آذین‌بندی‌ شهر را به مردم واگذار کنیم

گروه هنرهای تجسمی، احمد نادعلیان هنرمند محیطی بر این اعتقاد است که باید امور زیباسازی و آذین بندی شهر را به مناسبت های مذهبی به مردم واگذار کرد تا مردم بر اساس باور واعتقادی که دارند عمل کنند و دولت بهتر است از آثار هنرمندانی که قبلاً به شکل خودجوش با موضوع مذهبی کار کرده اند، در مقیاس شهری بهره برداری کند.

به گزارش بولتن نیوز، احمد نادعلیان درباره لزوم استفاده از آثار هنرمندان در سطح شهر در مناسبت‌های مختلف مذهبی گفت: در گذشته‌های دور هیچ بودجه‌ای برای ارائه آثار هنری در سطح شهر در مناسبت‌های مذهبی هزینه نمی شد و خود مردم بر اساس اعتقاد و باوری که داشتند کوچه ها و خیابان های شهر را آذین‌بندی می کردند مثلاً از گلدان های گل و مهتابی و نورپردازی برای آذین بندی ها در جشن‌ها و مناسبت‌های مذهبی استفاده می‌کردند، اما به تازگی دخالت دولت در این امر مردم را شرطی کرده است و حالا اگر بودجه ای برای این امور در نظر گرفته نشود، مردم هم هیچ کاری انجام نمی‌دهند.

این هنرمند محیطی بر این اعتقاد است که چون کار آذین‌بندی و هنرهای شهری متولی دولتی یافته، فعالیت های خودجوش مردمی و هنرهای مردمی کمرنگ شده است. نادعلیان پیشنهاد کرد که هنرهای شهری در مناسبت‌های مذهبی را به مردم واگذار کنند تا به شکل خودجوش شاهد فعالیت های هنری و مردمی باشیم.

دبیر جشنواره های هنر محیطی به مخاطرات دولتی شدن هنرهای شهری اشاره کرد و یادآور شد: فعالیت های هنری که به صورت مناسبتی انجام می شود 2 مخاطره دارد؛ یکی این که موضوعات مناسبتی و مذهبی دستاویز قرار می گیرد و هنرمند ناچار می‌شود بر اساس یک موضوع خاص آثارش را بیافریند که به او سفارش شده است، دوم آن که هنرمند تلاش می کند بر اساس بودجه ای که در نظر گرفته شده است، آثارش را خلق کند و سعی بر این دارد تا مسئولان و کارفرمایانش را راضی نگه دارد.

او تأکید کرد: هنرمند باید کار خودش را بکند و اگر از قبل اثری با مضامین مذهبی و مناسبتی داشته است، دولت می تواند اثر او را خریداری کرده و در مقیاس بزرگ شهری آن را سفارش بدهد.

نادعلیان سالم‌ترین نوع رفتار در ارائه هنرهای شهری از سوی هنرمندان را استفاده از آثار هنرمندانی دانست که قبلاً به صورت دلی و  خودجوش دست به خلق آثار دینی و مذهبی زده اند چراکه هم اثرشان دارای ارزش هنری و معنوی است و هم برای استفاده در فضای شهری در مقیاس بزرگ قابل استفاده است.

هنرمند محیطی برگزیده سال 2005 در ادامه تصریح کرد: اگر برای امور زیباسازی فضای شهری در مناسبت های مذهبی بخواهیم به حمایت های دولتی و بودجه های آن فکر کنیم، تنها سرمایه های بزرگی را با بهره وری های اندک هدر داده ایم.

نادعلیان که ماهی های حجاری شده اش روی سنگ در طبیعت کشورهای مختلف دنیا به امانت رها شده است درباره نگاه گردشگران خارجی نسبت به چهره شهری چون تهران به عنوان پایتخت یک کشور اسلامی گفت: من به دلیل برگزاری جشنواره های محیطی، بارها میزبان هنرمندان خارجی بوده ام و خاطرم هست که برخی از آنها که شاهد تزئینات شهر به مناسبت نیمه شعبان بودند، بر این عقیده بودند که استفاده از مهتابی و نورپردازی های این چنینی آنها را به یاد آثار هنری یک هنرمند آمریکایی مشهور به نام «دن فلاوین» می اندازد که در آثارش از مهتابی های رنگی استفاده می کند و به من به آنها گفتم که پیش از آن هنرمند آمریکایی، مردم کشور من در اعیاد مذهبی از چنین آثاری استفاده کرده اند و مهتابی و روشنایی سهم ویژه ای در تزئینات شهر ما دارد. 

او تأکید کرد که تزئینات شهری در اعیاد ملی ما مثل نوروز متکی به کارهای دولتی نیست و مردم رفتارهای خاص خود را خواهند داشت بنابراین دولت نمی‌تواند تأثیری در شکل مردمی و خودجوش این تزئینات داشته باشد.

نادعلیان از دولتی ها خواست تا زیباسازی فضای شهری را در مناسبت های مذهبی به مردم واگذار کنند تا مردم بر اساس باور و اعتقادی که دارند در اعیاد و سوگواری ها چهره شهر را تغییر دهند و شاهد نتیجه مطلوب تری باشیم.

این هنرمند نقاش در بخش دیگری از سخنانش از صرف بودجه های کلان سازمان های دولتی در مناسبت های مذهبی انتقاد کرد و متذکر شد: متاسفانه برخی نهادهای دولتی، بودجه ای را دراختیار دارند و برای آن که ناچار به بازگرداندن آن به خزانه دولت نشوند، اصرار دارند که دست به فعالیت های هنری بزنند و این بودجه را هر طور شده مصرف کنند که نتیجه چنین تصمیماتی قطعاً خوب  و مطلوب نخواهد بود چراکه با نگاه مادی نسبت به این موضوعات که ریشه در باور و اعتقادات مردمی دارد، رفتار می کنند.

او یادآور شد که تأثیر و نقش دولت در استفاده از آثار هنری به مناسبت های مذهبی باید به شکل هدفمند و به صورت یادمانی باشد و خود دولت دخالتی در مسیر خلق اثر هنری نداشته باشد.

وی با ذکر مثالی در این زمینه گفت: گاهی اتفاقات خوب هنری را در مناسبت های دینی و مذهبی شاهد هستیم که از سوی دولت صورت می گیرد اما آنقدر این اتفاق در نقاط مختلف شهر تکرار می شود که لطف خود را از دست می دهد. به طور مثال استفاده از حوض سنگی و یا ستون های مکعبی و مشبک را وقتی جلوی در یک مسجد ببینیم زیبا و جذاب است اما وقتی این طرح برای مساجد دیگری هم تکرار می شود دیگر جذابیت خود را از دست می دهد.