رژیم صهیونیستی چقدر بودجه به شهرک سازی اختصاص می دهد؟

گروه بین الملل، به نظر می رسد اولویت دادن شهرک های جدید درون کرانه باختری به دیگر مناطق فلسطین اشغالی موجب بحث و جدلهایی در محافل و رسانه های صهیونیستی شده است. با وجود مخالفت جهانی با شهرک سازی ها و محکومیت این اقدام از سوی سازمان  ملل و حتی کشورهای اروپایی، رژیم صهیونیستی بخش بسیار زیادی از بودجه اش را صرف تنها 4 درصد شهرک نشین می کند که در شهرک هایی جدید درون کرانه باختری و در کنار دیوار های آپارتاید سکنی گزیده اند. این امر نشان دهنده اهمیت ویژه این شهرک ها برای اسراییل است تا جایی که این شهرک ها یک دارایی استراتژیک مهم برای اسراییل پنداشته می شوند. بی شک این دیدگاه ناشی از رویکرد توسعه طلبانه و تهاجمی رژیم اسراییل است که همواره به دنبال غصب سرزمین های جدید است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از المانیتور، یکی از هزاران بند بودجه سالانه رژیم صهیونیستی، میران تخصیص بودجه به شهرک های مناطق اشغالی از تمام بندهای دیگر پنهان تر است، یک راز بزرگ. در حالی که تخصیص بودجه به آموزش، رفاه و امنیت (تا حدی) جزو اطلاعات عمومی هستند، در اسراییل هیچ کس نمی تواند از راز بودجه شهرک سازی سر در آورد.

هر سال چقدر پول صرف شهرک سازی می شود؟ و این پول آیا به صورت آشکار مصرف می شود یا آن هم به صورتی مخفی خرج می شود؟

شواهد نشان می دهد که صحبت از میلیاردها دلار است. تعیین دقیق این رقم موجب خشم جهان خواهد شد، چون جامعه بین الملل این شهرک سازی ها را یک ساخت و ساز غیرقانونی می داند که در زمین های اشغال شده صورت می گیرد. نه تنها جهان اعتراض خواهد کرد، بلکه افکار عمومی صهیونیست ها نیز معترض خواهد بود، اگر بدانند  که واقعا چه میزان پول به شهرک نشینان داده می شود و با خرج چه کسی این هزینه ها صورت می گیرد.

ما باید صادق باشیم و اعتراف کنیم که میزان تخصیص بودجه به شهرک سازی ها نشان دهنده اولویت های کشور است.

در هشتم سپتامبر، گروه آودا سنتر یک گزارش ویژه منتشر کرد که در آن یکی از رازهای تاریک و سر به مهر فاش شده است: نابرابری در تخصیص بودجه مناطق شهری از سال 1991 تا سال 2012. این گزارش انعکاس درستی از یک اسراییل متفاوت است، اسراییل بعد از جنگ شش روزه.

نویسندگان گزارش، شلومو سویرسکی و اتی کونورآتیاس تاکید می کنند که در 20 سال گذشته، تعداد شهرک نشینان در مناطق اشغالی بیش از 240 درصد رشد کرده است، که خیلی بالاتر از رشد 60 درصدی کل جمعیت اسراییل است. سه شهرک نشین الترا ارتودوکس امانوئل، بیتار الیت و مودیین الیت بیشترین رشد جمعیت را تجربه کرده اند، به طوری که ساکنان آنها بیش از 376 درصد افزایش یافته اند.

مساله دشوارتر نابرابری تخصیص بودجه بین شهرک نشین ها و شهرهای پیرامون آنهاست. دولت تعهد خود به تقویت مناطق اطراف در شمال و جنوب این رژیم را با هدف کاهش نابرابری بین آنها و مرکز کشور اعلام می کند، اما بازهم آودا سنتر وضع ناامید کننده ای از شرایط آنها ترسیم می کند.

براساس گزارشها، در سال 2012 بیشترین هزینه سرانه دولت در شهرک های مناطق اشغالی بود، که به 2،695 شکل (حدود 745 دلار) به ازای هر شهرک نشین می رسید. در شهرک های که در اوایل تاسیس رژیم جعلی اسراییل تاسیس شدند ، این هزینه سرانه تنها 1،892 شکل (حدود 523 دلار) بود. در واقع، مشخص است که هزینه سرانه دولت در طی سالهای گذشته در شهرک های اولیه کاهش یافته است.

سویرسکی به روزنامه اقتصادی اسراییلی TheMarker گفت که تا سال 1997، شهرک نشین های اولیه بهترین شهرکها را تشکیل می دادند ، اما امروز آنها در تمام زمینه ها جایگاه پایینی دارند، بر خلاف شهرک های جدید. این یکی از دلایلی است که باعث شده شهرک های جدید( به جز شهرک های الترا ارتدوکس) شرایط اجتماعی اقتصادی متوسط رو به بالایی داشته باشند، در حالی که شهرک های اولیه وضعیت متوسط رو به پایینی دارند."

بازدیدکنندگان از شهرک نشین اتزیون یا منطقه شمال اورشلیم در راه رسیدن به رام الله از حجم ساخت و ساز در شهرک نشین ها شگفت زده می شوند. ماشین های سنگین مدام در حال کار هستند. در حالی که جمعیت شهرک های اولیه در جنوب اسراییل طی دو دهه گذشته افزایش نیافته است، جمعیت اکثر شهرک نشین های جدید چند برابر شده است. افرا و بیت ال، در نزدیکی رام الله، تبدیل به شهر شده اند و هرکدام هزاران نفر را در خود جای داده اند. تقریبا از تمام پنجره ها می توان فلسطینیان را دید. فاصله بین رام الله و شهرک های پیرامون آن از چند صد متر به تنها ده ها متر رسیده است.

اولویت دادن به شهرک نشین ها چیز جدیدی نیست. اسراییل این رویکرد را از جنگ شش روزه 1967 به بعد اتخاذ کرده است، و دولت های آن همواره این سیاست را ادامه داده اند. این دولت ها همواره رویکردی ایدئولوژیک نسبت به این مساله داشته اند: شهرک نشین ها یک دارایی استراتژیک بزرگ برای اسراییل هستند. گزارش ویژه بازرس دولت در سال 2000 در مناطق جنوبی اسراییل نشاندهنده عدم توجه کافی به مناطق پیرامون شهرک نشین ها بود.

جنبش Peace Now، که به دقت توسعه شهرک ها را زیر نظر دارد؛ در صفحه فیس بوک خود نوشت:‌ «این مهم است که به یاد داشته باشیم که شهرک نشینان تنها چهار درصد جمعیت اسراییل را تشکیل می دهند. اما میزان تخصیص بودجه و اولویت آنها در زمینه تحصیل، مسکن، رفاه و زیرساخت با 96 درصد دیگر برابر است."

شورای یشا، یکی از سازمان های چتری شهرک نشین، به نتایج منتشر شده توسط آودا سنتر اعتراض کرد. این گروه که رهبران شهرک نشینان در آن عضویت دارند، ادعا کرد که که این گزارش بخشی از جمعیت را علیه بخش دیگر می شوراند. معاون رییس شورا، ییگال دیلمونی در نهم سپتامبر به رادیو کانال 7 گفت: «آودا سنتر نخست  شهرک نشین های جدیا و ساماریا را هدف گرفت، و پس از آن به هر طریق ممکن تلاش کرد تا شهرک ها را در حال اخاذی از یهودیان نشان دهد. این گزارش تحریف شده و باطل است.»

این بحث از زمان اشغال کرانه باختری و نوار غزه بعد از جنگ شش روزه در اسراییل مطرح بوده است. پروفسور شلومو بن عمی، کسی که در دولت سابق ایهود باراک به عنوان وزیر امور خارجه فعالیت کرده است می گوید : «در سال 1967، جامعه اسراییل به میراث بن گوریون پشت کرد که معتقد بود ما نباید هرگز در قلب مناطق شلوغ فلسطینی نشین شهرک بسازیم. متاسفانه، ما به دو ارزش مبنایی صهیونیسم خیانت کرده ایم. ما به قلب اعراب رفتیم، و همچنین صحرای نقب را رها کردیم."