علمای دین توهین به مقدسات را محکوم می کنند نه حمله به توهین کنندگان را

گروه سیاسی - سایت جرس در تاریخ 20 دی 93 در مطلبی با عنوان "عالمان ومفتیان دین باید محکوم کنند" نوشته محمدتقی فاضل میبدی به موضوع حمله به مجله «شارلی ابدو» در پاریس و ضرورت محکوم کردن این حمله توسط علمای دین اشاره کرده است! 

به گزارش بولتن نیوز، نویسنده  معتقد است: علمای دین باید این گونه حملات به چنین مجله ای را محکوم کنند و حرکت هایی مانند طالبان، القاعده، داعش و... را محکوم نمایند زیرا اگر توسط عالمان دین مهار نشود، سرانجام تلخی برای اسلام و مسلمین در دنیا خواهد داشت.

چنین برداشتی از سوی نویسنده نشاندهنده آن است که اولا نسبت به توهین به مقدسات اسلامی، از موضع مدارا برخورد کرده و برخورد با چنین مجله ای را به هیات منصفه و دادگاه مرتبط دانسته تا مثلا جامعه دچار آنارشیسم و فاشیسم نشود، اما این پرسش اساسی مطرح است که اگر دادگاه با چنین مواردی برخورد نکند و آن را در چارچوب آزادی بیان تفسیر کند، در آن صورت مسلمانان چگونه باید به چنین بی احترامی هایی اعتراض کنند؟

 دوما، از علمای دین انتظار دارد که به جای حمایت از مقدسات دین و برخورد محکم وقاطعانه با چنین توهین هایی، این گونه حملات به چنین مجله ای را محکوم کنند! و این پرسش را مطرح می کند که آیا علمای دین باید بیشتر در حوزه حمایت و صیانت از مقدسات و ارزش های دینی باید حضور یابند و حمله به مقدسات را محکوم کنند یا این که باید چند نفر را که به چنین مجله ای حمله کرده اند، محکوم کنند!

اگر قرار باشد که هر کس در جایگاه خود نباشد و همه در سمت حمایت از غربی ها و آرامش جامعه غرب باشند، پس چه کسی مسوول حمایت از آرامش جامعه اسلامی و مسلمانان است؟

به دنبال کشته شدن چند نفر در یک مجله، عده زیادی در پاریس و لندن و... راهپیمایی کردند وبه جای محکوم کردن چاپ مطالب موهن علیه مقدسات اسلامی در این مجله و همچنین محکوم کردن حمله به مجله، تنها به یکی از آنها اکتفا کردند و تنها به نام آزادی بیان حمله به مجله را محکوم کردند و نوشتند و خواندند که من هم شارلی هستم! اما توهین به مقدسات را محکوم نکردند تا بار دیگر چنین حرکتی انجام نشود. وقتی توهین به مقدسات در یک نشریه محکوم نمی شود، نتیجه آن شد که چند روز بعد دوباره همان شخص، طرحی توهین آمیز را دوباره در مجله شماره بعد انتشار داد!؟ و این نتیجه آن موج احساسی جهانی بود که تنها حمله را محکوم کرد نه توهین به مقدسات را...

چنین رفتارهای دوگانه ای نشان می دهد که اگر علمای دین حمله به مقدسات را محکوم نکنند و مسلمانان از مقدسات خود دفاع نکنند طرف مقابل با اقدامات شدیدتری به اسلام و مسلمانان توهین خواهد کرد و لازم است که اعتراض و صدای مسلمانان به روش مناسب بلندتر از همیشه باشد و در چارچوب قانون اعتراض خود را مطرح کنند.  

سوم آن که نویسنده چنین برداشت کرده که اگر علمای دین محکوم نکنند سرانجام تلخی برای اسلام و مسلمین در دنیا خواهد داشت!

دراین رابطه نیز لازم است توجه شود که وقتی مسلمانان به حضور آمریکا و انگلیس و... در خاورمیانه اعتراض می کنند و هدف حمله داعش و تروریست های ساخته آمریکا قرار می گیرند و در خاورمیانه هزاران نفر آواره می شوند و... چرا کسی از حقوق بشر  و آزادی بیان دراین کشورها حمایت نمی کند؟ چرا عده ای شعارهای مشابه در دفاع از مسلمانان و حقوق و آزادی آنان مطرح نمی کند؟

و همچنین چرا بعد از چاپ دوباره طرح موهن در مجله شارلی، قوه قضاییه و دادگاه های اروپا اقدامی در دفاع از ارزش ها و مقدسات مسلمانان نمی کنند و چرا اعتراض به نشریه  و توقیف مجله برای مدت کوتاه اتفاق نمی افتد؟

لذا این که نویسنده جرس انتظار دارد که علما نیز به جای دفاع از مقدسات و انتقاد به شارلی، نسبت به حمله کردن عده ای به شارلی انتقاد کنند، غیرمنصفانه و غیر منطقی است.

زیرا زمانی باید چنین انتظاری داشت که طرف مقابل برای مقدسات اسلام نیز ارزش قائل باشد. 

اگر سهوا طرحی منتشر شود و چنین حادثه ای ایجاد شود، باید نشریه از مسلمانان عذرخواهی کند و برای مجرم حکم حبس و جریمه و... صادر شود و همگان حمله به نشریه را محکوم کنند.

اما وقتی برای بار دوم توهین ادامه پیدا می کند، به معنای آن است که ظلم به مسلمانان و اسلام شده است و نمی توان در برابر این ظلم ساکت بود و نباید انتظار داشت که همه دنیا حمله به مجله را محکوم کنند و حتی علمای دین حمله به مجله را محکوم کنند اما اصل ریشه مشکل یعنی انتشار مطالب موهن علیه مقدسات اسلام ادامه یابد و هیچ کس این معضل اصلی را محکوم نکند!؟

در این رابطه لازم است توجه شود که هیچ مجله و نشریه و شخصی حق ندارد به مقدسات ادیان توهین کند. مگر مسلمانان به پیامبران دیگر بی احترامی کرده اند که در غرب به خود اجازه می دهند به مقدسات اسلام بی احترامی کنند؟ و اگر نشریه ای چنین کاری کرد دستگاه قضایی اروپا و فرانسه و... باید بلافاصله وارد عمل شود و از حوادث بعدی جلوگیری نماید و اجازه ندهد که عده ای شدیدتر از قبل اجازه چنین حرکت هایی را به خود بدهند. 

حرکت سوال برانگیز پارلمان ها، دولت ها و دادگستری ها در محکوم نکرده توهین به مسلمانان و عدم برخورد با این نشریات به بهانه آزادی بیان، قابل توجیه نیست و قابل تحمل نیست و نباید انتظار داشته باشند که همه دنیا به آنها احترام بگذارند و آنها به مقدسات مسلمانان احترام نگذارند!

نویسنده مطلب جرس نوشته است: جا دارد علمای اسلام از هر فرقه و مذهب این نوع خشونت‌ها و ترورها را محکوم کنند و حرمت آن را اعلام دارند؛ زیرا قرآن فرموده است: «کشتن یک نفر معادل کشتن آدمیان است» تاکید می‌کنم که در اسلام هیچ مجازاتی از طریق ترور، مشروع نیست. اگر صاحبان نشریه یا کاریکاتوریست‌های مجله، قبلا کاریکاتوری از پیامبر(ص) کشیده باشند- هرچند این کار سوءاستفاده از آزادی و در فقه اسلامی جرم است- ولی راه مجازات آن، ترور چند روزنامه‌نگار نیست. اگر این نوع برخوردها از طریق فتاوای عالمان مذاهب مهار نشود، ممکن است در هر جایی این اتفاق ناگوار بیفتد و از هر جایی فتوای ترور صادر شود. این برخوردهای خشنی که در گوشه‌وکنار دنیا شاهد هستیم و برخوردهای تنفرآمیزی که امثال داعش، بوکوحرام، القاعده، طالبان و گروه‌های افراطی دیگر انجام می‌دهند، اگر توسط عالمان دین مهار نشود، سرانجام تلخی برای اسلام و مسلمین در دنیا خواهد داشت.

از آن‌سو باید مرز آزادی در حمله به باورهای دینی مردم نیز مشخص شود. دولت‌ها و محاکم قضایی و قانونگذاران باید میان نقدکردن و استهزای مقدسات دینی مردم در عرصه مطبوعات فرق بگذارند. اگر در عرصه مطبوعات جرمی صورت گرفت، باید این جرم در دادگاه صالح و با حضور هیات‌منصفه ثابت شود. در غیر این صورت جامعه گرفتار آنارشیسم یا فاشیسم می‌شود.

اما نویسنده به این نکته اشاره نکرده که کشورهای خارجی و آمریکا واروپا چه وظیفه ای در قبال احترام به مسلمانان دارند و تاکی می خواهند به مقدسات اسلام بی احترامی کنند و چرا برخورد جدی با این نشریات و افراد نمی کنند تا موضوع پیچیده نشود و کار به خشونت نکشد؟

سوال دیگر این است که چرا وقتی یکی از مسلمانان و تبعه کشورهای دیگر در فرانسه و پاریس ترور می شود راهپیمایی و موج محکومیت و اعلام وضعیت قرمز و ناامنی اعلام نمی شود و چرا برای جان یک انسان معادل جان همه انسان ها ارزش قائل نشده اند اما وقتی چند نفر از شهروندان وعاملان توهین به مقدسات در یک مجله هدف قرار می گیرند این همه هیاهو می شود وانتظار محکومیت از سوی علمای اسلام را دارند؟!