بالاترین درجه کفر از دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی

به گزارش بولتن نیوز،از خبرگزاری رسا، وی افزود: تقوا و ایمان اولیای الهی مستمر است و در طول زمان دچار شدت یا کاهش نمی شود و کسی که اهل تقوا باشد میان خود و خدا فاصله ای نمی بیند بنابراین چنین شخصی از خداوند خوفی به دل ندارد.

 

این مفسر برجسته قرآن کریم اظهار داشت: اولیای خداوند دائم تقوا هستند و کسانی که این گونه باشند ولی خدا در زمین محسوب می شوند و ایمان و تقوای ولی خدا ایمان و تقوای تام است و این ویژگی مخصوص آنان است.

 

این مرجع تقلید با بیان این که در این میان دسته ای هستند که ایمان آنها مشکوک به شرک است، گفت: بیشتر مسلمانان و مؤمنان این گونه هستند و ایمان ناب و تام کم است و تنها انسان های انگشت شمار که همان اولیای الهی هستند این نوع از ایمان را دارند.

 

حضرت آیت الله جوادی آملی افزود: بالاترین درجه کفر این است که انسان خدا را در امور کارآمد نبیند و به سراغ انسان های مختلفی به جای خداوند برود تا مشکلات خود را حل کند؛ انسان زمانی  به معصیت می افتد که در دل خود احساس خدایی کند و به جای توکل به خدا به بشر توسل و توکل یابد که این نوع دیدگاه ناشی از تعمد و شرک به خداوند است.

 

وی با بیان این که دعوی ربویت مهم ترین عامل گرفتار شدن انسان به معصیت است، گفت: کسانی که ایمان آنها متوسط است برای حل مشکلاتشان به غیر خدا پناه می برند و برای حل مشکلات خود به معصیت روی می آورند که اگر کسی از روی اجبار به جای خدا به سراغ دیگری رفت انسان مشرکی محسوب نمی شود و توبه اش به درگاه الهی پذیرفته است ولی ایمان چنین شخصی ایمان تام و تمام نیست.

 

این مرجع تقلید با بیان این که انسان های با تقوا و اولیای خداوند با ایمان خود در برابر خداوند تسلیم هستند، گفت: ایمان با تسلیم در برابر خداوند گره خورده است و اولیای خداوند این گونه هستند که آنچه می فهمند را با جان و دل خود گره می زنند و از این صفت به عنوان عقیده یاد می شود که مقدمه ایمان است.

 

وی تصریح کرد: کسانی که فهم خود را از دین در عمل انجام نداده و با جان خود نمی پذیرند معتقد نیستند و نمی توان به آنها انسان های معتقدی گفت و چنین انسان هایی در زمان آزمون خداوند دست و دلشان می لرزد.

 

حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: ایمان از صنف عمل است و عقلی که اهل فهم باشد ایمان آورده و در عمل خود را بروز و ظهور می دهد و انسان دارای ایمان و اعتقاد تام و تمام، هرگز از خداوند خوفی به دل راه نمی‌دهد