جزییات توافقی که سینمای اروپا را مستعمره هالیوودکرد

دولت های وقت ایالات متحده آمریکا و فرانسه در سال 1946 میلادی توافقی با نام " بلو بیرنز" امضا کردند که براساس آن واشنگتن یک کمک مالی 300 میلیون دلاری به ارزش آن زمان در اختیار پاریس قرار دهد. در بخشی از این توافق ها در خصوص همکاری های مختلف از جمله سینما صحبت شده بود ولی آمریکاییان بتدریج مفاد قرارداد را زیر پا گذاشته و بر سلطه طلبی سینمای خود بر این کشور تاکید کردند.

به نوشته پایگاه فرانسوی زبان " انفوگر" اینک این پرسش مطرح است که آیا نفوذ فرهنگی آمریکا از فردای جنگ دوم جهانی بر اروپا و بویژه در این بحث فرانسه آغاز شد؟
به گزارش خبرگزاری میزان فرانسه همواره تلاش کرده است تا سینمای خود را در مقابل آزادسازی مورد توجه آمریکایی ها حراست کند ولی متاسفانه راهبرد آمریکا برای تبلیغ فرهنگ خود از طریق سینما این امیدواری را از فرانسه دور کرده است.

پایگاه فرانسوی زبان "انفوگر" سپس به مفاد قرارداد بلو بیرنز میان فرانسه و آمریکا اشاره دارد و می نویسد: بر اساس این توافق دولت وقت آمریکا متعهد شد به کشورهای خسارت دیده از جنگ جهانی دوم کمک مالی کند و در مقابل بر آزادسازی وسیع تجارت و کاهش شدید عوارض گمرکی بین آمریکا و اروپا تاکید کند.

این توجه آمریکایی ها باعث می شد که اروپا بازار بسیار خوبی برای کالاهای آمریکایی از جمله تولیدات سینمایی بویژه در گونه سینمای جنگ شود اما دیری نگذشت که همان قرارداد عاملی شد برای اینکه زمینه های فرهنگی اروپا کاملا در خدمت ایالات متحده قرار گیرد.

بازگشت به عقب
برای آشکار شدن قضیه بهتر است کمی عقبتر برگردیم؛ بین سال های1944 و 1946 میلادی بالغ بر 94 فیلم فرانسوی به نمایش گذاشته شد و سینمای آمریکا توانست تنها49 فیلم در فرانسه بر روی پرده بفرستد ولی این مساله برای فرانسویان خشنود کننده نبود زیرا بعد از این اتفاق بیش از21 درصد تولیدات سینمایی در فرانسه، آمریکایی بودند و این در حالی بود که آثار سینمایی تولید فرانسه تنها 9 درصد را به خود اختصاص داده بود.سینماگران فرانسوی دولتهای وقت این کشور را متهم کرده اند که نظارت کامل بر سالن های سینما و تولیداتی که بر روی اکران قرار می گیرد ندارند. بدنبال این انتقادات دولت های وقت فرانسه تصمیم گرفتند با توافق هایی که با آمریکایی ها و دیگر کشورها برقرار میکنند 50 درصد فیلم هایی که در این کشور به نمایش در می آید را از میان تولیدات داخلی انتخاب کنند. همین امر باعث شد حضور تولیدات سینمایی آمریکا در فرانسه از 21درصد به 17 درصد کاهش یابد.

سینماداران سرخود فیلم آمریکایی پخش کردند
اما این امر ادامه نداشت زیرا سالن های سینماهای فرانسه برای جلب بیشترتماشاگر به طور غیرقانونی اقدام به پخش فیلمهای آمریکایی کردند با این ادعا که کیفیت فیلم های سینمای آمریکا از سینمای فرانسه بالاتر است. درپی این تفکر، نمایش فیلم های داخلی بین سال های 1946 تا 1948 از 50 درصد مورد توافق به 28 درصد کاهش یافت و در واقع به طور میانگین 84 فیلم فرانسوی در سال به نمایش در می آمد. این در حالی بود که طی این مدت نزدیک به 121 فیلم آمریکایی در سالن های سینمای فرانسه به نمایش در آمده بودند.

پس از این اتفاق ، تولیدات آمریکایی توانست گوی فروش را در سینماهای فرانسه از سینماگران این کشور برباید. در دیگر کشورهای اروپایی هم وضع بهتر نبود و اغلب آنها به واسطه کمکی که ایالات متحده در جریان جنگ جهانی دوم به آنها کرده بود به یک بازار مصرف خوب برای کالاهای فرهنگی آمریکا بدل شدند و این روزها نیز هالیوود است که توانسته بر سینمای اروپا تسلط یابد.

منبع:خبرگزاری میزان