جنگ پنهان اسرائیل و آمریکا با دانشمندان هسته ای ایران

گروه سیاسی، اسکات پیترسون، از دبیران نشریه آمریکایی کریستین ساینس مانیتور، روز پنجشنبه ۱۷ ژوئیه، ضمن گفت و گو با منصوره کرمی همسر شهید علی محمدی در دفتر انجمن دفاع از قربانیان تروریسم، از جنگ پنهان اسرائیل و آمریکا و دیگر دولت های غربی با دانشمندان اتمی ایران می گوید.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از انجمن دفاع از قربانیان تروریسم، او می نویسد: صبح روزی که ترور انجام شد، چیز غیرعادی وجود نداشت.
 
مسعود علی محمدی، دانشمند ایرانی و همسرش، سحرگاه برای نماز صبح بیدار شدند. سپس خانم علیمحمدی به آماده کردن صبحانه پرداخت و شوهرش فهرستی از کارهایی را که بایست انجام می داد، تهیه کرد.
منصوره کرمی به یاد می آورد که شوهرش «آدم خیلی دقیقی بود و همیشه می خواست همه کارها درست پیش برود».
آن روز صبح آقای علیمحمدی - مردی با موی کم پشت که رو به طاسی می رفت، سبیلی پرپشت، و چشمان نزدیک به هم، که نویسنده ده ها مقاله دانشگاهی بود – سه بار با زنش خداحافظی کرد: وقتی که همسرش بسته ناهارش را به او داد، وقتی بند کفشش را می بست، و وقتی از ماشین بیرون آمد تا در خانه را پشت سرش ببندد.
همان وقت بود که انفجار رخ داد.



بمب دورکاری که بر موتورسیکلتی در آن نزدیکی نصب شده بود، فیزیک دان هسته ای را با آتش فشان مرگباری  از خرده فلز  از پا درآورد، نخستین شهید هسته ای را به ایران هدیه کرد، و موجی از بهت و حیرت به جامعه علمی و هسته ای ایران فرستاد.
به نوشته اسکات پیترسون، وقتی که پنجمین دانشمند اتمی کشته شد، دیگر آن ناباوری و بهت از فضا رخت بربسته بود. دیگر سال ها بود که کسانی که در برنامه اتمی ایران کار می کردند، می دانستند که باید مراقب خود باشند .
کریستین ساینس مانیتور می نویسد، جنگ پنهان آمریکا و اسرائیل  علیه برنامه اتمی ایران به ترور پنج دانشمند ایرانی، آلودگی کامپیوتری به ویروس هایی چون استاکس نت، جاسوسی، و انفجارهایی که عاملانش نامعلوم مانده منجر شد.
طلب بخشش
غیر از  همسرش و عده ای اندک، کسی نمی دانست که او یک استاد معمولی دانشگاه نیست و یا اساسا تخصصی در زمینه اتمی دارد. علیمحمدی  دریافته بود که درخارج از ایران نظرهایی به او جلب شده است، و از همین رو کمتر سفر می کرد. قاتل او مردی ایرانی بود که موساد او را استخدام کرده و آموزش داده بود. خبرهای رسانه های اسرائیلی صحت اعتراف های تلویزیونی مجید جمالی فشی را که از تلویزیون دولتی ایران در اوائل سال ۲۰۱۱ پخش شد، تایید کرده اند. این جوان که از زندان اوین سخن می گفت، توضیح داد که چگونه در اسرائیل برای این کار آموزش دیده بود- و چگونه با دو موتورسیکلت نوی ایرانی و شبیه سازی دقیقی از  خانه و خیابان محل زندگی علی محمدی در مکانی متعلق به موساد، که در کنار اتوبان تل آویو به اورشلیم و در شرق فرودگاه بن گوریون بازسازی شده بود، نقشه ترور را تمرین کرده بود. دادگاه مجید جمالی فشی را گناه کار دانست و او را به مرگ محکوم کرد. پیش از اعدام، خانم کرمی با او در زندان اوین روبرو شد.
منصوره کرمی به کریستین ساینس مانیتور می گوید: «خیلی چیزها از ذهنم گذشت. در فکر انتقام بودم.»
او آن روز  کیف چرمی ای را که شوهرش در روزی که کشته شد، در دست داشت همراه برده بود. با چشمانی پراشک کیف را باز کرد  تا نشان دهد براده های فلز چگونه  از تز دکترای یکی از دانشجویان شوهرش  رد شده و سپس جاعینکی او را سوراخ کرده و شیشه عینک را شکسته بود.


خانم کرمی پیش از دیدار با مجید قسم خورده بود که به اندازه آن براده هایی که وارد جمجمه شوهرش شده بود «توی کله این شخص میخ بکوبد». اما در برابر خود مردی درهم شکسته را یافته بود که از او طلب بخشش می کرد و چنان گریه ای می کرد که یک جعبه دستمال کاغذی را تمام کرد.
به نوشته اسکات پیترسون، کرمی در حالی که به ابروهای مصمم و سیاهش گره می اندازد، می گوید: " وقتی دیدمش، وقتی دیدم چقدر عاجز و حقیر است، گفتم حیف دست من است که بخواهد چنین کاری بکند"، و ادامه می دهد: "همه مردم دنیا –هر عقیده و ایمانی که داشته باشند- به وطن خودشان احترام می گذارند، اما او به وطن خودش خیانت کرده بود."
  
علی محمدی می دانست که زیر نظر برخی کشورهای غربی و سازمان مجاهدین خلق – که نخستین بار وجود برنامه اتمی ایران را آشکار کرد- قرار دارد. در سال ۲۰۰۶ یکی از همکاران علی محمدی در کنفرانسی در بریتانیا به مدت ۲۴ ساعت در مورد فعالیت های اتمی علیمحمدی تحت بازجویی قرار گرفته بود. در سال ۲۰۰۸ نیز همکار دیگری به مدت ۴۸ ساعت به همین منظور و این بار شاید در ایتالیا، مورد بازجویی قرار گرفته بود.
کرمی می گوید:"در سال ۲۰۰۹ که علیمحمدی به سفر حج رفته بود متوجه شد که از او فیلم برداری می کنند و تعقیبش می کنند. بعد از آن بیشتر مراقب بود و خیلی کمتر بیرون می رفت."
یک ماه پیش از مرگش گفته بود که می ترسد در سفرش به اردن ربوده شود و پیش از این سفر از نظر جسمی احساس ناخوشی می کرد. با این حال زن و شوهر پیاده روی های خود را در محله سنتی قیطریه و کوه پیمایی شان را در روزهای تعطیل متوقف نکرده بودند، اما علیمحمدی جانب احتیاط را از دست نمی داد.
«پیش از مرگش شماره تلفنی به من داده بود و گفته بود اگر به خانه نیامدم ، اگر برایم اتفاقی افتاد، پیش از این که به پلیس خبر بدهی به این شماره زنگ بزن». خانم کرمی می گوید وقتی که واقعه روی داد، دست هایش چنان می لرزید که پسرش شماره را گرفت.
مجید جمالی فشی یکی از ده مأموری بود که برای موساد کار می کردند و وزارت اطلاعات ایران در ژانویه ۲۰۱۱ از دستگیری آنان خبر داد. این خبر به عنوان «پیروزی بزرگ»ی که نشانه «برتری دستگاه اطلاعاتی ایران بر سیستم جاسوسی رژیم صهیونیستی» بود منتشر شد.
جمالی فشی در اعتراف های تلویزیونی اش گفت که پس از آن که در یکی از کنسول گری های اسرائیل در خارج از ایران استخدام شده، به اسرائیل رفته. در آن جا به او کروکی خانه علی محمدی را با همه جزئیات، از  درخت و آسفالت و لبه جوی خیابان، به او نشان می دهند.
مجله تایم، در اوایل سال ۲۰۱۲، در گزارشی از اسرائیل، از قول یک منبع اطلاعاتی «شرکت جمالی در یک واحد موساد را که به گفته این منبع توسط یک کشور ثالث بر مقام های ایران آشکار شد، تایید کرد. »
مجید جمالی در اعتراف های خود گفت: «به من گفتند که هدف عملیات، فردی ست که در ساختن بمب اتمی همکاری می کند و بشریت در خطر است و تو نجات دهنده ای.»
فشی می گوید: «بعد از انجام حمله از این که برای مردم جهان کار مهمی کرده بودم احساس غرور می کردم تا این که فهمیدم همه این ها دروغی بیش نبوده.»
پس از علیمحمدی، چهار دانشمند دیگر نیز که در برنامه اتمی ایران دست داشتند، کشته شدند. سه تن از آنان از طریق بمب های مغناطیسی که در حین حرکت در خیابان و در تراکم ترافیک توسط موتورسواران به اتومبیل شان وصل شده بود، ازپا درآمدند.