گروه تئاتر،
جان
کنوی منتقد و یکی از بازیگران اصلی نمایش «حقیقت، دروغ‌ها، دایانا» درباره
این نمایش می‌گوید: این اثر درباره آدم‌هایی است که دروغ می‌گویند،
دروغ‌هایی کوچک تا بزرگ، درباره عروسی یا اتفاقاتی که بعدها رخ دادند.
وى معتقد است حقايق درباره كشته شدن پرنسس دايانا بيان نشده اند و به طور قطعى مشخص نيست كه او به قتل رسيده يا خیر.
اين نمايش اجراى خود را در ماه ژانويه شروع كرده و در استراتفورد لندن روى صحنه است.
تئاتر خیابانی می‌تواند به فرهنگ‌سازی در تهران کمک کند
احمد صمیمی، کارگردان نمایش «نگرانم» که از تهران در بخش خیابانی حضور
یافته است، این اثر را با موضوع بحران کم‌آبی معرفی و تاکید کرد: « تئاتر
خیابانی همیشه به دنبال معضلات اجتماعی است، بر عکس نمایش‌های صحنه‌ای که
بر محور یک درام مشخص هستند. از نظر من، معضل فعلی ما کم‌آبی است برای همین
این نمایش را بر اساس همین موضوع طراحی کردم. شاید دیدن این نمایش
مخاطبانم را لحظه‌ای به فکر وا دارد و تاثیری روی روند مصرف و رویکردشان
داشته باشد.»
او با اشاره به حضور پررنگ هنرمندان شهرستانی در جشنواره امسال، کم لطفی‌های چند سال اخیر را دلیل اصلی کم‌کاری نمایش‌گران خیابانی تهرانی دانست و اضافه کرد: «در یکی دو سال اخیر خیلی اذیت شدیم و دلیل اصلی کم‌کاری هنرمندان تهرانی هم همین است. تئاتر خیابانی ابزاری تاثیرگذار است که می‌تواند به معضلات اجتماعی بپردازد و مخاطبان زیادی را دور خود جمع کند. حق‌مان نیست که با این کم‌لطفی‌ها با ما برخورد کنند و از ما حمایت نکنند. آن هم وقتی که تئاتر خیابانی برای شهری مانند تهران می‌تواند خیلی مفید و کاربردی باشد.»
این کارگردان تئاتر با اشاره به زمانی که تئاتر خیابانی در تهران رونق خاصی داشت، گفت: زمانی بود که اجراهایی متفاوت در محیط دور تئاتر شهر اجرا می‌شدند و فضایی بسیار صمیمی و زیبا را به وجود می‌آوردند. آدم‌های مختلف از پیرزن‌ها و پیرمردها تا مادرها وپدرهای جوان با نمایش‌ها ارتباط برقرار می‌کردند و بعضی از آنان، مخاطبان همیشگی این کارهای خیابانی بودند.
این هنرمند تهرانی ادامه داد: تئاتر خیابانی می‌تواند منجر به فرهنگ‌سازی خوبی در تهران شود و امیدوارم نهادها و سازمان‌های مختلف دست به دست هم بدهند و با رویکردی جدید، تئاتر خیابانی پایتخت را احیا کنند.
او حضور افراد کاربلد را در جشنواره امسال، اتفاقی فرخنده دانست و اضافه کرد: حضور نام‌های آشنا در جدول آثار امسال، اتفاق بسیار مثبتی است. اکثر کسانی که حضور دارند، این عرصه را به خوبی می‌شناسند و می‌دانند در خیابان چه باید کرد؛ آدم‌هایی با سابقه طولانی که سال‌هاست مشغول فعالیت هستند. امسال با وجود این هنرمندان رقابت سختی در پیش است.»
احمد صمیمی با اشاره به شهرام کرمی، حسین عاطفی و حسین فرخی، بازبین‌های بخش خیابانی را گروهی حرفه‌ای خواند که با این فضا آشنا هستند. او ادامه داد: افرادی برای بازبینی انتخاب شده بودند که در چند سال اخیر کارهای خیابانی را دیده‌اند و با فضای آن آشنا هستند. حضور انتخاب‌کنندگان متخصص، یکی از ویژگی‌های بسیار مثبت امسال بود که بی‌شک در ارتقاء کیفیت بخش خیابانی تاثیر مثبت دارد.
سی‌و‌سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر با دبیری اردشیر صالح‌پور از اول تا 12 بهمن ماه 93 برگزار می‌شود.
«آه شهلا...» شنبه هم اجرا می‌شود
نمايش «آه شهلا این گاوی که جلوم داره راه میره ...» روایتگر زندگی روزمره و بسیار عادی یک خانواده کارگر در تهران است. داستان نمایش درباره اضمحلال و سقوط جسم و روان دو شهروند عادی کلانشهر تهران در زندگی و دغدغه‌های به شدت سرکوب‌کننده‌ی روزمره است.
بازيگران اين نمايش؛ مهدی ابراهیم‌زاده، مهدی دوستی، ساناز پوردشتی، مونا سهراب‌حقیقت، مرضیه شاطرطوسی و فرزاد امینی هستند.
ساير عوامل اين نمايش عبارتند از: مهدی امینی(آهنگساز)، شیما صنعتی(تار)، پویان جوان(ملودیکا)، میلاد قریشی(کوبه‌ای)، مهدی امینی(تار و رباب)، نوشین آتشگاهی(طراح لباس)، فرزاد امینی(طراح صحنه)، سروش حائری(دستیارکارگردان)، هومن نجفی(عکس)، مهدی وحیدروش(مدیرصحنه و اجرا)، شقایق شاهین‌فرد(منشی صحنه)، فرزاد امینی(تهیه‌کننده).
«آه شهلا این گاوی که جلوم داره راه میره ...» تا 30 دی‌ماه، هر روز ساعت 20:30 در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان اجرا می‌شود و علاقمندان می‌تواند ضمن تماس با شماره تلفن 09010185528 و رزرو بلیط به تماشای این نمایش بنشینند.
«پارازیت» در جشنواره‌ی تئاتر فجر
«پارازیت» به نویسندگی و دراماتورژی بهزاد آقاجمالی و کارگردانی سیما رادان 10 بهمن ماه در سی و سومین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه می‌رود.
در خلاصه‌ی داستان این نمایش آمده است:« زوج جوانی در آستانه تغییر منزل بر اثر سوء‌تفاهم با مهمان ناخوانده‌ای مواجه می‌شوند که نتیجتا بحرانی مکتوم در اشخاص به وجود می‌آورد، در شرایطی که التهاب بیرون از خانواده نیز این آشفتگی را تشدید می‌کند.»
محمد زیکساری، بیتا معیریان، سجاد تابش، سمانه اسماعیلی، فائقه شلالوند در این نمایش به ایفای نقش می‌پردازند.
از دیگر عوامل این نمایش می‌توان به حضور امید اکبری طراح صحنه و لباس،وحید لطفی عکس، علیرضا رسولی دستیار کارگردان اشاره کرد.
نمایش «پارازیت» 10 بهمن ماه در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان ایران در دو نوبت ساعت 17 و 19 به روی صحنه می‌رود.
نظر "رخشان بنی‌اعتماد" درباره یک نمایش
نمایش چند رسانه‌ای "مرثیه‌ای برای کتابسوزی‌ها" شامگاه 26 دی ماه میزبان "رخشان بنی اعتماد" بود و این اجرا به این هنرمند، تقدیم شد.
رخشان بنی اعتماد در هفتمین روز اجرای این نمایش در گالری
شماره یک فرهنگسرای نیاوران در پایان این نمایش اظهار داشت: من همیشه از
کارهای تازه استقبال می‌کنم و این اثر نمایشی به نظرم کار نویی بود.
«مرثیه‌ای برای کتابسوزی‌ها»، با نگاهی اجمالی به کتابسوزی در ایران و خاور دور ، به پدیده‌ی کتابسوزی با زبان ویدیو-چیدمان، موسیقی زنده و اجرا می‌پردازد.
بابک حمیدیان، نورا هاشمی، جواد مولانیا، نیکو ترخانی و نوید هدایت پور اجراگران این پروژه هستند؛ هانیه توسلی و مهدی احمدی در بخش ویدیو چیدمان دیده می‌شوند.
«مرثیه‌ای برای کتاب سوزی‌ها» به کارگردانی "علی اتحاد " و تهیه‌کنندگی
"مجید رحیمی جعفری" تازه‌ترین محصول گروه نمایش آکادمی هنر است که تا 10
بهمن در فرهنگسرای نیاوران اجرا می‌شود.
سه وزیر به این نامه لبخند زدند/ توضیح درباره یک قهر 6 ساله
سعید ذهنی در گفتگویی گفت: از سال‌های بسیار دور تصمیم داشتم به دلیل فقدان منابع پژوهشی و آموزشی در حوزه آهنگسازی تئاتر، مجموعه ای از کارها در این عرصه را برای عرضه در بازار آماده کنم که متاسفانه به دلیل شرایط مالی فعلا از انجام آن صرف نظر کردم. البته این توقف به جهت این است که من بابت این موضوع با سه وزیر گفتگو کردم اما این عزیزان پاسخی جز لبخند به من ندادند.
وی ادامه داد: من حاضرم هیچ دستمزدی بابت انتشار این مجموعه های موسیقایی که حاصل چندین دهه فعالیتم در عرصه موسیقی تئاتر است دریافت نکنم اما متاسفانه تاکنون هیچ نهادی به این موضوع توجه نکرده و من هم به دلیل شرایطی که ایجاد شده شدیدا دلسرد شده ام و دیگر انتظاری هم ندارم.
این آهنگساز تصریح کرد: متاسفانه به دلیل شرایطی که در حوزه تئاتر وجود دارد بیش از 6 سال است که از این فضای هنری دور شده ام. به هیچ عنوان اتمسفر موجود در این فضا را نمی پسندم و می دانم به دلیل سیاستگذاری های غلطی که وجود دارد نباید انتظار ویژه ای داشت. البته بگویم که نوک پیکان انتقاد من فقط به حوزه های دولتی برنمی گردد من حتی مدتی است از حضور در انجمن آهنگسازان خانه تئاتر نیز انصراف داده ام چرا که معتقدم حضور در این فضا هیچ کمکی به بهبود و ارتقای تئاتر ایران نمی کند.
ذهنی با اشاره به اینکه در این مدت تنها کاری که در حوزه تئاتر انجام داده آهنگسازی نمایش «عزیز شنگالی» به کارگردانی قطب الدین صادقی است، بیان کرد: به دلیل حق استادی این هنرمند بر گردنم نمی‌توانستم جواب منفی بدهم و فقط در این نمایش همکاری هایی دارم. موضوع این نمایش درباره مقاومت مردم کوبانی در برابر حمله های گروه داعش به سرزمینشان است که موضوع کار نیز انگیزه زیادی برای حضور در آن را به من داد.
این مدرس دانشگاه درباره فعالیت‌های آموزشی خود نیز توضیح داد: تا ترم گذشته در دانشکده سینما تئاتر مشغول به تدریس بودم اما متاسفانه به دلیل دستمزدهایی که مبلغ آنها در حد شوخی است دیگر تصمیم ندارم به عنوان مدرس حضور داشته باشم. اگر بروم و به یک کودک پنجم ابتدایی موسیقی یاد بدهم برای من به لحاظ اقتصادی بهتر است. متاسفانه کاری که آقایان با مدرسان می کنند به قدری توهین آمیز است که من در بسیاری از موارد شرمنده می شوم و نمی دانم چه بگویم.
این آهنگساز در پایان صحبت‌های خود به ساخت موسیقی فیلم یک اثر سینمایی اشاره کرد و گفت: به تازگی ساخت موسیقی فیلم سینمایی «فرمول سیزده» به کارگردانی ناصر رفایی را به پایان برده‌ام و غیر از این فعلا فعالیتی در حوزه سینما ندارم.
مشکلات زوج‌ها در تئاتر فجر مطرح می‌شود/ اثبات حضور شهرستانی‌ها
نمایش «وقتی کنار پنجره می ایستیم» که به مشکلات و دغدغه زوج ها می پردازد خود را برای حضور در بخش تازه های تئاتر ایران جشنواره سی و سوم فجر آماده می‌کند.
یعقوب صدیق جمالی کارگردان این اثر نمایشی در این باره گفت: نمایش «وقتی کنار پنجره می ایستیم» نوشته سیامک افسایی است و داستان دو زوج جوان و میانسال را در دو اپیزود به نمایش می گذارد. در حال حاضر در شهر تبریز مشغول تمرین های نهایی کار هستیم تا نمایش برای حضور در بخش تازه های تئاتر ایران جشنواره سی و سوم تئاتر فجر آماده شود.
وی افزود: این نمایش پرداختی غیر مستقیم به تم خیانت دارد و معضلات اجتماعی که این روزها خانواده ها با آن روبرو هستند، در نمایش مطرح می شود. در حقیقت این اثر نمایشی درباره مسایل روزمره زوج های جوان و میانسال است. این اثر نمایشی ساختاری رئالیستی دارد و هر دو اپیزود نمایش در فضای واقع گرایانه بازسازی شده اند.
صدیق جمالی با اشاره به اینکه این نمایش تنها اثر شهرستانی راه یافته به بخش تازه های تئاتر ایران است، درباره وجود فضای رقابت در این بخش یادآور شد: نمایش «وقتی کنار پنجره می ایستیم» تنها اثر شهرستانی حاضر در این بخش است که با دیگر آثار تهرانی به رقابت می پردازد البته نگاه ما به جشنواره قبل از اینکه رقابتی باشد بیشتر یک اثبات حضور است تا بتوانیم گروه های شهرستانی را هم به تئاتر ایران معرفی کنیم.
این کارگردان تصریح کرد: متاسفانه تفکیکی بین آثار تهرانی و شهرستانی میان اهالی تئاتر وجود دارد که باعث مهجور ماندن آثار شهرستانی می شود اما گروه ما قصد دارد این دید نادرست را برطرف کند. البته ما هم مثل بقیه گروه های شرکت کننده در این فستیوال دوست داریم کارمان دیده شود اما مهمتر از این، اجرای قابل قبول اثر و منطبق بر استاندارهای تئاتری و راضی نگه داشتن مخاطب است.
وی در پایان صحبت هایش درباره زمان حضور در جشنواره گفت: طبق معمول گروه های شهرستانی یک روز قبل از آغاز اجرایشان در جشنواره پذیرش می شوند و تا دو روز بعد از اجرا می توانند در تهران مستقر باشند و تنها دو نفر از اعضا گروه مانند کارگردان و نویسنده می توانند تا پایان جشنواره در تهران بمانند.
نمایش «وقتی کنار پنجره می ایستیم» شنبه چهار بهمن ماه در قالب جشنواره تئاتر فجر در سالن چهارسو مجموعه تئاتر شهر به صحنه می رود. سیامک افسایی و سعیده حامد بازیگران اپیزود اول و جمال ساقی نژاد، ساناز نظری و مرتضی میرزاده بازیگران اپیزود دوم این نمایش هستند.
«بوقلمون» به تئاتر فجر می‌آید/ مبارزه یک دختر با پهلوان توطئه‌گر
کارگردان نمایش «بوقلمون»
که برای اجرا در جشنواره تئاتر فجر آماده می شود از اجرای این اثر در فضای
زورخانه ای و توجه به طراحی لباس در این اثر را از جمله ویژگی های کار
دانست.
خیرالله تقیانی پور نویسنده و کارگردان «بوقلمون» که در بخش تازه های تئاتر ایران جشنواره تئاتر فجر به صحنه می رود گفت: این نمایش دوران ناصرالدین شاه قاجار و عصر پهلوانی آن دوره را به تصویر می کشد.
وی درباره داستان نمایش توضیح داد: در این نمایش شخصی به نام پهلوان اکبر سال ها با دسیسه و توطئه رقیبان خود را شکست داده و پهلوان شهر شده است تا اینکه خبر می رسد غریبه ای وارد شهر شده و پهلوان اکبر را به مبارزه می طلبد. این فرد می خواهد 13 فروردین ماه با پهلوان اکبر کشتی بگیرد. پهلوان اکبر با تمهیدات فراوان قصد دارد از کشتی گرفتن با این غریبه سر باز زند تا در نهایت مشخص می شود این غریبه کسی نیست جز فرزند پهلوان سلطان که با نیرنگ اکبر شکست خورده است. البته این شخص دختر پهلوان سلطان است که پهلوان اکبر را به مبارزه می طلبد.
کارگردان نمایش «طروپ طرب» درباره ساختار و شیوه اجرایی نمایش بیان کرد: در این نمایش همانند کارهای گذشته گروه تلاش کردیم از شکل و فرم نمایش های ایرانی استفاده کنیم به این ترتیب که شکل اجرا و جای‌گیری تماشاگران نمایش به شکل زورخانه ای خواهند بود. مخاطبان در سه سوی صحنه مستقر شده و در یک طرف هم مرشد قرار می گیرد. بازیگران هم مثل گود زورخانه در وسط سالن بازی می کنند.
تقیانی پور با اشاره به استفاده از موسیقی زنده در نمایش گفت: در این نمایش به شیوه زورخانه ای از تمبک، ضرب زورخانه ای، کمانچه و تار به صورت زنده استفاده می شود. تلاشمان در این نمایش این بود که اتفاقات آن دوره را به‌روز کنیم بنابراین از دکور سنگین استفاده نکردیم و همه چیز در صحنه به شکلی ساده ارائه می شود.
وی در پایان صحبت هایش بیان کرد: نکته مهمی که در این نمایش به آن توجه ویژه کردیم استفاده از لباس های ایرانی است. چون فکر می کنم خلاء نمایش های ایرانی بهره نگرفتن از لباس های سنتی است و اگر مخاطب بیگانه یا به دیدن نمایش های ایرانی ما بنشیند بدون استفاده از این نوع لباس ها نمی‌تواند پی به آیینی و سنتی بودن این آثار پی ببرد.
در این نمایش علی سلیمانی، سیروس همتی، مه لقا باقری، جواد پورزند، وحید فر، سامان دارابی، مصطفی ساسانی، محمد هادی عطایی، حسین شفیعی، محمد شکری، مسیح سید مهدوی، مهدی پناهی و میلاد ابراهیمی ایفای نقش می‌کنند. داریوش پیرو طراحی صحنه و لباس نمایش را بر عهده خواهد داشت.
با واقعیت مهجور ماندن تئاتر کودک مواجه‌ایم
نگار عابدی معتقد است؛ کودکان و نوجوانان به عنوان آینده‌سازان کشور باید سهمی متناسب با اهمیت جایگاه خود را از اجرای آثار نمایشی و سالن‌های تئاتری داشته باشند. اتفاقی که به گفته این هنرمند طی سال‌های گذشته هیچگاه رعایت نشده و مسئولان توجه کمی به این موضوع نشان داده‌اند.
هنرمندان حرفه‌ای تئاتر و سینمای ایران برخلاف هم‌کیشان خود در کشورهای صاحب سینما و تئاتر کمتر امکان بهره‌گیری از توانایی‌های حرفه‌ای‌شان در عرصه‌هایی چون آثار سینمایی انیمیشن، تئاتر موزیکال و نمایش‌های کودک و نوجوان را پیدا می‌کنند. اما این روزها گروهی از بازیگران شناخته شده تئاتر و سینمای کشور با کارگردان جوان نمایش «د، اول دارکوب» همراه شده‌اند تا خردسالان در سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران شاهد ظهور توانایی‌های آنها روی صحنه باشند. با نگار عابدی یکی از این هنرمندان به گفتگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.
ل
طفا کمی درباره نمایش «د، اول دارکوب» و تجربه کار در این نمایش توضیح دهید.
این اولین کاری‌ست که به عنوان نمایش کودک در آن حضور جدی داشتم و بی‌تردید می‌توانم بگویم تجربه جدید و فوق‌العاده‌ای بود. چون خودم هم یک دختر هفت ساله دارم تجربه فضای تئاتر کودک و صداپیشگی پری قصه‌گو برایم بسیار جذاب و شیرین بود.
در این نمایش فیزیک بازیگر حذف شده و تنها از صدای بازیگر استفاده می‌شود، این ویژگی چه تاثیری بر پیشیرد نمایش دارد؟
نمایش «د، اول دارکوب» یک نمایش عروسکی‌ست و در آن صدا جزئی از عروسک است و تماشاگران که غالبا کودکان هستند صدا را به نوعی به عروسک نسبت می‌دهند و این در راستای هویت بخشیدن به عروسک‌ها و تاثیرگذاری بیشتر در ذهن مخاطب عامل بسیار مهمی است. البته این برای بازیگری که همیشه عادت به انطباق صدا و جسمش داشته اتفاق جدیدی محسوب می‌شود.
این نکته چه چالش‌هایی را برای صداپیشگان ایجاد کرد؟
ما این کار را در حالی ضبط کردیم که امکانات زیادی برای تمرین نداشتیم؛ البته این معضل در اجرای نمایش بزرگسالان هم وجود دارد. از طرفی به دلیل کمبود فضا برای نگهداری عروسک‌ها، اعضای گروه به ناچار زمان ساخت عروسک‌ها را به تعویق انداخته بودند تا بتوانند از آنها بهتر نگهداری کنند، به همین دلیل امکان تمرین با عروسک‌ها هم از ما سلب شده بود. در این شرایط هوشمندی کارگردان شرط مهمی برای پیشبرد کار است که سروناز نانکلی با توانمندی این شرایط را برای ما هموار کرد. صداپیشگانی که دور از زمان اجرا تنها با شنیدن داستان باید گوینده نقش خود باشند، نیاز دارند با تمامی جزئیات کار و حس و حال قصه آشنایی شوند که کارگردان به بهترین نحو اجرا و روند پیشرفت داستان را برای ما شرح می‌داد. گاه داستان را برای ما بازی می‌کرد و گاه با توضیح جزئیات ما را بیشتر در فضای نمایش غرق می‌کرد و این فضاسازی صحیح، ضبط صدا را برای ما بسیار ساده‌تر از آنچه کرد که پیش‌بینی کرده بودیم. حال که به تماشای اجرای این نمایش می‌نشینم همه چیز را منظم، هماهنگ و بی‌نقص می‌بینم.
تبدیل صدای بازیگران تئاتر و سینما با کاراکتری جداگانه (مثل صدای احمد شاملو در شازده کوچولو و یا مریم نشیبا در اجرای برنامه شب بخیر کوچولو) چه اثری بر کودکان و نوجوانان خواهد داشت؟
من موافق کاری هستم که بیشترین اثر را روی مخاطب به خصوص مخاطب کودک و نوجوان داشته باشد. این امر با شرایط و حال و هوای یک کار است که نمود پیدا می‌کند. برای هر کاری باید سنجیده شود که چه مواردی تاثیرگذاری بیشتری دارد. در مواردی که شما مثال زدید شخصیت‌سازی به واسطه استفاده از صدا نقش مهمی در جلب ذهنیت مخاطب دارد و باید برای هر نقش در آنها به دنبال صدای مناسبی باشیم، اتفاقی که در نمایش «د، اول دارکوب» هم رخ داده است. برای این کار باید عناصر درست شنیداری و بصری در کنار هم قرار می‌گرفتند. هرکدام از عروسک‌های این داستان تلاش می‌کنند نکته‌ای را به مخاطب بیاموزند و همه آنها در پیشبرد داستان نقش دارند، پس لازم بود صدای مناسبی برای هر شخصیت انتخاب شود تا بتواند به درستی نقش خود را نمایش ایفا کند. اما ممکن است در کاری عروسک حتی نیازی هم به کلام نداشته باشد و تنها با طراحی حرکت‌های مناسب مفاهیمی را تداعی کند که به خودی خود تاثیری را که باید در ذهن مخاطب به جا بگذارد. من فکر می‌کنم در شرایط امروز بزرگترین هدف ما باید ساختن و پرداختن ذهن مخاطب به خصوص مخاطب کودک و نوجوان باشد. هدفی که در نمایش «د،اول دارکوب» در حین قصه پردازی با لطافت به آن اشاره شده. این نمایش حالا مخاطب خود را پیدا کرده و لیاقتش را هم دارد که در بهترین سالن‌ها اجرا شود.
درحال حاضر وضعیت نمایش کودک و نوجوان را چگونه می‌بینیند؟
این روزها در زمینه تئاتر کودک تلاش‌های زیادی انجام می‌شود و جوانان هنرمند و خلاقی در این عرصه فعالیت می‌کنند که با شناخت این جوانان هر روز انتظار خلق اتفاقی نو و درخور را می‌کشیم، که با کمبود امکاناتی که برای این جوانان وجود دارد آثار خلق شده به واقع اتفاق محسوب می‌شوند. نبود پشتوانه و شرایط لازم از پدید آمدن آثار ماندگار جلوگیری می‌کند در صورتی که ساخت نمایش برای کودکان به واسطه نقش مهمی که می‌تواند در پردازش شخصیت و آموختن مفاهیم زندگی به کودک داشته باشد اهمیت فراوانی دارد اما متاسفانه ما امروز با واقعیت مهجور ماندن نمایش کودک مواجه‌ایم. در بسیاری از مواقع اهمیت کافی به نمایش کودک داده نمی‌شود و ما این مسائل را از عدم همکاری حامی‌های مالی تا حتی بعضا مسئولان سالن‌ها شاهد هستیم و این اتفاقات جدا از دشوار کردن کار هنرمندان جوان از انگیزه آنها می‌کاهد.
فکر می‌کنید برای این شرایط چه تدابیری می‌توان اندیشید؟
اولین و مهمترین قدم اختصاص بهترین سالن‌ها به نمایش کودک است. در حال حاضر به دلیل اهمیت کمتری که به نمایش کودک داده می‌شود این اجراها در اولویت‌های نهایی قرار می‌گیرند در صورتیکه برای آینده سازان یک جامعه باید بهترین شرایط مهیا باشد. قدم دیگری که می‌توان برداشت ساخت سالن‌های نمایش در مدارس و اختصاص دادن ساعاتی از برنامه کودکان به اجرا و تماشای نمایش است. در این سالها با این واقعیت روبه رو شدم که از طرف مسئولان هم نگاه و توجهی که باید به نمایش کودکان نمی‌شود و همین امر پله پله فعالیت در این عرصه را با مشکلات فراوانی مواجه می‌کند. در حال حاضر یافتن اسپانسر و فعالیت‌های تبلیغاتی برای این نمایش‌ها با مشکلات فراوانی رو به رو است که هنرمندان جوان بدون کمک مسئولان دولتی قادر به رفع این مشکلات نیستند و در واقع نقش و اثری هم که دولت می‌تواند داشته باشد بسیار بیشتر از هنرمندان خواهد بود و در صورت رفع نشدن این موانع به خصوص مشکلات مالی، این هنرمندان هستند که در یک دایره بسته می‌چرخند.
همچنین برای پیشرفت این نمایش‌ها پیشکسوتان این عرضه نقش بسزایی دارند. اگر آنها از هنرمندان حمایت کنند و مخاطبان خود را با هنرمندان جوان‌تر و آثارشان آشنا کنند اقشار مختلف بیشتر به سمت این اجراها جذب می‌شوند و چنین رویکردی جدا از پیشبرد مقاصد مالی سبب دلگرمی بیشتر جوانان هنرمند می‌شود. در این صورت است که هنرمندان هم می‌توانند از بعضی از کمبودها چشم پوشی کنند و با انگیزه بیشتری به فعالیت‌های خود ادامه دهند.
نمایش «د، اول دارکوب» از سوم دی ماه به مدت یک ماه هر روز به غیر از سه شنبه‌ها، ساعت 16 در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه می‌رود.
سیامک احصایی، امیر جنانی، سعید چنگیزیان، سینا رازانی، محسن رستگار، علی سرابی، کاظم سیاحی، نگار عابدی، داریوش فائزی، بهنام تشکر و جواد نمکی در این نمایش به عنوان صداپیشه هنرنمایی می‌کنند.
