آیا جامعه اطلاعاتی امریکا به تهدید هسته ای ایران باور دارد؟

 گروه سیاسی- علی احمدی در مقاله ای با عنوان "  آیا جامعه اطلاعاتی امریکا به تهدید هسته ای ایران باور دارد؟" نوشت: سال های طولانی است که دولت امریکا تلاش کرده است تصویری کاملا تهدید آمیز از برنامه هسته ای ایران به جامعه بین المللی القا کند.

به گزارش بولتن نیوز، در سپتامبر 2005 وقتی برای نخستین بار بحث ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل مطرح شد امریکایی ها سعی کردند ایران را ذیل فصل 7 منشور ملل متحد قرار دهند، یعنی بخشی از قوانین بین المللی که به تهدیدات مربوط  به صلح و امنیت بین المللی رسیدگی می کند. چند ماه بعد هم که پس از خارج شدن تاسیسات هسته ای نطنز از تعلیق، پرونده هسته ای ایران از وین به نیویورک ارجاع شد، عبارت «تهدید صلح و امنیت بین المللی» در قطعنامه 1696 و پس از آن در قطعنامه 1737 شورای امنیت گنجانده شد.

به جر این رویه حقوق، امریکا در رفتار رسانه ای خود هم سعی کرده است که ایران را به عنوان یک تهدید جدی برای همه جهان تصویر کند. در واقع، از یک نگاه تاریخی، ایران سعی کرده است گزاره های زیر را بر جامعه جهانی تحمیل کند:

1- ایران یک تهدید برای تمام جهان است نه فقط برای امریکا یا فقط اسراییل. در واقع امریکایی ها و بیش از آنها رژیم اشغالگر قدس بسیار نگران هستند جامعه جهانی به این جمع بندی برسد که ایران فقط برای یک دو کشور خاص تهدید محسوب می شود و در نتیجه برای همه جهان تهدید نیست.

2- ایران یک تهدید فوری است که نمی توان رسیدگی به آن را به وقتی دیگر موکول کرد. به اصطلاح گفته می شود که درباره ایران زمانی برای تلف کردن وجود ندارد.

3- امریکایی ها می گویند تهدید ایران چند جانبه است. یعنی این فقط برنامه هسته ای ایران نیست که جامعه جهانی را تهدید می کند بلکه تمامی ابعاد حاکمیت و حتی ملت ایران برای جامعه جهانی یک تهدید محسوب می شود. امریکایی ها برنامه موشکی، برنامه منطقه ای، برنامه های سیاست داخلی و حتی سبک زندگی ایرانی را یک تهدید می دانند. به این ترتیب از کلیت حاکمیت در ایران به عنوان یک تهدید تصویر سازی می شود.

4- گزاره چهارم این است که امریکایی ها سعی می کنند بگویند تهدید ایران رو به عمیق تر شدن است. تلاش سیاسی- رسانه ای امریکا در سال های گذشته بر این اساس استوار بوده است که تهدید ایران را پیش رونده معرفی کند. هدف هم این بوده است که گفته شود اگر ایران امروز متوقف نشود، فردا متوقف کردن آن دشوارتر خواهد بود.

اما نشانه هایی هست که کل این موضوع فقط یک بازی تبلیغاتی برای همگرا کردن کشورهای مختلف با سیاست های جهانی امریکاست و امریکا در واقع این تهدید را ساخته است تا کار خود را در جهان پیش ببرد نه اینکه به واقع به چنین تهدیدی باور داشته باشد. خصوصا جامعه اطلاعاتی امریکا هرگز در موقعیتی نبوده که ابعاد تفصیلی چنین تهدیدی را تایید کند.

چند استدلال زیر در این باره اهمیت ویژه دارد:

1- جامعه اطلاعاتی امریکا همواره گفته است – و این امر در برآوردهای سالانه این جامعه مشهود است- که هیچ در امریکا نمی تواند بگوید که ایران هم اکنون یک برنامه بالفعل ساخت سلاح هسته ای دارد بلکه بیشترین حرفی که می توانند بزنند این است که ایران گزینه ساخت سلاح هسته ای در آینده را برای خود باز گذاشته است. به عبارت دیگر امریکایی ها نمی گویند ایران همین الان در حال ساخت سلاح هسته ای است بلکه می گویند ایران نباید از حیث زیرساختی در وضعیتی باشد که در آینده هم بتواند این کار را بکند. بنابراین جامعه اطلاعاتی امریکا این موضوع را که ایران یک تهدید فوری است تایید نمی کند.

2- برآورد جدید اطلاعات ملی امریکا که به کمیته نیروهای مسلح سنا ارائه شده همچنان القاعده را در صدر تهدیدات جهانی علیه امریکا نگه داشته است. تهدید بعدی هعم درز اطلاعات دولتی توسط افرادی چون ادوارد اسنودن قلمداد شده است. این نشان دهنده آن است که بسیج امکاناتی که در دولت امریکا برای مقابله با تهدیدات انجام می شود هم متمرکز بر ایران نیست.

در نتیجه، به نظر می رسد بتوان نتیجه گرفت که تهدید نمایی ایران یک پروژه سیاسی رسانه ای است و بر یک ارزیابی اطلاعاتی واقعی متکی نیست و بنابراین باید در پاسخ به آن هم بر تکنیک های رسانه ای و سیاسی تکیه کرد.