به گزارش بولتن نیوز، نمایش «قطع دست در اسپوکن» به
نویسندگی مارتین مک دونا و کارگردانی دانیال خجسته اجراهای عمومی خود را از
11 دی ماه جاری در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان آغاز کرده است.
این
نمایش داستان کارمایکل قاتلی روان پریش و سالخورده است که در دوران جوانی
دست چپش به صورت وحشیانه ای توسط عده ای بی نام و نشان قطع می شود. او پس
از 27 سال جست و جو به دنبال دستش، خود را در هتلی با یک مسئول پذیرش فضول و
جان بر کف به نام مروین و یک زوج کلاه بردار ناشی با نام تبی مرلین که
ادعا می کنند دست او را پیدا کرده اند، می یابد.
بازیگران این نمایش نادر فلاح، وحید راد، ندا جبرائیلی و امین طباطبایی هستند.
این اثر نمایشی از 11 دی ماه هر روز به جز شنبه ها ساعت 18 در خانه هنرمندان، سالن استاد انتظامی اجرا می شود.
کارگردان نمایش قطع دست در اسپوکن می گوید نامتعارف بودن این آدمها از آنجا که شبیه به آدمهای عادی نیستند خیلی برای من جذاب است.
دانیال
خجسته کارگردان نمایش قطع دست در اسپوکن که تا 30 دی در سالن استاد
انتظامی خانه هنرمندان به روی صحنه می رود در گفت و گویی با خبرنگار حوزه
تئاتر ایرنا درباره این نمایش توضیحاتی داد که از نظرتان می گذرد.
**چه چیز باعث شد تا نمایشی از مارتین دانا را برای اجرا انتخاب کنید؟
من
به دلیل علاقه ای که به مارتین مک دانا دارم چند تا از نمایشنامه های او
را ترجمه کردم و حتی فیلمنامه اینگوژ را هم به نمایشنامه تبدیل کردم. به
نظرم دنیاهای ما به هم نزدیک است و شاید از دیوانگی ها و تفاوت های شخصیتی
کاراکترهای مک دانا خوشم می آید و احساس قرابت بیشتری با آنها دارم.
**خشونت موجود در متنهای مک دانا برای شما جذاب است؟
آثار
مک دانا بیشتر کمدی سیاه است و به مسئله خشونت از منظری کمیک نظر دارد و
در واقع خشونت در آثار وی به سخره گرفته می شود و نامتعارف بودن این آدمها
از آنجا که شبیه به آدمهای عادی نیستند خیلی برای من جذاب است.
**چقدر به متن اصلی وفادار بودید؟
من
سعی کردم تا حد زیادی به متن اصلی وفادار بمانم و آنچه اجرا می شود تا 90
درصد به متن اصلی نزدیک است و از آنجا که تا به حال از این نویسنده تنها دو
اثر در ایران به روی صحنه رفته است مخاطبان شاید خیلی با آثاری از این دست
آشنا نباشند و من هم دوست داشتم این آشنایی از این طریق ایجاد شود و البته
هر کارگردانی دوست دارد برداشت های شخصی خود را هم داشته باشد.
**قطع دست در اسپوکن در نمایش شما به شکلی اجرا می شود؟
المانهای
تکنولوژیکی و ارتباطی را اضافه کردیم که آنها را از درون خود متن بیرون
کشیدیم و به لحاظ لباس هم سعی کردیم از رنگ های شارپ استفاده کنیم چون به
جنس نمایش ما جور است و درباره طراحی صحنه هم سعی کردیم فضایی را ایجاد
کنیم که اینگونه القا شود که این اتفاق می تواند در هر جایی رخ بدهد و یک
فضای تبلیغاتی با لامپهای نئون و رنگهای پاپ آرت ایجاد کردیم ولی در متن
اصلی یک هتل درب و داغان در یکی از شهرهای کوچک امریکا را داریم ولی ما سعی
کردیم فضایی از یک مکان در یک کلانشهر را نشان دهیم.
**فکر نمی کنید به طور کلی اگر اسامی، مکان ها و شخصیت ها ایرانی می شد در ارتباط بهتر تماشاگر موثرتر بود؟
به
نظرم اصلا نیازی به این مسئله نبود چون آنقدر لحن و زبان را روان کرده ایم
که مخاطب احساس می کند با چند جوان در شهر تهران مواجه است.
گفت و گو از جواد فیاض محرمی