ماست‌مالی جدید فتنه‌گران: منظور ما این بود که مردم ایران به اندازه‌ی فلسطینی‌ها عزیزند

گروه سیاسی، هشت ماه پر التهاب بعد از انتخابات سال 88 را که بخاطر دارید. هر چقدر به اواخر این هشت ماه نزدیک می‌شدیم، مطالبات سیاسی و انتخاباتی فتنه‌گران و حامیان‌شان رنگ می‌باخت و خواسته‌های حقیقی‌شان رو می‌شد. از تقلب در انتخابات که در اواخر خرداد و تیر 88 مطرح می‌شد، رسیدیم به شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" و در انتها هم که رسیدیم به آتش کشیدن عزای امام حسین(ع).

به گزارش بولتن نیوز، خیلی از مردمی که براساس تبلیغات سوء، گمان بر وجود تقلب در انتخابات برده‌ بودند، با دیدن رنگ دیگر و چهره‌ی اصلی اعتراضات، پای‌شان را از بازی ساختگی استکبار جهانی و مزدوران داخلی‌شان بیرون کشیدند. اما بعضی‌ها همچنان اصرار بر حمایت از فتنه‌گران داشتند و با دیدن انحراف آشکار در اعتراض‌شان، روندشان را تغییر ندادند.
به عبارت دیگر، آنهایی که فکر می‌کردند لیدر جریان اعتراض به نتایج انتخابات 88 هستند (در حالی که لیدر و هدایت‌گر این جریان، کسانی خارج از ایران بودند) با دیدن انحرافانی مثل پاره کردن عکس امام خمینی(ره)، شعارهایی علیه فلسطین و برهم زدن عزای امام حسین(ع)، گرچه مایل به وقوع این کارها نبودند اما چون خودشان را در کار انجام شده می‌دیدند و از آن مهم‌تر، افراد اندکی را در پایگاه اجتماعی‌شان می‌دیدیند، نتوانستند به مخالفت با این انحرافات بپردازند و این کوتاهی، برای همیشه به پای‌شان نوشته شد.
حالا که اسرائیل دوباره توحشش را آغاز کرده و تا جایی پیش رفته که بعضی از مردم خود اسرائیل هم تحمل دیدن تکه‌تکه شدن پیکر کودکان و زنان را ندارند، گویا میدانی فراهم شده تا انسان‌ها میزان انسانیت‌شان را بسنجند. اما این وسط، اصلاح‌طلبان حامی فتنه اوضاع جالبی دارند. آنهایی که تا دیروز مقابل شعار کذایی "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" سکوت کردند، نمی‌دانند امروز باید با چه آبرویی انسانیت‌شان به میدان دفاع از فلسطینی‌ها بیاورند.
فعالان ایشان در شبکه‌های اجتماعی که این روزها حرف جالبی می‌زنند. می‌گویند: «آن موقع که ما این شعار را سر دادیم، منظورمان عدم حمایت از فلسطینی‌ها نبود. منظورمان این بود که همان‌قدر که مردم مظلوم فلسطین عزیز هستند و باید برای احقاق حق‌‌شان تلاش کرد، باید برای مظلومان داخل ایران هم تلاش کرد.» چه منظور غریبی. و چه دنیای وارونه‌ای. دنیا وارونه شده که فتنه‌گران خودشان را مظلوم فرض می‌کنند. و آیا نمی‌شد فتنه‌گران این منظور را با شعارهای واضح‌تری مطرح می‌کردند؟ و آیا نمی‌شد وقتی که از آنها در این‌باره توضیح خواسته شد، همان موقع چنین منظور عجیب و غریبی را بیان می‌کردند؟
گذشته از فعالان ایشان در شبکه‌های اجتماعی، بزرگان سیاسی‌شان هم در هول و ولا افتاده‌اند و می‌خواهند به هر ترتیبی که شده، خاطرات آن روزها را از ذهن مردم پاک کنند. به طور مثال، سید هادی خامنه‌ای با خبرگزاری ایسنا (نزدیک به اصلاح‌طلبان حامی فتنه) مصاحبه کرده و گفته که: انتساب "نه غزه، نه لبنان" به اصلاح‌طلبان دروغ شاخ‌دار است.
بله، کسی نمی‌گوید شما اصلاح‌طلب‌های نزدیک به فتنه‌گران این شعار را می‌دادید. اما همه‌ی ما به خوبی یادمان هست که چطور از دل بلبشوی ساخته شده به  دست شما، این شعار بیرون آمد. و باز هم به خوبی یادمان هست که چطور وقتی شماها این شعار را شنیدید، هیچ اعتراضی نکردید و مرزتان را با آنها معلوم نساختید. همه‌ی ما آن صحنه‌ی راهپیمایی را دیده‌ایم که چطور شیخ فتنه در کنار کسانی راه می‌رفت که این شعار را سر می‌دادند و او هیچ واکنشی نشان نداد. آیا نمی‌شد آن موقع در دهان آن افراد زد؟
در هر صورت، این خالی کردن پشت مظلوم که موجب به تقویت تلویحی و غیرمستقیم ظالم شده است، در کارنامه‌ی فتنه‌گران ثبت شده. و عدم مرزبندی و اعتراض به این شعار، در کارنامه‌ی اصلاح‌طلبان نزیک به فتنه‌گران. به نظر می‌رسد بهتر است الان بجای چنین ماست مالی کردن‌هایی، اشتباه گذشته را پذیرفته و در فکر رفع آن باشید. البته تا فرصت هست...