«آقامجتبی»؛ دریادلی که بر دل‌های مردم حکومت می کرد!

گروه مذهبی، درحالی که بسیاری از عاشقان اهل بیت که ماه مبارک رمضان و به ویژه در مراسم شب‌های قدر مسجد جامع بازار تهران شرکت کرده اند، خاطرات معنوی بسیاری با صدا و گفتار ناب حاج‌آقا مجتبی تهرانی دارند، ایام ماه صفر و اربعین سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) نیز برای بسیاری دیگر از خیل عاشقان حضرت سیّدالشهدا در تهران یادآور رجعت فقیه عالیقدر و مجتهد اخلاق آیت‌الله العظمی مجتبی تهرانی است.

به گزارش بولتن نیوز، در آستانه اربعین حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دومین سالگرد رحلت آیت‌الله العظمی حاج شیخ مجتبی تهرانی از طرف بیت معظم‌له صبح امروز پنجشنبه 20 آذرماه در مسجد جامع بازار تهران با حضور شخصیت‌ها و اقشار مختلف مردم برگزارشد به این بهانه ما نیز قصدداریم چندکلامی از بزرگی آن بزرگوار (در حد وسع و توانمان البته) ذکر نموده و یاد آن عزیز را لااقل در دل خودمان بار دیگر زنده کنیم. او که یادش در دل پاکترین و خالص ترین بندگان درگاه الهی و مخلص ترین عاشقان خاندان عصمت و طهارت زنده است و چیست و کجاست افتخار و عزتی والاتر از این؟!

دو سال از شور حضور مردم شهر در تشییع به یادماندنی این عالم ربانی می‌گذرد. شکوهی که در وداع با حاج‌آقا مجتبی(ره) در اذهان دوستداران ایشان به خاطر مانده یادآور کلام دلنشینش بود که می‌گفت: «اگر کسی چشم به دنیا نداشته باشد دل‌های مردم به او جذب می‌شود.»

شاید رمز این شور عظیمی که همواره پای مجلس سخنرانی اش موج می زد و راز دلنشینی کلامش نیز در گروی همین باشد که سخنان او از دل پاکش برمی آمدند و لاجرم ...


در مراسمی که صبح امروز به مناسبت دومین سالگرد عروج ملکوتی ایشان برگزار شد، شخصیت‌هایی چون علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی، حجت‌الاسلام پورمحمدی وزیر دادگستری، آیت‌الله استادی، حجت‌الاسلام هاشمی‌نژاد، انواری رئیس کمیته امداد امام خمینی(ره) و تعدادی از شخصیت‌های کشوری، لشکری، علما، روحانیون، اقشار مختلف مردم و ارادتمندان و دوستداران آن عالم ربانی و فقیه اخلاقی حضور داشتند.

این درحالی است که گرچه امروز ندای «یا ایها العزیز»ش همواره از گوش جان در مسجد بازار شنیده می‌شود اما فقدانش برای رهجویان معارف الهی روز به روز بیشتر رخ می‌نمایاند و به‌تعبیر گران سنگِ مقام معظم رهبری، الحق والانصاف"رحلت ایشان ضایعه‌ای برای حوزه علمیه، روحانیت و جامعۀ مذهبی تهران است و برای همیشه پدیدار گردید."

شایان ذکر است، درحالی که مراسم مشابهی ویژه خواهران نیز امروز در دفتر معظم‌‌له در خیابان بهارستان برپا شد، سخنران مراسم دومین سالگرد رحلت آیت‌الله آقامجتبی تهرانی، آیت‌الله استادی از اعضای جامعۀ مدرسین حوزه علمیه بود و چه شیرین گفت: "هر آدم خوبی نمی‌تواند مرشد ما باشد. اگر کسی عالم، فقیه و دین‌شناس نباشد با وجود خوب بودن شاید حرف‌هایی بزند که واقعیت نداشته باشد. امتیاز آقا مجتبی تهرانی این بود که عرفان، اخلاق و دین را از کتاب و عترت می‌گفت و چیزی از خود به آن نمی‌افزود."

با این همه شاید مهمترین ویژگی "آقامجتبی" آن گونه یار قدیمی و همیشگی اش، مقام معظم رهبری ایشان را خطاب قرار می داد و حتی در مراسم تشییع پیکر پاک معظم‌له که همزمان با اربعین سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، در روز پنجشنبه 14 دی ماه 1391،  از ساعت 8 صبح در مدرسه عالی شهید مطهری واقع در میدان بهارستان انجام گرفته بود، حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای بر پیکر ایشان اقامه نماز فرموده بودند، ولایت مداری ایشان بود که این شیوه از سوی ایشان، برای بسیاری از شاگردان و حتی بزرگان نظام، به عنوان الگویی رفتاری مورد رجوع قرار گرفته است.

او که صدای «واسمع ندایی ...» اش هنوز در گوش جان ما طنین انداز است. آداب دعا را از او آموختیم و دانستیم که در این ایام پُرفیض، فرصت بازگشت به درگاه معبود را غنیمت شماریم. شاید بتوان فراغ «حاج آقا مجتبی» را در دیگر ایام سال باور کرد، اما فراموشی شب های قدر او دشوار است.

شب های احیاء که کاسه های مان خالی بود تا دوباره برایمان «یا ایها العزیز...» بگوید و از مولای مان، «قطب عالم امکان»(عج) بخواهد که تقدیرمان را به بهترین نحو ثبت و ضبط فرماید. افسوس که دیگر میان ما نیست تا مرجعیت و فقاهت را کنار گذارد و با توسل به باطن لیله قدر، برای مان روضه درب نیم سوخته بخواند.» 

در بخشی از این سخنرانی حاج آقا مجتبی تهرانی که در شب 19 رمضان سال 91 بیان فرموده، آمده: «در روایت داریم که پیامبر(ص) فرمود که درهای آسمان در شب قدر باز است. لذا قدر این شب را بدانیم و بهترین بهره را بگیریم. از ناحیه خداوند هیچ مانعی نیست. به فرمان الهی در هر شب قدر به یک سنخ از امور رسیدگی می شود. در شب نوزدهم داریم که تقدیر در آن صورت می گیرد. تقدیر به معنای اندازه گیری کردن امور است برای سال آینده. البته در بررسی آینده، گذشته ما و اعمال سال گذشته ما تاثیرگذار است.

خدا امشب درها را باز گذاشته تا همه بتوانند بیایند و می خواهد خودش باشد و بنده اش. از طرف او همه حجاب ها برطرف شده است، اما آیا ما خودمان مانعی ایجاد کرده ایم یا نه؟ در روایت هست که می فرماید: اجابت دعایت را به تاخیر نینداز. یعنی تو راه اجابت دعاها را با گناهانت مسدود کردی. علی (ع) فرمود: گناه مانع از اجابت دعاست. پس از آن طرف درها باز است و از این طرف این من هستم که مانع دارم... شب نوزدهم شبی است که انسان باید پناه به غفاریت خدا ببرد توبه کند و به سوی او برود و خدا نیز او را می پذیرد.»

با این مقدمه نسبتاً مفصل در پایان نگاهی خواهیم داشت به فرازهای از سخنان و رهنمودهای راه گشای آیت الله آقامجتبی تهرانی و با این حسن ختام این نوشته را به پایان می بریم.

* پیامبر اکرم‌(ص) می‌‏فرماید: «أَیُّها النّاسُ إِنَّ مَنْ فِی الدُّنْیا ضَیْفٌ وَ ما فِی أَیْدیهِمْ عَاریَهٌ وَ إِنَّ الضَّیْفَ مُرْتَحِلٌ وَ الْعاریَهَ مَرْدُودَه». در این روایت شریفه، پیامبر اکرم(ص) دیدگاه انسان نسبت به خود و دنیا را در قالب یک مثال بیان فرموده. دیدگاه انسان نسبت به خودش باید مانند میهمانی باشد که از اینجا می‌‎رود و کوچ می‌‎کند اما نسبت به‌دنیا باید مانند مالی عاریه‏ای باشد که باید آن را پس داده و برود و تنها می‌‏تواند از آن استفاده کند. مالکیت انسان در دنیا اصالت ندارد. اصالت آنجاست که انسان مالک آن باشد در حالی که دنیا نزد ما عاریت است.

* اگر می‌‏خواهی دعا کنی، ابتدا در پی این باش که خدا بینش تو را نسبت به‌دنیا تصحیح کند تا دنیا هدف و بزرگ‎‌ترین غصه‌ات نشود. اگر ان‏شاءالله دعایت مستجاب شد، آن ‏وقت برای دنیایت دعا کن. اگر بینشت تصحیح شد، از خدا کفاف بخواه و بیش از آن نخواه. هر‌چه دنیا در پی تو باشد، تو از آن گریزان هستی. چنین فردی صاحب بینشی صحیح در ارتباط با دنیاست.

* از خصوصیات شب‌های قدر که در روایات بیان شده، این است که تمام حجاب‎‌ها برداشته می‌‎شوند و هیچ حجابی از ناحیه خدا نسبت به بنده‌اش وجود ندارد. این تعبیر در روایتی بیان شده بود: «تُفَتَّحُ أَبْوابُ السّماءِ فی لَیْلَهِ الْقَدْر».

شب نوزدهم شب اندازه‎گیری و بررسی امور سال آینده است، شب بیست‏ و یکم شب ثبت و ضبط امور انسان‎‌هاست و شب بیست ‏و سوم نیز طبق روایات شب امضای ولی‏الله ‏الاعظم است.

* در شب‌های قدر درخواست ما از پروردگارمان دو چیز است: یکی ترمیم نسبت به گذشته و دیگری ترسیم امور آینده.

* وقتی می‌‏گوییم «أَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبّی وَ أَتُوبُ إِلَیْه» و استغفار می‌‏کنیم، به مقام غفاریت خداوند پناه می‌‏بریم. ما امشب از خدا بهترین ترمیم را طلب می‌‏کنیم. یعنی می‌‏گوییم خدایا! این معاصی را از من جدا کن و مرا تطهیر کن. به شاهدان معصیت من نیز بگو یادتان برود که این بنده چه کار کرده. هیچکس نتوانسته این مقامات الهیه را ادراک کند که «غافر الذنب» و «رحمه ‏للعالمین» بودن خداوند به چه معناست. نه مقام رحمت او را کسی درک کرده و نه مقام مغفرت او را. حتی نیازی نیست که بگوییم «أَسْتَغْفِرُ الله». همین ‏که خدا ببیند ما در دلمان پشیمان و خجالت‏زده هستیم، رحمت و غفرانش را شامل حال ما می‌‏کند.