به نام روزنامه نگار، به کام مطالبات سیاسی افراطیون

گروه اجتماعی - سایت کلمه در تاریخ 21 خرداد 93 در مطلبی با عنوان "یک سال گذشت؛ انجمن صنفی روزنامه نگاران بازگشایی نشد" به این موضوع اشاره کرده  که چند روز دیگر می‌شود یک سال که رییس‌ دولت جدید وعده‌ی بازگشایی خانه روزنامه‌نگاران را در صورت تحقق رای مردم داد؛ اما این وعده هنوز نتوانسته که جامه عمل به خود ببیند....

به گزارش بولتن نیوز، این نوع گزارش ها و مطالب در سایت های ضد انقلاب و وابسته به جریان فتنه و حوادث بعد از انتخابات سال 88، به دنبال آن است که در کنار مطالبات اصلی مردم ومسوولان در جهت کاهش مشکلات اقتصادی، و سیاست خارجی که اولویت اصلی دولت و مردم و مسوولان است، نوعی از مطالبات خاص جریان افراطی سیاسی و وابستگان به حوادث سال 88 را مطرح سازد و با بوغ و کرنا کردن این مطالبات در کنار ادعاهای حقوق بشری دشمنان و رسانه های بیگانه، فشار بر دولت و نظام را افزایش دهند. 

آنها با این نوع مطالب و مطالبات به دنبال این نیستند که فضای مطبوعات و رسانه ها بالنده شود و دستاوردهای فرهنگی تقویت شود بلکه می خواهند از این طریق حضور خود در جامعه و فضای سیاسی را تقویت کنند و در کنار افزایش فشار بر نظام جمهوری اسلامی که خواسته اصلی آنهاست، شرایطی را ایجاد کنند تا با ایجاد تنش و ناآرامی، خود را به فضای سیاسی ایران بازگردانند. 

زیرا همان طور که متخصصان توسعه و سیاست بارها تاکید کرده اند، بهترین فضا برای رشد دستاوردهای یک کشور و ملت،‌ ایجاد فضای آرام سیاسی و بدون تنش و همراهی و همدلی با مسوولان نظام و دولت است. اما این نوع مطالبات، تنها برای ناآرام جلوه دادن وتضعیف دستاوردهای دولت یکساله است. 

در شرایطی که دولت روحانی در یک سال گذشته وباوجود نظرات و دیدگاه های سیاسی مختلف در کشور و مخالفان و منتقدان در فضای اجتماعی و فرهنگی و... و التهابات و ناامنی در منطقه خاورمیانه توانسته است آرامش و همراهی و همکاری را در کشور تقویت کند و مسائل اصلی کشور از جمله مسائل معیشتی و اقتصادی و کاهش تنش در سیاست خارجی و جلوگیری از تحریم های جدید و ایجاد فضای مناسب بین المللی برای ایران را به پیش ببرد، و... مورد توجه جریان فتنه  نیست بلکه آنها سعی دارند مطالبات مورد نظر خود را برای مطرح شدن در فضای سیاسی ایران مطرح کنند.

در حال حاضر، پیگیری دولت و وزارت ارشاد و مجموعه دولت برای فعالیت قانونمند و به دور از افراط و ناآرامی در فضای مطبوعات،  با نوعی صبر و حوصله که مشخصه سیاستمداران میانه رو است به کار گرفته شده تا در زمان مناسبی خواسته صنفی روزنامه نگاران و نویسندگان و سینماگران و... به شکلی قانون مند و در چارچوب ملاحظات ملی و در فضایی آرام تحقق یابد و این گونه تاکید و پیگیری و افزایش فشار از سوی افراطیون سیاسی، نه تنها کمکی به دولت در این زمینه نمی کند بلکه برعکس، باعث تضعیف فعالیت دولت می شود. 

اما افراطیون هدف های دیگری را در پس این گونه مطالبات خود دنبال می کنند که اگر قرار باشد همان رفتار و منش افراطی دنبال شود قطعا در مسیر فعالیت قانون مند و صنفی روزنامه نگاران خدشه وارد خواهد شد و نه تنها کمکی به روزنامه نگاران و فضای فعالیت قانونی آنها نمی کند بلکه باعث تضعیف آنها و فضای کار وفعالیت روزنامه نگاری می شود. 

متاسفانه افراطیون سیاسی از جناح های مختلف در دو دهه اخیر به جای آن که هفته نامه و ارگان سیاسی خود را داشته باشند یا سیاست ورزی خود را در فضای اجتماعی و سیاسی پیگیری نمایند، با طرح مسائل مختلف و ایجاد تنش و افشاگری ها و فشار و تضعیف نظام و مسوولین واعتقادات مردم و کمک به طرح ادعاهای دشمنان، عملا فضای مطبوعات را به جای پیگیری هنجارهای روزنامه نگاری در اطلاع رسانی شفاف و درست و کمک به رشد دستاوردهای کشور و همچنین مبارزه با فساد و... به سمت سهم خواهی سیاسی هدایت کردند. 

آنها فضای مطبوعات را به فضای رقابت سیاسی و زورآزمایی تبدیل کردند و با قراردادن عوامل خود در مدیریت و مسوولیت های مختلف، به دنبال جمع آوری رانت و فرصت و پول و اموال بودند و نه تنها مطالبات اصلی مردم مانند معیشت و کاهش تورم و بهبود اشتغال و... را پیگیری نکردند بلکه سعی داشتند که بر گستره حضور خود در پست های سیاسی و مدیریت و... بیفزایند. 

نتیجه این افراطی گری باعث شد که بسیاری سرخورده شدند و ترک وطن کردند، بسیاری به زحمت افتادند و بسیاری از رسانه ها را به جای حرکت در جهت رشد دستاوردهای کشور، به تریبون سیاسی تبدیل کردند و عملا از توان بالای روزنامه نگاران برای خواسته های سیاسی خود و حضور درقدرت بهره بردند. 

اکنون با توجه به این تجربه تلخ و حوادث بعد از انتخابات، لازم است که دولت و نظام و مردم و روزنامه نگاران، مطالبات خود را قانون مند سازند و در فضای آرام حرکت کنند و خواسته های صنفی خود را به دور از مطالبات افراطیون سیاسی پیگیری کنند. 

اما اگر قرار باشد که همچنان همان نگاه به انجمن صنفی حاکم باشد نتیجه از حالا مشخص است و این نهاد صنفی عملا در اختیار کسانی خواهد بود که به روزنامه نگار توجه ندارند. 

شاهد مدعا آمار تعداد واحدهای مسکونی، وام و سایر مسائل صنفی روزنامه نگاران است که در دوره حاکمیت جریان افراطی ثمره ای برای روزنامه نگاران نداشته و تعداد بیانیه ها و جلسات سیاسی و فشارها و مسائلی که مطرح می کردند عملا بیش از پیگیری صنفی آنها بوده است. 

وقتی چنین دستاورد و عملکردی از هیات مدیره و اعضای صاحب نفوذ آن سراغ داریم چرا تصور می شود که قرار است برای روزنامه نگار کاری انجام شود؟

اکنون روزنامه نگاران باحقوق محدود و اکثرا بدون بیمه و بدون ملک شخصی و خودرو و... زندگی می کنند وبا حداقل ها و ناامنی شغلی و عدم ثبات زندگی می کنند و عده ای از  آنها که ادعای پیگیری صنفی روزنامه نگاران را داشتند مشغول ساخت وساز و رانت جویی خاص خود بودند و یا مسائل سیاسی را بیش از مسائل صنفی پیگیری می کردند. 

بیشترین حجم مطالب گفته شده در جلسات و بیانیه ها به مسائل سیاسی تعلق داشت تا مسائل صنفی ....

براین اساس، انتظار می رود که دولت در صورت موافقت با راه اندازی هر نهادی متعلق به روزنامه نگاران ومسائل صنفی آنها، شرایط و اساسنامه و مقررات را طوری تنظیم نماید که حتی مسائل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی نیز در راستای تحقق خواسته صنفی روزنامه نگار باشد نه پیگیری مطالبات سیاسی افراطیون سیاسی به نام روزنامه نگار .... 

کلمه در  مقاله نوشته است:

حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی علاوه بر سخنان مبارزات انتخاباتی، در نخستین نشست خبری‌اش پس از این‌که در انتخابات یازدهمین دوره‌ی ریاست جمهوری پیروز شد، در پاسخ به درخواست یکی از خبرنگاران حاضر مبنی بر بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، وعده‌ی فعال شدن همه‌ی نهادهای مدنی و بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران را داد.

حالا یک سال از آن ماجرا می‌گذرد و به‌جز چند گام، اقدام دیگری برای بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران انجام نشده و دفتر این انجمن همچنان پلمپ است. البته رییس‌جمهور این روزها تأکید می‌کند که دولت وعده‌هایی را که داده، به خاطر دارد و آن‌ها را عملی خواهد کرد. برخی اعضای هیئت مدیره‌ی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران هم در یک سال گذشته، اقداماتی را برای بازگشایی انجمن انجام داده‌اند و به گفته‌ی رییس هیئت مدیره‌ی انجمن صنفی، هفته‌ای نبوده که اعضای این انجمن در تلاش برای تماس با یکی از مقامات نباشند.

ماشاءالله شمس‌الواعظین درباره‌ی فعالیت‌هایی که در این یک سال درباره با بازگشایی انجمن صنفی انجام شده، به ایسنا گفت: انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در طول این یک سال اقداماتی را در چند جنبه دنبال کرده است. این انجمن گام نخست را بر گفت‌وگو گذاشته و با نهادهای مربوط، بویژه وزارت اطلاعات که شاکی اصلی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران بود، گفت‌وگو کرد که به پس گرفتن شکایت این وزارتخانه از انجمن صنفی روزنامه‌نگاران منجر شد. این اقدام، گامی ضروری برای بازگشایی انجمن بود.

او ادامه داد: دیگر اقدام انجمن، مذاکره با سایر نهادهای مربوط بود؛ در راستای وعده‌ی آقای روحانی مبنی بر بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، می‌خواستیم بدانیم چه اقداماتی قرار است انجام شود. این مطالبه به دادن مأموریت توسط رییس‌جمهور به سه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، اطلاعات و کار و رفاه اجتماعی منجر شد. در جلساتی که این سه وزارتخانه با یکدیگر داشتند، گفته شد انجمن صنفی روزنامه‌نگاران می‌تواند مجمع عمومی‌اش را برگزار کند.

شمس‌الواعظین با اشاره به برداشتن گام‌های حقوقی به‌عنوان سومین اقدام برای بازگشایی انجمن صنفی، بیان کرد: وکیل انجمن صنفی روزنامه‌نگاران از روز نخست تا کنون در حال رفت‌وآمد به قوه‌ی قضاییه است، چون قوه‌ی قضاییه اعلام کرده بود، پس‌گرفتن شکایت وزارت اطلاعات برای بازگشایی انجمن صنفی کافی نیست و خواستار تغییر اساسنامه‌ی این انجمن بدون اعلام ماهیت تغییر شده بود. این اتفاق، عجیب است، چراکه اولین‌بار است که قوه‌ی قضاییه از یک انجمن صنفی می‌خواهد که در اساسنامه‌اش تغییر ایجاد کند. البته گفت‌وگوها با قوه‌ی قضاییه از یک جایی به بعد قطع شد و از طریق رسانه‌ها ادامه پیدا کرد.

فک پلمپ دفتر انجمن صنفی از عهده دولت خارج است؟

شاید به اعتقاد بسیاری، فک پلمپ دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران از عهده‌ی دولت خارج باشد؛ اما شمس‌الواعظین در این زمینه اعتقاد دیگری دارد.

او معتقد است: ما در مجموع، دولت را مسوول می‌دانیم؛ وقتی دستگاه امنیتی، حرکتی انجام می‌دهد که قابل جبران نیست، تبعاتی دارد که بسیار گسترده است. وزارت اطلاعات که در گفت‌وگوها، به ما می‌گفت اگر ما شکایت خود را از انجمن صنفی روزنامه‌نگاران پس بگیریم، فردا صبح، انجمن صنفی باز می‌شود،‌ حالا باید پاسخگو باشد. ما دولت را در این زمینه مسوول می‌دانیم.

نوک پیکان به سمت وزیر کار

در طول این مدت، یکی از وزیرانی که به‌دلیل نوع رفتارش، مورد انتقاد روزنامه‌نگاران و اعضای انجمن صنفی روزنامه‌نگاران قرار گرفت، وزیر کار بود. آن‌هایی که برای بازگشایی انجمن صنفی تلاش می‌کنند، معتقدند این وزارتخانه کم‌ترین فعالیت را در راستای بازگشایی انجمن انجام داده است.

شمس‌الواعظین نیز در این‌باره با اعتقاد به این‌که وزیری که مسوول وضعیت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران است، هیچ‌گونه همکاری‌ای تا کنون در راستای بازگشایی انجمن انجام نداده است، تصریح کرد: در مقابل او، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هر کاری توانسته، برای بازگشایی انجمن انجام داده است؛ اما وزارتخانه‌ی مسؤول نه‌تنها همکاری نکرده، بلکه گاهی رفتارهایی کارشکنانه نیز انجام داده است، مثلا دخالت در نوع ساختار انجمن یا گزینش این‌که چه فردی در انجمن باشد و چه فردی نباشد که در حیطه‌ی وظایف آن‌ها نیست، انجام شده است.

او اضافه کرد: ما در سالگرد وعده‌ی آقای روحانی، طی پیامی از سه وزیر خواهیم خواست که نتایج کار خود را اعلام کنند. متأسفانه تاکنون یک سکوت تردیدگونه‌ بر این فضا حاکم شده است. وضعیت کنونی که برای انجمن صنفی روزنامه‌نگاران به‌وجود آمده، سوال‌برانگیز است و روزنامه‌نگاران از ما می‌خواهند که سکوت نکنیم. ما نیز علاقه‌مندیم در چارچوب قانون با دولت «تدبیر و امید» همکاری کنیم؛ اما گویا تدبیر و امید که در سایر حوزه‌ها به‌کار رفته، در ارتباط با روزنامه‌نگاران که خانه‌شان در کشمکش قوای سه‌گانه است، کارایی نداشته است.

شمس‌الواعظین در پایان تأکید کرد: من نگران وقوع حرکت‌هایی پیش‌بینی‌نشده از سوی روزنامه‌نگاران هستم و همین‌جا از مسوولان تقاضا می‌کنم اقدامی در راستای بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران انجام دهند.