آیا راه برای قانون‌گریزی نشریات مسئله‌دار باز می‌شود؟

گروه ادبیات، نشر و رسانه-سیّدمجتبی نعیمی: معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد که شامگاه 25 اردیبهشت به تلویزیون آمده بود، در لابه‌لای صحبت‌هایش به نکته‌ای اشاره کرد که با وجود بحث برانگیز بودن، چندان مورد توجه رسانه‌ها قرار نگرفت. به نظر می‌سد باید این صحبت دوباره منتشر شده و در خصوص ابعاد مختلف آن بررسی مختصری صورت بگیرد. وی در بخشی از حرف‌هایش گفت: "هیأت نظارت بر مطبوعات اخیرا اقدام دیگری را برای جلوگیری از توقیف در دست کار خود قرار داده است که در صورت خطا به رسانه اعلام می‌شود باید مدیرمسئول خود را عوض کند. می‌شود با ابزاری مانند تذکر و اخطار رسانه را متوجه اشتباه خود کرد. اقدام اخیر هیات نظارت نیز یکی از همین ابزارهاست که البته بین ما رسانه‌یی‌ها این بزرگترین مجازات است که به یک فرد بگوییم تو صلاحیت مدیرمسئول بودن را نداری."

به گزارش بولتن نیوز، در اینکه لازم است تا نهادهای حاکمیتی در قبال رسانه‌ها و انتقادات‌شان صعه‌ی صدر بخرج داده و با کوچک‌ترین مسئله‌ای، قضیه را به شکایت و تذکر و توقیف نکشانند شکی نیست. اما از طرف دیگر هم قرار نیست رسانه‌ها بدون هیچ نوع عامل بازدارنده‌ای فعالیت کرده و به بهانه‌ی عامل دورنی کنترل کننده‌ی رسانه‌ها و قلم اصحاب مطبوعات، عوامل خارجی را تضعیف کرد.

گرچه بخش گسترده‌ای از اصحاب مطبوعات کشور، انسان‌های مومن و دلسوزی بوده و حتما پیش از هر نوع کنترل بیرونی، با یادآوری روز رستاخیز و محاسبه‌ی اعمال‌شان، تقوا بخرج داده و عمدا دچار رفتارهای خلاف قانون نمی‌شوند، اما بدون تردید در فضای نشر و مطبوعات و رسانه‌های دیجیتال ما، هستند قلم‌هایی که از سوی دشمنان مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی تغذیه شده و اگر نبود همین عامل‌های بازدارنده‌ی کنترلی مثل توقیف نشریه، شاید تا به امروز هیچ حرمتی را در جامعه‌ی دینی و اخلاق‌مدار ما باقی نمی‌گذاشتند.

نکته‌ای که در این میان وجود دارد آن است که حتی با وجود چنین عوامل کنترلی شاهد بروز خطاهای بعضا جبران ناپذیری از سوی رسانه‌های کشور هستیم. حال اگر قرار باشد ساختار مدیریتی فرهنگی دولت، خصوصا معاونت مطبوعاتی دست به تغییر این عوامل بازدارنده بزند لازم است تا این مسئله را بررسی کند که آیا جایگزین جدید، به همان اندازه و حتی بیشتر از عامل قبلی می‌تواند قدرت بازدارندگی داشته باشد یا نه؟

به عبارت دیگر، اگر قرار است قانون توقیف نشریات قانون‌گریز برداشته شده و یا حتی دچار تخفیف شود و جایگزین بهتر و کارآمدتری پیدا کند، باید دید که این قانون جایگزین می‌تواند بازدارندگی بیشتر و یا حداقل برابری با قانون توقیف نشریات داشته باشد یا خیر؟ به نظر می‌رسد قانون جدید که تنها به جایگزینی مدیر مسئول معطوف است چندان بازدارنده نباشد و مشکلات بیشتری را برای آینده‌ی مطبوعات کشور بیجاد کند.

به نظر شما برای آنهایی که هدف‌شان تعرض به ارزش‌های دینی، اخلاقی و سیاسی جامعه است، اینکه چه کسی در رأس نشریات‌شان قرار بگیرد مهم است؟ آیا واقعا همان‌طور که آقای انتظامی اشاره کرده است، خلع یک فرد از مدیر مسئولی یک نشریه آنقدر جنبه‌ی منفی دارد که می‌تواند به عنوان قانونی برای کنترل نشریات استفاده شود؟ به نظر شما این رویکرد، حاوی خوش‌بینی مفرط نیست؟ امیدواریم معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد تأمل بیشتری در این خصوص کرده و با اقدامات نسنجیده و خوش‌باورانه، امنیت روانی و اخلاقی جامعه را به خطر نیاندازد.