ایران، بزرگترین چالش در روابط آمریکا و اسراییل

گروه بین الملل، سرلشگر سابق یعقوب امیدور از اعضای ارشد مرکز مطالعات استراتژیک بگین- سادات رژیم صهیونیستی، و مشاور سابق امنیت ملی نخست وزیر این رژیم بوده است. وی مقاله ای در وب سایت israelnationalnews.com منتشر کرده که در آن معتقد است اگر توافق با ایران مورد رضایت اسراییل نباشد، آنگاه اسراییل باید به تنهایی عمل کند و با استفاده از تمام ابزار ممکن از امنیت و حتی موجودیت خود دفاع کند. 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از israelnationalnews.com، اگر توافق دائمی با ایران نتواند حداقل تضمین های لازم از دید اسراییل را فراهم کند، اسراییل باید در سیاست خود بازنگری کرده و از خودش دفاع کند، با توجه به اینکه بهترین دوستش یک توافقنامه غیرقابل قبول با ایران امضا کرده است.

در پی حملات توهین آمیز و نامناسب به بنیامین نتانیاهو در مطبوعات آمریکا، که از زبان مقامات بلندمرتبه در واشنگتن اعلام شده بود، روابط بین اسراییل و آمریکا به پایین ترین سطح در تاریخ رسیده است. با توجه به تندی اظهارات آمریکایی ها، زمان آن فرا رسیده است که پاسخ مناسبی به آنها داده شود.

رابطه اسراییل با آمریکا، بزرگترین و مهم ترین متحد اسراییل رابطه ای منحصر به فرد است. این رابطه پستی و بلندی های خود را داشته است. برای مثال، آمریکا هیچ کاری برای به تاخیر انداختن اعدام یهودیان در جنگ جهانی دوم نکرد، اما از تاسیس کشور اسراییل حمایت کرد و جزو نخستین کشورهایی بود که آن را به رسمیت شناخت. آمریکا تصمیم گرفت که در طی جنگ 1948 به اسراییل کمک نکند و فروش تسلیحات به این کشور نوپا را ممنوع ساخت، اما از دهه 1960 به بعد به صورت اختصاصی تسلیحات مورد نیاز اسراییل را تامین کرده است.

هرسال، آمریکایی ها هدیه ای حدودا 3.5 میلیارد دلاری برای صرف در امور جنگی به اسراییل می دهند ( که سه چهارم آن تنها صرف خرید از آمریکا می شود) و اسراییل از این هدیه برای تامین نیازهای روزمره ارتش خود و حصول اطمینان از اینکه نیروهایش قوی تر و قوی تر می شوند استفاده می کند. اما کمک اسراییلی ها به امنیت اسراییل تنها پولی نیست. آمریکا در زمینه توسعه فناوری ضد موشکی با اسراییل همکاری دارد، ارتباط اطلاعاتی قوی بین دو کشور وجود دارد، که براساس آن این دو کشور به خوبی به یکدیگر کمک می کنند، و تبادل نظر فرماندهان اسراییلی و آمریکایی در مورد مسائل منطقه ای برای دو طرف بسیار مهم است.

آمریکا کاملا متعهد به این مساله است که اسراییل همچنان برتری نظامی قابل توجهی نسبت به همسایگانش داشته باشد، و آنها به سختی تلاش می کنند تا این تعهد را در عمل پیاده سازند.

اما اسراییل مجبور نیست که تمام درخواست های آمریکا را قبول کند.

دوستی آمریکا با اسراییل در قلمرو دیپلماتیک نیز مهم است. بدون حمایت آمریکا در حوزه بین المللی، و به خصوص در شورای امنیت سازمان ملل، اسراییل امروز در جایگاه بسیار دشواری قرار می داشت، تا جایی که دچار انزوای دیپلماتیک و اقتصادی می شد. پشتیبانی آمریکا در مسائل مهم بسیار مفید بوده است، مانند به رسمت شناختن سپر قرمز داوود به عنوان یک نماد پزشکی شناخته شده در سطح جهان، همچنین در مسائل دیگر، مانند باطل کردن قطعنامه سازمان ملل در مساوی دانستن صهیونیسم با نژادپرستی، یا دفع انتقادات جهانی در مورد برنامه هسته ای اسراییل.

آمریکا اهمیت این مساله که اسراییل تنها کشور دموکراتیک در منطقه است را می داند، یک کشور باثبات که آمریکا می تواند در زمان بحران روی آن حساب کند و نیز کشوری که می تواند به صورت روزمره در حوزه مسائل اطلاعاتی و ضدتروریسم با آن همکاری کرد (به شکلی که تاکنون کمک زیادی به آمریکا کرده است). هر دو کشور ارزش های مشترکی دارند و مردم هر دو کشور احساس خوبی در مورد یکدیگر دارند.

اما این درست است که به خاطر این پشتیبانی ارزشمند، که در بعضی حیطه ها به وابستگی نیز می رسد، اسراییل باید تمام درخواست های آمریکا را اجابت کند؟ به هیچ وجه. اما اینکه به صورتی جسورانه درخواست های آمریکا نادیده گرفته شود، یا با ادبیاتی نامناسب به شخصیت های آمریکایی توهین شود، یا اظهاراتی در مورد سیاست ها و اقدامات آمریکا مطرح شود اصلا مفید نیست. در واقع، این امر برای روابط بین دو دوست مضر است. گفتگوی مودبانه تر و توهین کمتر در نهایت در راستای منافع اسراییل خواهد بود.

رفتار و گفتار گستاخانه طرف اسراییلی نشان دهنده نبود درک از تفکر آمریکایی هاست، و از دید آمریکا و رهبران آن بی احترامی محسوب می شود. در همین حال، عبارات مطرح شده توسط مقامات بلندمرتبه در واشنگتن بر علیه نتانیاهو نیز اشاره به عمق کج فهمی آمریکا در مورد اسراییلی ها دارد. این دو کشور دو کشور با افتخار هستند، و توهین های دوجانبه به هیچکدام از آنها کمک نمی کند.

آیا اسراییل می تواند به آمریکا اعتماد کند؟

در آینده نزدیک، در پی مذاکرات هسته ای به رهبری آمریکا، هردو کشور باید با توافقنامه بین ایران و قدرتهای جهانی کنار آیند. آمریکایی ها ایران را پای میز مذاکره آورده اند، بعد از اعمال تحریم های بی سابقه و وادار کردن اروپایی ها به پیروی از آن. با این وجود، در میز مذاکره، آمریکا این حس را به وجود آورده است که توافقنامه نهایی برای آنها مهمتر است تا ایران، و آنها هرکاری می کنند تا از توسل به گزینه نظامی خودداری کنند (ایده ای که به شدت از سوی رییس جمهور کنونی آمریکا ترویج داده می شود).

علاوه بر این، ایرانیان اکنون از نقطه ضعف مواضع آمریکا استفاده کرده اند، و در نبود تلاش های آمریکا برای مبارزه با داعش احساس قدرتمندی می کنند. دقیقا همان چیزی که از آن می ترسیدیم، و اسراییل در مورد آن به آمریکا هشدار داده بود دارد اتفاق می افتد: تمرکز آمریکا صرف نقاط دیگر شده و ایرانیان دارند نهایت استفاده را از آن می برند.

هرچه آمریکا بیشتر در عراق و سوریه بماند، احتمال آسان گرفتن بر ایران و انعقاد توافق با آن کشور بیشتر می شود. اگر چنین توافقی حاصل شود باید با دقت مورد مطالعه قرار گیرد. چنین توافقی باید براساس معیاری که جان کری گفت مبنی بر اینکه توافق بد بدتر از عدم توافق است مورد بررسی قرار گیرد. یک قرارداد بد واقعا باعث می شود که رابطه بین اسراییل و آمریکا به آزمایش گذاشته شود. در طی دوره مذاکرات، حتی زمانی که اسراییل  توافق موقت را غیرقابل قبول دانست، این کشور هیچ مزاحمتی در این فرآیند ایجاد نکرد. اما اگر توافق دائمی نتواند حداقل های موردنیاز اسراییل را به دست آورد، اسراییل باید در سیاست هایش بازنگری کند. اسراییل باید براساس منافع خود عمل کند و این تفکر که بهترین دوستش با ایران توافق کرده را کنار بگذارد.

اگر اسراییل نتواند در مورد مساله ای به این مهمی برای امنیت و حتی موجودیت خود به کسی اعتماد کند، پس باید همانطور که باراک اوباما یک بار گفت خودش از خودش دفاع کند، با تمام ابزار ممکن. بزرگترین چالش کنترل بحران در روابط اسراییل و آمریکا است. چه مقدار از نگرانی های اسراییل باید در واشنگتن افشا شود؟ اسراییل چه چیزی را باید به اشتراک بگذارد و چه چیزی را پنهان کند؟ با توجه به اختلافات، اسراییل چه کاری را باید انجام دهد و چه کاری را نباید انجام دهد؟

اینها سوالات بی پایانی هستند که در صورت رسیدن آمریکا به توافقی با ایران مطرح خواهند شد، سوالاتی در مورد مهمترین دستور کار اسراییل. در آن نقطه، نابودی تهدید ایران بزرگترین اولویت اسراییل خواهد بود که بر تمام ملاحظات دیگر غلبه می کند.