اغراق آمریکا در فشار تحریم ها برای مذاکرات هسته ای

به گزارش بولتن نیوز، درخواست ها برای تشدید تحریم ها حاکی از کاهش حمایت کنگره از مذاکرات هسته ای ایران، و مبتنی بر این ایده کوته بینانه و غیرواقع گرایانه است که تشدید تحریم های اقتصادی ایران را وادار به اعطای امتیاز خواهد کرد. این خطر وجود دارد که اعمال هر گونه تحریم جدید، بویژه تحریم هایی که به موجب قانون سختگیرانه جلوگیری از هسته ای شدن ایران پیشنهاد شده است، مذاکرات را از مسیر خود منحرف سازد، و بهانه ای به دست تندروهای ایران دهد.
ایده فزاینده ای در واشنگتن که تمایل ایران به مذاکره را به طور کلی به تاثیر تحریم ها نسبت می دهد، حاکی از آن است که تمدید برنامه اقدام مشترک، اهرم فشار در مذاکرات را تضعیف می کند، و فرصت خوبی به ایران می دهد تا اقتصاد در حال افول خود را احیا کند. برنامه اقدام مشترک که بیش از یک سال پیش امضا شد، امکان دسترسی ایران را به حدود 700 میلیون دلار از درآمدهای نفتی خود در هر ماه فراهم می سازد، که در طول دوره هفت ماهه تمدید مذاکرات ادامه خواهد یافت.
درست است که تحریم ها علیه صنعت نفت و بخش بانکداری ایران موجب افزایش تورم در این کشور در بحبوحه کاهش صادرات نفت شده است و شکی نیست که ایران به دنبال کاهش تحریم هاست. اما در عین حال عوامل دیگری نیز در وضع نامساعد اقتصادی ایران مؤثر بوده اند، از جمله سوءمدیریت اقتصادی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور سابق ایران و کاهش قیمت نفت.

علاوه بر این، با وجود شاخص های نسبتاً ضعیف اقتصادی، صندوق بین المللی پول پیش بینی کرده است تولید ناخالص داخلی ایران در سال 2014 حدود دو درصد افزایش می یابد که در وهله نخست نتیجه صادرات غیرنفتی، حفظ ذخایر ارزی و رشد تولید صنعتی داخلی است. همه اینها مربوط به قبل از اجرایی شدن تحریم های سختگیرانه، و پیش از آن بود که ایران از مزایای برنامه اقدام مشترک برخوردار شد.
در عین حال،‌ با اینکه بازرگانان ایرانی بر مؤثر بودن تحریم ها اذعان دارند، همچنان در داد و ستدهای تجاری در جهان مشارکت دارند، البته با هزینه های بالاتر. مانند آب که مسیر خود را پیدا می کند، امکان فرار از تحریم ها هم همیشه وجود دارد. علاوه بر این، تحریم ها زمینه را برای شرکت های دولتی ایران فراهم کرده است تا از رشد داخلی غیررقابتی برخوردار شده اند. تشدید تحریم ها در مقطع فعلی تنها موجب متمزکر شدن بیش از پیش قدرت اقتصادی در میان نخبگان سیاسی ایران و تضعیف اهرم فشار آمریکا برای مذاکره در جهت دستیابی به توافقی موفقیت آمیز خواهد شد.
تحریم ها آمریکا علیه ایران تدابیر تنبیهی و پیشگیرانه ای، از وضع مجموعه ای از قوانین گرفته تا صدور احکام اجرایی و اقدامات نظارتی، در پی خواهد داشت. ایران احتمالاً نخست خواستار لغو شدیدترین تحریم ها- تحریم هایی که از سال 2012 اعمال شده و بخش های مالی، انرژی،کشتی رانی و بیمه را هدف قرار داده است- خواهد شد. با وجود این، بعید است باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا بدون دریافت تضمین قطعی مبنی بر اینکه ایران به تعهدات خود در خصوص برنامه هسته ای پایبند است، کشورها را از این تحریم های سختگیرانه اعمال شده علیه ایران مستثنی سازد. همچنین احتمال دارد تحریم هایی را که در خصوص مسائل مربوط به ترویسم و پیشینه حقوق بشر ایران اعمال شده است، به قوت خود باقی نگه دارد. این اقدامات به طور قطع بهانه کافی به دست تندروهای ایران می دهد تا روی این موضوع مانور دهند که تحریم ها ربطی به موضوع هسته ای ندارد و حتی در صورت موفقیت آمیز بودن مذاکرات هسته ای به قوت خود باقی خواهد ماند.
بیش از 30 سال تحریم تجاری و تحریم های مالی نتوانسته است ایران را وادار به اعطای امتیاز در خصوص برنامه هسته ای این کشور کند، و با وجود انزوای تقریباً کامل مالی ایران، این کشور همچنان به مقاومت ادامه می دهد. تشدید بیش از پیش تحریم ها تنها موجب تقویت تندروهای ایران، انزوای نهادهای مالی جهانی، و لطمه زدن به مشروعیت مذاکرات هسته ای خواهد شد