مراسم رونمايی از کتاب «نيست‌انگاری و شعر معاصر»

گروه ادبیات، نشر و رسانه، انتشارات «روزگار نو» با همکاری حوزه هنری نشستی را با موضوع بررسی و نقد کتاب «نيست‌انگاری و شعر معاصر» برگزار می کند.

به گزارش بولتن نیوز، در اين نشست که با ميزبانی دفتر شعر حوزه هنری تشکيل می شود، از کتاب جديد يوسفعلی ميرشکاک رونمايی خواهدشد. اين کتاب که 500 صفحه بوده و در قطع رقعی طراحی شده است، توسط انتشارات روزگار نو در نيمۀ اول مهرماه، روانۀ بازار نشر شده است.

در اين نشست که دو‌شنبه 28 مهرماه از ساعت 16 الی 18 در سالن اوستا در حوزه هنری برگزار می شود، دکتر رضا داوری اردکانی و دکتر محمد رجبی دوانی به همراه مؤلف کتاب، به بحث و بررسی نظرات مطرح شده در اين کتاب می پردازند.

کتاب «نیست انگاری و شعر معاصر» مجموعه مقالاتی است که بحث اصلی آن‌ها پیرامون نهیلیسم یا نیست‌انگاری است که به اشعار نیما، شاملو، اخوان و فروغ پرداخته شده است. ميرشکاک در اين کتاب به دنبال نشان دادن اين مطلب است که شعرا، در ساحت فردی و جمعی و نفسانی و عقلانی، چه می‌خواستند با مخاطبانشان بگویند؛ چراکه وی معتقد است، تقدیر همۀ جوامع، اجمالاً در شعر و هنر بیان می‌شود و بعداً به‌صورت تفصیلی در عالم سیاست ظهور می‌کند.

این کتاب از زاویه‌ای شبيه به کتاب «در سایه‌ی سیمرغ» است که با نگاهی تأویلی در ظاهر شعر حکیم ابوالقاسم فردوسی، سعي در رفتن به باطن شعر دارد و مي‌خواهد خرد برتر را به نمایش بگذارد.

کتاب جدید ميرشکاک نیز نگاهی تأویلیست اما به شعر معاصر و در رثای خردبرتر و ظهور نیست‌انگاری. شاید بتوان گفت اين کتاب، پس از «شاعران در زمانۀ عسرت» از دکتر رضا داوری‌اردکانی، دومین کتابی است که به این مهم در شعر معاصر پرداخته است.

در پشت جلد کتاب آمده است: «شاملو در میان معاصران خود بیش‌‌‌‌‌‌ترین مخاطبان را داشته است. چرا؟ برای اینکه از نیست‌‌‌‌‌‌انگاری به عشق گریخته و ناخواسته به دیگران این دریافت اجمالی را منتقل کرده که در برابر یأس دم‌‌‌‌‌‌افزونی که از دیدن جهان مدرن و مناسبات آن، در جان آدمی رخنه می‌‌‌‌‌‌کند، هیچ نیرویی یارای مقاومت ندارد، مگر نیروی عشق. اگر شاملو جز در ساحت عشق (اعم از مجازی و حقیقی، و کدام مجاز است که بالقوه قابلیت تحویل به حقیقت را واجد نباشد؟) حوالت‌‌‌‌‌‌گویی نکرده باشد، از عهدۀ وظیفۀ خود برآمده و باید در زمرۀ حوالت‌‌‌‌‌‌گویان بزرگ روزگار نیست‌‌‌‌‌‌انگاری از او یاد کرد. درست در سال‌‌‌‌‌‌هایی که اخوان با تمام وجود نومیدی فردی و جمعی را به‌‌‌‌‌‌جان می‌‌‌‌‌‌آزماید و خواسته‌‌‌‌‌‌وناخواسته حوالت‌‌‌‌‌‌گوی عصر نیست‌‌‌‌‌‌انگاری در هر سه وجه فردی، قومی و جمعی است، شاملو با تمام امید خود دست در آغوش است، چنانکه گویی هیچ آرزویی ندارد و از هیچ حادثه‌‌‌‌‌‌ای وحشت نمی‌‌‌‌‌‌کند. شاملو هر بار عیار عشق حریفان را به محک ازدواج زده و آیدا را نیز از این آزمون معاف نکرده است. این آیدا است که برخلاف همسران قبلی شاعر،‌‌‌‌‌‌ ثابت کرده که ازدواج، مهر او را کاهش نداده است. مادری‌‌‌‌‌‌کردن معشوق در حق عاشق، یگانه پاسخ درست به عشق اوست و آیدا در این پایگاه به‌‌‌‌‌‌قدری مادر و همسر و دیگر وجوه زنانگی را همتافت می‌‌‌‌‌‌کند و شاعرِ عاشق را از تمام این وجوه بهره‌‌‌‌‌‌مند می‌‌‌‌‌‌سازد که به نخستین اسطورۀ شعر معاصر بدل می‌‌‌‌‌‌شود.»