نمایندگان 5+1 معتقدند ایرانی ها ممکن است در آخرین مراحل مذاکرات از خواسته های خود کوتاه بیایند. در مقابل تحلیل گران ایرانی هنوز معتقدند دستیابی به توافقی جامعه صرفاً مساله ای است که با گذشت زمان محقق می شود.
گروه سیاسی، هیات های مذاکره کننده شش قدرت جهانی در حالی آخرین دور گفتگو را برای دستیابی به توافق جامع با ایران آغاز می کنند که عده اندکی چشم به توافق در لحظه آخر دارند.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از فايننشال تايمز، در حقیقت مذاکره کنندگان ارشد شش قدرت جهانی از جمله هیاتی بلندپایه از وزارت خارجه آمریکا درحالی پا به نشست مقدماتی مذاکرات می گذارند که مواضع آنها با ایران در مهمترین بخش گفتگوها یعنی غنی سازی اختلاف بسیاری دارد. به گفته دو دیپلمات آگاه به مذاکرات در قضیه تعداد سانتریفوژها در توافق نهایی، تهران فضای اندکی برای مذاکره باقی گذاشته است.
ایران هم اکنون بیست هزار سانتریفوژ نصب کرده است و نیمی از آنها عملیاتی است. تهران در نظر دارد دست کم پنجاه هزار سانتریفوژ عملیاتی داشته باشد.
یک دیپلمات غربی در تهران می گوید:«آنچه از نظر امریکا در توافق نهایی اهمیت دارد بیشتر تعداد سانتریفوژهاست تا تاسیسات هسته ای چون اراک که برای فرانسوی ها بسیار حائز اهمیت است. »
این دیپلمات در ادامه می گوید:«اوباما نمی تواند موافقت کنگره را با ده هزار سانتریفوژ یا بیشتر به دست آورد. تعداد سانتریفوژها به یقین باید کمتر از ده هزار عدد باشد که بسیار کمتر از خواست پنجاه هزارتایی ایران است.»
مارک فیتزپاتریک، مدیر منع اشاعه وخلع سلاح در موسسه مطالعات راهبردی بین المللی و مذاکره کننده سابق هسته ای آمریکا می گوید:«هیچ نشانه ای از ابراز تمایل ایران به قبول کاهش تعداد سانتریفوژها تا تعدادی که آمریکا و متحدانش در نظر دارند نیست.» فیتزپاتریک در ادامه می گوید احتمال قوی به توافق نرسیدن دو طرف است.
آنچه مذاکره کنندگان توصیف می کنند تکه هایی کوچک از توافق نهایی به زبانی دیپلماتیک و پر از پرانتز است. یعنی در مجموع مذاکرات به گونه ای نیست که با سرعت به توافقی در ماه جاری منتهی شود. با این حال مسائلی چون شفافیت، میزان نظارت و دسترسی به تاسیسات و در نهایت حجم ذخایر اورانیوم غنی شده می تواند به هنگام چانه زنی بر سر تعداد سانتریفوژها مفید واقع شود.
ایرانی ها ممکن است در آخرین مراحل مذاکرات از خواسته های خود کوتاه بیایند. چیزی که نمایندگان 5+1 بدان امید دارند و معتقدند زمان به نفع آنهاست نه تهران. در مقابل تحلیل گران ایرانی هنوز معتقدند دستیابی به توافقی جامعه صرفاً مساله ای است که با گذشت زمان محقق می شود.
عنصری درون حاکمیت می گوید:«ایران با امضای توافق موقت تصمیم بزرگی گرفت. چیزی شبیه قبول قطعنامه سازمان ملل متحد که به هشت سال جنک با عراق پایان داد. گام بعدی به دشواری قبلی ها نخواهد بود و راه حل به یقین پیدا خواهد شد.»
مقامات اطلاعاتی غربی نیز با این نظر موافقند. مقامات اطلاعاتی ایالات متحده و بریتانیا، دولت هاشان را توجیه کرده اند به اعتقاد آنها اراده تهران برای دستیابی به توافق هر چند توام با دودلی اما واقعی است. با وجود این با توجه به روند کند مذاکرات تا به امروز، ممکن است مذاکرات فعلی در نهایت به تمدید مهلت مذاکرات به جای گفتگو درباره موضوع های مورد اختلاف منجر شود.
اعتماد به امریکا حماقت است