آقای میرخانی رشتی! حال که نتوانستید الگوی «متانت» باشید، الگویی باشید برای فرهنگ «پوزش و ندامت»

به گزارش بولتن نیوز، در این میان داود میرخانی رشتی، مشاور انجمن خودروسازان ایران و البته مدیرعامل پیشین ایران خودرو که در گفت و گویی زنده به روی خط تلفن پرشنونده ترین برنامۀ اقتصادی رادیوی جمهوری اسلامی ایران آمده بود، صحبت هایی کرد و رفتاری بروز داد که تعجب بسیاری را برانگیخت.

میرخانی رشتی که به عنوان میهمان روی خط برنامۀ «اقتصاد روز» در شبکۀ رادیویی «رادیو ایران» آمده بود، بی توجه به مخاطب میلیونی این برنامۀ رادیویی، با بی مسئولیتی و بی ادبی تمام، با لحنی به دور از شان یک مقام مسئول که بنابر جایگاهش می باید با رعایت وقار و ادب، پاسخگوی افکار عمومی باشد، صحبت هایی را مطرح نمود و در پایان این گفت و گوی کوتاه و بی سروته و بی معنی که به دلیل رفتار این مقام مسئول(!) به این وضع دچار شده بود، بدون خداحافظی و درمیان صحبت های مجری برنامه گوشی تلفن را قطع نمود و پیش از انجام این اقدام جسورانه، با لحنی تهدیدآمیز خطاب به تهیه کنندگان برنامه و به تعبیری، به دیگر اصحاب رسانه گفت تا دیگر به هیچ وجه با او تماس نگیرند.

البته این نخستین بار نیست که یک مقام مسئول دون پایه، بی توجه به جایگاهش این چنین با اصحاب رسانه برخوردنموده و علاوه بر توهین به خبرنگاراران، خواسته یا ناخواسته به مردم و افکار عمومی توهین می کند، با این حال، شدت برخورد موهن و وقاحت بیش از حد داود میرخانی رشتی به قدری بود که کمتر شنیده و دیده ایم.

گفتنی است، این رفتار میرخانی رشتی درحالی اتفاق افتاد که اشتباهات مسئولین دولتی موجب به وجود آمدن این مباحث دنباله دار و کذایی گردیده و بی شک اگر هم کسی در این میان مقصر باشد و کوتاهی و قصوری مرتکب شده باشد، یکی از مسئولین و دولتیان بوده و این خطا نه از اطلاع رسانی نادرست اصحاب رسانه، ناشی شده و نه بی شک مردم کوچکترین اشتباهی مرتکب شده اند.

در شرایطی که قشر زحمت کش و طبقات متوسط و پایین جامعه که درصد قابل توجهی از مخاطبان برنامه های رادیویی و تلویزیونی را تشکیل می دهند، به دلیل بی تدبیری عزیزان مسئولین در چندین سال اخیر، بیشترین فشار را تحمل نموده و بار اصلی بی ثباتی اقتصادی کشور را با گوشت و پوست لمس می کنند، حال یکی از این همین مسئولین به جای کرنش، پشیمانی و تلاش برای جبران وضعیت نابه سامان اقتصادی، پاسخگویی که بی شک اولین وظیفۀ یک مقام مسئول است را زیر پا گذارده با بی ادبی و وقاحت تمام، نه تنها پاسخ سوالاتی که به زندگی روزمرّۀ مردم گره خورده را نمی دهد، بلکه تهدید می کند از این پس نیز پاسخگو نخواهد بود.

جالب اینجاست که وقتی پای صحبت به میان می آید، همۀ این عزیزان خود را پیش از هر چیز متعهد به رعایت فرهنگ و ادب دانسته و یکی درمیان با بیان این که امسال ازسوی رهبری به عنوان سال «اقتصاد و فرهنگ» نام گذاری شده، در اهمیت مسائل فرهنگ و تقدم آن بر همه چیز (اقتصاد که جای خود دارد) قلم فرسوده و حنجره می درند!

حال سوال اینجاست که مگر نه این که مهمترین وسیله برای اعتلای فرهنگ، همین رسانه ها هستند و باز مگر نه این که منش، رفتار و گفتار اشخاص حقوقی باتوجه جایگاهی که در اختیار دارند، خواسته یا ناخواسته الگوی فرهنگی جامعه را برمی سازنند؟ با این حساب چگونه است که وقتی در یک سریال تلویزیونی به شوخی از کلمۀ ای ناصحیح برای خنداندن مخاطب استفاده می شود، همگان در صف های طویل، فریاد وافرهنگا سرداده و ابراز دلواپسی می کنند اما وقتی یک مسئول در برنامۀ رادیوییِ جدی که ازقضا پُرمخاطب ترین برنامه در نوع خود نیز هست، حاضرشده و به جای آن که با استفاده از موقعیت افتخارآمیز صحبت رودرو با مردم که از طریق رسانه برای او فراهم شده و با وقار و متانت، آرامشی را که به دلیل سهل انگاری خود او و همکارانش از مردم سلب شده، به مردم بازگرداند، با بی ادبی مکالمه را نیمه کاره رها نموده و تهدید می کند، کسی دلواپس این فرهنگ نحیف و زخم خورده نمی شود؟

همۀ این ها درحالی است که بسیاری از همین مسئولینی که در یک سال گذشته با استقرار گفتمان «اعتدال» در قدرت، به میدان آمده اند، با ادعای های فرهنگی و انتقاد از بی فرهنگی و بی ادبی دولت قبلی پا به عرصه گذارده اند و شاید یکی از مهمترین دلایل توفیق شان در اخذ رای و اعتماد مردم، مدعیات فرهنگی شان بوده و بیان انتقادات صریح از رفتار، گفتار و منش به دور از ادب و فرهنگ دولت پیشین!

با این همه، در پایان ذکر این مهم نیز ضروری است که میرخانی رشتی، همیشه چنین رفتار ناشایستی با اصحاب رسانه نداشته و شاهدش تعداد قابل توجه گفت و گوها و مصاحبه های متعددی است که از ایشان در آرشیو رسانه ها موجود است. با این حساب می توان این رفتار ناشایست رشتی را این گونه توجیه کرد که احتمالاً در آن لحظات در شرایط متعادلی نبوده و احتمالاً فشار مشکلات بیرونی منجر به چنین برخوردی ازسوی او گردیده است. اما آنچه برای یک مسئول ضروری است، دقیقاً همین است که در شرایط نامساعد و در اوج فشار رسانه ای، ادب و وقار و متانت را حفظ نموده و بر این اساس که "«فرهنگ» مقدم است بر «اقتصاد» و مسائل دیگر"، فرهنگ را فدای مشکلات ننماید.

به بیان دیگر، میرخوانی رشتی به جای استفاده از این فرصت و ارائۀ الگویی اصولی از برخورد یک مسئول با رسانه که در اوج مشکلات، همچنان با رعایت ادب و فرهنگ رسانه ای، به شعور مخاطب و افکار عمومی احترام گذارده و خود را لزوماً مقید به پاسخگویی می داند، این فرصت را از دست داد و ضمن این فرصت سوزی و ارائۀ تصویر و الگویی غلط و زشت از برخورد یک مسئول با رسانه، به افکار عمومی نیز توهین نمود.

با این همه و باوجود این که آب رفته به جوی بازنمی گردد، هنوز این فرصت برای میرخانی رشتی باقی است که با معذرت خواهی رسمی از طریق رسانه های جمعی و اعلام و ابراز پشیمانی از رفتار به دور فرهنگ و ادبش، لااقل الگویی باشد برای پذیرش اشتباه و فرهنگ پوزش خواهی و ندامت!