حقوق شهروندي، بهانه اي براي آن كه خودشان سانسور نشوند!

گروه سياسي - روزنامه اينترنتي راه ديگر در شماره 26 آذر 93 در مطلبي با عنوان در "حقوق شهروندى” خود سانسورى نکنیم به قلم محمدتقی کروبی به موضوع حقوق شهروندي فرقه بهائیان پرداخته است.

 

به گزارش بولتن نيوز، كروبي در اين مقاله با اشاره به سخنان  آیت الله بجنوردی در باب حقوق شهروندی بهائیان در خبرگزاری فارس نوشته است: اصل نوزدهم قانون اساسی با صراحت می گوید: "مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ ، نژاد ، زبان و مانند این ها سبب امتیاز نخواهد بود.”

وي افزود: عبارت "مانند اینها” در اصول قانون اساسي،  تمثیلی بکار رفته و شامل عقاید و باورها می گردد. برخی تصور می کنند که حقوق شهروندی را حکومت ایجاد می کند،حکومت ایجاد کننده این حقوق نیست، حکومت صرفا ملزم به رعایت و حمایت از آن است. برخورداری از حقوق شهروندی حق همه ی افراد است و نادیده گرفتن حقوق بنیادین آنان معنایی جز تعدی به این حقوق را نداشته و ندارد.

كروبي نوشته است:  انکار توحید هم مانع برخورداری از این حقوق نبوده. خلط موضوع نشود، اینجا سخن از بطلان عقیده، باور و یا آئینی نیست، سخن از برخورداری از حقوق بنیادین نظیر حق تحصیل و آموزش و کار است. 

در اين رابطه محمد تقي كروبي بايد توجه داشته باشد كه اولا اين پرسش وجود دارد كه چرا در دوره هاي قبل، دوره اصلاحات، يا قبل از آن، از فرقه هاي مختلف دفاع نمي كرديد و حالا چه وضعيتي ايجاد شده كه حمايت از يك اقليت و يك فرقه ضاله را مطرح مي كنيد؟

نكته دوم اين است كه اگرچه در اصول قانون اساسي تمام ايرانيان از هر رنگ و نژاد پذيرفته شده واز حقوق شهروندي و اوليه برخوردارند اما در صورتي كه يك گروه يا فرقه، مطالب و مسائل و تحولات و اتفاقاتي را مطرح نمايند كه با قصد تحت فشار قراردادن نظام و كشور و مسلمانان و زير سوال بردن حقوق بشر باشد ، وظيفه حكومت است كه به تحليل موضوع بپردازد و اجازه ندهد كه حقوق اكثريت مردم مسلمان و ساير ايرانيان تضعيف و ناديده گرفته شود. 

نكته ديگر اين است كه در سا لهاي اخير چرا عده اي به اين موضوع علاقه مند شده اند و هر تحول و خبر  و موضوعي را بوغ و كرنا مي كنند تا فشار بر نظام زياد شود؟

آيا در مورد اكثريت مسلمان ايران و مسلمانان منطقه و ظلم داعش و... نيز اينقدر حساسيت وجود دارد؟ آيا بقيه مردم منطقه بيشتر از اين يك گروه يا فرقه برخوردار است؟ چرا مدعيان حقوق بشر به مسائل ديگر در جهان امروز علاقه مند نيستندو تنها موضوع بهائيان ايران مورد نظر آنهاست؟

متاسفانه در تحليل هاي سياسي، بازار افراط و تفريط از هر دو سو گرم است. عده اي براي حفظ مقام و نفوذ و موقعيت سياسي خود، تنها به گروه و جناح خود توجه دارند و خبري از توجه به سايرين نيست و حتي اجازه فعاليت گروه هاي سياسي رقيب را هم در مواردي نمي دهند. اما وقتي به دلايلي با اشتباهات خط و مشي سياسي خود، از جامعه حذف مي شوند و به حاشيه مي روند، براي جمع كردن حامي سياسي و جلب نظر ديگران، ادعاهاي حقوق بشري را مطرح مي كنند. اين افراد وقتي در دولت و مجلس بودند از اين اظهارات نداشتند و اصلا فراموش كرده بودند كه ايران سرزمين اقوام و مذاهب مختلف است! اما حالا اينها را بهانه كرده اند تا فشار بر نظام وارد كنند.

سابقه بسياري از افرادي كه امروزه در خارج كشور، اروپا و آمريكا در رسانه هاي مختلف در ارتباط با حقوق شهروندي، حقوق بشر و حقوق بهائيان باهدف تحت فشار قراردادن نظام جمهوري اسلامي و دولت روحاني، فعاليت مي كنند كاملا روشن است. اين افراد قبل از مهاجرت و سفر به آمريكا واروپا، قبل از بازداشت به دليل فعاليت هاي سياسي سال هاي 88 به بعد، و قبل از حذف از دايره قدرت سياسي و حزب و گروه و... هرگز در باب حقوق بهائيان مطلبي منتشر نكرده اند و عده اي از آنها برعكس امروز سخن مي گفتند!

جالب است كه حتي برخي از نويسندگان و حاميان حقوق بشر امروز قبل و بعد از انقلاب، خود جزو گروه هاي سياسي بوده اند كه از بهائيان انتقاد مي كردند و... اما امروز حامي حقوق بهائيان شده اند تا از اين طريق، توجه آمريكا و اسرائيل و اروپا و انگليس و... را جلب كنند. 

امروز از حقوق شهروندي سخن مي گويند و از حقوق بشر مي گويند تا فشار بر نظام جمهوري اسلامي را افزايش دهند. 

اين نكات نشان مي دهد كه هدف اصلي اين افراد از طرح حقوق شهروندي و حقوق بشر توجه به حقوق انسان ها نيست بلكه آنها در واقع به دنبال آن هستند تا خود از دايره فعاليت هاي سياسي در داخل و خارج كشور حذف و سانسور نشوند واينها به دنبال طرح مسائل خود و افزايش فشار بر نظام هستند و دغدغه آنها نه بهائيان است نه ساير اقوام و رنگ ها و نژادها...

راهي است براي آن كه خودشان سانسور نشوند. نه اين كه جلوي خودسانسوري را بگيرند!