برای پانزدهمین سالمرگ «روبر برسون»

وی که نخستین فیلم کوتاه خود را در سال 1934 با نام «ماجراهای همگانی» ساخت، در جنگ جهانی دوم به‌مدت یک‌سال در اردوگاه زندانیان جنگ آلمان‌ها اسیر بود.

برسون طی پنج دهه فعالیت سینمایی 13 فیلم بلند ساخت که این تعداد خود بیانگر وسواس بیش از حد او در فیلم‌سازی و عدم توجه او به بعد تجاری بودن فیلم است.

تمرکز اصلی برسون در فیلم‌سازی جداساختن زبان سینما و تئاتر بود که به‌همین دلیل بازیگران فیلم‌های او می‌بایست چندین‌بار یک صحنه را اجرا می‌کردند تا مورد قبول برسون قرار می‌گرفت.

برسون که در فیلم‌هایش به‌نوعی از جامعه فرانسه و جهان پیرامونی انتقاد می‌ کرد، الهام‌بخش فیلم‌سازان بزرگی چون «آندری تارکوفسکی»، «‌میشل هانکه»، «‌جیم جارموش»، «پل شرایدر» و برادران داردن بود که کتاب «یادداشت‌هایی بر فیلم‌سازی» او (1975) از معتبرترین کتاب‌های مربوط به نظریه و نقد فیلم است.

برسون که در سال 1977 جایزه ویژه هیات داوران جشنواره برلین را گرفت، عمده موفقیت خود را در جشنواره کن به‌دست آورد.

وی در سال 1983 جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن را گرفت، در سال 1974 جایزه فیپرشی را دریافت کرد،‌ در سال 1962 جایزه ویژه هیات داوران کن را کسب کرد و در سال 1957 بهترین کارگردان جشنواره کن شناخته شد.

وی در سال 1977 جایزه «لوچینو ویسکونتی» را از جوایز دیوید دوناتلو ایتالیا گرفت؛‌ در سال 1994 جایزه یک عمر دستاورد سینمایی را از جوایز فیلم اروپا کسب کرد؛ در سال 1950 جایزه لویی دلوک فرانسه به وی اعطا شد؛ در سال 1988 جایزه آکی‌را کوروساوا جشنواره سانفرانسیسکو را کسب کرد؛ در سال 1969 صدف نقره‌ای جشنواره سن‌سباستین را به‌دست آورد و در سال 1989 شیر طلای افتخاری ونیز به‌پاس یک عمر دستاورد سینمایی به او داده شد.

از معروف‌ترین ساخته‌های وی می‌توان از «پول»، «شاید شیطان»، «‌چهار شب یک رویابین»، «یک زن نانزنین»،‌ «موشت»، «ناگهان بالتازار»، «محاکمه ژاندارک»، «‌جیب‌بر»، «یک زندانی محکوم به مرگ گریخت» و «فرشتگان گناه» نام برد.