آشکارگی انحصارطلبی غرب در زیرسوال بردن آژانس توسط «رویترز»

گروه بین الملل، خبرگزاری انگلیسی رویترز در گزارشی تاکید کرد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی توان تضمین دادن درباره صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای هیچ کشوری را ندارد.
 
به گزارش بولتن نیوز، درحالی که قرار است دور جدید مذاکرات ایران و گروه 5+1 از روز 15 ژانویه در ژنو آغاز شود، خبرگزاری رویترز که بارها پیش از این خبرهای جهت دار از مذاکرات منتشر کرده بود، این بار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را به بهانه ناتوانی در تضمین دادن درباره صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای کشورهای عضو، هدف جوسازی رسانه‌ای قرار داد، اقدامی که به روشنی نشان دهندۀ تلاش این خبرگزاری در چارچوب بالابردن سطح درخواست ها از ایران در قبال برنامه هسته‌ای است.
 
در گزارش رویترز آمده است: یکی از بزرگترین موانع در راه رسیدن به توافق هسته‌ای ایران و گروه 5+1 آن است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای خود هدف غیرممکنی را تعیین کرده که آن راستی آزمایی ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران است. اما آژانس نه تنها درباره ایران بلکه درباره هیچ کشور دیگری نمی‌تواند این راستی آزمایی را انجام دهد».
 
در ادامه این گزارش باز هم ایران به «تلاش احتمالی مخفی برای تولید سلاح اتمی» متهم می‌شود. رویترز می‌نویسد: «مهم نیست که تا چه حد دیدگاه آژانس دقیق باشد چون برای مثال ممکن است برخی از دانشمندان یا مهندسان ایرانی همیشه این امکان را دارند که به دنبال طراحی بمب با اطلاع و یا بدون اطلاع حکومت ایران باشند. بنابراین هیچ کسی نمی‌تواند ثابت کند که تمامی فعالیت‌های هسته‌ای در ایران صرفا صلح‌آمیز است».
 
رویترز می‌نویسد: «پس از آنکه دور آخر گفت‌وگوهای هسته ای به پایان رسید، یوکیا آمانو مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گفتگو با شبکه سی‌ان‌ان گفت که آژانس هنوز نتوانسته تضمین بدهد که تمامی فعالیت‌های هسته‌ای ایران برای مقاصد صلح‌آمیز است.
 
آمانو این جمله را چهار بار در این مصاحبه کوتاه تکرار کرد اما او به این موضوع اشاره‌ای نکرد که ایران در این باره منحصر بفرد نیست. آژانس قادر نیست ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای آرژانتین، برزیل و 51 کشور دیگر را تضمین کند.
 
در ادامه گزارش این خبرگزاری غربی آمده است: آژانس تایید کرده که اختیارات قانونی‌اش در پیگیری راستی ‌آزمایی فعالیت احتمالی مربوط به تسلیحات اتمی محدود است مگر آنکه مواد هسته‌ای در کار باشد. این سازمان می‌تواند به دنبال همکاری داوطلبانه امضا کنندگان باشد تا فراتر از این معیار را انجام دهند اما این موضوع حتی اساس قانونی یا قابلیت فنی برای راستی آزمایی این موضوع را ندارد که تمامی فعالیت‌های هسته‌ای در هر کشوری صلح آمیز است.
 
رویترز می‌افزاید: «آژانس توانایی فنی، مالی و انسانی بررسی فعالیت‌ تسلیحات هسته‌ای کشورهای عضو را ندارد در این زمینه آژانس نیروی انسانی، بودجه و مهارت‌های فنی تخصصی برای بررسی فعالیت‌های تسلیحاتی هسته‌ای کشورهای امضا کننده را دارد».
 
در ادامه گزارش به تاسیسات پارچین اشاره و بیان می‌شود: «قسمت اعظم بحث ایران و آژانس، درباره دسترسی به سایت نظامی پارچین بوده که البته آژانس دوبار از آنجا بازدیدکرد و هیچ چیز نگران‌کننده‌ای پیدا نکرد اما حالا آژانس می‌گوید که از طریق منبع ناشناسی به اطلاع یافته که اتاق مهار انفجاری در پارچین وجود دارد که ممکن است به تحقیقات هسته‌ای نظامی ارتباط داشته باشد و به همین دلیل درخواست بازدید مجدد از سایت را مطرح کرده است.»
 
رویترز با بیان کاستی‌ها و ضعفهای پرسنلی، مالی و اطلاعاتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌نویسد: «اگر تحقیقات گسترده‌تری درباره برنامه تحقیق ایران یا هر کشور دیگری در خصوص سلاحهای اتمی در گذشته مورد درخواست باشد، قدرتهای جهانی باید سازمانی تشکیل دهند که دانش فنی سلاحهای اتمی را و نیز صلاحیت و ماموریت قانونی برای انجام این کار(تحقیق) داشته باشد چرا که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هیچ کدام از این موارد را ندارد».

به هر تفسیر به نظر می رسد، اين ادعای رويترز به معنای زيرسوال بردن ماهيت آژانس و رويكردی در راستای انحصارطلبی همیشگی غرب است.

این درحالی است که این خبرگزاری انگلیسی در سال های اخیر تلاش گسترده ای در راستای انحصارطلبی رهبران غربی انجام داده و باوجود آن که همواره خود را رسانه ای بی طرف معرفی می کند، روزی نیست که با انتشار گزارش های جهت دار، به اقدامات سیاسی در راستای اهداف سرمایه داری غربی یاری نرساند.

گفتنی است در یکی دو دهۀ اخیر با بالاگرفتن قدرت شرکت های چندملیتی و عظمت یافتن بیش از حد برخی رسانه ها و خبرگزاری ها، این شرکت ها که معمولاً بخش قابل توجهی از سهامشان در اختیار صهیونیست های امریکایی است، به صورت رسمی وارد فعالیت های سیاسی شده و برخلاف آنچه بنابر قانون می بایست عمل کنند، در بسیاری از مناسبات سیاسی و بین المللی تاثیر می گذارند.


گفتنی است، چندی پیش همین خبرگزاری انگلیسی برای جلوگیری از اقدام مشابهی که توسط شرکت امریکایی گوگل صورت گرفته بود، به یک باره به یاد رسالت رسانه ای و خبری اش افتاد و در سلسه گزارش هایی سعی در رسوا نمودن گوگل داشت.

در آن مورد خاص شرکت امریکایی «گوگل» با بازیگردانی خبرگزاری انگلیسی «رویترز»، ازسوی ده ها شرکت اروپایی و همین طور کمیسیون اروپایی وابسته به اتحادیۀ اروپا به انحصارطلبی تجاری متهم شده بود و این شرکت ها مدعی بودند، گوگل در صورت جستجوی کلیدواژه های مختلف ابتدا خدمات وابسته به خود را نمایش داده و سپس خدمات دیگر شرکت ها را در دسترس قرار می دهد.

این درحالی است که سیاستمداران اروپایی بارها هشدار داده اند که «گوگل» و دیگر شرکت های فناوری آمریکایی کنترل صنعت اینترنت را در این قاره در دست گرفته اند و باید راه هایی برای محدود کردن قدرت این شرکت ها یافته شود.

با این همه چنان که به روشنی قابل مشاهده است، آنجا که منافع تجاری و اقتصادی این کشورهای اروپایی به میان می آید، به یکباره مهمترین متحدشان (آمریکا) را نیز فراموش کرده و حتی حاضر می شوند علیه آن اقامۀ دعوا کنند و بدتر از آن به جنجال ها و حاشیه سازی های رسانه ای روی بیاورند و این رویکردی است که ازقضا طرف امریکایی نیز نه تنها در قبال متحدان اروپایی که در مواردی حتی در قبال مهمترین متحد جهانی اش، یعنی رژیم صهیونیستی نیز انجام داده و شاهد چنین رویکرد مشابهی از سوی مقامات تل آویو علیه مقامات کاخ سفید نیز بوده ایم.

به هر تفسیر، آنچه مسلم است این است که تمامی مناسبات دنیای سرمایه داری بر پایۀ پول و سرمایه می چرخد و با این حال این کشورها و امروزه حتی تعدادی بازیگر جدید سیاسی همچون خبرگزاری ها و شرکت های بزرگ چندملیتی نیز علناً اقدام به اتخاذ هر رویکردی در راستای اهداف سیاسی و اقتصادی شان می کنند و به نظر می رسد، در چنین شرایطی دیگر آنچه ازسوی این رسانه ها به عنوان پیام مطرح می شود، اهمیت ندارد و آنچنان که «مارشال مک لوهان»، جامعه شناس و نظریه پرداز مهم رسانه و فرهنگ در قرن بیستم و واضع مفهوم «دهکدهٔ جهانی» به درستی اشاره می کند: «رسانه خود پیام است»!