وی با اشاره به مطالبی که در این اثر پژوهشی تالیف و گردآوری شده است، توضیح داد: در این اثر همانطور که از نامش پیداست گونه های مرسوم موسیقایی ویژه ماه مبارک رمضان در اقوام ایرانی به عنوان یک ابزار رسانه ای که نوید فرا رسیدن ماه رمضان را می دهند به تفکیک ارائه شده و می تواند مرجع مناسبی برای پژوهشگران موسیقی نواحی به حساب آید. البته در چاپ اول این کتاب یک لوح فشره صوتی نیز ارائه شده که در آن نوای برخی از سازهای مورد نظر برای مخاطبان نواخته می شود.
این پژوهشگر موسیقی نواحی در ادامه صحبت‌هایش با بیان اینکه موسیقی رمضان به خودی خود دارای ملودی های متنوع و متفاوتی است، بیان کرد: به طور حتم موسیقی رمضان برای خودش جایگاه خاصی دارد اما من پیش از این هم گفته ام که هیچوقت به آن توجهی نمی شود و وقتی هم تمرکزی روی این گونه موسیقایی شکل می گیرد فقط معطوف به روزهای باقیمانده به شروع ماه رمضان است در حالی که این فضای موسیقایی به قدری جذاب و زیباست که می توان در طول سال نیز پیرامون آن حرف زد.
جاوید تصریح کرد: برای معرفی شیوه های گوناگون موسیقی رمضان ساعت ها می توان حرف زد اما متاسفانه نه رسانه و نه جایی دیگر آنچنان که باید به این موضوع اهمیت نمی دهند و فقط به دنبال تولید آثار موسیقایی در حوزه پاپ هستند که گمان نمی‌کنم مرهمی بر زخم های فراوان موسیقی ایرانی باشد و من حتم دارم که اگر روند این گونه ادامه داشته باشد باید منتظر دفن زودهنگام موسیقی ایرانی در هیجان و کوران تولید انبوه آثار موسیقایی پاپ باشیم.
این نویسنده در پایان تاکید کرد: در حوزه موسیقی رمضان و گونه های دیگر موسیقی مذهبی فعالیتهای زیادی انجام دادم که هنوز بسیاری از آنها معرفی نشده اند اما فضای کار به قدری بد و ناهمگون است که دیگر انگیزه ای برای فعالیت در این جریان ندارم چرا که فکر می کنم این هنرمندان و دوستان فعال در موسیقی پاپ هستند که به آنها توجه بیشتری می شود و ما فعلا در این گوشه و کنار نظاره گر هستیم.
