به گزارش بولتن نیوز به نقل از ورایتی، نامزدهای بخش فیلم خارجی زبان اسکار هشتاد و هفتم شامل «آیدا» از لهستان، «لویاتان» از روسیه، «فورس ماژور» از سوئد، «قصه‌های وحشی» از آرژانتین، «تیمبوکتو» از موریتانی، «نارنگی‌ها» از استونی، «جزیره ذرت» از گرجستان، «متهم» از هلند و «آزادی بخش» از ونزوئلا هستند.
در این فهرست که دیشب اعلام شد نماینده ایران یعنی «امروز» به کارگردانی رضا میرکریمی به مرحله بعد راه نیافت. «چند مترمکعب عشق» ساخته جمشید محمودی که نماینده افغانستان بود، «مردان» ساخته بتین قبادی نماینده عراق و «نبات» نماینده آذربایجان با بازی فاطمه معتمدآریا نیز در میان فیلم های منتخب نیستند.
در مجموع 6 فیلم از اروپا و جمهوری‌های سابق شوروی، دو فیلم از آمریکای لاتین و یک فیلم از آفریقا موفق شده اند به مرحله بعدی راه پیدا کنند.
نماینده لهستان
فيلم «آيدا» كه تاكنون چندين جايزه از جشنواره‌هاي مختلف را به خود اختصاص داده، به عنوان نماينده سينماي لهستان راهي مرحله بعدی اسكار 2015 شد. این فیلم ساخته پاول پاوليكووسكي مخاطبان وسيعي در سراسر جهان كسب كرده و جوایز زیادی نیز تاکنون برده است. این فیلم تنها در آمريكا فروشي 3.5 ميليون دلاري را ثبت كند و فرانسوي‌ها از هواداران سرسخت اين فيلم بوده‌اند.
داستان «آيدا» در اوايل دهه 1960 مي‌گذرد و درباره راهبه‌اي جوان به نام آنا با بازي آگاتا تزوبوچوفسكا است؛ بچه‌اي يتيم كه كشف مي كند يهودي است. این فیلم هفته پیش در بیست و هفتمین دوره جوایز فیلم اروپا برنده جایزه شامل بهترین فیلم، کارگردان و جایزه انتخاب مردم شد.
نماینده روسیه
فیلم «لویاتان» ساخته آندری زویاگینستف که برنده جایزه بهترین فیلمنامه فستیوال فیلم کن شده بود، به عنوان انتخاب رسمی کشور روسیه برای شرکت در بخش فیلم خارجی زبان مراسم اسکار سال 2015 معرفی شد و تعجب همه را در هالیوود برانگیخت. پاول چوخرای کارگردان و عضو کمیته اسکار روسیه گفت: ما این تصمیم را به اتفاق اکثریت آرا گرفتیم.
این انتخاب به این دلیل تکان‌دهنده است که عملا بت‌شکنانه است و شامل صحنه‌ای می‌شود که چند پلیس مست با سلاح‌های ای‌کی-47 خود به پرتره‌های رهبران روسیه شلیک می‌کنند و به شوخی از یکدیگر می‌پرسند که آیا هنوز وقت شلیک کردن به پوتین فرا رسیده است یاخیر.
نماینده ونزوئلا
ونزوئلا با فیلم «آزادی بخش» به مرحله بعدی راه یافته است. این فیلم با بودجه 50 میلیون دلاری درباره زندگی سیمون بولیوار ساخته شده است.
«آزادی بخش» ساخته آلبرتو آرولو و محصول مشترک ونزوئلا و اسپانیا است و زندگی سیمون بولیوار رهبر نظامی و سیاسی را تصویر کرده که اسپانیایی‌ها را در قرن نوزدهم از آمریکای جنوبی بیرون کرد. مشهورترین بازیگر ونزوئلایی یعنی ادگار رامیرز در این فیلم در نقش بولیوار بازی کرده است. فیلمنامه این فیلم را تیموتی جی.سکستون نوشته که با آلفونسو کوارون در نوشتن فیلمنامه «بچه‌های مردان» همکاری کرده بود.
فیلمبردار اسپانیایی ژاوی خیمنز این فیلم را فیلمبرداری کرده و طارق انوار تدوین گر «سخنرانی پادشاه» تدوین آن را برعهده داشته است. نمایش «آزادی بخش» در ونزوئلا از 24 جولای آغاز شد و بیش از 500 هزار بلیت هر روز فروخته است. این فیلم در ماه اکتبر در سینماهای آمریکا به نمایش درآمد.
نماینده سوئد
«فورس ماژور» که در بخش نوعی نگاه جشنواره کن امسال به نمایش درآمد و جایزه ویژه هیات ژوری را دریافت کرد، درامی ساخته روبن اوستلوند درباره هجوم بهمن بر یک خانواده سوئدی است. این خانواده که برای اسکی در تعطیلات راهی کوهستان شده‌اند در بهمن گیر می‌افتند.
این دومین فیلم ساخته اوستلوند است که به عنوان نماینده سینمای سوئد راهی اسکار می‌شود. در سال 2009 نیز این کارگردان با فیلم «غیرارادی» راهی اسکار شده بود، اما به عنوان نامزد نهایی انتخاب نشد. آخرین باری که سوئد برنده جایزه اسکار خارجی شد در سال 2004 بود که برای فیلمی از کی پولاک با عنوان «آنچنانکه در بهشت است» این جایزه را از آن خود کرده بود.
نماینده موریتانی
«تیمبوکتو» به کارگردانی عبدالرحمان سیساکو اولین نماینده موریتانی در اسکار است. این فیلم که در بخش رقابتی جشنواره کن نمایش داده شد، موفق شد جایزه داوران کلیسای جهانی را از آن خود کند. «تیمبوکتو» که در جشنواره‌های تورنتو و نیویورک هم به نمایش درآمده محصول مشترک فرانسه و موریتانی است.
نماینده آرژانتین
سینمای آرژانتین فیلمی با عنوان «قصه‌های وحشی» به عنوان نماینده این کشور در بخش اسکار خارجی زبان راه یافته است. این فیلم که در جشنواره فیلم گویا در اسپانیا موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم ایبرو-آمریکایی شد، به کارگردانی دامیان زیفرون از محصولات کمپانی پدرو و آگوستین المادوار است. این فیلم هر چند در جشنواره کن نیز حضور یافت اما دست خالی از آنجا بیرون آمد ولی با استقبال منتقدان روبه رو شد. این فیلم در تورنتو نیز توجه زیادی را به خود جلب کرد و به عنوان بهترین شانس آمریکای لاتین برای دریافت اسکار خارجی شناخته شده است.
این فیلم مجموعه‌ای از 6 اپیزود بی‌ارتباط با یکدیگر است که داستان‌هایی درباره واکنش‌های خشونت‌بار را تصویر می‌کند و شماری از بازیگران صاحب نام لاتین در آن بازی کرده‌اند. ریکاردو دارین، اسکار مارتینز، لئوناردو اسباراگلیا، اریکا ریواس و ریتا کورتس از جمله آنها هستند.
نماینده استونی
«نارنگی‌ها» ساخته زازا اوروشادزی که جایزه بهترین فیلم استونیایی را از جشنواره فیلم استونی و جشنواره فیلم ورشو برده دراستانی از سال 1992 را روایت می کند و از مبارزاتی که برای استقلال از گرجستان پشت سر گذاشته شده می گوید. با این حال دو نفر هستند که در این میانه تنها با چیدن تارنگی ها زندگی خود را ادامه می دهند. اما آنها نیز نمی توانند از جنگ دور بمانند.
نماینده گرجستان
«جزیره ذرت» به کارگردانی گیورگی اواشویلی فیلمی کم دیالوگ درباره یک کشاورز سالخورده و نوه اش است. فیلم داستان مردی است که با طبیعت و رقبای انسانی مبارزه می‌کند. این فیلم گوی بلورین بهترین فیلم بخش مسابقه رسمی جشنواره کارلووی واری را دریافت کرده است.
نماینده هلند
«متهم» به کارگردانی پائولا فان در اوست درباره پرستار هلندی معروف به «فرشته مرگ» است که به زندان ابد محکوم شد.
راه نیافتن «خواب زمستانی» ساخته نوری بیلگه جیلان از ترکیه که جایزه نخل طلای جشنواره کن را دریافت کرد و «دو روز، یک شب» ساخته برادران داردن از شگفتی های امسال اسکار است..
آکادمی اسکار اسامی نامزدهای بخش اسکار خارجی را 15 ژانویه اعلام می‌کند و برنده درمراسم اسکار 2015 در تاریخ 22 فوریه معرفی می‌شود.
83 کشور فیلم‌های خود را برای شرکت در بخش فیلم خارجی زبان هشتاد و هفتمین جوایز اسکار ارسال کرده‌اند که شمار آنها به طور مشخص از 76 فیلمی که سال گذشته فرستاده شده بود، پیشی می‌گیرد.
نکته جدید دیگر مراسم امسال این است که علاوه بر نام کشور برنده، نام کارگردان فیلم نیز روی مجسمه اسکار حک خواهد شد.
پنج مدعی نهایی فیلم خارجی زبان روز پانزدهم ماه ژانویه 2015 به همراه نامزدهای تمام بخش‌های دیگر مشخص خواهند شد.
چرا «امروز» به اسکار نرفت/ دیروز همان امروز نیست
«اسکار، فیلم نماینده ایران را نپذیرفت» فیلم مذکور «امروز» ساخته سیدرضا میرکریمی بود؛ خبری که بار دیگر بر رویکرد سیاسی اسکار صحه گذاشت.
«اسکار، فیلم نماینده ایران را نپذیرفت»؛ فیلم مذکور، «امروز»، ساخته سیدرضا میرکریمی بود. این خبر کوتاه و گویا و چندان مهمی نیست و حتما خیلی‌ها (آن‌هایی که از اوضاع و احوال سینمای ایران بی‌خبر نیستند) شانه بالا می‌اندازند که «خب... معلومه این کار رو نبایدم قبول میکردن». چرا؟ چون توجه‌شان به قیافه امروز و کارگردانش است و ذائقه اسکاری‌ها.
فرض
کنید به جای آخرین کار آقای میرکریمی، یکی از همین شاهکارهای جنجالی
سینمای روشنفکرانه و ایران ستیز به اسکار فرستاده می‌شد که در یک‌ساله
اخیر پُر سر و صدا و مورد توجه بوده‌اند. نتیجه چه بود؟ آیا از قبل نمی‌شد
حدس زد که رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور، مملو از تحلیل‌های جور و
واجور درباره این فیلم می‌شدند و کارکردهایش در شناخت فضای فرهنگی-سیاسی
جدید ایران؟ و اگر (و قطعاً) مورد پذیرش قرار می‌گرفت، می‌شد منشا گفتگوهای
بسیار در رابطه سیاسی ایران و آمریکا؟
هنوز از «آرگو» بن افلک خیلی فاصله نگرفته‌ایم؛ زمانی که تصویر پرده تالار دالبی در هالیوود (لُس‌آنجلس)، به حاشیه میهمانی‌ای در کاخ سفید رفت و میشل اوباما (همسر رئیس‌جمهوری آمریکا) روی صفحه ظاهر شده و با شادمانی نام این فیلم را به عنوان بهترین فیلم اسکار ۲۰۱۳ اعلام کرد. از این واضح‌تر می‌شد از افسانه‌ای تخیلی درباره واقعه گروگان‌گیری در سفارت آمریکا در تهران، حمایت سیاسی کرد. جالب‌تر آن‌که در همان وقت، خیلی‌ها در تهران و جاهای دیگر تلاش می‌کردند تا بگویند این فیلم ربطی به انقلاب و جمهوری اسلامی و... ندارد.
حالا هم اسکار یک فیلم دیگر ایرانی را نپذیرفته و این مساله، از زاویه پذیرفته شدن یا نشدن امروز اهمیتی ندارد و چیزی از ارزش‌های آن کم نمی‌کند؛ می‌ماند روسیاهی به زغال و یک دلیل‌اش همین فهرست فیلم‌های پذیرفته شده است:
- «قصه‌های وحشی» ساخته دامیان زیفرون از آرژانتین، فیلمی اپیزودیک با رویکردی انتقادی درباره جامعه امروز آرژانتین و فساد سیاسی، اخلاقی و خشونت در آن.
- «نارنگی‌ها» ساخته زازا اوروشادزی محصول استونی، داستانی در حاشیه جنگ استقلال گرجستان از روسیه. تنها نقطه‌ای که آمریکایی‌ها و روس‌ها در دو دهه اخیر، مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند.
- «آیدا» ساخته پاول پاولیکوفسکی از لهستان، داستانی درباره راهبه‌اي جوان به نام آنا که در جست‌وجو برای هویت خود پی می‌برد که یهودی است.
- «لویاتان» ساخته آندری زویاگینتسف از روسیه، درباره اوضاع و احوال امروز این کشور و صحنه‌ای که این‌گونه روایت شده است: چند پلیس مست با سلاح‌هایشان به پرتره‌های رهبران روسیه شلیک می‌کنند و به شوخی از یکدیگر می‌پرسند: کی وقت شلیک‌کردن به پوتین می‌رسه؟!
- «تیمبوکتو» ساخته عبدالرحمان سیساسکو از موریتانیي، داستان خانواده‌ای که در شهر تیمبوکتو در کشور مالی، زندگی نسبتا آرامی دارند و ناگهان سر و کله گروه‌های تروریستی پیدا می‌شود. همان‌جایی که فرانسوی‌ها، به‌طور مستقیم در آن مداخله نظامی کردند.
این‌ها پنج فیلم از میان ۹ فیلم منتخب است (درباره «آزادی‌بخش» از ونزوئلا، «وضعیت اضطراری» از سوئد، «جزیره ذرت» از گرجستان و «متهم» از هلند هم می‌شود نکاتی را گفت) و روشن است که با چه سبدی از انتخاب‌ها مواجه هستیم.
توقع از اُسکار جز این هم نباید باشد، اما پرسش در توجیهاتی است که مرتباً درباره ادعای جدایی سیاست از هنر و سینما و فرهنگ عرضه می‌شود و مثال‌هایش می‌شود مشی و منش دیروز غربی‌ها که دُم خروس‌‌شان امروز و این‌گونه وقت‌ها کاملا واضح و دیدنی است.
