دلواپسان از ایست وین شادمان و تیم هسته ای پایبند به دفاع از منافع ملی

گروه سیاسی- دلواپسان شادمان؛ حامیان نگران. این، عصاره موضع‌گیری منتقدان و طرفداران مذاکره هسته‌ای به نتایج نشست «وین» است؛ نشستی که جمع‌بندی آن در جمله «پیشرفت نداشتیم» عراقچی خلاصه شد.

به گزارش بولتن نیوز، شادمان‌ها درصدد اثبات این ارزیابی هستند که هشدارهای پیشین آنان به واقعیت پیوسته و چانه‌زنی‌ها به دلیل «زیاده‌خواهی» غرب به بن‌بست رسیده و تلاش‌های آینده برای بازگرداندن مذاکرات روی ریل «توافق»، پیشاپیش محکوم به شکست است و از زاویه منافع‌ملی باید از منتفی‌شدن توافقنامه‌ای مشابه «عهدنامه ترکمانچای» استقبال کرد.

آن‌سوتر؛ نگران‌ها، با مرور آثار تحریم‌ها؛ بیم آن دارند که ناکامی مذاکرات آینده، فرصت بازسازی و احیای اقتصاد را از کشورمان سلب کند و بازگشت به «نقطه صفر»، منافع ملی را در وضعیت ناخوشایندی قرار دهد.

نکات برجسته سخنان عراقچی بعد از مذاکرات

در چهار روز مذاکرات در وین 4 که مفصل و فشرده بود و در همه سطوح مذاکره شد به نتیجه‌ای در این‌باره نرسیدیم و مشخص شد که هنوز آماده نوشتن متن نیستیم.

اطمینان می‌دهم که مدل‌ها و طرح‌هایی که تاکنون درباره راکتور اراک مطرح شده است، قدرت راکتور اراک را کاهش نمی‌دهد و در هیچ کجا چنین بحثی صورت نگرفته است. راکتور با قدرت 40 مگاوات باقی می‌ماند و تنها میزان پلوتونیوم و خطرات اشاعه‌ای آن کاهش می‌یابد نه قدرت آن.

ما هنوز درباره موضوعی به تفاهم نرسیده‌ایم و حتی اگر در یک موضوع به تفاهم برسیم در واقع به تفاهم نرسیده‌ایم و این یک اصل در مذاکرات است. مذاکرات درباره توافق نهایی مثل بازی با مکعب روبیک است که درست کردن یک قطعه به معنای این نیست که آن مهره‌ دیگر جابه‌جا نخواهد شد.

اگر تا پایان شش ماه اول به نتیجه نرسیدیم، یک شش ماه دیگر فرصت داریم و مذاکرات ادامه پیدا می‌کند و اگر در پایان یک سال هم به نتیجه نرسیدیم، خوب نرسیده‌ایم. مهم این است که به توافق رضایت دهیم که حقوق هسته‌ای ملت ایران در آن رعایت شده باشد. اگر به توافق نرسیم به ملت صادقانه گزارش می‌دهیم و ان‌شالله همان‌طور که تا الان ایستادگی کردند، برای هر گونه شرایط دیگر هم ایستادگی می‌کنند.

زیاده‌خواهی خصلت قدرت‌های بزرگ است و مقاومت در برابر زیاده‌خواهی آن‌ها هم خصلت ملت دلاور و بزرگ ایران ست.

ما اجازه نمی‌دهیم با ایران به عنوان یک استثنا رفتار شود البته ما پذیرفتیم که درباره موضوع هسته‌ای اعتماد‌سازی کنیم و ممکن است محدودیت‌ها و نظارت‌ موقتی را قبول کنیم که هرگز کم‌تر از نیاز‌های‌مان نخواهد بود. آن چه مربوط به نیازهای‌مان است ادامه می‌یابد و فراتر از آن برای دوره زمانی مشخصی ممکن است در یک دوره مشخص محدودیتی را قبول کنیم یا نظارت بیش‌تری را بپذیریم؛ اما اجازه نمی‌دهیم قوانینی را به عنوان استثنا بر ایران تحمیل کنند.

یکی از خطوط قرمز ما دانش و فن‌آوری ماست و هیچ عاملی نمی‌تواند ما را در این مساله محدود کند و هیچ چیز نمی‌تواند ما را متوقف کند. آن‌ها نمی‌توانند جلوی پیشرفت و علم و فن‌آوری ایران را از جمله در تحقیق و توسعه و همه زمینه‌ها گیرند.

بخش دفاعی کشور هیچ وقت موضوع مذاکرات هسته‌ای نخواهد بود.

در کل انتظار می‌رود که این شش کشور با صدای واحد با ما صحبت کنند و وظیفه این هماهنگی به عهده خانم اشتون است. ما یک نگرانی داریم و آشکار هم اعلام کرده‌ایم؛ درست است که با خانم اشتون مذاکره‌ می‌کنیم، اما هرگز حاضر نیستیم که یک مذاکره‌ را دوبار انجام دهیم که مثلا یکی از گروه 1+5 با آن چه موافقت می‌شود، یک جانبه مخالفت کند و ما مجبور به مذاکره دوباره شویم.

یکی از کشورها در توافق ژنو این کار را انجام داد و ما به خانم اشتون گفتیم که هماهنگی بین خودتان را انجام دهید و معقول نیست که دوباره بر روی چیزی که تفاهم شده دبه دربیاورد.

نتایج نشست «وین» نشان داد، مورد ایران و غرب نمی‌تواند تبصره‌ای بر قاعده کلی دیپلماسی جهانی باشد که حل قاطع و مورد رضایت طرفین اختلافات بزرگ، «زمانبر» و نیازمند چانه‌زنی‌های نفسگیر است.

بنابراین؛ «غیرطبیعی»، انتظار برای توافق سریع و ساده است و آنچه «طبیعی» است، دست‌نیافتن مذاکره‌کنندگان «وین» به «توافق جامع» است.

دیپلمات‌های هسته‌ای ایران از میزان حساسیت افکارعمومی به نتیجه مذاکرات آگاه بودند و می‌دانستند توافق هسته‌ای، از جمله اهداف اصلی دولت روحانی است؛ با وجود این، وقتی مطالبات طرف مذاکره را مغایر با «منافع ملی» کشورمان ارزیابی کردند، حاضر نشدند برای دستیابی به توافق، هر بهایی را بپردازند و «عدم توافق» را به «توافق بد» ترجیح دادند.

پایبندی تیم هسته‌ای به دفاع از منافع ملی؛ نکته‌ای است که باید مورد تقدیر قرار گیرد. تخریب دیپلمات‌های هسته‌ای به اتهام نقش‌آفرینی در پیشبرد مذاکره تا این مرحله حساس یا شماتت آنان به بهانه عدم پیشرفت در «وین»؛ هر دو، دور از انصاف و تضعیف «منافع ملی» در آستانه دور جدید مذاکرات است.

با شکست وین فصل دوره گردی کاسبان آغاز شد

با توجه به نتیجه نشسیت وین، حالا فصل دوره‌‌گردی کاسبان است، از یک طرف کاسبان دلواپسی از طرف دیگر آنها که دنبال فرصتی برای اعلام شکست مذاکرات بوده و هستند. محمد جهرمی، وزیر کار دولت محمود احمدی‌نژاد از این ماجرای کشدار مذاکرات هسته‌ای عدد و رقم داده؛ «پرونده هسته‌ای همه ساله بیش از ۱۶۰میلیارددلار به کشور «ضرر» زده و مذاکرات مربوط به ژنو باید ۱۸سال پیش انجام می‌شد.» این همان‌ نقطه‌ای است که کاسبان تحریم به راه می‌افتند و از یک‌سو اختلاس و از دیگر سو، «دست در جیب مردم»کردن را به‌راحتی انجام می‌دهند

علی اکبرولایتی: مذاکرات هسته‌ای به بن‌بست نرسیده است

معتقد نیستم مذاکرات هسته‌ای به بن‌بست رسیده‌. تا زمانی‌که طرف‌ها مانند ایران حسن‌نیت خود را نشان بدهند، امید برای آینده مثبت در مذاکرات وجود دارد. این مذاکرات، مذاکرات آسانی نبوده و مذاکره‌کنندگان ما تمام تلاش خود را صرف کرده‌اند. مذاکرات پایان‌ نیافته است و مجددا در خردادماه ادامه خواهد یافت. امیدواریم که مذاکرات به نتایج مثبتی برسد.

صدای آمریکا:

صدای آمریکا در ارتباط با دور چهارم مذاکرات اتمی میان ایران و 1+5 می گوید این مذاکرات به رغم خوش بيني ها عصر جمعه بدون نتيجه به پايان رسيد.

صدای آمریکا البته از ابراز امیدواری مذاکره کنندگان دو طرف هم خبر می دهد به ویژه اینکه بتوانند تا بيستم ژوئيه به توافقنامه نهايي دست يابند.

مهران مصطفوي  در گفتگو با صدای آمریکا و در ارتباط با این دور از مذاکرات به تشریح اختلافات ایران و 1+5 پرداخت.

مصطفوی می گوید حدود 7 و يا 8 مورد اختلاف شديد وجود دارد به عنوان مثال در زمينه غني سازي ايران مي خواهد تعداد حداقل 10 هزار سانتريفيوژ فعال داشته باشد و غرب زير 5 هزار تا را مي خواهد، درمورد راکتور آب سنگين اراک اختلاف است، درمورد ميزان تحقيقات اینکه آيا ايران مي تواند تحقيقات درباره سانتريفيوژهاي جديد داشته باشد يا نه اختلاف هست، در مورد دوره بازديد و کنترل ايران اختلاف هست بدین نحو که ايران مي خواهد 5 سال باشد ولي غربي ها 12 و حتي تا 20 سال مي خواهند که ايران تحت کنترل باشد.

بی بی سی:

بی بی سی می گوید مذاکره کنندگان هر چه ظرف چندماه گذشته  روزهای خوب داشتند این سه روز برای انها خسته کننده و بی نتیجه بود.اما باید هر چه زودتر تجدید قوا کنند و روی پای خود بایستند.چشمها در داخل و خارج به آنهاست.بر اساس توافق ژنو آنها دو ماه بیشتر فرصت ندارند.

محمد امینی گزارشگر بی بی سی می گوید مذاکره کنندگان وین را با دستهای خالی ترک کردند.توافق نهایی مورد نظر یک اصل دارد که باید توافق درباره همه چیز حاصل شود وگرنه باز هم قصه تحریمها و فشار علیه ایران و واکنشهای متقابل ایران ادامه می یابد و این خواسته هیچ کدام از طرفین نیست.

ایران خواهان حفظ همه دستاوردهای هسته ایش است البته با تعدیل و تغییر برخی موارد موافق است.مثلا بازطراحی راکتور اراک. ایران بر اساس نگاه رهبری مذاکره می کند. او می گوید غربیها در گذشته غیرقابل اعتماد بودن خود را اثبات کرده اند.غربیها که به شدت تحت فشار دولت اسرائیل قرار دارند خواهان کوچک شدن برنامه هسته ای ایرانند.خواسته های 5+1 از ایران حداکثری بنظر می رسد.از تعطیلی فردو تا کاهش تعداد سانتریفیوژها.غربیها به دلیل احتمال تلاش ایران به ساخت سلاح هسته ای در پی لغو تحریمها و حفظ تعداد بالای سانتریفیوژها،زیر بار آنچه نیاز ایران به 50 هزار سانتریفیوژ اعلام شده نخواهند رفت.در این فضا رسیدن به توافق اگر محال نباشد بسیار دشوار است.

سعید قاسمی نژاد پژوهشگر دانشگاه سیتی از نیویورک می گوید انتظار نبود ظرف 6 ماه توافق حاصل شود بنابراین کسی خیلی شگفت زده نشد.بنظر می رسد در شرایط دو طرف تغییراتی رخ داده که دست ایران را برتر کرده است.الان در سوریه ایران دست بالا را دارد.آشفتگی خطرناک اقتصاد ایران دیگر بر طرف شده و فروش نفت ایران بالا رفته است.ضمن اینکه رابطه امریکا و روسیه بسیار بحرانی شده و این برای ایران برتری ایجاد می کند.در کنار اینها اوباما در امریکا شرایط خوبی ندارد و کنگره با او در افتاده است بنا براین نیازش به توافق خیلی بیشتر شده.در نتیجه اگر بشنویم ایران خواسته های بیشتری داشته غیر منطقی نخواهد بود.دست اوباما نسبت به قبل خالی تر است.این دولت بیشترین امتیاز را به ایران خواهد داد اما باید دید ایران می خواهد چه کند.

شرمن اخیرا در پاسخ به تندروهای کنگره گفته بود ما به  دنبال محدود کردن غنی سازی سطح بالا در این هستیم و نه اصل غنی سازی و اینکه توان موشکی ایران مهم نیست بلکه توان نظامی برنامه هسته ای مهم است.

ایران به دنبال پافشاری بیشتر بر مواضع خود است.اگر وضعیت اوباما در سیاست خارجی-بویژه مسئله بنغازی که پاشنه آشیل او در روزهای اینده خواهد بود-وخیم شود مجبور است کاری کند تا توجهات جلب شود و آنوقت است که امتیازات بیشتری خواهد داد اما جمهوری خواهان وضعیت را برخواهند گرداند.

علیرضا احمدیان پژوهشگر مرکز مطالعات جهانی و دیپلماسی دانشگاه سواس می گوید در سه دور گذشته تنها به تبادل نظر و گفتگو گذشته بود و طرفین تنها به توجیه همدیگر پرداخته بودند.اما در وین4 که بنا بود برای نگارش متن توافق باشد بر اساس اصول دیپلماسی طرفین حداکثر خواسته های خود را بطور منطقی ابراز کرده اند و بنابراین  اگرچه نتیجه ای حاصل نشد اما منجر به قطع مذاکرات هم نشد.

امریکا دیگر دلیلی برای ماندن در خاورمیانه ندارد ولی برای حفظ شرایط مطلوب خود در خاورمیانه نیاز به یک تفاهم با ایران دارد تا ایران این شرایط مطلوب امریکا را بهم نزند و امریکا بتواند به آسیا معطوف شود.بنابراین نیازی نیست به ایران فشار بیشتری وارد کند.به نفع ایران است در همین 6 ماه توافق کند وگرنه در 6 ماه آینده که ممکن است جمهوری خواهان کنگره را به دست بگیرند توافق سخت تر خواهد بود.