آیا باید از روبات های ساخت هاروارد ترسید؟

روبات ها تولیدات دست انسانند و مدتهاست که بدست وی ساخته میشوند تا به کمک انسان بیایند و در بسیاری از امور او را یاری کنند. اما به نظر میرسد به تدریج به دوره ای وارد میشوید که وجود روبات ها ممکن است سبب ترس انسان ها شوند زیرا ادغام هوش مصنوعی و علم سخت افزار به کمک هم میتوانند امروزه بسیاری از امور را ممکن سازند. به بررسی احتمالات ممکن در زمینه ساخت روبات های هوشمند میپردازیم.

در حال حاضر اغلب روبات ها در کارخانه جات و در یک محیط کنترل شده زیر نظر افراد عادی فعالیت میکنند. این احساس و توانایی کنترل روبات ها توسط انسان ها فاکتوری است که امکان سرپیچی روبات ها از فرمان انسان ها را از آنها میگیرد. این اصل در واقع همان نیاز روبات ها به تعمیر شدن توسط انسان ها است که به ما اطمینان میبخشد که روبات ها امکان مراقبت از خود را ندارند. اما آنچه باید از آن بترسیم وجود روبات هایی است که امکان کمک به هم و تعمیر خود را داشته باشند. 

ایده داشتن چنین روبات های هوشمندی با توسعه های صورت گرفته آنقدر هم دور از ذهن نیست. دانشجویان مهندسی کاربردی دانشگاه هاروارد به تازگی موفق به ساخت روبات های کوچکی شده اند که میتوانند خود را تعمیر کنند و از ساختار داخلی خود و همنوعانشان بخوبی اطلاع دارند. هاروارد در یک پروژه تحقیقاتی موفق به ساخت 1000 عدد از این روبات ها شده اما بعلت ممنوع بودن انتشار جزییات از ثبت این پروژه سر باز زده است. پروفسور رادیکا ناپال در این باره میگوید: زیبایی این روبات ها در اصل در سادگی آنهاست. قدرت این روبات ها در تعداد بالای آنها مشخص میشود زیرا این روبات ها میتوانند به هم کمک کنند و هر ناشدنی را ممکن سازند. این روبات ها بعلت توانایی بالایشان و هوشمندی بالا از دید عموم دور هستند اما به گفته تیم سازنده این روبات ها "کیلوبات"، این روبات ها دارای پا هایی از جنس سیم و فلزند که قدرت انعطاف بالایی به آنها میدهد. 

تیم طراحی این روبات ها قصد دارند این روبات ها را برای انجام ماموریت های فوریتی همچون کمک در امور آتشنشانی ها آماده سازی و سفارشی سازی کنند. به نظر شما با توجه به استفاده عمده از هوش مصنوعی و توانایی این روبات ها در تعمیر خود، جای ترس از این روبات ها وجود دارد؟ آنچه در اولین برخورد با این پدیده به ذهن میرسد، احتمال سرکشی این روبات ها از فرمان و بازپدید آمدن سناریوی برخی فیلم های تخیلی است.