مرگ نویسندۀ سفیدپوست ضدآپارتاید و برندۀ نوبل

گروه ادبیات، نشر و رسانه، نادین گوردیمر نویسندۀ سفیدپوست ضدآپارتاید و عضو کنگرۀ ملی آفریقا و البته برندۀ جایزۀ نوبل ادیبات، در 22 تیرماه در 91 سالگی درگذشت.

به گزارش بولتن نیوز، او می گفت: "نوشتن بیان حس زندگی است؛ تو یک عمر ممکن است بنویسی، اما فقط بتوانی قسمتی کوچک از زندگی را بیان کنی!"

وی در حین تحصیل در دانشگاه، به نوشتن داستان‌های کوتاه که عمدتاً در مجلات آفریقای جنوبی به‌ چاپ می‌رسیدند، روی آورد که بعدها بیش‌تر این داستان‌ها در «رخ به رخ» در سال 1949 منتشر شدند.

اولین رمان او «روزهای فریبنده» بود که در سال 1953 منتشرشد. دستگیری دوست نزدیکش «بتی دو توی» در سال 1960 و قتل عام «شارپویل»، او را وارد جنبش ضدآپارتاید کرد و طولی نکشید که از دوستان وکلای مدافع «نلسون ماندلا» هنگام محاکمه‌ او در سال 1962 شد. پس از آن‌که ماندلا در سال 1990 از زندان آزاد شد، «گوردیمر» یکی از اولین افرادی بود که برای دیدن ماندلا دعوت شد.

گوردیمر اولین جایزه‌ ادبی‌اش را در سال 1961 با نام جایزه‌ ادبی مشترک‌المنافع اسمیت انگلیس به‌دست آورد. طی این سال‌ها، دولت آفریقای جنوبی چندین کتاب او را ممنوع‌الچاپ کرد که دو اثر شامل «دنیای بورخس فقید» به‌ مدت 10 سال و کتاب «دنیای اجنبی‌ها» به‌ مدت 12 سال ممنوع اعلام شدند.

وی در سال 1991 جایزه نوبل در ادبیات را از آن خود کرد؛ سبک حماسی وی به عنوان یکی  از ارزش های  انسانی مطرح گردید. در سال 1971 جایزه‌ی یادبود "جیمز تیت بلک" را برای رمان «مهمان افتخاری» کسب کرد و در سال 1974 جایزه‌ی بوکر را برای رمان «محافظه‌کار» به‌دست آورد.

موضوع کارهای گوردایمر بیشتر بر روی  مسائل نژادپرستی و ارزش های اخلاقی استوار بود.

انتشار برخی از کتاب های وی مانند «دختر برگر» و «مردم جولای» در دوران آپارتاید ممنوع بودند. او از دوستان نلسون ماندلا بود که ویرایش سخنرانی مشهور نلسون به نام «من آماده ام تا بمیرم» را عهده دار شده بود و از اولین کسانی بود که نلسون ماندلا  بعد از آزادی خواستار دیدنش گردید.

گوردیمر مجموعاً 13 رمان و همچنین 18 مجموعه‌ داستان کوتاه نوشت. آخرین اثر او «هیچ زمانی مثل امروز» که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد نیز درباره مبارزه علیه آپارتاید است.

«شش فوت از دهکده» (۱۹۵۶)، «جا پاهای جمعه» (۱۹۶۰) و «داستان برگزیده» (۱۹۷۵) سه مجموعه داستان کوتاه او هستند.

از معروفترین رمان‌های گوردیمر می‌توان به «روزهای فریبنده» (۱۹۵۳)، «سرزمین بیگانگان» (۱۹۵۸)، «فرصتی برای دوست داشتن» (۱۹۶۳)، «آخرین دنیای بورژوازی» (۱۹۶۶)، «محافظه کار» (۱۹۷۴)، «دختر برگر» (۱۹۷۹)، «خانواده ژوئیه» (۱۹۸۱)، «یک ورزش طبیعی» (۱۹۸۷)، «سرگذشت پسرم» (۱۹۹۰) و «هیچ‌کس همراهم نیست» (۱۹۹۴) اشاره کرد.