ایستادن رئیس جمهور در برابر فتنه‌گران، پایگاه اجتماعی وی را تقویت خواهد کرد

گروه سیاسی، مرتضی کاظمیان که از جمله روزنامه‌نگاران فراری از ایران محسوب شده و این روزها در سایت‌های معاند و علیه جمهوری اسلامی قلم می‌زند، در مطلبی با عنوان "روزنامه‌نگاران زندانی و حقوق‌دانان دولت بنفش" به تکرار ادعای برخورد سیاسی با اهالی مطبوعات از سوی نظام پرداخته است.

به گزارش بولتن نیوز، به عبارت دیگر، وی بازهم سعی کرده تا القا کند که در زندان‌های ایران، عده‌ای روزنامه‌نگار بی‌گناه حضور دارند. زندانی‌هایی که دولت یازدهم با توجه به شعارهایش موظف به آزادسازی آنهاست، اما در این زمینه کم‌کاری می‌کند. و اگر این کاری دولت ادامه دار شود، نتیجه‌اش چیزی جز تزلزل پایگاه اجتماعی دولت یازدهم نیست:

«آیا رییس جمهور و معاون حقوقی وی، روند قضایی طی شده در مورد روزنامه‌نگاران زندانی را مورد تأیید قرار می‌دهند؟ آیا هیچ‌یک از روزنامه‌نگاران محبوس، در دادگاهی صالح، به‌صورت علنی و با حضور هیأت منصفه، محاکمه شده‌اند؟ ... تحریف حقیقت تنها به زیان دولت بنفش تمام خواهد شد. دولتی که با ریزش یا انفعال بدنه‌ی اجتماعی حامی و همراه خود مواجه شود، در چانه‌زنی با هسته اصلی قدرت، و برای پیشبرد پروژه‌های دیگر خود نیز، دچار مشکل و مانع جدی خواهد شد.»

همان‌طور که می‌بینید، در این یادداشت یک ادعای بی‌اساس تکرار شده و بر اساس آن، یک مغالطه نیز شکل گرفته است. همان‌گونه که نویسنده در متن اشاره کرده، اهالی فتنه یک لیست بلند بالا ساخته و مدعی‌ند این لیست، شامل اسامی آنهایی می‌شود که در حوزه‌ی مطبوعات عمل کرده و چون محتوای کاری آنها به کام نظام خوش نیامده، بازداشت شده‌اند.

این ادعا بارها از سوی فتنه‌گران مطرح شده و به کرات از سوی مسئولین قضایی کشور با پاسخ روشن مواجه شده است. حتی رئیس جمهور در گفتگو با سی‌ان‌ان هم به آن پرداخت و کل ادعا را زیر سوال برد. اخیرا هم معاون حقوقی ریاست جمهوری در مصاحبه با تسنیم اعلام کرده که اصلا چیزی به نام روزنامه‌نگار زندانی نداریم. مگر اینکه وی اقدامی علیه امنیت ملی انجام داده باشد که طبق قانون موجود در همه جای دنیا، باید مجازات شود.

حال، اینکه فتنه‌گران حاضر به پذیرش گناه بزرگ و اقدام سنگین‌شان علیه امنیت و منافع ملی نیستند، خود بحث دیگری‌ست. مسلما تا وقتی ایشان این واقعیت را نپذیرند که در سال 88 و پس از آن چه ضرری به کشور زده‌اند، همه‌ی اقداماتی که در جهت کنترل و دادخواهی از آنها انجام می‌شود از نظر آنها عین بی‌عدالتی‌ست. بدیهی‌ست هیچ کسی نمی‌توان فردی را که به ظاهرش خوابیده، از خوب بیدار کند مثل فتنه‌گران.

اما برسیم به مغالطه‌ای که بعد از این ادعا مطرح می‌شود. اینکه اگر دولت اقدامی در جهت آزادی روزنامه‌نگاران انجام ندهد، دچار ریزش رأی خواهد شد. حال سوالی که اینجا مطرح است این است که چند درصد آراء روحانی از فتنه‌گران تشکیل شده که اگر خواسته‌های غیراصولی و بنی‌اسرائیلی آنها برآورده نشود، دولت با تزلزل پایگاه اجتماعی روبه‌رو خواهد شد؟ و آیا این اقدامات دولت، باعث جلب شدن نظر مثبت دیگر افراد به سمت دولت نمی‌شود؟

مطمئنا حجم قابل توجهی از آراء دکتر روحانی در انتخابات را آنهایی تشکیل می‌دهند که بخاطر رفع دغدغه‌های اقتصادی و اجتماعی به ایشان رأی داده‌اند نه مسائل سیاسی، آنهم مسائلی که جزء خط قرمزهای نظام محسوب می‌شود. حال اینکه چرا فتنه‌گران بر این دولت طمع کرده و تصور کرده‌اند که قرار است در این زمان، خواسته‌های ایشان برآورده شود، عجیب است و جای سوال دارد.

همچنین باید دانست اقدام دولت و رئیس جمهور برای مقابله با فتنه‌گران و ایستادن قاطعانه در برابر آنها، نه تنها به تضعیف پایگاه اجتماعی دولت تبدیل نخواهد شد، بلکه باعث می‌شود تا آنهایی که در رابطه دیدگاه دکتر روحانی در خصوص فتنه‌گران تردید داشتند، نظرشان عوض شده و بیش از پیش به هواخواهی دولت برآیند.