آیا ایران دست به خودکشی هسته ای خواهد زد؟

گروه بین الملل، اریک مارگولیس مولف کتاب «جنگ در بالای جهان» و کتاب جدید، «سلطنت آمریکایی: آزادی یا سلطه؟» است که در مورد حل و فصل مشکلات آمریکا با جهان اسلام است. وی در مقاله ای که برای وب سایت « lewrockwell.com» نوشته است معتقد است که به نتیجه نرسیدن مذاکرات به خاطر زیاده خواهی های بیش از حد غرب بوده و برنامه هسته ای ایران آنطور که غربی ها می گویند نگران کننده نیست.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از lewrockwell.com، تعجبی ندارد که مذاکرات هسته ای بین ایران و قدرت های بزرگ جهانی با مشکل مواجه شده است. رهبر ایران، آیت الله خامنه ای بعد از شکست مذاکرات شش ماهه در وین گفت که ایران به «زانو در نخواهد آمد» تا یک توافق هسته ای با قدرت های بزرگ منعقد کند.

با این وجود، مذاکرات حداقل تا ماه مارس سال آینده ادامه خواهد یافت. بیچاره مذاکره کنندگان: مواجهه به ایرانیان سرسخت و محکم مانند کشیدن دندان است. به نظر من تنها کشوری که در مذاکرات از ایران بهتر است ارمنستان است.

آمریکا از سال 1979 در حال جنگ اقتصادی و سیاسی با ایران بوده است. در این جنگ هر دو کشور ضرر های شدیدی را متحمل شده اند.

همین اواخر، چندتا از دانشمندان هسته ای ایران در روز روشن کشته شدند. تاسیسات هسته ای هدف خرابکاری قرار گرفته اند. ویروس استاکس نت که ظاهرا توسط آمریکا و اسراییل تولید شده است بر ضد تاسیسات هسته ای ایران به کار گرفته شد که ریسک یک انفجار فاجعه بار یا آلودگی هسته ای را به همراه داشت. در کشور همسایه یعنی عراق، بیش از سیصد نفر از تکنسین ها و دانشمندان هسته ای سابق در طی اشغال آمریکا به طرز مرموزی کشته شده اند.

اقتصاد ایران آسیب شدیدی از تحریم ها و ممنوعیت های تجاری دیده است. ایرانیان از تورم فزاینده، کمبود کالا، و ناپایداری ارز رنج می برند. این کشور از دیرباز هدف تحریم های غرب بوده است.


تابستان سال گذشته، ایران قبول کرد که 200 کیلوگرم اورانیوم غنی شده 20 درصد را اکسید کند، امری که موجب می شد این مواد برای تولید سوخت سلاح هسته ای قابل استفاده نباشند.

آژانس بین المللی انرژی اتمی این امر را تایید کرده است. ذخایر اورانیوم کنونی در سطح غنی سازی 5 درصد قرار دارند، سطحی که تنها برای تولید انرژی مفید است و نه ساخت سلاح. نیمی از 20،000 سانتریفیوژ ایران که برای غنی سازی اورانیوم مورد استفاده قرار می گرفته اند خاموش شده اند. بازرسان سازمان ملل یا دوربین ها به دقت تاسیسات هسته ای ایران را مدنظر دارند، ماهواره های غربی بماند.

بنابراین چرا ایران اسلحه اش را سفت چسبیده است –حداقل تا کنون- و از انعقاد توافق که تولید سوخت هسته ای را محدود می کند یا آن را پایان می دهد خودداری می کند؟ چرا تمام مجازات های سیاسی و اقتصادی و تهدید حمله توسط آمریکا و اسراییل را تحمل می کند؟

نخستین دلیل این است که انرژی هسته ای نماد ملی گرایی ایرانی شده است. آیت الله خامنه ای بارها اظهار داشته است که آنچه وی «قدرتهای استعماری غربی» می داند (یعنی آمریکا، انگلستان، فرانسه) از دیرباز به دنیال جلوگیری از دستیابی حهان اسلام به فناوری های مدرن بوده اند تا آنها را عقب مانده و وابسته نگاه دارند. این درست همان کاری است که بریتانیا زمانی با هند انجام داد.

ایرانیان برای مثال به عراق اشاره می کنند، صنعتی ترین و پیشرفته ترین کشور عرب، که آنها می گویند به همین دلیل نابود شد.

یک صنعت هسته ای خودکفا به ایران امکان حفظ استقلال اقتصادی و سیاسی آن را می دهد، در زمانی که ذخایر نفت این کشور 78 میلیونی در حال کاهش هستند. حق برخورداری از انرژی هسته ای صلح آمیز را سازمان ملل به تمام کشورها اعطا کرده است. صنعت هسته ای ایران در طی یک دهه گذشته تحت بازرسی شدید آژانس قرار داشته است، و تا کنون هیچ تخلف بزرگی مشاهده نشده است.

آیت الله خامنه ای یک فتوا (قانون مذهبی) صادر کرده که براساس آن استفاده از تسلیحات هسته ای ممنوع گردیده است، این امر نشان می دهد که ایران هیچ وقت تلاش برای به دست آوردن آنها نخواهد کرد یا از آنها استفاده نخواهد کرد. سازمان های اطلاعاتی آمریکا بارها اعلام کرده اند که ایران سلاح هسته ای ندارد.

مساله جالب توجه این است که این قدرتهای هسته ای –یعنی آمریکا، روسیه، چین، فرانسه و بریتانیا- هستند که در حال نقض توافقنامه منع گسترش تسلیحات اتمی هستند. این معاهده از از کشورهای صاحب تسلیحات هسته ای می خواهد که به سرعت زرادخانه هسته ای خود را نابود کنند. با گذشت چهاردهه از تولد این معاهده، هیچ کدام از آنها به این بند عمل نکرده اند، حتی اسراییل، هند، پاکستان و کره شمالی نیز به طور مخفیانه در حال ایجاد زرادخانه هسته ای خود بوده اند.

اما این مسائل برای دشمنان ایران اهمیتی ندارد. آنها همچنان به اعمال فشار و داد و فریاد ادامه می دهند. در سال 2006، اسراییل ادعا  می کرد که ایران در «شش ماه آینده» تسلیحات هسته ای خواهد داشت. از آن زمان ما بارها چنین ادعاهایی را شنیده ایم.

از آنجا که تسلیحات هسته ای تاکنون در ایران یافت نشده است، دشمنان اصرار دارند که ایران برای این برنامه هسته ای را نگه داشته که در نقطه گریز باشد، نقطه گریزی که از آن به فاصله سه تا شش ماه بتواند تسلیحات هسته ای بسازد. چیزی که آنها بدان نمی پردازند این است که جدا از این واقعیت که ایران هیچ تسلیحات هسته ای ندارد، اما اگر هم آن را داشته باشد، کوچک سازی  و آماده کردن آن برای قرار گرفتن در سر جنگی موشک بسیار دشوار است. تهران از نبود موشک های میان برد مطمئن و دقیق برای اجرای چنین حمله ای رنج می برد. موشک های شهاب 3 آن یک موشک اسکاد ساخت شوروی سابق و کره شمالی است که عمیقا نادقیق، غیرقابل اتکا است که تامین سوخت آن نیز با کندی صورت می گیرد.

با این وجود، اسراییل و دوستانش در کنگره اصرار دارند که خطر واقعی «ملاهای عصبی» در تهران هستند که ممکن است تصمیم به خودکشی هسته ای بگیرند تا اسراییل را نابود کنند. ملاهای عصبی یک اصطلاح مورد علاق امپراتوری ویکتوریایی بریتانیا بود. رهبری ایران نه عصبی است، نه احمق است و نه خودکش.


مهمتر از آن، اگر ایران تسلیحات هسته ای داشته باشد دیگر چه کسی می تواند به آن حمله کند؟ آمریکا یا اسراییل؟ ایران موشک بلندبرد ندارد. ایران تنها چند دقیقه بعد از انجام حمله اتمی نابود خواهد شد. زرادخانه هسته ای گسترده اسراییل، موشک ها، جنگنده ها، و موشک های زیردریایی- از حمله غافلگیرانه جان سالم به در خواهند برد. ایران به سرعت در اثر ضدحمله اسراییل نابود خواهد شد.

دلیل اصلی دشمنی اسراییل و ایران مساله فلسطین است. اکنون که اکثر کشورهای ضعیف عرب از ائتلاف ضد اسراییلی سابق کنار رفته اند، تنها مدافع سرسخت حقوق فلسطینیان، و مانع تصرف کامل کرانه باختری و ارتفاعات گولان ایران است.

بهترین گزینه برای امنیت اسراییل رسیدن به صلح با ایران است، کشوری که پیشتر یک دوست نزدیک اسراییل بود. اما رهبران افراطی کنونی اسراییل متعهد به تشدید اقدامات خود در کرانه باختری هستند حتی اگر این کار خطر جنگ با ایران را ایجاد کند.

اسراییل با زرنگی برنامه هسته ای خود را از دید بازرسان آمریکایی پنهان نگاه داشته است، براساس گفته مردخای وانونو، افشاگر برنامه هسته ای این رژیم. اسراییل دقیقا از این می ترسد که ایران نیز همین کار را انجام دهد. پیشنهاد من از دیرباز این بوده است که اسراییل و ایران به صورت مشترک و به همراه اعضای سازمان ملل برنامه هسته ای یکدیگر را مورد نظارت قرار دهند.

اما زمان برای رسیدن به یک راهکار منطقی برای حل و فصل چالش هسته ای ایران در حال به اتمام رسیدن است. در ژانویه سال 2015 زمانی که جمهوریخواهان سنای آمریکا را تصرف کنند، تاثیر اسراییل بر کنگره شدید و غیرقابل مقاومت خواهد بود. ایران این مساله را می داند و فشار را احساس می کند.