دغدغه‌های مدیریت فرهنگی دولت کجا؟/ دغدغه‌های فرهنگی انقلاب اسلامی کجا؟

گروه فرهنگی - سیدمجتبی نعیمی: چند روز پیش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مهمان اعضای اتاق بازرگانی بودند و در جمع آنها از مسائل فرهنگی کشور گفتند. و باز از شرایط ممیزی گفتند و اینکه باید فضا باز شود تا فرهنگ کشور بتواند رشد کند. از ماهواره گفتند و اینکه از یکسو تکنولوژی به سمتی می‌رود که تا چند سال آینده در خیابان‌ها هم امواج ماهواره قابل دریافت است اما از سوی دیگر ما هنوز به فکر پارازیتیم.

به گزارش بولتن نیوز، البته صحبت‌های جناب وزیر تنها به همین موضوعات ختم نمی‌شود. ایشان گفتند که اطاله‌ی تشکیل مراکز فرهنگی از یک سال به 30 الی 40 روز کاهش یافته که صدالبته اتفاق مبارکی‌ست. همچنین مباحثی در خصوص حفظ حریم شخصی فرهنگیان و یا مسائل مالیاتی کالاهای فرهنگی گفتند که آنها هم حائز اهمیت و قابل تقدیر است. اما از این هم گفتند که وزارت ارشاد هنوز درگیر حواشی فیلتر یا رفع فیلتر شبکه‌های اجتماعی مثل وایبر و واتس اپ و فیس‌بوک است. همچنین در خصوص حواشی نمایش تانگوی تخم مرغ هم گفتند که گفتیم به عواملش بعضی جاهایش را اصلاح کنید ولی گوش ندادند و ...

راستش را بخواهید به نظر می‌رسد که دیگر کمتر کارشناس فرهنگی باشد که نداند فرهنگ در فضای باز رشد می‌کند، اما اینکه منظور از فضای باز چیست و رشد فرهنگی برای چه کسانی و در راستای چه اهدافی می‌بایست صورت بگیرد محل اختلاف است. اینکه نباید با تکنولوژی‌های روز منفعلانه برخورد کرد را همه می‌دانند، اما مسئله اینجاست که برخورد فعالانه با آنها چطور است و کی قرار است مثل بعضی کشورها همچون ژاپن، تکنولوژی‌ها را بومی کنیم و اصلا چرا ما نباید خالق تکنولوژی باشیم و برای این هدف، وظایف دولت‌ها چیست؟

خدا شاهد است ما هم می‌دانیم که فیلترینگ، ناکارآمدترین روش برخورد با جرایم اینترنتی‌ست و کیست که این روزها روی سیستم رایانه‌ای یا گوشی همراهش فیلترشکن نداشته باشد؟ اما سوال اینجاست چرا آنهایی که نگران عقب افتادن از پیشرفت‌های روز بخاطر فیلترینگ هستند، نگران استفاده‌ی صحیح از شبکه‌های اجتماعی و ارتقای آگاهی و اخلاق برای کاهش بزهکاری‌های اینترنتی نیستند؟

فکر می‌کنیم با توجه به رویکرد کلی دولت یازدهم که توأم با محافظه‌کاری‌ست، هیچ وقت جواب این ابهامات داده نشود. زیرا تنها به این طریق است که می‌توان هر دو طرف دعوا را راضی نگه داشت. و به همین دلیل است که نمی‌توانیم به ظاهر حرف‌های به ظاهر متفکرانه‌ی مدیریت فرهنگی کشور دلخوش کنیم، چون آنقدر ابهامات پیرامون آن زیاد است که هر دم بیم آن می‌رود که انحرافی ایجاد شود. همان‌طور که این اتفاق در خصوص موضوع ممیزی کتاب در حال رخ دادن است.

اما وقتی به مجموعه‌ی صحبت‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چه در آخرین آنها و چه در سایر سخنرانی‌ و مصاحبه‌های‌شان نگاه می‌کنیم، چیزی بیش از دو پهلو گویی‌‌ها و بیان توضیح واضحات آدم را اذیت می‌کند. و آن چیز، فاصله‌ی زیادی‌ست که بین دغدغه‌های مدیریت فرهنگی دولت با دغدغه‌های فرهنگی انقلاب اسلامی وجود دارد. انصافا در ادبیات و نطق‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مجموعه علمکردهای وزارتخانه‌ی تحت امر ایشان، کمتر می‌بینیم که مباحث ایجابی فرهنگ اسلامی مدنظر قرار بگیرد.

در هفته‌ای که گذشت و در قالب سلسله مباحث بازخوانی موضوعی صحیفه‌ی امام خمینی(ره) به بررسی دیدگاه‌های ایشان درخصوص وظایف وزارت ارشاد پرداختیم. برای عدم اطاله‌ی کلام تنها شما را به خواندن آن مطالب ارجاع می‌دهیم تا با بخشی از مهمترین این وظایف آشنا شوید و سپس مقایسه کنید بین آن دغدغه‌ها و چیزهایی که این روزها به عنوان مسائل فرهنگی کشور از سوی مدیریت فرهنگی دولت مطرح می‌شود.

اینکه گفته می‌شود متأسفانه در تعیین مسائل فرهنگی توسط مدیریت فرهنگی دولت اولویت‌سنجی درستی صورت نمی‌گیرد دقیقا به همین‌جا برمی‌گردد. چه بسیار کارهای روی زمین مانده و چه نیازهای فرهنگی معطل مانده در نزد سایر اقشار کشور که جایگاهی در این اولویت ندارند ولی بجای آنها موضوعاتی به عنوان دغدغه‌ی فرهنگی دولت مطرح می‌شوند که ابهام موجود در اطراف‌شان حتی اجازه دل‌خوش بودن به هما‌ن‌ها را هم به ما نمی‌دهند. و همچنان این قصه ادامه دارد...