به زندان افتادن خالق رنسانس فوتبال ایران باورنکردنی است

به نام خدا

در جامعه‌ای که سنت برخاستن از صندلی به احترام بزرگ‌ترها به یک عادت مترویی تبدیل شده و احتمالا تنها در مکان‌های عمومی قابل رویت است، هنوز با کدخدامنشی امکان حل بزرگ‌ترین دعواها و بحران‌ها وجود دارد.

دعوای حقوقی محمد مایلی‌کهن و علی دایی، دو چهره ماندگار تاریخ فوتبال ما هم راه‌حلی غیر از مصالحه ندارد و نباید هم داشته باشد. به زندان افتادن خالق رنسانس تیم ملی کشورمان اتفاقی بد و حتی باورنکردنی است؛ چه آنکه بدیهی‌ترین قوانین استادی و شاگردی نیز در مکتب کشوری با غنای فرهنگی ایران چنین اتفاقی را برنمی‌تابد. نگران‌کننده‌تر اینکه نقش اول این ماجرا، یکی از بهترین شاگردان مایلی‌کهن است.

شاید خیلی‌ها معتقد باشند دعوای میان این دو عزیز، مساله‌ای شخصی و مرتبط به خودشان است اما حقیقت اینجاست که اتفاقا این مساله کاملا عمومی و حتی صنفی است. به همین دلیل کانون مربیان فوتبال ایران به عنوان نماد و پرچمدار مربیان ایرانی و نهادی که حاج محمد مایلی‌کهن عزیز را به عنوان یکی از صادق‌ترین، پاک‌ترین و اصلی‌ترین اعضای خود در اختیار دارد، قصد و وظیفه‌اش این است که در چنین مشاجره‌ای رویکرد خود را در میان اهالی فوتبال مشخص کند.

هنوز از روزهای گلزنی دایی برای تیم مایلی‌کهن درجام ملت‌های آسیای 1996 و افتخارآفرینی این دو، دوشادوش یکدیگر و زیر پرچم مقدس ایران، آن‌قدر نگذشته که یادمان برود دوستی آنها چه معجون بی‌نظیری بود و چه لذتی نصیب فوتبال ما می‌کرد. حالا که چنین معجون نابی را به هردلیلی از دست داده‌ایم، دوست نداریم اتفاق بدتری برای ورزش‌مان، شغل و از همه مهم‌تر "عشق‌مان" بیفتند. در روزهایی که فوتبال با قیل و قال و سیاه‌نمایی‌های افرادی که هیچ‌چیز از این رشته پاک و جذاب نمی‌دانند مهجور و تنهاتر از همیشه به نظر می‌رسد، نمی‌خواهیم قداست مستطیل سبزمان بیش از این بازیچه کسانی شود که منتظرند از هر ابزاری برای حمله به آن استفاده کنند.

زیاد عبور نکرده‌ایم از روزهایی که فوتبال ما پس از یک دوره طولانی ناامیدکننده، به یک دگردیسی درنسل خود نیاز داشت و مایلی‌کهن این نیاز را برآورده کرد. با شروع طوفانی یکی از خاطره‌انگیزترین نسل‌های تاریخ فوتبال به پرچمداری همین علی دایی عزیزی، باقری و ....، تحت هدایت محمد مایلی‌کهن. امروز اما متاسفانه ورق برگشته. شاید برای دایی مهم باشد که مایلی‌کهن درباره او چه گفته و برای حاجی هم مواردی که بر سر آنها ایستاده؛ اما برای ما و فوتبال ما، بزرگ‌اندیشی این دو عزیز ارزشی برابر با محافظت و مراقبت از فوتبال دارد. فقط به حرمت خاطرات گذشته و کارهای بزرگی که برایمان انجام دادند.

کلام آخر اینکه کانون مربیان فوتبال ایران آمادگی دارد با فراهم آوردن فضایی برای رفع کدورت‌ها میان این دو عزیز، مشکل آنها را در خانه مربیان فوتبال کشور برای همیشه حل و فصل کند. چه آنکه قطعا هیچ صنف و محکمه‌ای برای این دو، محرم‌تر و دلسوزتر از کانون مربیان فوتبال به آنها نیست.