فرهادی؛ پایان دهنده ماراتن رأی اعتمادها

گروه سیاسی، جعفر میلی منفرد نخستین گزینه روحانی برای وزارت علوم دولت تدبیر و امید بود. نام او از کمیته ای که رئیس جمهور برای انتخاب وزیر علوم تعیین کرده بود، بیرون آمد؛ اما میلی منفرد نتوانست رای اعتماد مجلس اصولگرا را به دست بیاورد. جعفر توفیقی سرپرست وزارت علوم شد. رضا فرجی دانا دومین وزیر پیشنهادی وزارت علوم بعد از جعفر میلی منفرد توانست رای اعتماد مجلسی ها را بگیرد؛ اما 9ماه بعد از سکوی ریاست وزارتخانه پایین کشیده شد. محمدعلی نجفی، موقتا جایگزین فرجی دانا شد و البته نپذیرفت که وزیر علوم شود.

اما 3 ماه از برکناری فرجی دانا گذشته بود که محمود نیلی احمدآبادی به عنوان سومین وزیر پیشنهادی علوم به مجلس معرفی شد.

به گزارش بولتن نیوز، مجلسی ها به سومین وزیر هم رای اعتماد ندادند تا روحانی را مجبور کنند که به چهارمین وزیر علوم فکر کند. گزینه پیشنهادی یعنی فخرالدین احمدی دانش آشتیانی نیز نتوانست مجلسی ها را قانع کند و مانند سه نفر پیش از خود ناکام از مجلس بیرون آمد.

تنها بعد از گذشت یک روز از رای عدم اعتماد مجلس، پنجمین وزیر علوم نیز معرفی شد تا این وزارتخانه صاحب رکورد شود. رکورد معرفی 5وزیر علوم به مجلس که در تاریخ یازده دولت جمهوری اسلامی، بی سابقه بوده است.

ساده انگارانه ترین تحلیل از این موضوع این است که دولت و مجلس هرکدام ابزاری دارند و در راستای اهدافشان از آن استفاده می کنند. از طرفی دولت، حق انتخاب وزیر مدنظر خود را دارد و از طرف دیگر، مجلس نیز مایل است تا فردی سکان وزارت علوم را در دست گیرد که بیشتر مورد قبولش باشد.

 نکته مهم این ماجرا، سود و زیانی است که عاید دو طرف می شود به نظر می رسد در این موضوع سود و منفعت با دولت است نه مجلس!

روحانی با معرفی این گزینه ها به مجلس، بستری را برای نمایندگان فراهم کرده که هر عمل مجلس برای خودش ضرر و زیان به همراه داشته باشد. دولت یازدهم افرادی را معرفی کرد که سبقه ای در فتنه داشتند و نمایندگان که اکثریت آن را اصولگرایان تشکیل می دهند با آنان مخالفت کنند. از آن سو با این عدم رای اعتمادها این شائبه به مردم می شود که مجلس نهم به دنبال لجبازی بوده و خواهان تعامل سازنده با دولت نیست.

البته نمایندگان اصولگرای مجلس نیز از این بستر نهایت استفاده را کردند و با نطق های آتشینی در مجلس برائت خود را از فتنه به نمایش گذاشته و برای تایید صلاحیتشان در انتخابات آینده، به اندازه کافی بهره بردند.

به نظر می رسد، دولت در این 15 ماه با مهره هایی همچون توفیقی و فرجی دانا توانست هژمونی 8 ساله ای را که احمدی نژاد در وزرات علوم به وجود آورد، از بین ببرد و اصلاحات مدنظر خود و هم قطارانش را پیاده کند. چنان که تمام روسای مهم ترین دانشگاه ها و ساختار آن را تغییر دادند و در حال حاضر به دنبال فردی است که اسماً وزیر علوم و آموزش عالی نامیده شود.

در این میان رئیس جمهور سرانجام مجبور به معرفی محمد فرهادی شد؛ کسی که در سه دوره مختلف در دولت های گذشته، متصدی مدیریت های رده بالای دولتی بوده است و این امر نشان می دهد وی هیچگاه در کار مدیریتی دیدی جناحی نداشته و خود را درگیر مسائل اینچنینی نمی کند.