لازم است که تیم مذاکره کننده نسبت به اظهارات تفرقه افکنانه و تضعیف کننده موضع تیم مذاکره کننده و نظام، واکنش نشان دهند و با ارائه توضیحات و اطلاع رسانی، این قبیل نظرات با اثرات منفی را خنثی نمایند و اجازه ندهند که عده ای اینگونه نظرات را در فضای عمومی و باهدف تضعیف کشور و به نفع دشمن مطرح کنند.
گروه سیاسی - چهارشنبه گذشته، ۲۶ آذر ۱۳۹۳ (۱۷ دسامبر ۲۰۱۴) تالار فردوسی دانشکده ادبیات و زبان فارسی دانشگاه تهران میزبان میزگردی برای بررسی 10 سال مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 با عنوان «درباره یک توافق » بود.
به گزارش بولتن نیوز، چند تن از چهره های نزدیک به طیف های تندروی جریان های اصلاحات با حضور در نشستی در دانشگاه تهران به شکلی کم سابقه دستاوردهای هسته ای کشور را زیر سوال برده و آنها را بی ارزش خواندند.
در این همایش که احمد شیرزاد نماینده اصلاح طلب مجلس ششم، صادق زیباکلام استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و داوود هرمیداس باوند کارشناس مسائل بین المللی در آن حضور داشتند و به میزبانی انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ادبیات و زبان فارسی دانشگاه تهران برگزار شد، اظهاراتی عجیب درباره برنامه هسته ای کشورمان از سوی این عناصر اصلاح طلب مطرح شد.
به دنبال این همایش، واکنش های مختلفی از سوی رسانه ها و کارشناسان و برخی مسوولان و نمایندگان مجلس مطرح شد و در این زمینه اتفاق نظر وجود دارد، که این همایش و سخنرانان آن به دنبال تضعیف موضع کشور در خصوص پرونده هسته ای بوده اند و دستاوردهای دولت ها و مدیران سازمان انرژی هسته ای را در قبل و بعد از انقلاب زیر سوال برده اند.
در این رابطه لازم است که تیم مذاکره کننده نسبت به اظهارات تفرقه افکنانه و تضعیف کننده موضع تیم مذاکره کننده و نظام، واکنش نشان دهند و با ارائه توضیحات و اطلاع رسانی، این قبیل نظرات با اثرات منفی را خنثی نمایند و اجازه ندهند که عده ای اینگونه نظرات را در فضای عمومی و باهدف تضعیف کشور و به نفع دشمن مطرح کنند.
پرسش مهمی که اکنون دولت بویژه وزارت خارجه باید به آن پاسخ بدهد این است که چه عقیده ای درباره این نشست و اظهارات مطرح شده در آن دارد و آیا این اقدام را یک گام بزرگ در جهت تضعیف موضع مذاکراتی ایران ارزیابی می کند یا خیر؟
این امر بویژه از این حیث اهمیت دارد که دولت تاکنون کوچکترین انتقاد از ناحیه اصولگرایان را با توهین آمیز ترین ادبیات ممکن پاسخ داده است.
در این نشست که ظاهرا از سوی انجمن اسلامی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران (نزدیک به حزب غیر قانونی مشارکت) برگزار شده افرادی نظیر احمد شیرزاد، صادق زیباکلام و داوود هرمیداس باوند، سخنانی مطرح کرده اند که نظیر آن را صرفا در ادبیات مقام ها و کارشناسان اسراییلی درباره برنامه هسته ای ایران می توان دید.
به عنوان نمونه، احمد شیرزاد در این نشست گفته است: «کشور ما منابع اورانیوم ناچیزی دارد،۲۰هزار مگاوات برقی که مدعی تولید آن هستیم چیزی جز وابستگی مطلق ما به روسیه ندارد. سؤال ما اینست که اگر ما بجای ۱۰هزار سانتریفیوژ،یک عدد داشته باشیم چه فرقی می کند»؟!
صادق زیباکلام هم گفته است: «هیچ نوآوری علمی در رابطه باهسته ای وجودندارد. می گویند انرژی هسته ای ۲۵۰صنعت بوجودمی آورد، یکی ازآنها رابه من بگویند. اشغال سفارت امریکا، همچنان از منافع ملی قربانی می گیرد»!
گذشته از استدلال های کودکانه مطرح شده در این سخنان که نشان دهنده اوج کم سوادی لیدرهای جریان فتنه در ایران است، سوال اصلی این است که انجمن اسلامی دانشگاه تهران که در سیطره جریان های اصلاح طلب خارج از دانشگاه قرار دارد، در حالی که تیم مذاکره کننده هسته ای در ژنو مشغول مذاکره است، چه هدفی از برگزاری این نشست داشته است؟
برخی اطلاعات موجود نزد «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که اصلاح طلبان حتی سازش های انجام شده از سوی دولت حسن روحانی و تیم وی را هم ناکافی می دانند و معتقدند این دولت باید به طور کامل از صنعت هسته ای صرف نظر کند.
پیش از این برخی اعضای این جریان مامور به جمع آوری اطلاعاتی شده بودند که ثابت کند ضرر تداوم برنامه هسته ای در ایران بیش از سود آن است.
در مجلس ششم نیز همین جریان بدل به سخنگوی امریکا و اسراییل در ایران شده و طرحی ۳ فوریتی را برای تصویب پروتکل الحاقی مطرح کرد که حسن روحانی خود جزو برجسته ترین مخالفان آن بود.
تمام دولت های بعد از انقلاب انرژی هسته ای را پیگیری کرده اند
اهداف توسعه و رشد فناوری هسته ای و ارتقای جایگاه و سطح فناوری، صنعت و اقتصاد کشور از طریق انرژی هسته ای، از سال های قبل از انقلاب در دستور کار دولت های مختلف بوده است و حتی روسای سازمان انرژی هسته ای ایران در قبل از انقلاب، نیز از توسعه برنامه هسته ای ایران دفاع کرده اند و آن را صلح آمیز ارزیابی کرده اند.
براین اساس، باید توجه داشت که سرمایه گذاری در حوزه هسته ای علاوه بر اینکه از قبل از انقلاب شروع شده، تقریبا" از طرف تمام دولت های بعد ازانقلاب نیز پی گیری شده و این اظهارات توهین به همه دولت هاست.
حتی در زمان جنگ، در دوره سازندگی، دوره اصلاحات و دوره دولت احمدی نژاد، موضوع توسعه انرژی هسته ای همواره با قاطعیت و بدون هیچ گونه شبهه ای در دستور کار بوده و متناسب با اولویت های کشور و شرایط بین المللی و داخلی، میزان پیشرفت طرح ها، سایت ها، امور عمرانی و... مورد توجه قرار گرفته است.
لذا این گونه اظهارات از طریق برنامه های عملی قبل و بعد از انقلاب، کاملا رد شده است و کسانی که این گونه مطالب را مطرح می کنند در واقع به تمام متخصصان، مدیران، روسای سازمان انرژی هسته ای و دولت ها، بی احترامی می کنند.
آيا يك دكتر علوم سياسي و استاد دانشگاه حق ندارد كه نظر كارشناسي خود را ارائه دهد؟
آيا نظر ايشان از نظر آن كمونيستي كه بي خدايي را ترويج ميكرد و امام راحل او را نيز در اظهارنظر آزاد مي دانست، سخيف تر است؟
- ابتدأ موضع دولتيان كه سكوت است و به نظر ميرسد از جو ضد هسته اي شدن ايران ناراضي نيستند و اين براي انها از فشار عدم موفقيت در برابر أفكار عمومي ميكاهد .
- نگاهي به تاريخ گذشته و موضع اشرف پهلوي ، مادر شاه ، شاپور ريپورتر و أسد الله علم و أمثالهم در تاريخ ملي شدن نفت در مقابل مصدق و طرف داري از سياست موازنه مثبت انگليس در تقابل با سياست موازنه منفي مصدق در حمايت از ملي شدن نفت نشأن ميدهد كه عوامل اينان در مطبوعات ان زمان همانگونه عمل كردند كه اينان امروز در راه رسيدن ايران به فن اوري هسته اي عمل ميكنند .
- انرژي هسته اي أهرم قدرت جهان امروز است كه مضراتي هم دارد ولي قرار نيست عوامل أنان مضرات انرا براي ما بيان كنند و سود انرا براي حريف بخواهند .