مسئله‌ی فلسطین/1: در مقابل صهيونيسم و ساير جنايتكاران با مشت‏هاى گره كرده بايستيد

گروه سیاسی - مسئله‌ی فلسطین چیزی نیست که مختص به امروز و امسال و چند سال اخیر باشد. قدمت این مسئله به قدمت سن پدر و مادرهای ماست. ردپای این مسئله را می‌توان از همان اولین روزهای مقابله‌ی امام خمینی(ره) با دولت طاغوتی شاه دید. گو اینکه یک قدم این مبارزه در داخل ایران و علیه رژیم پهلوی بود و یک قدم دیگر آن، خارج از ایران و علیه رژیم غاصب اسرائیل بود.

به گزارش بولتن نیوز، اما تقابل امام خمینی(ره) با اسرائیل، مثل تعارفات به اسم مبارزه‌ی رهبران بسیاری از کشورهای عربی نبود. منفعل نبود، از سر رفع تکلیف و ظاهرسازی نبود. برعکس، این مبارزه کاملا فعال و روش‌مند بود. می‌خواست که حقیقتا دنیا را از شر اسرائیل رها کند. این مبارزه انگیزه داشت و سرشار از همت بود چون در تحلیل‌ها پیشینی خود به این نتیجه رسیده بود که داعیه‌داران تقابل با اسرائیل، نه انگیزه‌ی این کار را دارند و نه حال انجامش را.

آنچه در ادامه می‌آید، تنها یک فراز از بیانات امام راحل است که در آن، وجود انگیزه و روش‌مند بودن این مبارزه موج می‌زند:

«و ما امروز مى‏بينيم كه در بلاد مختلفه مسلمين، ظلم‏هاست كه بر مسلمين دارد مى‏شود. در لبنان آن آتشى كه برافروخته‏اند، امريكا برافروخته، و آن لشكركشى‏اى كه از طرف امريكا و فرانسه و ساير اذناب آنها براى يك مشت مظلوم شيعه و مظلوم مسلمان در آنجا انجام مى‏گيرد، ساير مسلمين نشسته‏اند و تماشا مى‏كنند. غايتِ كارى كه امسال حكومت‏ها كردند اين بود كه عيد نگرفتند. كافى است اين؟ اين هم يك كارى است، اما آنها دارند ظلم خودشان را مى‏كنند، آنها دارند فوج فوج جوان‏هاى ما را در لبنان و فلسطين مى‏كشند. آنها دارند در افغانستان آن جنايات را مى‏كنند. آنها دارند در عراق آن جنايات را مى‏كنند، و آنها بر ايران آن جنايات را وارد مى‏كنند. مجرد اينكه امسال ما عيد نداريم، اين كار را درست مى‏كند؟ اين تكليف را از دوش اين دولت‏ها بر مى‏دارد؟ آنها با سرنيزه پيش مى‏آيند و با توپ و تانك پيش مى‏آيند و مظلومين هم تنها مانده‏اند و مع ذلك تو دهنى دارند به آنها مى‏زنند، لكن دولت‏ها نشسته‏اند تماشا مى‏كنند، و غايت امر اين است كه عيد را نمى‏گيرند. شما عيد نگيريد، عيد را امريكا مى‏گيرد، عيد را اسرائيل مى‏گيرد. بهتر از اين عيد چى كه شماها مرتبه‏تان به آنجا رسيده كه هيچ كارى از شما نمى‏آيد الّا اينكه عيد نگيريد. چه تأثيرى در دنيا دارد اين عيد نگرفتن؟ آنجائى كه دنبالش مشت‏هاى گره كرده در مقابل امريكا و در مقابل شوروى و در مقابل صهيونيسم و ساير جنايتكاران با مشت‏هاى گره كرده بايستيد و با آن همه امكاناتى كه داريد مقابله كنيد؛ آن وقت اين عيد نگرفتن هم يك اثرى دارد، والّا از آن طرف نفت را به رايگان بدهيد به آنها، از آن طرف كمك‏هاى معنوى را به آنها بكنيد، از آن طرف همه مسلمان‏ها را در بند خودتان نگه داريد و نگذاريد كه حتى آنها يك كلمه‏اى بگويند، آن وقت عيد نگيريد، اين عيد نگرفتن چه اثرى دارد؟ اينها انحراف است. اينها تعميه است. مى‏خواهند به ملتهاى خودشان و مسلمين جهان تعميه كنند كه ما الآن ايستاده‏ايم‏ مقابل اسرائيل. در مقابل توپ و تانك عيد نگرفتن كارى است؟ قدرت نداريد شما؟! شما نفت‏تان را اگر ده روز ببنديد به روى دنيا، دنيا خاضع شما مى‏شود.» (حيفه امام، ج‏18، ص: 157)

همان‌طور که می‌بینیم، امام خمینی(ره) در این فراز از بیانات‌شان دست بر روی نقطه‌ی حساس و ظریفی می‌گذارند و آن، ظاهری بودن ادعای بسیاری از کسانی‌ست که داعیه‌ی مبارزه با اسرائیل را دارند. مبارزاتی که در تعارف خلاصه می‌شود. مبارزاتی که بجای اقدام عملی، در کارهای سمبلیک خلاصه می‌شود. و این درحالی‌ست که یکی از ابتدایی‌ترین روش‌های به زانو درآوردن نه تنها اسرائیل که همه‌ی دنیای استکبار، پیش پای کشورهای اسلامی و عربی قرار دارد.

بستن پیچ نفت، که البته لازمه‌اش بستن چند روزه‌ی خواسته‌های دنیایی سران کشورهای عربی‌ست، کم هزینه‌ترین و کوچک‌ترین کاری‌ست که آنها می‌توانند انجام دهند. و البته این اقدام، موثر هم است. نمادی و خنثی نیست. اما حیف که ...