صريح و صميمى با رئيس جمهور
گروه سیاسی - محمدتقی فرجی، رئيس جمهور روحانى، در نخستين همايش اقتصاد ايران، به دو نكته مهم سياسى اشاره كرده است. اكنون من مى كوشم در مقام نقد اشارات ايشان، پيرامون اين دو مهم، به دو مهمتر، اشارتى كوتاه و گويا داشته باشم و هر يك از اين دو مورد، مورد مناقشه را در چالش هاى جديد، مورد واكاوى و باز تعريف قرار دهم، تا چه مقبول افتد و چه در نظر آيد!؟
اول، آرمان ما به سانتريفيوژ وصل نيست!
به گزارش بولتن نیوز، بله همانگونه كه رئيس جمهور مى گويد، آرمان ما به سانتريفيوژ وصل نيست، كما اينكه قلب و ذهن ما هم، عليرغم نظر ايشان، آرمان ما نيست. و بيش و پيش از اين، مديريت و اقتصاد و سياست و دولت و فراتر از همه اينها، حتى حكومت اسلامى، به عنوان فلسفه عملى فقه نيز، آرمان ما نيست، بلكه سانتريفيوژ و اهم امهات آنچه مى گويند و مى گوييم، تنها ابزار و وسيله اى براى جانبدارى از مكتب اسلام به عنوان آرمان مكتبى ما است، همين و بس. اگر تكنولوژى و صنايع نظامى و ساخت موشك و دست يابى به زراتخانه هاى فوق پيش رفته، هيچ يك موجب امنيت ملى و اقتدار اين ملك و ملت نيست، پس ملزومات امنيت ملى و اقتدار كشور كدام است!؟ مگر نه اين است كه توانمندى هاى دفاعى و آزمايش موشك هاى دور برد و نگرانى دشمن از افزايش سقف سانتريفيوژ و شائبه دستيابى جمهورى اسلامى ايران به قدرت هسته اى، باعث شده است كه امروز دنيا در قامت قدرت هاى جهانى و در مقياس بين المللى، در مقابل ايران زانو مى زند و تيم منتخب جهان، در مقابل تيم كشورمان به ميدان رفته است!؟ نامه استمداد رئيس جمهمورى ايالات متحده به مقام رهبرى، در حقيقت دراز كردن دست نياز به درگاه بى نياز بود. زيرا كسانى كه با الفباى سياست و معادلات سياسى آشنايى دارند، مى دانند در بحران هاى اخير سوريه و لبنان و فلسطين و عراق و در مبارزه بى امان با گروه هاى تروريستى تا بن و دندان مسلح، اگر ايران و به طور مشخص، تشريك مشايى سپاه پاسداران نبود، به راستى امروز و فرداى اين مناطق حساس و استراتژيك خاورميانه، لاجرم به چه سرنوشتى محكوم مى بود!؟ آقاى رئيس جمهور و بويژه دستگاه ديپلماسى كشورمان، نيك مى دانند كه قدرت هاى جهانى و أعضاء گروه ١+٥ قبل از ارتقاء سطح قدرت و توانمندى دفاعى جمهورى اسلامى ايران، در بر خورد با ما، مستمرأ از گزينه نظامى، تهديد و زبان زور استفاده مى كردند، يعنى به نوعى، با القاء و ائمال نظريه فشار از پايين و چانه زنى از بالا، مى خواستند دكترين نظامى خود را به ايران تحميل و ما را وادار به عقب نشينى از مواضع بحق خود نمايند. اما امروز كه قدرت هاى جهانى و در رأس آن أمريكا و انگليس، به ايستادگى، پيشرفت و توسعه خيره كننده ملت ايران، در پرتو استقلال، اقتصاد مقاومتى، قدرت نظامى و خود باورى، وقوف پيدا كرده است، از زبان زور، استفاده حداقلى مى كنند و تمامأ، تمامى سعى خود را معطوف به توافق هسته يا ايران مى نمايند!؟ از اين رو، پر واضح و معلوم و مبرهن است، همانگونه كه رئيس جمهورى گفته است و ما هم مى پذيريم، سانتريفيوژ به خودى خود، به آرمان ما وصل نيست، اما يقينأ به عنوان ابزار آرمان ما، يعنى مكتب اسلام و جمهورى اسلامى ايران مطرح است.
دوم، بايد شرايط رفراندوم را فراهم كنيم.
اساسأ بايد ببينيم، بحث رفراندوم چرا و چگونه از سوى رئيس جمهورى و از تريبون عمومى بيان مى شود!؟ رئيس جمهور به عنوان مسئول اجراى قانون اساسى، بيش از هر مسئول ديگرى مى داند كه در كشور و نظامى كه بيش از سه ده از عمر خود را پشت سر مى گذارد و در اين مدت نه چندان كوتاه، كشور اكثريت قريب به اتفاق مكانيسم ها و شئون قانونى و دموكراتيك مبتنى بر مردم سالارى دينى را طبق اصول مترقى و متقن اسلام و مواد قانون اساسى، تجربه كرده و رفراندوم بزرگ رأى نزديك به صد در صدى به جمهورى اسلامى را در كارنامه خود دارد و نيز، ده ها اتنخابات ديگر برگزار كرده است، اكنون در پى كدام خلاء جدى و نارسايى ملموس، بايد در پى فراهم آوردن شرايط رفراندوم باشد!؟ درست است كه رئيس جمهورى، حد اقل در اين نطق خود، مشخصأ اشاره روشنى به باب، يا ابواب مورد نظر، براى انجام همه پرسى ندارد، اما فهم زيادى نمى خواهد كه ما بفهميم، از فتح باب هر يك از أبواب مورد مناقشه، استعداد بد فهمى مى شود، زيرا در نظام دينى مبتنى بر اسلام و برخوردار از قانون اساسى و سى سال تجربه مديريت خرد و كلان و داراى مقامات و مسئولينى كه از شخص رهبرى، تا سران قوا و نمايندگان مجلس و اعضاى شوراها، همه به طور مستقيم و يا غير مستقيم توسط مردم و با مراجعه به آراء اكثريت انتخاب مى شوند، به راستى چه حاجت به طرح مباحث خام و مطالعه نشده اى، چون پيشنهاد انجام رفراندوم، آن هم از طريق تريبون عمومى است!؟ لو فرض كه يكى از مرادهاى ايشان مبنى بر همه پرسى و مراجعه به رأى مردم، مسئله توافق هسته اى باشد، اولأ در كدام يك از كشورهاى گروه موصوف به ١+٥ كه از قضاء به زعم خود، از طرف جهان با ايران مذاكره مى كنند و خود را مهد آزادى و تنديس دموكراسى معرفى مى كنند، مثلأ براى توافق و يا عدم توافق با ما، در جستجوى همه پرسى هستند!؟ ثانيأ در كشورى كه نمايندگان مجلس و رئيس جمهور آن، مستقيمأ با رأى مردم انتخاب مى شوند و منتخب ملت، از طرف همه ملت، اعم از اينكه برخى به ايشان رأى نداده باشند، وظيفه مى يابند، به سوگند خود وفادار و از حقوق مردم دفاع نمايند، توهم همه پرسى، چرا و چگونه مطرح
مى گردد!؟ آقاى رئيس جمهور! گرچه مى دانم شما سخت گرفتار اداره امور كشور و در گير معيشت و تمشيت ملت و مهمتر از آن، همچنان مشغول آناليز وعده هاى انتخاباتى خود به مردم هستيد، اما من به جنابعالى توصيه مى كنم،
حداقل به ديدگاه هاى خود، قبل از مسئوليت رياست جمهورى، نسبت به عملكرد و گفتمان رئيس جمهورى پيشين و دولت ايشان، نيم نگاهى بيافكنيد، تا ببينيد تفاوت راه از كجا، تا به كجا بوده است !؟ و آيا اين فاصله ماهوى، رفته رفته، كمتر و و كمتر، نمى شود!؟ فراموش نمى كنم كه يكى از بيشترين نقدها به رئيس جمهور قبلى، از جمله توسط رئيس جمهور فعلى، اين بود كه او هرگاه مى خواست اشكالى را لا پوشانى نمايد و يا از زير بار قولى بگريزد، با سياست فرافكنى و فرار به جلو، يك موضوع فرعى را از تريبون هاى عمومى مطرح مى كرد، تا مردم از يك مسئله اصلى غافل شوند!!
آيا دو خط به ظاهر موازى رئيس جمهور فعلى و رئيس جمهور قبلى، سرانجام به يك خط، ختم نخواهد شد!؟ پاسخ به اين سؤال و البته سؤالاتى ديگر را به آينده اى نه چندان دير و دور موكول مى كنيم.
اول، آرمان ما به سانتريفيوژ وصل نيست!
به گزارش بولتن نیوز، بله همانگونه كه رئيس جمهور مى گويد، آرمان ما به سانتريفيوژ وصل نيست، كما اينكه قلب و ذهن ما هم، عليرغم نظر ايشان، آرمان ما نيست. و بيش و پيش از اين، مديريت و اقتصاد و سياست و دولت و فراتر از همه اينها، حتى حكومت اسلامى، به عنوان فلسفه عملى فقه نيز، آرمان ما نيست، بلكه سانتريفيوژ و اهم امهات آنچه مى گويند و مى گوييم، تنها ابزار و وسيله اى براى جانبدارى از مكتب اسلام به عنوان آرمان مكتبى ما است، همين و بس. اگر تكنولوژى و صنايع نظامى و ساخت موشك و دست يابى به زراتخانه هاى فوق پيش رفته، هيچ يك موجب امنيت ملى و اقتدار اين ملك و ملت نيست، پس ملزومات امنيت ملى و اقتدار كشور كدام است!؟ مگر نه اين است كه توانمندى هاى دفاعى و آزمايش موشك هاى دور برد و نگرانى دشمن از افزايش سقف سانتريفيوژ و شائبه دستيابى جمهورى اسلامى ايران به قدرت هسته اى، باعث شده است كه امروز دنيا در قامت قدرت هاى جهانى و در مقياس بين المللى، در مقابل ايران زانو مى زند و تيم منتخب جهان، در مقابل تيم كشورمان به ميدان رفته است!؟ نامه استمداد رئيس جمهمورى ايالات متحده به مقام رهبرى، در حقيقت دراز كردن دست نياز به درگاه بى نياز بود. زيرا كسانى كه با الفباى سياست و معادلات سياسى آشنايى دارند، مى دانند در بحران هاى اخير سوريه و لبنان و فلسطين و عراق و در مبارزه بى امان با گروه هاى تروريستى تا بن و دندان مسلح، اگر ايران و به طور مشخص، تشريك مشايى سپاه پاسداران نبود، به راستى امروز و فرداى اين مناطق حساس و استراتژيك خاورميانه، لاجرم به چه سرنوشتى محكوم مى بود!؟ آقاى رئيس جمهور و بويژه دستگاه ديپلماسى كشورمان، نيك مى دانند كه قدرت هاى جهانى و أعضاء گروه ١+٥ قبل از ارتقاء سطح قدرت و توانمندى دفاعى جمهورى اسلامى ايران، در بر خورد با ما، مستمرأ از گزينه نظامى، تهديد و زبان زور استفاده مى كردند، يعنى به نوعى، با القاء و ائمال نظريه فشار از پايين و چانه زنى از بالا، مى خواستند دكترين نظامى خود را به ايران تحميل و ما را وادار به عقب نشينى از مواضع بحق خود نمايند. اما امروز كه قدرت هاى جهانى و در رأس آن أمريكا و انگليس، به ايستادگى، پيشرفت و توسعه خيره كننده ملت ايران، در پرتو استقلال، اقتصاد مقاومتى، قدرت نظامى و خود باورى، وقوف پيدا كرده است، از زبان زور، استفاده حداقلى مى كنند و تمامأ، تمامى سعى خود را معطوف به توافق هسته يا ايران مى نمايند!؟ از اين رو، پر واضح و معلوم و مبرهن است، همانگونه كه رئيس جمهورى گفته است و ما هم مى پذيريم، سانتريفيوژ به خودى خود، به آرمان ما وصل نيست، اما يقينأ به عنوان ابزار آرمان ما، يعنى مكتب اسلام و جمهورى اسلامى ايران مطرح است.
دوم، بايد شرايط رفراندوم را فراهم كنيم.
اساسأ بايد ببينيم، بحث رفراندوم چرا و چگونه از سوى رئيس جمهورى و از تريبون عمومى بيان مى شود!؟ رئيس جمهور به عنوان مسئول اجراى قانون اساسى، بيش از هر مسئول ديگرى مى داند كه در كشور و نظامى كه بيش از سه ده از عمر خود را پشت سر مى گذارد و در اين مدت نه چندان كوتاه، كشور اكثريت قريب به اتفاق مكانيسم ها و شئون قانونى و دموكراتيك مبتنى بر مردم سالارى دينى را طبق اصول مترقى و متقن اسلام و مواد قانون اساسى، تجربه كرده و رفراندوم بزرگ رأى نزديك به صد در صدى به جمهورى اسلامى را در كارنامه خود دارد و نيز، ده ها اتنخابات ديگر برگزار كرده است، اكنون در پى كدام خلاء جدى و نارسايى ملموس، بايد در پى فراهم آوردن شرايط رفراندوم باشد!؟ درست است كه رئيس جمهورى، حد اقل در اين نطق خود، مشخصأ اشاره روشنى به باب، يا ابواب مورد نظر، براى انجام همه پرسى ندارد، اما فهم زيادى نمى خواهد كه ما بفهميم، از فتح باب هر يك از أبواب مورد مناقشه، استعداد بد فهمى مى شود، زيرا در نظام دينى مبتنى بر اسلام و برخوردار از قانون اساسى و سى سال تجربه مديريت خرد و كلان و داراى مقامات و مسئولينى كه از شخص رهبرى، تا سران قوا و نمايندگان مجلس و اعضاى شوراها، همه به طور مستقيم و يا غير مستقيم توسط مردم و با مراجعه به آراء اكثريت انتخاب مى شوند، به راستى چه حاجت به طرح مباحث خام و مطالعه نشده اى، چون پيشنهاد انجام رفراندوم، آن هم از طريق تريبون عمومى است!؟ لو فرض كه يكى از مرادهاى ايشان مبنى بر همه پرسى و مراجعه به رأى مردم، مسئله توافق هسته اى باشد، اولأ در كدام يك از كشورهاى گروه موصوف به ١+٥ كه از قضاء به زعم خود، از طرف جهان با ايران مذاكره مى كنند و خود را مهد آزادى و تنديس دموكراسى معرفى مى كنند، مثلأ براى توافق و يا عدم توافق با ما، در جستجوى همه پرسى هستند!؟ ثانيأ در كشورى كه نمايندگان مجلس و رئيس جمهور آن، مستقيمأ با رأى مردم انتخاب مى شوند و منتخب ملت، از طرف همه ملت، اعم از اينكه برخى به ايشان رأى نداده باشند، وظيفه مى يابند، به سوگند خود وفادار و از حقوق مردم دفاع نمايند، توهم همه پرسى، چرا و چگونه مطرح
مى گردد!؟ آقاى رئيس جمهور! گرچه مى دانم شما سخت گرفتار اداره امور كشور و در گير معيشت و تمشيت ملت و مهمتر از آن، همچنان مشغول آناليز وعده هاى انتخاباتى خود به مردم هستيد، اما من به جنابعالى توصيه مى كنم،
حداقل به ديدگاه هاى خود، قبل از مسئوليت رياست جمهورى، نسبت به عملكرد و گفتمان رئيس جمهورى پيشين و دولت ايشان، نيم نگاهى بيافكنيد، تا ببينيد تفاوت راه از كجا، تا به كجا بوده است !؟ و آيا اين فاصله ماهوى، رفته رفته، كمتر و و كمتر، نمى شود!؟ فراموش نمى كنم كه يكى از بيشترين نقدها به رئيس جمهور قبلى، از جمله توسط رئيس جمهور فعلى، اين بود كه او هرگاه مى خواست اشكالى را لا پوشانى نمايد و يا از زير بار قولى بگريزد، با سياست فرافكنى و فرار به جلو، يك موضوع فرعى را از تريبون هاى عمومى مطرح مى كرد، تا مردم از يك مسئله اصلى غافل شوند!!
آيا دو خط به ظاهر موازى رئيس جمهور فعلى و رئيس جمهور قبلى، سرانجام به يك خط، ختم نخواهد شد!؟ پاسخ به اين سؤال و البته سؤالاتى ديگر را به آينده اى نه چندان دير و دور موكول مى كنيم.
به سرکشی خود ای سرو جويبار مناز
که گر بدو رسی از شرم سر فروداری
دم از ممالک خوبی چو آفتاب زدن
تو را رسد که غلامان ماه رو داری
قبای حسن فروشی تو را برازد و بس
که همچو گل همه آيين رنگ و بو داری
ز کنج صومعه حافظ مجوی گوهر عشق
قدم برون نه اگر ميل جست و جو داری
که گر بدو رسی از شرم سر فروداری
دم از ممالک خوبی چو آفتاب زدن
تو را رسد که غلامان ماه رو داری
قبای حسن فروشی تو را برازد و بس
که همچو گل همه آيين رنگ و بو داری
ز کنج صومعه حافظ مجوی گوهر عشق
قدم برون نه اگر ميل جست و جو داری
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
