موضع مولوی عبدالحمید در مورد فتنه سوریه چه بود؟

در اوج بحران سوریه موضع گیری‌های جریان افراطی مکی باعث به وجود آمدن خیلی از سوء تفاهمات برای جامعه اهل سنت ایران شد و با وجود اینکه بسیاری از علمای اهل سنت کشورمان بارها جنایات تکفیری‌ها در سوریه را مستقیما و تصریحا محکوم کردند اما جریان مکی که از حمایت رسانه‌ای شیخ نشین‌های منطقه و رسانه استعمار پیر برخوردار بود نگذاشت که مواضع اصولی علمای معتدل اهل سنت به گوش کسی برسد.

گروه سیاسی - فتنه سه ساله سوریه با ایفای نقش مستقیم مردم این کشور به روزهای آخر خود نزدیک شده است. هفته گذشته مردم سوریه زیر آتش کینه تکفیری‌ها با مشارکت 73 درصدی در انتخابات ریاست جمهوری این کشور و رای 88 درصدی به بشار اسد تیر خلاص را به چشم فتنه غربی-عربی-عبری علیه سوریه زدند. جناح فتنه گران داخلی و خارجی سوریه در این مدت دائما بر این نکته اصرار داشتند که مردم سوریه بشار اسد را نمی خواهند و بشار اسد به زور اسلحه خود را بر مردم سوریه تحمیل کرده است اما این بار هم مردم سوریه با ایفای نقش مستقیم و ایستادگی بر گزینه خود نشان دادند که اتفاقات سوریه خواست مردم این کشور نبوده بلکه فتنه انگیزی مثلث زر، زور و تزویر جهانی است.

به گزارش بولتن نیوز، اما این فتنه با وجود تلخی‌های بسیار، نتایج جالبی هم داشته است و هر روز که می‌گذرد ابعاد تازه‌ای از آن آشکار می‌شود. در صحنه داخلی ایران هم این نتایج جالب، قابل مشاهده می‌باشد.

مولوی عبدالحمید امام جماعت مسجد مکی در اوج بحران سوریه با ادبیاتی به ظاهر خیرخواهانه، مسئولین را این گونه دعوت به برکناری بشار اسد می‌کند:

«... در رابطه با تحولات سوریه بنده از این تریبون مختصر توصیه خیرخواهانه ای داشتم و آن اینکه با توجه به اینکه بخش اعظم خاک سوریه در کنترل مخالفان بوده و اکثریت قریب به اتفاق دنیا مخالفان آقای بشار اسد را به رسمیت شناخته اند و حتی مقامات روسیه نیز بر این نکته اذعان کرده اند که مخالفین به پیروزی نزدیک هستند و روزهای زیادی به پایان حکومت فعلی نمانده است، لذا توصیه بنده به مقامات جمهوری اسلامی آن است که برای جلوگیری از خونریزی و قتل عام بیشتر زنان و کودکان در سوریه، پادرمیانی کرده و خواستار کناره گیری آقای بشار اسد و توقف کشتار و تخریب بیشتر زندگی مردم سوریه از سوی وی شوند ... بنده معتقدم که این اقدام جمهوری اسلامی هم موجب رضامندی الله تعالی است و هم منافع ملی ما را در پی دارد؛ زیرا ملت ایران در دمشق و سرزمین شام منافعی دارد و برای جلوگیری از ضربه خوردن منافع ملی ما در دمشق، این اقدام می تواند مفید واقع شود...: با توجه به اینکه در گذشته از سوی جمهوری اسلامی از بشار اسد حمایت شده است، اگر مقامات جمهوری اسلامی در اوضاع کنونی در کناره گیری وی نقش داشته باشند، این مسئله می تواند در جهان اسلام و جهان عرب تاثیرات مثبت و خوبی برای وجهۀ کشورمان به دنبال داشته باشد و همچنین امیدواریم در آینده منافع ملی کشورمان در سوریه تامین شود...»]1[

اما ادامه جنایات تکفیری ها در سوریه باعث نشد که مولوی عبدالحمید دست از حمایت خود از تکفیری ها بردارد. وی که یکی از دامادهایش به خاطر جاسوسی برای یک کشور عربی به زندان محکوم شده است؛ یک سال بعد نیز علیه سوریه چنین موضع گیری می‌کند:

« ... برای هیچ کشوری قابل قبول نیست و هیچ دولتی این حق را ندارد که ملت خودش را با توپ و تانک و خمپاره مورد حمله قرار داده و قتل عام نماید. اما با توجه به اینکه کشورهای چین و روسیه از دولت فعلی سوریه در شورای امنیت سازمان ملل حمایت کرده اند، بر این دو کشور لازم است که در راستای توقف این مردم کشی اقدام نمایند، و إلا برای این دو قدرت در صحنه بین المللی و در نظر جهانیان، بد تمام خواهد شد .... رسالت مسئولین نظام جمهوری اسلامی نیز در این مورد سنگین است. همه ما باید به فکر راه حلی باشیم تا جلوی تخریب منازل و شهرها و قتل و کشتار گرفته شود، زیرا این شیوه ای است که نه حقوق انسانی و نه اسلام این روش را قبول دارد که یک دولت، ملت خودش را مورد قتل عام قرار دهد...»]2[

این سخنان مولوی عبدالحمید همان چیزی بود که رسانه‌های جریان استکبار جهانی و استبداد منطقه‌ای می‌خواستند از این رو با استقبال رسانه‌های تکفیری و فتنه‌گر روبه‌رو شد. آنها که به زعم خود چتر حمایت از تروریست‌های سوری را حتی در داخل مرزهای جمهوری اسلامی گسترده می‌دیدند با ذوق‌زدگی این سخنان را انعکاس دادند.

موضع مولوی عبدالحمید در مورد فتنه سوریه چه بود؟

اما سیاست مولوی عبدالحمید در برخورد با جنایات وحشی‌های تکفیری در سوریه سیاست انکار و فرار به جلو بود به طوری که در جریان هتك حرمت به قبر حجربن‌عدی –صحابی پیامبر اسلام (ص)- با محکومیت کلی این قضیه از هویت عاملان این عمل شنیع اظهار بی‌اطلاعی ]3[کرد و این گونه اظهار نظر کرد:

« اگر چه ما نمی دانیم این اهانت کار چه کسی بوده است، اما کسانی را که مرتکب این اهانت شده اند افراطی می دانیم...» ]4[

این اظهار نظر و بی‌اطلاعی مولوی عبدالحمید در حالی بود که تروریست‌های النصره]5[ رسما مسئولین این کار را پذیرفته بودند و تصاویر خود را هنگام ارتکاب این جنایت با افتخار منتشر کرده بودند!

اما یافتن دلیل این همه حمایت مولوی عبدالحمید از مخالفان دولت سوریه خیلی مسائل را روشن خواهد کرد. مخالفینی که امروز ارتباط آنها با آمریکا و رژیم منحوس صهیونیستی بر هیچکس پوشیده نیست و تصاویر]6[ عیادت نتایاهو]7[ از زخمی های آنها در جولان دیگر جای هیچ شکی را در این مورد بر جای نگذاشت و یا ارتباط این تروریست‌ها با همکاران ایرانی خود یعنی سازمان منافین که در این آخر با ملاقات احمد جربا و مریم رجوی علنی تر از گذشته بر همه عیان شد.

مخالفینی که حتی پس از انتخابات در سوریه نیز، آمریکا حاضر نیست دست از حمایت تسلیحاتی آنها بردارد و نماینده آمریکا در سازمان ملل]8[ وقیحانه این را جلوی دوربین‌ها اعلام می‌کند.

مخالفینی که به اعتراف دیرهنگام اخضر ابراهیمی در مصاحبه با اشپیگل]9[ در «حلب» از سلاح شیمیایی استفاده کردند و سفاکیت بی‌نظیری در کشتار مردم بی‌دفاع از خود نشان دادند.