آیا می توانید یک رمان را تنها در 3 ساعت بخوانید؟

گروه ادبیات، نشر و رسانه، تندخوانی یک رمان برتر در فهرست کوتاه بوکر - با کمک نرم افزاری به نام Spritz - هیجانی که مرا با رنج شدیدی همراه کرد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از گاردین، هفته گذشته تصمیم گرفتم آزمایشی انجام دهم. دقیقاً سر ظهر، روی کاناپه نشستم تا ببینم آیا می توانم خواندن یک رمان برگزیده جایزه بوکر را تا وقت چای عصرانه تمام کنم.

این کار به این سادگی که به نظر می رسید، نبود. کتابی که انتخاب کرده بودم: «بیدارشدن در ساعت مناسب» نوشتۀ جاشوا فریس با  110.000 کلمه یا بیشتر بود، البته کتاب چندان طولانی نبود اما با توجه به اینکه آمار متوسط کتابخوانی بزرگسالان ​​چیزی بین 250 تا 300 کلمه در دقیقه(با توجه به تحقیقات 2012) است، پس خواندن این کتاب دست کم حدود 6 ساعت طول می کشید. و این رقم بدون احتساب موضوع سنگین کتاب است که خود در میزان زمان موردنیاز برای خواندن آن تاثیرگذار بسیاری دارد: دندانپزشکی در منهتن با بحران اعتقادات مذهبی دست و پنجه نرم می کند. زیرا یک گروه مذهبی هویت او را به سرقت برده اند: روشن است، خواندن این کتاب ظرف 3 یا 4 ساعت تا حدودی بلند پروازانه است.

 
من برای خواندن این کتاب از «اسپریتز» کمک گرفتم. این نرم افزار که توسط شرکتی در بوستون به همین نام طراحی شده، یک اپلیکیشن افزودنی به برنامه های متن خوان الکترونیکی (آی ریدر) است که به شما امکان می دهد تا به صورت رعدآسا به کتاب حمله کنید و هر 1000کلمه را در یک دقیقه (WPM) بخوانید، این سرعت با سرعت تندخوان ها برابری می کند. تکنولوژی برنامه Spritz باورنکردنی است.

این شرکت ادعا می کند که هر کلمه ای که ما می خوانیم دارای ویژگی خاصی است که به عنوان نقطه تشخیص مطلوب شناخته می شود و شما با استفاده از اسپریتز معنای کلمه را بسیار سریع تر درک می کنید. این بدان معنی است که تنها یک حرف در هرکلمه با رنگ قرمز مشخص می شود. کلمات با حروف درشت بر روی صفحه نمایش شما نمایش داده می شود و با هرسرعتی که شما انتخاب کنید، پشت سرهم ظاهر می شوند. این برنامه چندوقتی است که تولید شده، اما همین تازگی برای استفاده از طریق تلفن همراه آماده شده که با IOS و اندروید قابل استفاده است. (یا دست کم، با گوشی های سامسونگ گلکسی S5 و گیر2 کار می کند.)

«پل اورورک» قهرمان رمان فریس، فردی است مقاوم که از تکنولوژی های جدید واهمه دارد. او فردی ضدشهرت است که حاضر نیست صفحه فیسبوک داشته باشد و نوعی بی اعتمادی قوی نسبت به گوگل دارد، بنابراین به نظر می رسد، خواندن داستانش در «آی فون» با استفاده از نرم افزار تندخوانی تخصصی کاری عجیبی باشد. اما آنچه که روشن است، این است که Spritz به خوبی کار می کند. مشکل بزرگ این تندخوان تخصصی مشکل درک مطلب است. «آن جونز»، تندخوان رقیب با رکورد درک مطلب 60درصدی که در سال2001 ثبت شده با خوانش 2،246wpm کلمه دردقیقه به راستی رقیب قَدَری است.

 Spritz اما مشکل درک مطلب ندارد. من کار را با سرعتی نسبتاً پایین در حد 350wpm آغاز کردم، اما کم کم سرعت خوانش را به سطح 600wpm رساندم و تمام مطلب را به خوبی درک کردم.

فریس بسیار سخت و پیچیده می نویسد و به خصوص تمایل دارد، مدام در مورد آموزه های مذهبی تغییر جهت دهد و از موضوع بحث دور شود و به حواشی بپردازد یا از بدخلقی های خست آمیز «پل اورورک» منحرف شود و فلسفه بافی کند. اما مشکلی نبود: من همه چیز را به خوبی می فهمیدم و ظرف مدت یک ساعت، توانستم به سرعت 650wpm کلمه در دقیقه برسم.
   
این بدان معنا نیست که Spritz هیچ مشکلی ندارد. گفت و گوها در این برنامه گیج کننده و پراکنده است. کافیست کتابی از «المور لئونارد» یا «جورج پلیکانوس» را وارد برنامۀ Spritz کنید و ظرف چند دقیقه طرح توطئه و مسیر اصلی داستان را گم کنید و دیگر اینکه این فنآوری با کلمات تکراری واقعاً مشکل دارد. در یک مورد، اورورک به فعالیت های پوچ و بی معنی موجود در شهر نیویورک می اندیشد، غرق در این افکار است که چگونه می توانم، "به یک بار بروم و تا خرخره نوشیدنی بنوشم و عبادت بیلی هالیدی روح مرا اشباع و مرا مست، مست، مست کند."  وقتی نرم افزار Spritz به این سه کلمه آخر که تکراری است می رسد، متن روی صفحه نمایش، طوری است که گوئی به طور موقت کمی با تعلل ظاهر می شود تا کلمات با کاما مشخص شود. برای لحظه ای، خواننده تصور می کند که این برنامه عمیقاً به اشتباه افتاده و گاهی کلمه تکراری را زیادتر از حد لازم تکرار می کند.


من واقعاً حدود ساعت 3، به زحمت افتادم. البته همه را خواندم ولی خیلی سختی کشیدم. Spritz نیازمند تمرکز کامل است، به ویژه وقتی با سرعت بالاتر متن را می خواند. با سرعت 700wpm، یازده کلمه را جا می اندازد - باور کنید، وقتی که اورورک به شکلی عمیق تر بررسی می کند که چرا گروه های مذهبی اُلم با نام او توئیت می کند یا از فیسبوک استفاده می کند، کلماتی که جا می اندازد را واقعاً نمی توان حدس زد. چشم من به شدت درد گرفت. انگشتانم به گوشی قفل شده بود و با اینکه سعی کردم کمی استراحت کنم، مدام دردگردنم به من نهیب می زد که اصولاً چرا از این نرم افزار برای خواند این کتاب استفاده کردم.


من سه چهارم آخر رمان را با نوعی بی حسی ملموس خواندم. وقتی اورورک تحقیقات خود را تمام کرد، مردی تغییر یافته در اسرائیل، من احساس می کردم با او هم قدم بوده ام و اصلاً حال خوبی نداشتم. به هر حال با درنظرگرفتن وقتی که صرف استراحت کردم، کل زمان خواندن این کتاب 4 ساعت و 13 دقیقه طول کشید.

Spritz یک ابزار فوق العاده است اما هنوز برای خواندن رمان آماده نشده. در خواندن رمان -و به خصوص رمانی به پیچیدگی رمان فریس- موضوع فقط درک مطلب و یا سرعت خواندن نیست. Spritz به شما هیچ فرصتی برای تامل نمی دهد. دیالوگ های ناب فریس نفسگیر است. درحال حاضر، خواندن یک رمان در Spritz، مانند راندن یک تک چرخه از بوته زارهای شفرد تا بروکلین است. شدنی هست، اما راه های بسیار لذت بخش تر و منطقی تری هم برای این کار وجود دارد.
 
اگر قرار باشد Spritz برای خواندن رمان استفاده شود، باید بتواند متون پیچیده و ظریف را پردازش کند. در حال حاضر، این برنامه تنها بر روی تعداد انگشت شماری از برنامه های متن خوانی درجه دو قابل دستیابی است (برنامه ای که من استفاده کردم «!!!ReadMe» نام دارد (با علامت تعجب عمدی). کتاب های الکترونیکی، کیندل ها و نوک ها هنوز باید با این برنامه مطابقت پیدا کنند. برای متن های کوتاه تر و یا موقعیت هایی که شما واقعاً نیازدارید، چیزی را سریع بخوانید و بفهمید، Spritz اعجاب انگیز است، یک معجزۀ تکنولوژیک. اما تا تغییر عادت کتابخوانی افراد اهل مطالعه، هنوز راه زیادی در پیش دارد!!!