دوم و سوم بهمن ماه) در تالار استاد
سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه رفت.
«فیلیکس میتاس اُت»
کارگردان جوان و تحصیلکرده رشته کارگردانی تئاتر از دانشگاه هامبورگ آلمان
در گفت و گو با خبرنگار ایرنا درباره این اجرا گفت: این نمایش روایتی آزاد
از داستان «اودیسه» (اولیس قهرمان افسانه های یونان باستان که شرح قهرمانی
های او در منظومه ایلیاد و اودیسه به قلم هومر رفته است) بود که با نگاه
کاملا مدرن و در جهان امروز به روایت آن پرداختیم.
وی با بیان آنکه
ابتدا قرار بود این نمایش در تئاترشهر به صحنه رود اما ناگهان سالن اجرای
آن تغییر یافت ادامه داد: مطابق سنت همیشگی این اجرا تلاش کردیم تا در
ابتدا داستانی خلاصه از اودیسه را برای مخاطبان شرح دهیم تا آنهایی که با
این داستان آشنا نیستند مختصات کلی اثر دست شان بیاید که خوشبختانه و در
کمال تعجب متوجه شدیم اغلب مخاطبان ایرانی با این قهرمان یونان باستان آشنا
هستند.
این کارگردان جوان آلمانی اشراف مخاطبان ایرانی به محتوای
داستان و پیگیری روایت مدرن و متکی بر تکنیک تئاتر تجربی این اجرا از سوی
آنها را بسیار حرفه ای دانست و تصریح کرد پیش از حضور در ایران این نمایش
را در کشورهای دیگر جهان به صحنه بردیم اما هیجان همراهی و روحیه پرسشگری
مخاطبان بعد از اجرا در ایران را نمی توان با دیگر کشورها قیاس کرد که این
مساله برای من و دیگر اعضای گروه بسیار خوشحال کننده بود.
وی با
بیان آنکه برخلاف گروه های تئاتر آلمانی که سابقه دیرینه ای از حضور در
جشنواره تئاتر فجر ایران دارند، گروه ما برای نخستین بار است که در این
رخداد حاضر می شود گفت: شدت میزان استقبال از تئاتر در ایران برای ما تعجب
آور بود و با آنکه از دیگر گروه های آلمانی درباره علاقه مردم ایران به
تئاتر بسیار شنیده بودیم اما وقتی در روزهای اجرا حضور مخاطبان در سالن و
نشستن آنها در چند ردیف روی زمین را دیدیم تازه متوجه اصل روحیه علاقه
ایرانیان به تئاتر شدیم.
میتاس اُت با تاکید بر آنکه با وجود اجرا
در کشورهای مختلف جهان شور و حرارت مخاطبان ایرانی غیر قابل وصف است
خاطرنشان کرد: همین علاقه و صحبت ها و حتی نقدهای آنها بعد از اجرا برای ما
بسیار مفید بود و حتی سعی کردیم در برنامه های بعدی خود بخشی از نقدها و
نظریات مخاطبان ایرانی را در اجراهای بعدی لحاظ کنیم.
وی همچنین ابراز علاقه کرد تا در دوره های بعدی نیز شرایط حضور وی و گروه اجرایی اش در جشنواره تئاتر فجر محقق شود.
ایرانی ها تئاتر را می شناسندهمواره
کشور فرانسه به عنوان یکی از قطب های هنر تئاتر به ویژه تئاتر مدرن جهان
شناخته می شوند و درست به همین دلیل است وقتی در برنامه جشنواره فجر در گام
سی و سوم نام گروهی از این کشور به ثبت رسیده بود مشخص بود که سیل علاقه
مندان به تئاتر در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر برای دیدن این اثر جاری
خواهند شد.
هر چند این اجرا در روز دوم جشنواره در سالن اصلی مجموعه
تئاتر به دلیل عدم استفاده از بالانویس برای مخاطبانی که با زبان فرانسه
آشنا نبودند با انتقادهایی رو به رو شد اما این مساله نیز باعث نشد تا
مخاطبان نمایش «کودک وحشی» به کارگردانی «مری پرووانس» از تماشای این نمایش
صرف نظر کنند.
در همین ارتباط مری پرووانس در گفت و گو با خبرنگار
تئاتر ایرنا در پاسخ به این مساله که چرا برای نمایش خود بالانویسی به زبان
فارسی برای مخاطبان ایرانی در نظر نگرفته است گفت: در صحبت با مسئولان
جشنواره به ما گفته شد که نیازی به این امر نیست و با توجه به آنکه پیش از
حضور در ایران در کشورهای روسیه، اسکاتلند و آلمان نیز به اجرای این نمایش
پرداخته بودیم و مخاطبان در ارتباط گیری با این نمایش به مشکل برخورد
نکردند احساس کردیم که دوستداران و علاقه مندان تئاتر در ایران نیز مشکلی
با این مساله نخواهند اشت.
وی با تاکید براین مساله که بعد از
نخستین اجرا انتقادهایی از تماشاگران درباره نداشتن بالانویس دریافت کردیم
اما زمانی برای برطرف کردن این آسیب وجود نداشت ادامه داد: خوشبختانه بخش
اعظم مخاطبان علاوه بر آنکه داستان این نمایش را دریافته بودند با کار نیز
ارتباط برقرار کردند و با نکته هایی که به من و تعدای از بازیگران این
نمایش در میان گذاشتند ما متوجه شدیم که ایرانی ها به خوبی تئاتر را می
شناسند.
پرووانس همچنین با اشاره به این نکته که پیش از حضور در
جشنواره تئاتر فجر عده ای به آنها برای حضور در ایران اخطار داده بودند
خاطرنشان کرد: گروه نمایشی ما به هیچ کدام از آن سخنان توجهی نداشت؛ چرا که
اعتقاد ما بر آن است که زبان فرهنگ و هنر زبان مشترک تمامی انسان ها است و
ایرانیان با توجه به سبقه عمیق فرهنگی در ارتباط گیری و برقراری تعامل با
آثار هنری نسبت به بسیاری دیگر از مخاطبان در سراسر جهان سرآمدتر هستند.
به تئاتر و مخاطب ایرانی باید احترام گذاشت«گوردون
واین» رییس خانه تئاتر کودک و نوجوان فرانکفورت آلمان به بهانه برگزاری
جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان چهره شناخته شده ای در ایران است و
برگزاری جشواره تئاتر فجر نیز مجالی برای حضور چند باره این چهره جهانی و
شناخته شده تئاتر در کشورمان بود.
این هنرمند شناخته شده ضمن ابراز
خوشحالی از حضور مجدد در ایران به بهانه بزرگترین رخداد تئاتری در منطقه
خاورمیانه (جشنواره تئاتر فجر) در گفت و گویی با تاکید بر این اصل
که هنر به خصوص هنر نمایش به هیچ وجه در بند مسائلی چون مرزهای جغرافیایی
نمی گنجد گفت: هنر ایران در تمام جهان قابل احترام است و هنرمندی نیست که
در طول دوران فعالیت و تحصیل خود درباره هنر ایران مطالعه نداشته باشد.
وی
تئاتر ایران را بسیار پیشرو و فراتر از محدوده منطقه خاورمیانه دانست و
تصریح کرد هنرمندان تئاتر ایران در جشنواره های بین المللی چشم بسیاری از
مخاطبان جهانی را به خود خیره کرده اند و امروز تئاتر ایران به واسطه حضور
هنرمندان خود به ویژه نسل جوان و تحصیلکرده آن بسیار قابل احترام است.
وی
با اشاره به آنکه در طول برگزاری جشنواره تئاتر فجر تعدادی از اجراهای
هنرمندان ایرانی را در سالن های مختلف دیده است گفت: برای من بسیار جای
تعجب داشت که هنرمندانی که از استان ها و شهرهای دور ایران در این جشنواره
حاضر بودند تکنیک ها و شیوه های اجرایی را در آثار خود به نمایش می گذاشتند
که در حد تئاتر جهان بود و امیدوارم تا زمینه حضور این هنرمندان برای اجرا
در سطح جهان فراهم شود.
رییس خانه تئاتر کودک و نوجوان فرانکفورت
آلمان با ابراز شگفتی از حضور مخاطبان ایرانی در سالن های نمایشی و اشتیاق
آنها برای دیدن نمایش هنرمندان گفت: به شخصه سابقه حضور در بسیاری از
رخدادهای جهانی تئاتر را در اقصی نقاط جهان داشته و به جرات می گویم که
مشتاق تر از تماشگران ایرانی در هیچ جای جهان ندیده ام و این تجربه را
بارها در سخنرانی ها و حضورم در جشنوره های جهانی بازگو کرده ام.
دانش تئاتر ایران برای ما آموزنده استسی
و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در کنار بخش های متنوع خود میزبان
بخشی به نام تئاتر کشورهای اسلامی بود که البته برای مخاطبان پر و پا قرص
تئاتر فجر حضور کشورهایی چون عراق، کویت و عمان در این رخداد چندان هم
غریبه نیست؛ چرا که این جشنواره در دوره های ابتدایی خود و پیش از بین
المللی شدن به شکل رسمی میزبان گروه هایی از کشوهای عرب همسایه بوده است.
هر
چند با وجود توسعه و پیشرفت علم و دانش تئاتر، کشورهای عربی نیز در زمینه
تولید آثار نمایشی پیشرفت چشمگیری داشته اند اما هنوز هم سیر تحول تئاتر
این کشورهای در قیاس با تئاتر ایران به هیچ وجه قابل قیاس نیست.
در
این ارتباط «هانی النصار» کارگردان کویتی حاضر در جشنواره تئاتر فجر که
نمایش «ضربه فنی» را در پنجمین روز جشنواره تئاتر فجر در تماشاخانه سنگلج
به صحنه برده بود در گفت و گو با خبرنگار تئاتر ایرنا ضمن ابراز خشنودی از
حضور در ایران به واسطه برگزاری این جشنواره گفت: جشنواره تئاتر فجر با
سابقه 33 ساله خود در تمام جهان رخدادی شناخته شده و همچنین در میان
هنرمندان تئاتری کشورهای عربی نیز به عنوان رخدادی بسیار مهم در منطقه
شناخته می شود.
وی با اشاره به سطح بالای تکنیکی و اجرایی نمایش های
ایرانی حاضر در جشنواره ادامه داد: گروه های تئاتر ایرانی نه تنها سابقه
حضور در رخدادهای جهانی را دارند که توانسته اند به واسطه دانشگاه ها و
دانشکده های متعدد تئاتری سطح علمی و اجرایی این هنر را هم تراز با علم روز
تئاتر در جهان درآورند و حضور گروه ما و دیگر کشورهای عربی در این رخداد
علاوه بر کسب تجربه گران بها به مثابه حضور در یک کلاس دانشگاهی نیز به
شمار می رود.
النصار ارتباط گیری مخاطبان با نمایش در ایران را
بسیار قابل ارزش دانست و تصریح کرد در کشورهای عربی هنوز این هنر نتوانسته
به میان عموم مخاطبان راه پیدا کند و بیشتر گروه های تحصیلکرده و نخبگان و
روشنفکران جوامع عربی مخاطبان اصلی تئاتر در کشورهایی چون عمان، بحرین،
کویت و عراق را شکل می دهند.
وی ادامه داد: اما خیل گوناگون مردم در
ایران در سالن های تئاتر نشان دهنده جایگاه بالای این هنر در کشور شما است
و امیدوارم روزی در آینده مردمان کشورهای عرب نشین نیز به قدرت تئاتر و
نیروی تاثیرگذار و جریان ساز آن پی ببرند.
به جای موخرهرصد
هر چند کوتاه آرای هنرمندان خارجی حاضر در جشنواره تئاتر فجر و دید باز و
آرای صادقانه آنها نسبت به سطح کیفی تئاتر ایران و ارزش گذاری آنها بر
جایگاه مخاطبان ایرانی و سطح دانش فنی و تکنیکی هنرمندان تئاتر ایرانی در
حقیقت می تواند به مثابه نشانه ای برای حمایت هر چه بیشتر از این گروه ها و
فعالان خانواده کوچک تئاتر در ایران باشد تا در سایه سار حمایت های دولتی و
توسعه این هنر شاهد درخشش هر چه بیشتر و بهتر تئاتر ایران در جهان باشیم.
سی
و سومین جشنواره بین المللی جشنواره تئاتر فجر که از اول بهمن ماه کار خود
را آغاز کرده است با برگزاری مراسم اختتامیه در تاریخ 12 بهمن ماه و معرفی
برگزیدگان به کار خود پایان خواهد داد.
کوشک جلالی چه نمایشی به صحنه میبرد؟
علیرضا کوشکجلالی نمایش «دست نیافتنیها» را براساس فیلمی فرانسوی آماده تمرین میکند.
این کارگردان تئاتر در گفتگویی بیان کرد: نمایش
«دست نیافتنیها» براساس یک فیلم فرانسوی که در سال 2013 اکران شد،
نوشتهام و به زودی تمرین آن را با انتخاب بازیگران آغاز میکنم.
او افزود: اکران این فیلم فرانسوی در فرانسه و دیگر کشورهای دنیا با
استقبال و فروش خوبی مواجه شد و وقتی آن را تماشا کردم تصمیم گرفتم داستانش
را به صورت نمایشنامه در آورم.
جلالی گفت: «دست نیافتنیها» یک طنز عاطفی است که نمایشنامهی آن را برای هفت بازیگر نوشتهام.
وی همچنین اضافه کرد: این نمایش در اردیبهشتماه سال آینده در سالن استاد ناظرزادهی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود.
علیرضا کوشک جلالی تابستان امسال نمایش «سیستم گرون هلم» را در فرهنگسرای نیاوران اجرا کرد.
داورها دیر رسیدند
اجرا شامگاه 10 بهمن ماه لهستانیها در سالن اصلی تئاتر شهر به دلیل تاخیر هیات داوران نیم ساعت دیرتر شروع شد.
«کتابها» کاری
از گروه لهستانی «کومونا» جمعه شب به دلیل با تاخیر شروع شدن نمایش قبلی و
دیر آمدن هیات داوران 30 دقیقه دیرتر به روی صحنه رفت.
تمام تماشاگران وارد سالن شده بودند که نوازندگان لهستانی کار خود را آغاز
کردند و پس از چند دقیقه داوران داخلی و خارجی از راه رسیدند و در جایگاه
ویژه خود قرار گرفتند.
نمایش «کتابها» که بیشتر مبتنی بر فرم بود، سه روایت را دربرداشت که
هرکدام بهگونهای نظریات مختلف در مورد رسیدن شرایط زندگی انسانها به
نقطه کمال را بیان میکرد.
پیش از شروع نمایش، توضیحاتی به زبان فارسی درباره این سه داستان به گوش
تماشاگران رسید و سپس پنج بازیگر «کتابها» به روی صحنه آمدند.
بخش اول، داستان دانشمندی را روایت میکرد که معتقد بود پیشرفت فناوری تنها
راه رسیدن به دوران طلایی بشریت است. داستان دوم مربوط به پادشاهی بود که
زندگی ساده و روستایی را کلید خوشبختی انسان میدانست و در آخر باغی که
توسط باغبانانی مهربان اداره میشد به عنوان بهشت بازیافته انسانیت نمایش
داده شد.
گویا نباید نسبت به نویسندگان برجسته تئاترمان ادای دین کنیمکامبیز بنان کارگردان و
بازیگر تئاتر که طی 2 دوره اخیر جشنواره تئاتر فجر با آثاری از اسماعیل خلج
و زندهیاد محمود استادمحمد متقاضی حضور بود، طی یادداشتی از بیتوجهی به
نویسندگان شاخص تئاتر گله کرد.
در یادداشت این کارگردان و بازیگر تئاتر چنین آمده است:
«سال گذشته وقتی نمایشنامه «جمعهکشی» اسماعیل خلج در مرحله بازخوانی متون جشنواره فجر رد شد، برای اجرای آن مصمم شدم. همان روزها با اینکه در دلم از معطلی دوباره مراحل شرکت در جشنواره خوشحال بودم، فکر میکردم آیا نمیشد حتی برای ادای دین و احترام به پیشکسوتی مثل اسماعیل خلج و نمایشنامه خوبش که از بهترین آثارش است، قبولش میکردند و بعد به بهانه طراحی و اجرای بد من از دور خارج میکردند؟
تعلق خاطرم به نمایش ایرانی آن هم از نوع ناب و تکرارنشدنیاش
و یادآوری دوران طلایی کارگاه نمایش و شناساندن آثار برجسته تاریخ ادبیات
نمایش کشورمان به نسل تازه ـ در حد توان ـ اصرارم را برای اجرای «جمعهکشی»
دوچندان کرد تا آنجا که پس از دو نوبت بازبینی، نمایش را مهرماه امسال روی
صحنه بردم، ولی قصه وسوسه حضور در جشنواره ادامه داشت و همزمان با اجرای «جمعهکشی»، نمایشنامه «سید دلبر» نوشته زندهیاد محمود استادمحمد را به جشنواره سیوسوم ارائه دادم. البته حدس میزدم این کار هم به سرنوشت «جمعهکشی» دچار بشود اما گمان میکردم
با تغییر احتمالی سیستم اجرایی جشنواره، شانس حضور داشته باشم که پس از
اعلام نتایج دوباره در عین ناباوری نام «سید دلبر» را در بین آثار منتخب
ندیدم.
در عوض متونی از دوستان و همکارانی قبول شده بود که حتی میشد تاریخ اجرای عموم آنها را هم پیشبینی
کرد! به هر صورت امسال هم اثر دیگری از گنجینه نمایش ایرانی پذیرفته نشد
تا این پرسش در ذهنم باقی بماند که چرا میدانی به این وسعت فقط در اختیار
نسل تازه نویسندگان قرار میگیرد؟ آیا هرگز دیگر نباید نسبت به نویسندگان برجسته کشورمان ادای دین کنیم؟ یادم میآید شبی از شبهای اجرای «جمهکشی»
در فرهنگسرای نیاوران که برحسب اتفاق مورد استقبال و توجه تماشاگران قرار
گرفته بود، دوستی پس از اجرا آمد و گفت «من در دبیرخانه جشنواره فجر فعالیت
دارم. توصیه میکنم این نمایش را برای شرکت در بخش مرور جشنواره سی و سوم فجر ارائه بده»، من هم بعد از پایان اجراها 4 نسخه از فیلم را تحویل دبیرخانه دادم، ولی در کمال بهت و ناباوری ـ اینبار از نوع حادـ متوجه شدم کار را رد کردهاند! یعنی کاری را که به توصیه خودشان ارائه داده بودم، رد کردند!
امروز پس از گذشت یک هفته از شروع جشنواره و شنیدن اخبار عجیب و غریب از اجرای کارهای دوستان، پرسشهایی در ذهنم پیش آمده که نمیدانم پاسخش را چه کسی باید بدهد؛ پرسشهایی که بیشک این روزها در ذهن خیلی از دوستان دیگر هم پرسه میزند اما مطمئنم هرگز هیچ کداممان به پاسخ قانعکنندهای نمیرسیم و تنها شاهد حضور دوستان مشخصی در سالنهای تئاتر شهر در سال پیش رو خواهیم بود. شاید این واقعیترین پاسخ پرسشهای تکراری ما باشد.
کامبیز بنان/ هشتم بهمن 93، مصادف با سالروز اجرای نمایش «وقتی دنیا سبز بود» در جشنواره سی و یکم؛ نمایشی که هرگز سالنی برای اجرای عموم به آن تعلق نگرفت.»