وی ادامه داد: این که یک دوچرخهسوار 200 کیلومتر در جاده رکاب بزند و بعد در ماده 4 کیلومتر تعقیبی کار کند نتیجهای به دست نمیآید بلکه باید تمام نفرات به صورت یکدست در اردو کار کنند و این طور نباشد که یکی در اردو باشد و دیگری حضور نداشته باشد.
خسروشاهی با اشاره به نتیجه ماده اومنیوم در بازیهای آسیایی نیز گفت: برای اومنیوم معلوم نبود چه کسی در بازیها پا میزد و در اردوی چک مشخص شد. خود من برای المپیک لندن یک سال در این ماده کار کردم و در سه کاپ جهانی نیز شرکت کردم که اگر در دو کاپ دیگر شرکت میکردم سهمیه المپیک را میگرفتم اما به من گفتند رکابزن بهتر از تو هم داریم که در مسابقهها نتوانستند حتی از ردهبندی بالا بیایند.
وی افزود: هرچند که من اصلا نمیخواهم دیگر در تیم ملی رکاب بزنم زیرا ارزش قائل نمیشوند. با این حال فکر میکنم برای کسب سهمیه المپیک باید از الان برنامهریزی کنند نه یک ماه مانده به آغاز مسابقهها.
همچنین با شرکت در کاپهای جهانی در دو سال باقی مانده تا المپیک میتوان کارهایی انجام داد زیرا در کاپ جهانی رقابت با بهترینهای جهان باعث پیشرفت میشود. برای نمونه من در اولین کاپ جهانی که حضور داشتم هجدهم شدم و در سومین کاپ جهانی به رده هشتم صعود کردم. در غیر این صورت حضور در ایران و رقابت با نفرات همسطح باعث پیشرفت نمیشود. حتی اگر بهترین مربی بیاید و رکابزنان بهترین تمرین هم داشته باشند اما به مسابقهها نروند برایشان فایدهای ندارد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com