سلاح نفت دوباره در دست آمریکاست

گروه بین الملل، پاتریک بوچانان، نویسنده‍ی کتابی جدید با عنوان "بزرگترین بازگشت: چگونه ریچارد نیکسون از شکست به پا خواست و اکثریتی جدید به وجود آورد" است. وی مقاله ای در مورد کاهش اخیر قیمت نفت و نقش آمریکا در این اوضاع نوشته است. او معتقد است که  آمریکا می تواند با تکیه به منابع نفتی عظیم خود در جهت افزایش هرچه بیشتر عرضه نفت و در نتیجه کاهش بیشتر قیمت آن اقدام کند، چون این امر در راستای منافع ملی آمریکاست، هرچند شاید به سود منافع جهانی نباشد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از Creators.com، در ماه جولای سال 1941 و پس از اینکه ژاپن «هند و چین فرانسه» را به اشغال خود درآورد، کابینه روزولت دارایی های ژاپن را در آمریکا توقیف نمود. ژاپن بدون در اختیار داشتن پول نقد قدرت خرید نفت آمریکا که متکی به آن بود را نداشت.

ژاپن که مجمع الجزایر اندونزی که مستعمره‍ هلند بود را به عنوان منبع دیگر انرژی خود می‍دانست خود را برای حمله به این کشور آماده ساخت. اما نخست ژاپن باید تنها تهدید راهبردی پیش روی خود برای اشغال مجمع الجزایر اندونزی ـ یعنی ناوگان آمریکا در پرل هاربر را منهدم می‍نمود. بدین ترتیب، دستور قطع صادرات نفت به ژاپن توسط روزولت علت اصلی شروع جنگ جهانی دوم در منطقه اقیانوس آرام بود.

دومین استفاده ابزاری از سلاح نفت در سال 1973 به وقوع پیوست. اعضای عرب سازمان اوپک در تلافی کمک هوایی دولت نیکسون به اسرائیل در جنگ یوم کیپور آمریکا را تحریم کردند. لوله های طولانی گاز به سقوط دولت نیکسون کمک کردند.

حال به نظر می‍رسد که سلاح نفت در دستان آمریکا قرار گرفته باشد.

به علت استفاده از گاز به جای نفت در گرم کردن خانه ها و ساختمان‍ها، حفاری افقی و شکست هیدرولیکی سنگ های شل، تولیدات آمریکا به شدت رشد کرده است. اکنون تولید نفت ما از عربستان سعودی فراتر رفته است.

به استثنای کوبا، دیگر هیچ رژیم متخاصمی در منطقه  آمریکای لاتین به جز نیکولاس مادورو در ونزوئلا وجود ندارد. نفت 95 درصد از صادرات این کشور را تشکیل می‍دهد. ایران تقریباً برای تأمین ارز خود به فروش نفت وابسته است. روسیه نفت و گاز بیشتر اروپا را تأمین می‍کند.

با سقوط قیمت نفت از بشکه‍ای بیش از 100 دلار به زیر بشکه ای 80 دلار در این هفته، این سه کشور از کاهش درآمد خود رنج می‍برند. آمریکا و اروپا نیز ایران و روسیه را با اعمال تحریم‍هایی بر بخش انرژی مجازات می‍نمایند.

سلاح نفت ابتدا توسط آمریکا برعلیه امپراتوری ژاپن استفاده شد و سعودی‍ها نیز از همین سلاح برعلیه ما استفاده کردند، اکنون ما دوباره این سلاح را مورد استفاده قرار می‍دهیم.

بهتر است به یاد داشته باشیم که این سلاح به مانند شمشیری دولبه عمل می‍کند.

با وجود اینکه قیمت نفت دچار کاهش گردیده است، اما سعودی‍ها به صادرات نفت خود ادامه می‍دهند. بازی ریاض چیست؟ آیا سعودی‍ها تصمیم دارند تا با اشباع بازار از نفت ما را فلج نمایند؟

امروزه نه تنها ایران و عراق به میزانی کمتر از پتانسیل خود نفت تولید می‍کنند، بلکه حتی لیبی هم چنین رویه ای را دنبال می‍نماید. و ما تأسیسات نفتی داعش را در سوریه بمباران کرده ایم. اما نظر مخالفی وجود دارد: آیا برای ما بهتر نیست که این کشورها نه تنها تولید نفت خود را کم نکنند، بلکه تولید خود را نیز افزایش دهند و میزان نفت بیشتری را به نسبت امروز روانه بازار گردانند؟

تقاضا عرضه را به وجود می آورد، و به نظر می‍رسد بازار جهانی نفتی که در آن عرضه بیش از تقاضا باشد به نفع آمریکا خواهد بود. چرا که ما بزرگترین مصرف کننده ی محصولات نفتی در جهان باقی خواهیم ماند.

و مطمئناً به سود ماست که هم ذخایر و هم تولید نفت و گاز در آمریکای شمالی را افزایش دهیم.

"آرتور هرمان" از انستیتو هادسون، در مقاله‍ای با عنوان "سلاح نفتی جدید آمریکا" که در مجله‍ی «نشنال ریویو» به چاپ رسیده است، از آمریکا خواسته است تا اقداماتی جسورانه در جهت افزایش عرضه نفت و گاز به انجام برساند: مانند آسان‍تر ساختن قوانین حفاری در پناهگاه ملی حیات وحش قطب شمال واقع در آلاسکا؛ بهره گیری از 700 میلیون بشکه ذخیره ی راهبردی نفت خام به عنوان سلاحی اقتصادی بر علیه اوپک؛ دادن اجازه صادر کردن نفت آمریکا به منظور مقابله با کاهش تولید نفت سازمان اوپک؛ و ساخت خط لوله  «کی استون ایکس ال».

چیزی که هرمان خواستار آن است نوعی ملی گرایی نوین است، طرز فکری جدید درباره اقتصاد بین المللی که آمریکا و متحدان آن را وادار می کند که پیش دستی کنند و از اهرم اقتصادی خود بهره جویند تا به جای منافع جهانی، منافع ملی خود را به پیش ببرند.

چیزی که کنگره جمهوری خواه ممکن است به آن فکر کند، هنگامی که اوباما از آنها می خواهد تا از حق خود به منظور اصلاح سریع توافقنامه های تجاری صرف نظر کنند.