قتل شالیزار با تفنگهای کاغذی

گروه اجتماعی: احداث ویلاهای سرد و بی روح در طبیعت سبز دیروز مازندران، جای درختان افرای پیر و چندصد ساله را تنگ کرده است و با ادامه این روند بی شک دنیای بی رنگی را برای فرداها رقم خواهد زد.
 
به گزارش بولتن نیوز، برخی از زراعت ‌پیشگان که به ناچار و از روی اجبار و به دلیل مشکلات مالی نظیر بالا بودن هزینه‌های بالای کشت و زرع، نهاده های تولید همچون کود وسم، فقدان فرصت های شغلی برای فرزندان، بی عدالتی و عدم توجه ورسیدگی به روستائیان، غفلت از حمایت و کمک دستگاه‌های مسئول مرتبط با کشت و کار، مجبور به فروش زمین تولیدی ‌شان شده‌اند و اکنون در زمینهای مرغوب دیروز شان، آپارتمان های سرد و بی روح سبز شده است.
 
اغلب کشاورزان و باغداران  تنکابنی اعم از برنجکاران و صاحبان باغهای پرتقال و کیوی قلبا راضی به فروش اراضی خود نیستند، این ادعا برگرفته از اظهارنظر کسانی است که از گذشته‌های بسیار دور تاکنون بر حرفه آباد اجدادی خود ایستاده و همچنان به زراعت و کشاورزی مشغول  هستند.
 
برخی از این کشاورزان در گفتگو با خبرنگار مهر به بیان حرف دل خود پرداختند، چرا که حرف این افراد، درد همه کسانی است که به تاراج رفتن ماحصل سالها رنج و زحمت خود و پدرانشان می نگرند که چگونه به جای آن افرای پیر صد ساله آپارتمانها چندین طبقه سر از خاک بیرون آورده است.   
 
برخی از زراعت‌پیشگان به ناچار و اکثرا به دلیل مشکلات مالی نظیر بالا بودن هزینه‌های شغلی و بعضا غفلت از حمایت و کمک دستگاه‌های مسئول مرتبط با کشت و کار، مجبور به فروش زمین تولیدی‌شان شده‌اند.
 
تغییر کاربری زمینهای کشاورزی
 
 
اما آنچه در رأس این مباحث باعث تغییرات کاربری زمین‌های کشاورزی به ویلاسازی و ساختمان سازی شهرک و غیره می‌شود بی‌قانونی نیست بلکه عدم قانون پذیری مجریان قانون بوده که موجب این دگرگونی‌ها شده است.
 
یک پیرمرد تنکابنی که قامتش با کشت و کار در مزرعه اکنون خمیده و چهره اش پرچروک شده است، در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: ۷۴ سال سن دارم و در سن ۳۸ سالگی و با فوت پدرم، یک قطعه زمین شالیکاری به مساحت دو هکتار به عنوان ارث به من رسیده و من نیز همچون پدرم از راه کشاورزی و دامداری زندگی خود  را اداره می کردم.
 
از " حرمت الله قنبری " می‌پرسم: در این سن وسال، هنوز هم کشاورزی و برنجکاری می‌کنید؟، می‌گوید: نه، از آن زمین دو هکتاری تنها ۷۰۰ متر باقی مانده وبقیه را بین سه پسر و ۲ دخترم تقسیم کردم، دو پسر ویک دخترم زمینهایشان را فروختند و آنها هم در آن زمین ویلا ساختندو یک دختر وپسر دیگر خودشان در زمینهایشان خانه ساختند و همانجا زندگی می کنند.
 
وی ادامه می هد، در حال حاضر من در ۷۰۰ متر زمین باقی مانده کیوی کاشتم و الان هم می روم تا شاخه های اضافی کیوی را هرس کنم، البته با برف سال قبل واین بازار راکد امسال، کیوی هم از رونق افتاده و بعید نیست که من هم زمینم را بفروشم.
 
تغییر کاربری زمینهای کشاورزی
 
از زمانی سخن می گوید که به کمک چهار برادر دیگر به اتفاق پدرشان در زمینی به مساحت ۱۰ هکتار،   هرساله نزدیک به  ۱۲۰ تا ۱۴۰  خروار برنج برداشت می کردند، اما به گفته خودش  امروز ناچارند تا برای مصرف خود  از بازار،  برنج هندی بخرند،  چرا که دو فرزندش پس از اتمام دوره خدمت سربازی ازدواج کردند و از آنجاییکه در تنکابن هیچ کارخانه ای وجود نداشت به ناچار برای پیدا کردن کار روستا را ترک کرده و در حال حاضر در تهران زندگی می کنند و آن یکی دیگر هم با یک خودروی پراید در یک آژانس مشغول به رانندگی است.
 
پیرمرد در بیان خاطراتش گفت :وقتی فرزندانم می خواستند زمین را بفروشند مدعی بودند کشاورزی کار ما نیست و من به آنها می‌گفتم، کشاورزی کار اجدادی‌مان بوده و آب و خاک، حرمت خاص و برکت دارد.
 
می‌گویم در برخی شهرستان‌ها و یا روستاها کشاورز به واسطه آن‌که مخارج کشاورزی‌اش زیاد شده و کار صرف ندارد، مزرعه یا باغ خود را به فروش می‌گذارد و پیرمرد، آه بلندی می‌کشد و می‌گوید: قدیمی‌ها در روستا می‌گفتند کسی که با خاک و آب سر و کار دارد، اجر و حرمتش از زرفروش بالاتر است، چون فواید و کارکرد مردمی‌اش بیشتر از طلا و حتی بالاتر از طلاست.
 
به گفته پیرمرد، معنی آن تعریف و مثال این است که فرد کشاورز قوت و غذای مردم را از خاک و آب نظیر گندم، حبوبات، سبزی‌ها و ده‌ها نوع دیگر که لازمه زندگی ماست، حاصل می کند و بعد هم کشاورز همیشه قانع بوده است مگر اینکه کارش صدمه بخورد.
 
ناجی کارمند بازنشسته و کشاورز روستای سیاورز تنکابن نیز به خبرنگار مهر می گوید: طی یک دهه اخیر بیش از ۵۰ باغدار بزرگ مرکبات در روستاهای قلعه گردن، سیاورز، امام زمین، آغوز کله، استخر سر کراجوبکنار و... و. زمینهای خود را فروختند.
 
ساخت و ساز در زمین های برنج در شمال کشور(چمستان)
 
وی افزود: زمین‌های به فروش رفته معمولا تبدیل به ساختمان سازی شده‌اند و اگر به اطراف خود نگاه کنید، همچنان آگهی و پارچه‌ نوشته های فروش زمین در زمینهای داخل وحتی خارج از بافت مسکونی را مشاهده خواهید کرد و بسیاری از باغات مرکبات وزمینهای برنجکاری که هنوز به به مرحله فروش نرسیده است از سوی صاحبان خود بدون سرکشی و مراقبت به حال خود رها شده و حجم انبوهی از علفهای هرز آنها را به مانند جنگلهای مخوف ساخته است.
 
این کشاورز تنکابنی ادامه داد: آن دسته از افرادیکه زمینهای تحت کشت و کار را خود را  می‌فروشند، به دلیل آن است که نسل جدید علاقه‌ای به رویکرد شغل پدری ندارند و برای دست یابی به شغل و کار بهتر و پردرآمد به شهرهای بزرگ چون تهران مهاجرت می کنند.
 
در عین حال شمس الله شریعت نژاد نماینده مردم تنکابن، رامسر و عباس آباد در مجلس و عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس نیز معتقد است: دگرگون کردن بافت زمین‌های کشاورزی به ساخت و ساز ویلا غیرقانونی و تخلف و کار برخی گروه‌ها و تحمیل‌گران قدرتمند است، وزارتخانه‌های مربوط و نیز مسئولان شهری تابعه باید در نگهداری اراضی کشاورزی کوشش کرده و بازرسی کل کشور، در این زمینه، به عنوان زمین زمین‌خواری، مسئولان و کسانی که مجوز این تغییرات کاربری را می‌دهند مورد بازخواست قرار دهد.
 
عضو کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی مجلس ادامه داد: بحث تغییر دادن کاربری اراضی کشاورزی به مسکونی هیچ‌گونه توجیه ندارد و از نظر قانونی ممنوع است، متأسفانه بعضی باندهای قدرت و لابی‌های مختلف قدرت برخی اراضی را مورد کاربری دیگر قرار می‌دهند.
 
ساخت و ساز در زمین های برنج در شمال کشور(چمستان)
 
وی در همین ارتباط با بیان این‌که ما مشکل قانونی نداریم، می‌افزاید: مجریان و وزارتخانه‌های راه و شهرسازی، جهادکشاورزی و مسکن باید برای نگهداری اراضی کشاورزی تلاش کنند.
 
نماینده مردم تنکابن، رامسر وعباس آباد در ادامه افزود: با تأکید بر غیرقانونی و تخلف بودن تغییر کاربری اراضی زراعی و مجازات متخلفان، مبین آن است باید اول خود مردم (منظور ذی‌نفع در موضوع موصوف) و مسئولان مورد بازخواست قرار گیرند. بعد توسط سازمان بازرسی کشور باید تحت عنوان زمین‌خواری که پدیده شوم و ناپسند است با افراد و مسئولان مربوط که مجوزهای خلاف قانون را می‌دهند بازخواست شوند.
 
عضو کمیسیون کشاورزی مجلس اظهار می‌کند: در نهایت توصیه می‌شود در مرحله اول جهادکشاورزی با قدرت و قوت وارد عمل شود، سپس وزارت راه و شهرسازی از دادن مجوز خودداری کند و خود مسئولان شهرستان هم اقدام قانونی کنند.
 
وی اظهار داشت: در موارد خاص اگر نیاز به توسعه شهر و روستا باشد و اراضی مستعد برای کشاورزی نباشد و هم‌چنین در صورتی که مسئولان محلی تشخیص تغییر کاربری دهند باید طبق ضوابط قانونی اعمال شود.
 
به گزارش مهر، روند روبه رشد فروش اراضی مرغوب و کشاورزی در حالیست که بسیاری از زراعت پیشگان و کشاورزان دیروز، امروز به عنوان خدمتکار و سرایدر در ساختمانهایی که مزرعه های سابقشان سبز شده است، مشغول کار هستند و تغییر کاربری فرجام تلخی را برایشان رقم زده است و شالیزار با زرق و برق اسکناس های کاغذی به تاراج رفته است.