آیا سامانه گنبد آهنی همانی است که سیستم تبلیغاتی صهیونیست ها می گوید؟

موشک های رهگیر تنها زمانی می توانند تاثیرگذار باشند که از رو به رو به راکت مورد نظر نزدیک شوند. در غیر این صورت احتمال منفجر شدن سرجنگی راکت بسیار پایین است.

گروه بین الملل، وب سایت «بولتن دانشمندان هسته ای» در گزارشی تصویری به بررسی ناکارآمدی سامانه دفاع موشکی گنبد آهنی ساخت رژیم صهیونیستی با همکاری آمریکا در هدف قرار دادن راکت های پرتاب شده از سوی فلسطینیان پرداخته است. شیوه عملکرد موشک های رهگیر این سامانه بدین صورت است که با کمک حسگرهای حرارت یاب به راکت نزدیک می شوند و پس از اینکه حسگر لیزری نصب شده روی رهگیر توانست راکت را در مجاورت خود تشخیص دهد، رهگیر منفجر شده و تعداد زیادی قطعات آهنی ریز به سمت سرجنگی راکت هدف پرتاب می شود که منجر به منفجر شدن آن می گردد.

آیا سامانه گنبد آهنی همانی است که سیستم تبلیغاتی صهیونیست ها می گوید؟

به گزارش بولتن نیوز، در این گزارش آمده است که رهگیرها تنها زمانی می توانند تاثیرگذار باشند که از رو به رو به راکت مورد نظر نزدیک شوند. در غیر این صورت شانس منفجر ساختن سرجنگی راکت موردنظر بسیار پایین است. در ادامه گزارش مورد نظر تقدیم می گردد.

شکل 1. موشک رهگیر گنبد آهنی در جهت مناسبی به یک راکت نزدیک می شود. خط چین آبی از قسمت جلوی رهگیر نشان دهنده شعاع خط دید فیوز لیزری آن است.

شکل 2. گرفتن تصمیم در مورد زمان انفجار: یک دیاگرام مفهومی که در آن بردار آبی رنگ، جهت صحیح را نشان می دهد که در آن رهگیر می تواند سرجنگی راکت موردنظر را منفجر کند.

شکل 3. تصویر دقیق تری از نتیجه، اگر رهگیر گنبدآهنی مطابق انتظار عمل کند، قطعات ریزی را با سرعت بالا به سمت سر جنگی پرتاب می کند که باعث می شود موشک منفجر گردد.

شکل 4. تصویری از آسیب ناشی از انفجار سرجنگی یک راکت در زمانی که به زمین اصابت کرده است.

شکل4 الف. سوراخ های موجود روی بدنه بخش موتور راکت نشان می دهد که سرجنگی موشک رهگیر دیر منفجر شده است و نتوانسته سرجنگی موشک هدف را در هوا منهدم کند.

شکل 5. این نمودار برداری نشان می دهد که نزدیک شدن از جهت اریب موجب می شود که قطعات ریز به صورتی از سرجنگی رهگیر گنبدآهنی پرتاب شوند که بعید است با سرجنگی راکت هدف یرخورد کنند یا آن را منفجر کنند (سرعت در نمودار برداری بر حسب متر بر ثانیه است.)

شکل 6. این نمودار برداری یک رهگیر گنبدآهنی را نشان می دهد که به یک راکت گراد حمله می کند. با نگاه از سمت بغل مشخص است که اصابت قطعات ریز رهگیر به سرجنگی از سمت کنار بسیار بعید است.

شکل 7. یک دیاگرام برداری از شکل دیگری از نزدیک شدن رهگیر به راکت گراد، باز هم از نحوه پخش شدن قطعات ریز مشخص است که بعید است این قطعات به سرجنگی راکت ها برخورد کنند.

شکل 8. رهگیر گنبد آهنی از سمت پشت به راکت نزدیک می شود که در این صورت احتمال کمی وجود دارد که قطعات پخش شده به سرجنگی راکت برخورد کنند (واحد نمودار بر حسب متر بر ثانیه است.)

شکل 9. تصویری که در نوامبر 2012 گرفته شده است، «پس دم» یک رهگیر گنبد آهنی را نشان می دهد که اثبات می کند روش نزدیک شدن از کنار یا پشت برای اصابت به راکت ناکارآمد است.

شکل 10. تصویر دیگری که در سال 2012 گرفته شده است و حمله ناموفقی که از روبه رو انجام نشده را نشان می دهد.

شکل 11. حملاتی توسط گنبدآهنین که به وضوح ناکارآمد هستند.

شکل 12. دو تلاش برای رهگیری در جولای 2014 که نشان می دهد رهگیرهای گنبد آهنی از سمت کنار حمله کرده اند که در این صورت نابود کردن راکت های هدف بعید است.